NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - ตอนที่ 178
เป็นไปตามที่หลี่ฝางกับเหยนเสี่ยวน่าคาดการณ์ไว้ กลุ่มคนข้างหลังพวกเขา แปลกๆจริงด้วย
พอหลี่ฝางออกวิ่ง กลุ่มคนข้างหลังก็ออกวิ่งตาม
“แม่งเอ๊ย！”
หลี่ฝางหันกลับไปมอง พวกเขาสวมชุดทหาร หมายความว่า พวกเขาก็เป็นนักเรียนใหม่
ตัวเขาเองไปล่วงเกินคนพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
หรือว่าพวกเขามาเพราะเหยนเสี่ยวน่า
หลี่ฝางวิ่งพลางพูดกับเหยียนเสี่ยวน่า“เธอรู้จักพวกเขาเหรอ”
เหยนเสี่ยวน่าหันไปดู พยักหน้า“รู้จักคนหนึ่ง”
เขาลากเหยนเสี่ยวน่าไปตลอดทาง จนกระทั่งถึงห้องอาหาร จู่ๆด้านหน้ามีคนพุ่งออกมาสองคน ขวางทางพวกเขาเอาไว้
“เจ้าหนู วิ่งเก่งนี่”
คนที่อยู่ด้านหลังหยุดลง เหนื่อยจนหายใจหอบแฮกๆ
เหยนเสี่ยวน่าเองก็ไม่ไหวแล้ว ตัวชาไปหมด จึงทรุดลงนั่งกับพื้น
หากแต่หลี่ฝาง ร่างกายกำยำหน่อย เพียงแค่หายใจไม่สม่ำเสมอก็เท่านั้น
“เหยนเสี่ยวน่า ที่นี่ไม่มีธุระของเธอ ไปเสียเถอะ”ชายคิ้วเข้มคนหนึ่งเดินออกมา ชี้ไปที่เหยนเสี่ยวน่าที่กองอยู่บนพื้นกล่าวขึ้น
“หลิวเสี่ยวเทา นายคิดจะทำอะไร！”
เหยนเสี่ยวน่าสูดลมหายใจ ลุกขึ้นยืนจากพื้น“ฉันจะเตือนอะไรให้นะ หลี่ฝางเป็นเพื่อนฉัน”
“ถ้านายกล้าแตะต้องตัวเขา ฉันไม่ปล่อยนายแน่”เหยนเสี่ยวน่าขู่ชายคิ้วเข้มผู้นั้น
ชายคิ้วเข้มอดยิ้มขึ้นไม่ได้“เหยนเสี่ยวน่า กูใจดีปล่อยมึงไป มึงไม่ขอบคุณแล้วยังมีหน้ามาขู่อีก！”
“อย่าคิดว่าเงินเน่าๆบ้านแกจะมาขู่ฉันได้ ไสหัวไป”
“ถ้าไม่ไสหัวไป อย่าหาว่ากูไม่ปราณี”ชายคิ้วเข้มพูดเย็นชา
หลี่ฝางถึงได้เข้าใจ หลิวเสี่ยวเทาคนนี้ จงใจมาหาเรื่องตน
สิ่งที่บังเอิญ เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของเหยนเสี่ยวน่า ดูท่า ก็เป็นคนในเมืองนี้เช่นกัน
ตรงข้ามหกคน กับอีกสองคนด้านหลัง รวมเป็นแปดคน
หลี่ฝางคนเดียว ประจันหน้ากับคนแปดคน
บอกไม่หวาดหวั่น คงจะเป็นการโกหก
แต่หลี่ฝางเป็นคนที่เคยเห็นการณ์ใหญ่มาก่อน เขายังคงนิ่งสงบได้ ไม่ตกใจจนเสียสติ
หลี่ฝางเดินขึ้นหน้าสองสามก้าว มองดูหลิวเสี่ยวเทา“นายชื่อหลิวเสี่ยวเทา งั้นจะเรียกว่าพี่เทาแล้วกัน พี่เทา หาผิดคนหรือเปล่า ดูเหมือนผมจะไม่รู้จักพี่”
“งั้นฉันถามแก แกชื่อหลี่ฝางหรือเปล่า มาจากตงไห่ใช่ไหม”หลิวเสี่ยวเทาขมุ่นคิ้วถาม
หลี่ฝางใจขมวดแน่น ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้หาผิดคน มาหาตนเองนั่นแหละถูกแล้ว
เพียงแต่ว่า ตัวเองเพิ่งมาที่เมืองนี้ไม่นาน ไม่ได้รู้จักคนที่ชื่อหลิวเสี่ยวเทาคนนี้แม้แต่น้อย เหตุใดเขา ต้องไล่ล่าตนเองด้วย
หลี่ฝางไม่ได้ปฏิเสธ หากพยักหน้า“ฉันชื่อหลี่ฝาง แค่ไม่รู้ว่า พี่เทา ผมไปล่วงเกินอะไรพี่”
หลิวเสี่ยวเทายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์“แกไม่ได้ล่วงเกินฉัน”
“ไม่ได้ล่วงเกิน แล้วตามผมมาทำไม”หลี่ฝางไล่ถาม
“กูแค่เห็นมึงแล้วไม่สบอารมณ์ ได้ป่ะ”หลิวเสี่ยวเทาสีหน้าอึมครึมขึ้นทันที
หลี่ฝางหันหน้ากลับ มองดูเหยนเสี่ยวน่า ถามเสียงค่อย“เหยนเสี่ยวน่า หลิวเสี่ยวเทาชอบเธอเหรอ”
เหยนเสี่ยวน่าส่ายหน้า“หลิวเสี่ยวเทามีแฟนแล้ว จะมาชอบฉันได้ไงล่ะ”
หลี่ฝางยิ่งขมวดคิ้วแน่น เห็นได้ชัดว่าฝ่ายตรงข้ามจงใจมาหาเรื่องตน
ถ้าหากว่าหลิวเสี่ยวเทาชอบเหยนเสี่ยวน่า หลี่ฝางก็เข้าใจได้ว่าหลิวเสี่ยวเทาเห็นตนเองเป็นศัตรูหัวใจ จึงได้มาหาเรื่อง
ในเมื่อไม่ได้ชอบเหยนเสี่ยวน่า งั้นก็หมายความว่า……
เบื้องหลังหลิวเสี่ยวเทา จะต้องมีคนบงการ
หลี่ฝางถามสีหน้าเคร่งขรึม“พี่เทา ให้ผมตายอย่างชัดเจนหน่อยได้ไหม ใครบงการพี่มา”
“ก็บอกมึงแล้วไง กูเห็นมึงแล้วไม่สบอารมณ์ อยากซ้อมมึง”หลิวเสี่ยวเทาหัวเราะแหะๆ
“ถ้ามึงไม่อยากโดนซ้อม ก็มาคำนับกูสามที เรียกกูว่าพ่อ กูไม่เพียงแต่จะไม่ซ้อม แต่ต่อไปจะคุ้มครองมึงด้วย เป็นไง”
หลิวเสี่ยวเทาพูดจบ ทุกคนก็หัวเราะครืน
“พี่เทา ถ้ามันเรียกพี่ว่าพ่อ แล้วจะเรียกพวกเราว่าอะไรอ่ะ”
“ก็เรียกอาสิวะ”หลิวเสี่ยวเทาคิวกระตุก
ในเวลานี้ นักเรียนใหม่แห่กันมาไม่น้อย หนึ่งในนั้นมีหวางเสี่ยวโก๋
หวางเสี่ยวโก๋วิ่งหน้าตื่นมา หยุดอยู่ตรงหน้าหลี่ฝาง“หลี่ฝาง เกิดอะไรขึ้น นายไปแหย่อะไรหลิวเสี่ยวเทาเข้า”
“เขามีที่มาที่ไปยังไง”หลี่ฝางถามขึ้นคำหนึ่ง
“เมื่อก่อนพวกเราต่างเป็นเพื่อนร่วมชั้น คุณอาเขา เป็นพวกมาเฟียขึ้นชื่อ นายก็ลองไปสอบถามนอกโรงเรียนดู คนส่วนใหญ่ต่างรู้จัก”
หวางเสี่ยวโก๋สีหน้าหนักอึ้ง“ล่วงเกินเขา ยุ่งเลยนะทีนี้”
หลี่ฝางคิดในใจ ในเวลานี้ ถ้าโทรหาหวางเห้า หวางเห้าก็คงมาไม่ทันแน่ๆ
ยิ่งไปกว่านั้น ที่นี่คือมหาวิทยาลัย ถ้าหวางเห้าเข้ามาวิวาท คงจะไม่เหมาะสมแน่นอน
“หวางเสี่ยวโก๋ มาเสือกไรด้วย ไสหัวไปอีกทางนึง”หลิวเสี่ยวเทาชี้นิ้วไปที่หวางเสี่ยวโก๋ พูดเสียงเย็นชา
หวางเสี่ยวโก๋ลังเลชั่วครู่ วิ่งไปอยู่ตรงหน้าหลิวเสี่ยวเทา ควักกล่องบุหรี่ออกมา“พี่เทา สูบสักมวนมั้ย ถ้าหลี่ฝางล่วงเกินอะไรพี่ไป พี่บอกผม ผมสั่งสอนมันเอง”
“เราต่างเป็นเพื่อนร่วมชั้น ถือว่าผมขอ”หวางเสี่ยวโก๋ยิ้มอ่อน
“บ้าเอ๊ย มึงคิดว่าตัวเองเป็นใคร สำหรับกู มึงมีสิทธิ์มาขอไรด้วยเหรอ”หลิวเสี่ยวเทายกขาขึ้น แล้วถีบหวางเสี่ยวโก๋กระเด็น
สีหน้าหวางเสี่ยวโก๋ กระอักกระอ่วนอย่างเห็นได้ชัด
อย่างไรเสียมีเพื่อนอยู่ตรงนี้ด้วยมากมายหลายคน และเขาเองก็เคยโม้กับหลี่ฝาง ว่าตอนอยู่มัธยม ปลายตนเองเป็นหัวโจกของโรงเรียน
แต่ในสายตาของหลิวเสี่ยวเทา กลับไม่เห็นเขาเป็นอะไรเลย
หลี่ฝางเข้ามาดึงหลิวเสี่ยวเทาลุกขึ้น พูดว่า“เสี่ยวโก๋ ที่นี่ไม่มีธุระของนาย นายไปก่อนเถอะนะ”
ฝ่ายตรงข้ามมีแปดคน ต่อให้หวางเสี่ยวโก๋ หลี่ส้วยส้วย มากันหมด ก็สู้ไม่ไหวหรอก
หลี่ฝางผลักหวางเสี่ยวโก๋ออก ผลักเข้าไปด้านหลังฝูงชน พอหันหลังกลับ ก็มีขาถีบเข้าไปตรงเป้า หว่างขาของหลิวเสี่ยวเทา
หลิวเสี่ยวเทาแทบไม่ได้ป้องกันอะไรเลย เขาเองก็แทบไม่อยากเชื่อ หลี่ฝางกล้าลงมือกับเขา
อย่างไรเสีย ฝั่งเขามีคนมากกว่ามาก！
หลิวเสี่ยวเทาคุกเข่าลงบนพื้น หลี่ฝางจิกผมหลิวเสี่ยวเทาขึ้นมา แล้วกระชากอย่างแรง
“ พี่เทาโดนซ้อม พวกเราลุยยยย！”
กลุ่มคนที่อยู่ด้านหลังหลิวเสี่ยวเทา เห็นฉากนี้ ต่างก็กรูกันขึ้นมา พุ่งกระโจนไปที่หลี่ฝาง
หลี่ฝางกัดฟันกรอด พุ่งหมัดเข้าไปที่ใบหน้าของหลิวเสี่ยวเทา
ส่วนคนเหล่านั้น ต่างก็เข้าไปรุมกระทืบหลี่ฝาง หลี่ฝางอดกลั้นต่อความเจ็บปวด ยังคงจิกผมหลิวเสี่ยวเทาไว้ไม่ปล่อย แล้วมะรุมมะตุ้มกันต่อไป
หลิวเสี่ยวเทาดิ้นกระเสือกกระสนด้วยความเจ็บปวด ชี้ไปที่หลี่ฝางพลางด่าทอ“ไอ้บ้าเอ๊ย！”
“ผมกู！”ผมของหลิวเสี่ยวเทา โดนหลี่ฝางกระชากออกมาเป็นกระจุกๆ
“เย็ดแม่งเอ๊ย เอามันให้ตาย！”หลิวเสี่ยวเทาโกธรขึ้นมา สีหน้าบิดเบี้ยว ชี้ไปที่หลี่ฝางพลางพูด
หวางเสี่ยวโก๋พุ่งเข้ามา คิดจะช่วยหลี่ฝางออกไป
“แม่งเอ๊ย！”
หลิวเสี่ยวเทาพุ่งขึ้นหน้า ถีบหวางเสี่ยวโก๋กระเด็น“หวางเสี่ยวโก๋ มึงอยากตายมากใช่ไหม”
“กล้าต่อกรกับกูเหรอ มึงคงไม่อยากมีชีวิตแล้วสินะ！”หลิวเสี่ยวเทาพุ่งไปที่ท้องหวางเสี่ยวโก๋ กระหน่ำถีบ
หลี่ฝางโดนคนกลุ่มหนึ่งล้อมเอาไว้ จึงไม่สามารถช่วยเขาได้
เหยนเสี่ยวน่าวิ่งหน้าตื่นมา ดึงแขนหลิวเสี่ยวเทา“หลิวเสี่ยวเทา หยุดนะ”
“เหยนเสี่ยวน่า เธอรู้ว่าฉันไม่ซ้อมผู้หญิง”หลิวเสี่ยวเทาชี้ไปที่เหยนเสี่ยวน่า“ไสหัวไปอีกข้าง ได้ยินไหม”
“หลิวเสี่ยวเทา ที่นายรังแกคนต่างเมืองอย่างหลี่ฝาง ก็แค่ต้องการค่าคุ้มครองไม่ใช่เหรอ”
เหยนเสี่ยวน่าพูดพลาง ควักกระเป๋าสตางค์ออกมา จากนั้นก็ควักธนบัตรออกมา วางไว้ในมือหลิวเสี่ยวเทา“พอไหม”
“เหยนเสี่ยวน่า เธอใจคอกว้างขวางแบบนี้เมื่อไหร่จ๊ะ”
หลิวเสี่ยวน่าหัวเราะแหะๆ“ว่าไง เขาเป็นแฟนเธอเหรอ”
“ไม่เกี่ยวกับนาย เอาเป็นว่า ค่าคุ้มครองฉันจ่ายให้นายแล้ว รีบบอกให้คนของนายหยุดมือ หยุดซ้อมได้แล้ว”เหยนเสี่ยวน่าพูดน้ำเสียงเย็นชา
“แหมเงินแค่นี้คิดจะไล่ คิดว่าฉันเป็นขอทานหรือไง”หลิวเสี่ยวเทาโยนเงินใส่หน้าเหยนเสี่ยวน่า
เหยนเสี่ยวน่าตกตะลึง“แค่นี้ไม่พอเหรอ”
เหยนเสี่ยวน่าสะบัดเงินออกไป มีประมาณสองสามพัน
เงินมากขนาดนี้ ถ้าแค่ค่าคุ้มครอง ก็น่าจะพออยู่หรอก
เพียงแต่ หลิวเสี่ยวเทาต้องการหาเรื่องหลี่ฝาง ไม่ได้แค่ต้องการค่าคุ้มครอง
“ซ้อมมันต่อไป！”น้ำเสียงหลิวเสี่ยวเทาเย็นชา ตะคอกใส่ลูกน้อง
ในเวลานี้ ด้านนอกมีเสียงคุ้นเคยลอดเข้ามา
“แม่งเอ๊ย！”
“เถ้าแก่！”
ในมือของส้าวส้วยถือแฮมเบอร์เกอร์ เดิมทีแค่อยากจะมามุงดู แต่คิดไม่ถึงว่า คนที่โดนซ้อมจะเป็นหลี่ฝาง…