NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - ตอนที่ 193
บทที่193 พี่ชายของฉินวี่เฟย
พี่ชายของฉินวี่เฟย？
หลี่ฝางตะลึงเล็กน้อย ที่แท้ผู้ชายคนนี้ขับเฟอร์รารี่รุ่นลิมิเต็ดได้ ที่แท้เขาก็เป็นคนของ ตระกูลฉินนี่เอง
ฉินจื่อยี่หัวเราะ ถามหลี่ฝาง：“น้องสาวผมไม่ได้บอกคุณเหรอ？”
หลี่ฝางส่ายหน้า：“เธอไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น ให้แค่นามบัตรคุณมาใบหนึ่ง”
“แล้วนามบัตรคุณนี้ ก็ไม่ได้เขียน เขียนแค่เบอร์โทรอย่างเดียว”
พูดจบ หลี่ฝางก็มองฉินจื่อยี่อย่างแปลกใจ มีใครบ้างทำนามบัตร แล้วเขียนแค่เบอร์ เขียนชื่อไว้หน่อยก็น่าจะดี
“ใช่สิ คุณยังไม่ตอบผมเลย คุณกับน้องสาวผมเป็นอะไรกัน？”ฉินจื่อยี่ถามอีกครั้ง
หลี่ฝางถามนิ่งๆ：“เพื่อนทั่วไปเฉยๆ”
“แค่เพื่อนทั่วไป？”
ฉินจื่อยี่มองหลี่ฝาง ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย
“ไม่อย่างนั้นล่ะ？คุณคิดว่าผมกับน้องสาวคุณเป็นอะไรกัน？”หลี่ฝางเลิกคิ้ว แล้วถาม
“น้องเขย？”ฉินจื่อยี่เดา แต่ต่อมาก็ปฏิเสธความคิดคาดเดานี้：“ไม่มีทาง สายตาน้องสาวผมไม่แย่ขนาดนั้น”
หลี่ฝางได้ยินคำนี้ ก็ไม่โกรธ
อย่างน้อยคำพูดฉินจื่อยี่นี้ แสดงให้เห็นว่าเขาไม่รู้จักตัวตนของตัวเอง
ดูเหมือนฉินวี่เฟยไม่ได้เอาตัวตนของตัวเองไปบอกครอบครัวเธอ
เวลานี้ หลี่ฝางก็รู้สึกดีต่อฉินวี่เฟยมาก อย่างน้อย เธอก็เป็นคนที่สามารถเก็บความลับได้
“ใช่สิ คุณหาสวีเถิงเฟยทำไม？”ฉินจื่อยี่ถามอย่างแปลกใจ
“ถามเยอะทำไมเนี่ย”หลี่ฝางกลอกตาใส่ฉินจื่อยี่ หันหน้ากลับไปที่รถของตัวเอง
ฉินจื่อยี่เป็นคนใหญ่โตขนาดนั้น ทำไมเหมือนเด็กขี้สงสัยเช่นนี้？
หลี่ฝางหันแล้วออกไป จึงทำให้ฉินจื่อยี่โมโห
ฉินจื่อยี่โตมาขนาดนี้ ไม่มีใครกล้าปฏิบัติต่อเขาแบบนี้เลย
“หยุด”ฉินจื่อยี่เปิดประตูรถ ตะโกนเรียกหลี่ฝาง
“มีอะไร？”หลี่ฝางถาม
“คุณชื่ออะไร”ฉินจื่อยี่ขมวดคิ้วถาม
“หลี่ฝาง”
“คุณชื่อหลี่ฝาง？”ฉินจื่อยี่มองหลี่ฝาง รีบเดินเร็วไม่กี่ก้าวเข้ามา
ฉินจื่อยี่มาตรงหน้าหลี่ฝาง สำรวจเขาอย่างละเอียด
“คุณที่ทำร้ายมู่เสี่ยวไป๋？”ฉินจื่อยี่ลูบคางตัวเอง มองหลี่ฝางอย่างไม่อยากจะเชื่อนัก
หลี่ฝางพยักหน้า：“ใช่ ผมเอง”
“ที่แท้ก็คุณ ผมอยากเจอคุณมานานแล้ว ผมอยากเห็นมาตลอดว่า ใครกันที่กล้าขนาด แม้แต่มู่เสี่ยวไป๋ก็ยังกล้าทำร้าย！”
ฉินจื่อยี่ส่ายหน้า ผิดหวังหน่อยๆ
เดิมทีเขาคิดว่า คนที่กล้าทำร้ายมู่เสี่ยวไป๋ จะต้องเป็นคนเก่งกาจเหนือคนธรรมดา มองไปแล้วแตกต่าง
แต่หลี่ฝางล่ะ เป็นคนธรรมดาที่ธรรมดาสุดๆ
คนที่ธรรมดาสุดๆแบบนี้ ทำร้ายมู่เสี่ยวไป๋？
“ผมอิจฉาคุณจริงๆ”ฉินจื่อยี่มองหลี่ฝาง แล้วพูด
“อิจฉาอะไร？”หลี่ฝางถามต่อ
“เห้อ เมื่อหลายปีก่อน ผมไม่สะดุดตามู่เสี่ยวไป๋ผู้ชายคนนั้นเลย อยากจะจัดการเขาสักดอก แต่ทุกการกระทำของผมต่างส่งผลกระทบต่อตระกูลผมหมด ดังนั้น ผมจึงได้ข่มตัวเองไว้ตลอด”
ฉินจื่อยี่ตบไหล่ของหลี่ฝาง พูดว่า：“ดังนั้นผมเลยอิจฉาคุณ เป็นอิสระ อยากทำร้ายใครก็ทำ”
หลี่ฝางพูดไม่ออก นี่มีอะไรให้น่าอิจฉา？
มู่เสี่ยวไป๋ไม่ทำร้ายลู่หลุ่ย ตัวเองก็ไม่มีทางทำร้ายเขา
หลี่ฝางมองฉินจื่อยี่ ถาม：“สวีเถิงเฟยน่าจะถึงประมาณกี่โมง？”
“อย่างน้อยก็ต้องครึ่งชั่วโมงแหละ”
ฉินจื่อยี่หัวเราะ：“คุณไปหาสวีเถิงเฟย คงไม่ใช่ว่าจะทำร้ายเขานะ？”
“ถูกคุณดูออกแล้ว”หลี่ฝางหัวเราะนิ่งๆ
ตอนนี้ สีหน้าของฉินจื่อยี่ ก็ดูแย่ขึ้นทันที
ตัวเองเอาคนหายนะมาแล้ว
ฉินจื่อยี่แอบด่า：ฉินวี่เฟยยัยเด็กนี่ รอไปเจอเธอก่อน ดูสิ ผมจะจัดการเธอยังไง
ฉินจื่อยี่พาหลี่ฝางมาที่นี่ เดี๋ยวถ้าหลี่ฝางถูกสวีเถิงเฟยทำร้าย สวีเถิงเฟยจะต้องเกลียดตัวเองแน่
หลี่ฝางมองความกังวลของฉินจื่อยี่ออก จึงพูด：“วางใจเถอะ ผมไม่บอกสวีเถิงเฟยแน่ ว่าคุณพาผมมา”
ฉินจื่อยี่คิด หัวเราะเบาๆไป：“ที่จริงก็ไม่มีอะไร ตระกูลฉินของเรากับตระกูลสวี ก็ไม่มีความร่วมมือทางผลประโยชน์ที่ค่อนข้างใหญ่กันนัก ดังนั้นถึงแม้ทำให้สวีเถิงเฟยขุ่นเคือง ก็ไม่เป็นไร”
ถึงแม้ปากของฉินจื่อยี่จะพูดไม่เป็นไร แต่ในใจนั้นแคร์สุดๆ
ยังไงก็อยู่ในแวดวงเดียวกัน ทำให้คนหนึ่งขุ่นเคือง ก็เท่ากับทำลายเส้นทางของตัวเอง
“ตอนนี้ยังมีเวลา มาแข่งสักครั้งไหม？”
ฉินจื่อยี่ถาม
“ผมแข่งรถไม่เป็น”หลี่ฝางส่ายหัวแล้วพูด
ถึงแม้ตั้งแต่เด็กหลี่ฝางจะเรียนขับรถ แต่เทคนิคขับรถก็ธรรมดา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นเขาหมาป่าที่ทางโค้งเยอะมากขนานนี้ หลี่ฝางไม่เอาตัวเองมาล้อเล่นแน่
แข่งรถเสี่ยงตายแบบนี้ แน่นอนว่าหลี่ฝางทำไม่ได้
“ดูสมองผมสิ ผมเห็นคุณเป็นคนขับที่เขาหมาป่าแล้ว”ฉินจื่อยี่ตบหัวตัวเอง พูดว่า：“คุณมาหาสวีเถิงเฟยต่างหาก”
“ผมจะไปวอร์มเครื่อง มาลองสัมผัสความรู้สึกแข่งรถกับผมหน่อยไหม？”ฉินจื่อยี่พูดเชื้อเชิญหลี่ฝาง
หลี่ฝางส่ายหน้าพูด：“ผมยังอยากมีชีวิตอยู่อีกนาน”
“นี่หมายความว่าไง ผมเล่นอยู่ที่เขาหมาป่ามาตั้งหลายปี ไม่เคยเกิดเรื่องอะไรเลย”
“อีกอย่าง ที่นั่งข้างคนขับผมรับแค่สาวสวยเท่านั้น ไม่เคยชวนผู้ชายที่ไหนมาก่อน”ฉินจื่อยี่พูด
หลี่ฝางยังคงส่ายหน้า：“ยังไงซะผมก็ไม่สนใจ”
หลี่ฝางคิดว่า แข่งรถคือการกระทำอย่างหนึ่งที่ความเสี่ยงสูง
และก็มีแค่พวกลูกเศรษฐีที่รู้สึกเบื่อชีวิต ถึงได้คิดจะลอง
หลี่ฝางไม่คิดเช่นนั้น
พอเห็นหลี่ฝางปฏิเสธ ใบหน้าฉินจื่อยี่ก็ผิดหวังหน่อยๆ：“ผมคิดว่าคุณจะกล้าหาญมาก คิดไม่ถึงว่าความกล้าของคุณจะนิดเดียว”
“ผมแค่วอร์มเครื่องเท่านั้น ความเร็วของรถไม่เร็วหรอก”ฉินจื่อยี่พูดอย่างดูถูก
“คุณแน่ใจ？”หลี่ฝางถามอย่างสงสัย
“แน่นอน แค่วอร์มเครื่อง ไม่ได้แข่งกับใคร เพื่อให้คุ้นกับเส้นทางเท่านั้นเฉยๆ”ฉินจื่อยี่พูดชวนอีกครั้ง：“มาน่า ผมขับรถคนเดียว ก็น่าเบื่อสุดๆ”
เมื่อก่อนแข่งรถที่เขาหมาป่า ข้างถนนต่างยืนเต็มไปด้วยสาวสวยหลายประเภท แซ่บๆ
บนตัวพวกเธอสวมบิกินี่ แต่ละคนสูง และมีหุ่นนางแบบ
แต่วันนี้ฉินจื่อยี่มาเร็วเกิน ดังนั้น จึงได้แต่จับผู้ชายไป แล้วก็เลือกหลี่ฝางคุณชายคนนี้
หลี่ฝางเข้าไปในเฟอร์รารี่ของฉินจื่อยี่ รู้สึกว่ารถหรูมาพร้อมกับความรู้สึกสบาย
“รถนี้ประมาณเท่าไหร่？”หลี่ฝางอดไม่ได้ที่จะถาม
“ไม่เท่าไหร่หรอก”ฉินจื่อยี่หัวเราะนิ่งๆ พูด：“แค่สิบล้าน”
“แพงขนาดนี้เชียว？”หลี่ฝางตกใจเล็กน้อย ไม่ใช่แค่ราคาของเฟอร์รารี่ แต่เป็นน้ำเสียงที่ฉินจื่อยี่พูด
แค่สิบล้าน？
น้ำเสียงที่พูดนี้ ทำไมเหมือนตัวเองขนาดนั้น？
หรือว่าตระกูลฉิน รวยเหมือนตระกูลตัวเอง？
“นี่คือรถตอนวันเกิดยี่สิบปีของผม ปู่ผมให้ผมมา รถคันนี้ มีขายจำกัดทั้งโลก ยากที่จะซื้อมามาก ที่เมืองเอก นับได้แค่สามคันแหละ”ฉินจื่อยี่พูด
“ยังมีรถใครที่แพงกว่าคุณอีก？”หลี่ฝางถามนิ่งๆ
“มู่เหวินตง รถสปอร์ตของเขา ราคาสิบหกล้าน เขาคือนักแข่งรถ”
พูดถึงมู่เหวินตง ฉินจื่อยี่ก็ถอนหายใจ：“น่าเสียดายจริงๆ ที่เขาถูกคนทำจนพิการ”
“มู่เหวินตงคือคู่ต่อสู้ที่น่านับถือคนหนึ่ง เขาไม่ใช่แค่เป็นนักแข่งรถฝีมือดี แต่ยังเป็นนักธุรกิจที่มีความสามารถ และเขายังได้เป็นทายาทหัวหน้าครอบครัวของตระกูลมู่ตั้งนานแล้วด้วย”
“แต่ตอนนี้ ตำแหน่งนี้ กลับกลายเป็น ของมู่เสี่ยวไป๋ไปแล้ว”
ฉินจื่อยี่หัวเราะอย่างดูถูก：“ดูละกัน ตระกูลมู่จะต้องตกต่ำ”
“ทำไม？”หลี่ฝางถาม
“เพราะว่ามู่เสี่ยวไป๋เทียบกับมู่เหวินตงพี่ของเขาแล้ว เทียบไม่ติดสักนิด”ฉินจื่อยี่ทำเสียงฮึดฮัดอย่างไม่ปริปากพูด：“เขาก็แค่คนไม่เอาไหนคนหนึ่ง”
“ไร้คาวมสามารถขนาดนั้นเชียว？”
หลี่ฝางกลับไม่คิดเช่นนั้น มู่เสี่ยวไป๋สนุบสนุนเสือได้ แล้วยังสนับสนุนจางกงหมิงอีก ก็ชัดเจนแล้วว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา
ถ้ามู่เสี่ยวไป๋เป็นแค่ขยะจริงๆ งั้นเสือ จะยอมเขาได้ยังไง？
“ที่จริง ผมคิดมาตลอดว่า คนที่ทำร้ายมู่เหวินตงจนพิการ ก็คือมู่เสี่ยวไป๋”มองหลี่ฝาง จู่ๆฉินจื่อยี่ก็พูด：“ครอบครัวที่ต่อสู้เพื่ออำนาจแบบนี้ ผมเห็นมาเยอะแล้ว”
“ผมได้ยินว่าคนที่ชินมู่เหวินตงจนพิการ และก็เป็นนักแข่งรถฝีมือดี เทคนิครถของเขา เกือบจะไปอยู่ถึงจุดยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว คืนวันนั้น ผู้มีอำนาจทุกคนของเมืองเอกกำลังตามจับเขา แต่เขาก็หนีไปได้”
“แล้วก็หนีไปจากเขาหมาป่า”
ฉินจื่อยี่ตาเป็นประกาย พูดอย่างคาดหวัง：“พูดตรงๆนะ ผมอยากจะแข่งรถกับคนนี้สักครั้งจริงๆ”