NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - ตอนที่ 163
บทที่ 163 เปิดเทอมรายงานตัว
“ทำไมยังไม่มาอีก！”หลิวเฉียวเฉียวยืนอยู่ใต้พระอาทิตย์ โกรธจนกระทืบเท้า
หลิวเฉียวเฉียวหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาส้งเสียง แต่โทรศัพท์ของส้งเสียงติดสายตลอด โทรไม่ติด
“ทำบ้าอะไร？”หลิวเฉียวเฉียวขมวดคิ้ว
ส้งเสียงในเวลานี้ ไม่ได้อยู่บนถนน แต่อยู่กับสาวสวยที่บริษัทสื่อบันเทิงของโจวเจ๋
ตลอดทาง หลี่ฝางก็ไม่พูดอะไร
จนถึงเมืองเอก หลี่ฝางก็พูด：“ใช่สิ เซี่ยลู่ คุณจะลงรถที่นั่น？”
“ฉันลงไปกับคุณก็ได้”เซี่ยลู่พูด
หลี่ฝางหันไปมองเซี่ยลู่ ถามอย่างไม่แน่ใจ：“คุณก็ลงรถที่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่？”
มุมปากเซี่ยลู่ยิ้มนิดๆ หยักหน้าให้หลี่ฝาง
หลี่ฝางขมวดคิ้ว คิดในใจ เกิดอะไรขึ้น？
เซี่ยลู่สอบได้แค่หกร้อยกว่า อยากเข้ามหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
“เสี่ยวเสี่ยว ให้ไปส่งคุณก่อนไหม？”หลี่ฝางมองหลี่เสี่ยวเสี่ยวแวบหนึ่ง
หลี่เสี่ยวเสี่ยวพูด：“ก็ได้ คนบางคนอยากจะติดรถมาด้วยก็ให้ติดรถไป”
คำพูดหลี่เสี่ยวเสี่ยวนี้ ชัดเจนว่าเยาะเย้ยเซี่ยลู่
เซี่ยลู่ทำเหมือนไม่ได้ยิน ไม่สนใจคำนี้
กลับรถ แล้วหลี่ฝางก็หยุดรถ
หลี่เสี่ยวเสี่ยวสอบไม่ดีนัก สอบได้มหาวิทยาลัยเกรดธรรมดา หลี่ฝางถือกระเป๋า ส่งเธอที่หน้าโรงเรียน
วันนี้เป็นวันเปิดเทอม
หน้ามหาวิทยาลัย เรียกได้ว่ามาถึงจุดที่ชุลมุนวุ่นวาย
“สาวสวย คณะอะไร”
หลี่เสี่ยวเสี่ยวถือว่าเป็นสาวสวย เดินเข้ามหาวิทยาลัย ก็ถูกพวกรุ่นพี่มาล้อม
รุ่นพี่มักจะกระตือรือร้นต่อรุ่นน้องเสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งรุ่นน้องที่สวยอย่างหลี่เสี่ยวเสี่ยว
หลี่ฝางมองฉากนี้ หัวเราะบางๆ กลับไปที่รถ
นักศึกษาไม่น้อย ต่างชี้ไม้ชี้มือไปที่เบนซ์G-Classของหลี่ฝาง
“ใช่สิ เซี่ยลู่ คุณไปทำอะไรที่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่？”ในรถเหลือแค่สองคน หลี่ฝางก็ถามอย่างแปลกใจ
“จะไปทำอะไรได้ล่ะ ไปมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ก็ต้องไปรายงานตัวสิ”เซี่ยลู่ยกมุมปากขึ้น พูดยิ้มๆอย่างพอใจ
“คุณก็ถูกมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่รับเข้า？ไม่มีทางอ่ะ คะแนนของคุณไม่ถึงเกณฑ์ที่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่รับนี่”หลี่ฝางถามอย่างแปลกใจ
“คะแนนของคุณก็ไม่ถึงเกณฑ์มหาวิทยาลัย ไม่ได้ถูกมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่รับเข้าเหมือนกันเหรอ？”เซี่ยลู่ถาม
หลี่ฝางหัวเราะ ไม่ได้ถามต่อ
ถึงเซี่ยลู่ไม่พูด แต่หลี่ฝางก็เดาอะไรออก
ตอนนั้นที่งานพิธีจบการศึกษา ตู้เฟยเอาหนังสือที่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่แจ้งรับเข้าให้หลี่ฝาง แต่หลี่ฝางไม่เอา
เช่นนั้น ตู้เฟยเลยเอาหนังสือแจ้งนั่นให้เซี่ยลู่
หลี่ฝางไม่ได้เปิดเผยเซี่ยลู่ แต่ในใจก็มีคำตอบ
เซี่ยลู่กับตู้เฟย ยังมีความสัมพันธ์ลับๆต่อกัน
ผู้หญิงคนนี้ แพศยาจริงๆ
แป๊บเดียว หลี่ฝางก็ขับรถมาที่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่
ภายในมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ คึกคักผิดปกติ
คณะจำนวนมากต่างถือป้ายต้อนรับนักศึกษาใหม่ ผู้ชายบางคนถือลำโพงใหญ่ๆ ตะโกนไปที่ท้องฟ้าดังๆ：“สาขาวิทยุและโทรทัศน์มารวมตัวตรงนี้”
“นักเรียนคอมมาตรงนี้”
“นักเรียนสาขาภาษาต่างประเทศตามผมมา”
พูดกันดังมาก หลี่ฝางหาที่จอดรถ เข้าไปในเขตมหาวิทยาลัยกับเซี่ยลู่
ที่ไม่เอารถเข้าไป เพราะว่าปากทางมหาวิทยาลัยปิดชั่วคราว ไม่ให้รถส่วนตัวเข้าไป ยังไงนักเรียนที่มารายงานตัวที่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ ถ้าเป็นนักเรียนดีเด่น ถ้าสถานภาพทางครอบครัวดี ก็เข้าไปที่ประตูหลัง
ผู้ปกครองไม่น้อยต่างขับรถหรูมา หลี่ฝางมองไป ก็มองเห็นโรลส์รอยสคันหนึ่ง
เทียบกับตงไห่แล้ว ห่างกันไม่ใช่แค่หนึ่งดาวครึ่งจริงๆ
ทั้งตงไห่ ก็คงหาโรลส์รอยสไม่ถึงสองคัน？
ดูเหมือนมาที่เมืองเอก จะต่ำลงเล็กน้อย
“หลี่ฝาง คุณสมัครสาขาการจัดการเศรษฐศาสตร์ใช่ไหม？”พอเข้าโรงเรียน เซี่ยลู่ถาม
“ใช่”หลี่ฝางพยักหน้า หันไปมองเซี่ยลู่：“คุณล่ะ？”
“บังเอิญจัง ฉันก็ด้วย”เซี่ยลู่หัวเราะแห้ง
หลี่ฝางหัวเราะตาม ในใจรู้สึกตรงข้าม เสแสร้งอะไรอีก？นี่บังเอิญอะไรกัน？นี่มันจงใจชัดๆ？
หลี่ฝางจำได้ดี ก่อนหน้านี้เซี่ยลู่สมัครวิศวกรรมสิ่งแวดล้อม สาขาที่ไม่เป็นที่นิยมมาก
ตอนนี้ดูเหมือน เพื่อจีบตัวเอง เซี่ยลู่ก็ถือว่าพยายามมากๆ
“ตู้เฟยก็มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ใช่ไหม？”จู่ๆหลี่ฝางก็ถาม
เซี่ยลู่พยักหน้า：“เหมือนจะใช่นะ”
หลี่ฝางถามอีกครั้ง：“พวกคุณไม่ได้ติดต่อกันเหรอ？”
เซี่ยลู่ส่ายหน้า：“ไม่”
เวลานี้ โทรศัพท์ของเซี่ยลู่ก็ดังขึ้น เธอมองหน้าจอ สีหน้ากังวลหน่อยๆ
“ฉันไปรับสายก่อน”
พูดจบ หลี่ฝางก็รีบวิ่งไปข้างๆ ไปรับสาย
หลี่ฝางหาต้นไม้ แล้วแอบอยู่ตรงนั้น
หลบอยู่ประมาณห้านาที ตู้เฟยก็วิ่งเข้ามา
“คุณมาทำไมไม่โทรบอกผม”ตู้เฟยวิ่งเข้ามา ก็ตำหนิเซี่ยลู่
“ไม่ได้คุยกันแล้วเหรอ คุณจะลงสถานีรถโดยสาร ให้ผมไปรับ”ตู้เฟยบ่น
จากนั้น ตู้เฟยก็ยกกระเป๋าของเซี่ยลู่ เข้าไปในเขตพื้นที่ลึกของมหาวิทยาลัย
ส่วนหลี่ฝาง เดินออกมาจากหลังต้นไม้
หลี่ฝางไม่ได้ถามทางคน แต่เดินไปรอบๆอย่างไร้จุดหมาย
ถ้าไปรายงานตัวที่สาขาการจัดการเศรษฐศาสตร์เลยทันที ก็จะเจอตู้เฟยกับเซี่ยลู่ได้ ถึงตอนนั้นไม่ใช่แค่เซี่ยลู่ที่จะลำบากใจ ตู้เฟยก็จัดขัดใจกับตัวเองได้ด้วย
แน่นอน อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน วันข้างหน้ายังไงก็ต้องเจอกับตู้เฟยอยู่แล้ว และจะต้องขัดใจกันแน่นอน
แต่หลี่ฝางอยากยืดเวลาไปสักหน่อย
เดินไป หลี่ฝางก็มาที่สาขาวิทยุและโทรทัศน์ ลู่หลุ่ย รายงานตัวที่สาขาวิทยุและโทรทัศน์
“คนหล่อ คุณก็อยู่สาขาวิทยุและโทรทัศน์เหรอ？”
พี่ชายที่รับสมัครนักเรียนพูดอย่างมีมารยาท：“เอาหนังสือตอบรับให้ผมดูได้ไหม？”
หลี่ฝางส่ายหน้า：“ขอโทษนะครับ ผมสาขาการจัดการเศรษฐศาสตร์”
“สาขาการจัดการเศรษฐศาสตร์เหรอ คุณมาผิดทางแล้ว”พูดจบ รุ่นพี่คนนี้ก็ชี้ทางให้หลี่ฝาง
“รุ่นพี่ คุณรับผิดชอบรับสมัครนักเรียน ใช่ไหม？”หลี่ฝางยิ้มนิดๆ ส่งบุหรี่ให้เขา
พี่ชายส่ายหน้า ปฏิเสธ：“ผมไม่สูบบุหรี่”
“รุ่นพี่ ผมขอถามคนๆหนึ่งกับคุณได้ไหม？”หลี่ฝางถามอย่างตรงประเด็น
“เธอก็อยู่สาขาวิทยุและโทรทัศน์ เธอชื่อลู่หลุ่ย เป็นแฟนผม”หลี่ฝางพูด
“ลู่หลุ่ย……”
หลี่ฝางคิดในใจ ลู่หลุ่ยสวยขนาดนั้น จะต้องประทับใจคนแน่ๆ
“คุณแน่ใจ ว่าคุณเป็นแฟนลู่หลุ่ย？”มองหลี่ฝาง พี่ชายถามอย่างสงสัย
“ใช่”หลี่ฝางพยักหน้า
“น้องชาย อย่าก่อกวนเลย คุณตามจีบลู่หลุ่ยล่ะสิ”พี่ชายหัวเราะ：“แต่ผมว่าคุณยอมแพ้เถอะ ลู่หลุ่ยเป็นสาวสวยมีเจ้าของแล้ว แล้วก็ยังหล่อกว่าคุณมากๆด้วย”
หล่อแค่ไหนเชียว หลี่ฝางขมวดคิ้ว รู้ว่าพี่ชายคนนี้พูดถึงเฉินเสี้ยว
สีหน้าของหลี่ฝาง ก็ยิ่งหม่นลง
เฉินเสี้ยวนี้ ไม่ใช่แค่ส่งลู่หลุ่ยมาที่มหาวิทยาลัย แต่ยังลงทะเบียนกับเธอด้วย
“รุ่นพี่ หอพักผู้หญิงของสาขาวิทยุและโทรทัศน์อยู่ไหน？”หลี่ฝางถามต่อ
“เอ่อ……”พี่ชายลำบากใจหน่อยๆ
หลี่ฝางหยิบสองร้อยออกมา ส่งให้พี่ชายคนนี้ พี่ชายหัวเราะ：“น้องชาย อยู่เป็นเหมือนกันนะเรา”
“ข้างหน้าร้อยเมตร เลี้ยวขวาก็ถึงแล้ว”
“ผมชื่อลู่เชา ทิ้งช่องทางติดต่อไว้สิ ต่อไปลู่หลุ่ยมีอะไรเกิดขึ้น ผมจะได้รายงานคุณได้”ลู่เชาพูดจบ ก็แลกวีแชทกับหลี่ฝาง
ลู่เชาคิดว่าหลี่ฝางใจกว้างขนาดนี้ จะต้องเป็นลูกคนรวยแน่
หลี่ฝางลาลู่เชาเสร็จ ก็เดินไปทางหอพักลู่หลุ่ย
ถึงหน้าหอพักผู้หญิง หลี่ฝางก็เห็นเฉินเสี้ยวกับลู่หลุ่ยออกมาจากหอพักผู้หญิงด้วยกัน
เห็นฉากนี้ หลี่ฝางโกรธจนตัวสั่น
เฉินเสี้ยวกล้าตามลู่หลุ่ยไปที่หอพักผู้หญิงด้วย？
ไอ้โง่เง่าเต่าตุ่นนี่！
หลี่ฝางรีบวิ่งไปตรงหน้าลู่เชา พูด：“พี่ชาย ช่วยผมดูกระเป๋าหน่อย เดี๋ยวผมมาเอา”
“ได้”ลู่เชาพยักหน้า：“แต่ถ้ามีของราคาแพงหายไป อย่าโทษผมนะ”
นอกจากเสื้อผ้ากับของใช้ประจำวัน ก็ไม่มีอะไรแพงๆ！
หลี่ฝางทิ้งกระเป๋าเดินทางไว้ หมุนตัวตามลู่หลุ่ยกับเฉินเสี้ยวไป ตามไปจนหน้าโรงเรียน
ลู่หลุ่ยกับเฉินเสี้ยวแยกกันแล้ว
เวลานี้ หลี่ฝางรีบเดิน มาตรงหน้าเฉินเสี้ยว
“ฮัลโหล！”หลี่ฝางตบไหล่เฉินเสี้ยว มีรอยยิ้มชั่วร้าย
เฉินเสี้ยวหันหน้าไป พอเห็นหลี่ฝาง ตาเขาก็ขยายกว้าง
“หลี่ฝาง？ทำไมเป็นคุณ！”เฉินเสี้ยวมองหลี่ฝางอย่างตกใจ สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
“แม่เอ๊ย กล้ามายุ่งกับแฟนผม คุณอยากตายเหรอ！”หลี่ฝางกำหมัด ต่อยไปที่หน้าเฉินเสี้ยว