NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - ตอนที่ 102
บทที่102 จางกงหมิงจะฆ่าคน
สถานที่ก็ถูกทำลาย ภรรยาถูกปล้น คอก็ถูกลวกจนเจ็บอีก แถมยังเสียเงินไปสิบกว่าล้านโดยเปล่าประโยชน์ ภายในเวลาวันเดียว พวกเขาทำลายหลายๆ อย่างของจางกงหมิง จะปล่อยไปง่ายๆ ได้อย่างไร
แต่เพื่อไม่ให้ยิงจื่อกังวล จางกงหมิงเลยมองเธอก่อนจะพยักหน้า
หลังจากที่ยิงจื่อหลับไป แววตาของจางกงหมิงก็เปลี่ยนเป็นความเย็นชาขึ้นมา
จางกงหมิงถึงจะเข้าใจ ว่าทำไมไอ้หน้าหนวดถึงต้องตัดมือทั้งสองข้างของตัวเอง
ที่แท้ไอ้หน้าหนวดก็เป็นคนที่ต้าเฉียงพามา สองล้านนั้น หลี่หลงเป็นคนออก รวมไปถึงนักต้มตุ๋นที่โดนตัดมือทั้งสองข้างอีก ก็เป็นคนที่พวกเขาจัดการขึ้นมาทั้งหมด
……
ในห้องรับแขกของร้านสโมบาร์
หลี่หลงกับต้าเฉียงได้ยินข่าวจากด้านนอก ก็ดีใจเป็นอย่างมาก
หลี่หลงชนแก้วให้กับต้าเฉียง ก่อนจะพูดด้วยความนับถือว่า： “พี่เฉียง คุณไปหาคนมาจากไหนกันเนี่ย พวกเขาเองก็เก่งกันมากๆ เลย”
“พี่หน้าหนวดคนนั้น ไม่ใช่แค่พาคนไปทำลายสถานที่ของจางกงหมิง แต่ยังลักพาตัวภรรยาของเขาอีกด้วย เพียงแค่สองเรื่องนี้ ฉันก็รู้สึกนับถือเขามากแล้ว” หลี่หลงพูดเยินยอ
“ฉันยังได้ข่าวมาอีก ว่าพี่หน้าหนวดเรียกค่าไถ่จากจางกงหมิงถึงสิบล้าน มันมากเกินไปนิดหนึ่งหรือเปล่า” หลี่หลงถอนหายใจพลางพูด
ต้าเฉียงหัวเราะด้วยความไร้ความปราณี： “เทียบกับเรื่องที่พวกเขาทำเมื่อตอนนั้น เงินเล็กน้อยแค่นี้ ไม่เท่าไหร่เอง”
“เรื่องที่ทำเมื่อก่อนงั้นเหรอ？” หลี่หลงถามต่อด้วยความสงสัย： “พี่หน้าหนวดเคยทำอะไรมางั้นเหรอ คุณบอกฉันหน่อยสิ พี่เฉียง？”
“เรื่องที่พวกเขาเคยทำเมื่อก่อนนั้น มันเยอะมาก แต่เรื่องที่ทำให้คนตื่นตกใจกัน ก็คือการปล้นชิงทองคำยังไงล่ะ” พี่เฉียงหัวเราะ ก่อนจะพูดว่า： “คุณน่าจะเคยได้ยินมาบ้าง”
“พี่หน้าหนวดก็คือกลุ่มเด็กแว้นที่หายไปนานแล้วงั้นเหรอ？” หลี่หลงเบิกตาโต พลางมองต้าเฉียงด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
ในฐานะที่เป็นคนตงไห่ จะไม่เคยได้ยินคดีการขโมยทองคำในตอนนั้นได้อย่างไรล่ะ？
ทองตอนนั้นมูลค่ากว่าร้อยล้าน หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้น ก็สั่นสะท้านไปทั่วประเทศ พาดหัวข่าวกันจ้าละหวั่น แต่โจรขโมยทองนั้น กลับจับไม่ได้สักที
ต้าเฉียงพยักหน้า： “ใช่แล้ว เป็นพวกเขา”
“พี่เฉียง คุณไปติดต่อพวกเขาได้อย่างไร？” หลี่หลงมองต้าเฉียงด้วยความประหลาดใจ
“ฉันเปิดโชว์รูมรถเยอะขนาดนี้ คุณคิดว่าเงินมันจะมาจากไหนล่ะ？” ต้าเฉียงยิ้มเบาๆ ด้วยความเจ้าเล่ห์： “อันที่จริงการขโมยทองในตอนนั้นน่ะ ฉันเองก็มีส่วน”
สีหน้าของหลี่หลงตกตะลึง
“เพียงแต่ฉันไม่ได้มีส่วนร่วมโดยตรง เพียงแค่ช่วยหาลู่ทางในการหนีให้กลุ่มเด็กแว้น”
“และก็เป็นเพราะว่าเรื่องนี้เอง ฉันเลยถูกตำรวจจับตามอง เลยโดนจับเข้าคุกไปแปดปี” ต้าเฉียงยิ้มก่อนจะพูดว่า： “แต่กลุ่มเด็กแว้นพวกนี้มีคุณธรรม หลังจากที่ฉันออกมา พวกเขาก็มาหาฉันเอง แล้วแบ่งส่วนให้ฉันด้วย”
ต้าเฉียงจ้องหลี่หลง ก่อนจะพูดว่า： “เรื่องนี้พวกของคุณรู้ก็พอแล้ว อย่าไปพูดให้คนอื่นฟัง”
“วางใจได้ พี่เฉียง ตอนนี้พวกเราลงเรือลำเดียวกันแล้ว ฉันไม่มีทางบอกคนอื่นแน่นอน” หลี่หลงมองต้าเฉียงด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความกลัว
หลี่หลงเคยคิดว่าต้าเฉียงเป็นเสือปลอมๆ แต่คิดไม่ถึงเลย ว่าเขาจะเป็นผู้สนับสนุนอยู่เบื้องหลังของคนพวกนี้……
ทั้งสองคนดื่มกันจนตีหนึ่งกว่า
ต้าเฉียงรู้สึกถึงอะไรไม่ชอบมาพากล： “ทำไมไม่มีความคืบหน้าอะไรเลยล่ะ？”
ไอ้หน้าหนวดไม่ได้ติดต่อต้าเฉียงเลย มันทำให้ต้าเฉียงรู้สึกไม่สบายใจ
ล้มเหลวแล้วงั้นเหรอ？
ไม่มีทาง ถ้ากลุ่มเด็กแว้นพวกนี้ขี่มอเตอร์ไซค์ ตำรวจทั้งเมืองก็ไม่มีทางจับได้
“ฉันส่งข้อความไปถาม” ต้าเฉียงทนไม่ไหวแล้ว เลยส่งข้อความไปหาไอ้หน้าหนวด
โทรศัพท์ของไอ้หน้าหนวดดังขึ้น จางกงหมิงหยิบขึ้นมาดู เขามองข้อความนั้น ก่อนจะเผยรอยยิ้มเย็นชาออกมาจากมุมปาก และตอบกลับไป
ต้าเฉียงได้รับข้อความ ก่อนจะพูดด้วยความตื่นเต้นว่า： “ฮ่าๆ สิบล้านมาอยู่ในมือแล้ว！”
“ไม่พูดไม่ได้เลย ว่ากลุ่มเด็กแว้นพวกนี้มีคุณธรรมจริงๆ” ต้าเฉียงพูดว่า： “นี่ ยังต้องแบ่งให้ฉันส่วนหนึ่งด้วยนะ”
“พี่เฉียง แบ่งให้ฉันส่วนหนึ่งด้วยสิ เพื่อแผนนี้ ฉันเองก็ทำอะไรไปเยอะเหมือนกัน เงินทุนสองล้านฉันเป็นคนออก นักต้มตุ๋นคนนั้น ฉันก็เป็นคนจัดการ ให้เขาไปหาจางกงหมิง”
“พูดอะไรไร้สาระ พวกเราคุยกันแล้วนี่ ฉันช่วยคุณทำลายจางกงหมิง ส่วนคุณก็ต้องให้เงินฉันสองล้าน……” ต้าเฉียงพูดขึ้น
“แต่จางกงหมิงก็ไม่ได้ตายหนิ แค่คอถูกน้ำร้อนลวกจนเป็นแผลเท่านั้นเอง มันตายอย่างไรเหรอ？” หลี่หลงพูดขึ้นด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย
“วางใจเถอะ กลุ่มเด็กแว้นทำอะไรเป็นคำพูด พวกเขาสัญญาเอาไว้กับ พวกเราแล้ว อย่างไรก็ต้องช่วยพวกเราทำลายจางกงหมิง” ต้าเฉียงพูดขึ้นด้วยความมั่นใจ
“อย่าลืมล่ะ ภรรยาของจางกงหมิงยังอยู่ในมือของพวกเขา”
ต้าเฉียงยิ้มด้วยความเย็นชา ก่อนจะส่งที่อยู่ไป
จางกงหมิงได้รับที่อยู่ ก็รีบลุกออกจากเตียง เขาใส่เสื้อผ้าเสร็จ ตอนที่กำลังจะเตรียมตัวออกจากบ้านนั้น กลับพบว่ายิงจื่อยืนอยู่ข้างหลังเขา
ยิงจื่อพูดเสียงเบาว่า： “ไม่ไปไม่ได้เหรอ？”
จางกงหมิงส่ายหัว ก่อนจะพายิงจื่อ ออกไปด้วยกัน
จางกงหมิงพายิงจื่อไปที่บ้านพักตากอากาศของลูกพี่หลิน ลูกพี่หลินมองจางกงหมิง ก่อนจะบ่น： “เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะ จะไม่ให้ลุงได้นอนสบายๆ บ้างเลยเหรอ？”
จางกงหมิงไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะเอาโทรศัพท์ของไอ้หน้าหนวดส่งให้ลูกพี่หลิน
เมื่อลูกพี่หลินดูจบ ก็ยิ้มเย็นชาออกมา： “ที่แท้ต้าเฉียงกับหลี่หลงก็เป็นคนก่อเรื่องนี่เอง ฉันบอกแล้ว ว่าทำไมคนกลุ่มนี้ถึงต้องตัดมือคุณด้วย！”
“ที่แท้ที่พวกเขาอยากจะทำลายคุณ ก็เพราะไม่อยากให้คุณได้เป็นใหญ่ในเขตเมืองตะวันออกนี่เอง”
ลูกพี่หลินตกอกตกใจ ก่อนจะเข้าใจได้ในทันที
“หลาน ฉันรู้ว่าคุณมาที่นี่ทำไม คุณอยากให้ฉันพาคนไปจับพวกเขา ใช่ไหม？” ลูกพี่หลินถามขึ้น
จางกงหมิงส่ายหัว ก่อนจะพิมพ์ข้อความในโทรศัพท์：ลุง ช่วยฉันดูแลยิงจื่อ ฉันจะไปแก้แค้นเอง
“คุณจะทำแบบนี้จริงๆ เหรอ？”
ลูกพี่หลินพยายามโน้มน้าวด้วยความใจเย็น： “ฉันรู้ว่าคุณอยากจะแก้แค้น แต่คุณเคยคิดถึงผลที่จะตามมาไหม？”
จางกงหมิงเขียนต่อ：ส่งยิงจื่อให้คุณ ฉันจะไปแล้วนะ
พูดจบ จางกงหมิงก็ออกไปจากบ้านพักตากอากาศของลูกพี่หลิน ยิงจื่ออยากจะตามไป แต่กลับถูกลูกพี่หลินจับแขนเอาไว้
“อย่าตามไปเลย คุณยังไม่เข้าใจเขาอีกเหรอ？เขาตัดสินใจไปแล้ว ถึงจะเป็นฉัน ก็ห้ามไม่ได้” ลูกพี่หลินพูดขึ้นด้วยความไร้ทางเลือก
“เห้อ คืนวันนี้คงจะต้องมีการนองเลือดอีกแน่นอน”
ลูกพี่หลินพูดคนเดียวจบ ก็หยิบโทรศัพท์ออกมา ก่อนจะโทรไปหาลูกน้องของตัวเอง
ในโทรศัพท์นั้น ลูกพี่หลินพูดว่า： “หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ไปก่อเรื่องในเขตเมืองตะวันตกหน่อย ทำให้ตำรวจของตงไห่ ไปรวมกันที่เขตเมืองตะวันตกให้หมด”
“ห๊า พี่ใหญ่ พวกเราทำอะไรอยู่เนี่ย คนร้ายแจ้งความเองงั้นเหรอ？”
“หมิงหมิงทางนั้นมีเรื่องขึ้น” ลูกพี่หลินบอกความจริงกับอีกฝ่าย
“เข้าใจแล้ว พี่ใหญ่ ต้องพาคนไปสมทบกับพี่หมิงไหม？” ปลายสายถาม
“ไม่ต้องหรอก หมิงหมิงคนเดียวก็ชนะได้ คุณไปเตรียมรถเถอะ แล้วเอาเงินไปหน่อย จากนี้จะให้หมิงหมิงไปซ่อนตัว ครั้งนี้ เกรงว่าหมิงหมิงจะมีเรื่องจนชีวิต” ลูกพี่หลินถอนหลายใจ พลางพูดขึ้น。
จากแววตาเมื่อครู่ของจางกงหมิง ลูกพี่หลินก็มองออก ว่าครั้งนี้ จางกงหมิงจะฆ่าคน
คนทุกคนมีจุดอ่อน ครั้งนี้ต้าเฉียงกับหลี่หลง เหมือนจะไปแตะโดนจุดอ่อนของจางกงหมิงเข้าเสียแล้ว ถึงจะถูกฆ่า ก็ยังรู้สึกสมน้ำหน้า
“พี่ใหญ่ วางใจได้เลย ฉันจะไม่ให้เกิดอะไรขึ้นกับพี่หมิง”
หลังจากที่โทรศัพท์กับลูกพี่หลินเสร็จ ใบหน้าของยิงจื่อก็เต็มไปด้วยความกังวล
“ไม่ต้องกลัว จะไม่เกิดอะไรขึ้นกับหมิงหมิงหรอก ถึงเขาจะฆ่าคน ฉันก็ทำให้เขาไม่มีความผิดได้” ลูกพี่หลินตบมือของยิงจื่อ： “ฉันเพียงแค่จัดการให้เขาหลบมรสุมช่วงนี้ เมื่อมันผ่านไปแล้ว เขาจะกลับมาอยู่คุณอีก”
จางกงหมิงออกมาจากบ้านพักตากอากาศของลูกพี่หลิน ก่อนจะขึ้นไปบนรถตู้ใหญ่คันหนึ่ง
ในรถคันนั้น เป็นลูกน้องของจางกงหมิงทั้งนั้น
“พี่ใหญ่ เขาออกมาแล้ว พวกเขากำลังเฝ้าระวังอยู่ด้านนอกของร้านสโมบาร์” ลูกน้องของจางกงหมิงพูดขึ้น
จางกงหมิงพยักหน้า พลางพูดว่า： “ออก……รถ”
ในตอนนั้นเอง ร้านสโมบาร์ไล่แขกกลุ่มสุดท้ายออก ต้าเฉียงกับหลี่หลง กำลังรอให้ไอ้หน้าหนวดเอาเงินมาให้พวกเขา
“พี่เฉียง อีกไม่นานคุณต้องแนะนำให้ฉัน ตั้งแต่เด็กจนโตคนที่ฉันเคารพมากที่สุด ก็คือพวกกลุ่มเด็กแว้น” หลี่หลงพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น
“รุ่นพวกคุณเนี่ยนะ เอาแต่เคารพอะไรแบบไม่ลืมหูลืมตา” พี่เฉียงหัวเราะพลางส่ายหัว
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง จางกงหมิงก็มาอยู่ที่หน้าประตูของร้านสโมบาร์
ต้าเฉียงดูเวลา เมื่อคิดว่าได้เวลาแล้ว ก็เตรียมจะลงไปรับ
“พวกเราไปต้อนรับแล้วนะ น่าจะใกล้ถึงแล้ว” ต้าเฉียงพูดขึ้น
หลี่หลงพยักหน้า： “ฉันเองก็อยากไป”
ต้าเฉียงกับหลี่หลงเพิ่งจะลงมาจากห้องข้างบน ก็เห็นกลุ่มคนมารวมตัวกัน แต่คนที่อยู่ตรงกลาง ก็คือจางกงหมิงนั่นเอง
“ซวยแล้ว ติดกับแล้ว！” ต้าเฉียงร้องออกมาเสียงดัง ก่อนจะเริ่มวิ่งขึ้นไปข้างบน