NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - ตอนที่ 254
บทที่254 ถังหยู่ซวน คุณไปเถอะ
“พวกคุณก็ถูกตบ？”
หันไปเห็นหน้าเสี่ยวสานกับผู้ชายที่สวมเสื้อสีแดง ก็บวมเหมือนกับหัวหมู ทันใดนั้นถังหยู่ซวนก็โมโห
ถังหยู่ซวนคิดว่า Recalling the past คือถิ่นของเขา
ที่ถิ่นของเขา เพื่อนของตัวเองถูกทำร้าย เท่ากับว่าฉีกหน้าเขาไหม？
ถังหยู่ซวนส่ายหัว ให้ตัวเองได้สติ
“ใครทำ？”ถังหยู่ซวนมองพวกส้งเสียง แล้วถามออกไป
“พนักงานเสิร์ฟคนหนึ่งในผับ”ผู้ชายที่สวมเสื้อสีแดงพูดเสริมไป
“พนักงานเสิร์ฟในนี้？”
ถังหยู่ซวนขมวดคิ้ว แล้วถาม：“พนักงานเสิร์ฟในผับนี้ ทำไมจู่ๆก็ทำร้ายพวกคุณล่ะ？”
ส้งเสียงพูดด้วยสีหน้าขมขื่น：“พี่ถัง ต้องรับผิดชอบให้ผมนะ ผมไม่ระวังเลยไปตบเขาหนึ่งฉาด เขาก็มาตบพวกเราคนละสามที”
“ผมตบเขาไปนั้นหนึ่งฉาด แค่ไม่ทันระวังไปโดนหน้าเขา แต่เขาน่ะ ตอนที่ตบพวกเรา กลับออกแรงสุดๆ ดูฟันในปากผมสิ ไม่รู้ว่าหลุดมากี่ซี่ละ”
“อีกอย่างนะ ที่ทำเกินไปคือ ผมตบเขาทีเดียว เขาจะเอาผมถึงสิบล้าน”
“สิบล้าน？”ได้ยินส้งเสียงพูดจบ คิ้วของถังหยู่ซวน ก็ขมวดแน่น
“เขาล้อคุณเล่นหรือเปล่า？”พูดตรงๆ ถังหยู่ซวนไม่ค่อยเชื่อ มีที่ไหนถูกตบ แล้วจะเอาสิบล้านน่ะ
ถนนนี้ชนคนตาย ชดใช้แค่เท่าไหร่？อย่างมากก็หนึ่งล้านน่ะ
“พี่ถัง ดูสิพวกเราสามคนถูกตบจนเป็นแบบนี้เลย เขาเหมือนล้อเล่นไหมล่ะ？หน้าของพวกผมนี้ ไม่ใช่แค่สิบวันหรือครึ่งเดือนแน่ ยากมากที่จะฟื้นฟูให้เป็นเหมือนปกติ”
“อีกอย่าง เขายังบังคับให้ผมเขียนสัญญาชำระหนี้ให้เขาด้วย”ส้งเสียงพูด
“ลูกพี่ถัง นี่คือถิ่นคุณ คุณต้องทวงคืนความยุติธรรมให้พวกเรานะ”เสี่ยวสานจับหน้าตัวเอง พูดไป
ผู้ชายที่สวมเสื้อสีแดงก็โมโหสุดๆ：“ลูกพี่ถัง คุณไม่ใช่เจ้านายของผับนี้เหรอ？คุณจะนั่งอยู่เฉยๆไม่ทำอะไรไม่ได้นะ อย่าบอกว่าพวกเราคือเพื่อนคุณเลย ถึงพวกเราเป็นลูกค้าธรรมดา คุณก็ต้องสั่งสอนเขาสักหน่อย”
ถังหยู่ซวนขมวดคิ้ว ถึงแม้เขาไม่ใช่เจ้าของผับ แต่เขาคือผู้จัดการผับ
พนักงานเสิร์ฟของตัวเองทำเรื่องแบบนี้ ควรจะสั่งสอนดีๆสั่งสอน
ถังหยู่ซวนยืนขึ้น ประคองส้งเสียงขึ้นมา
“วางใจได้ เรื่องนี้ ผมจะกำชับให้คุณ”ถังหยู่ซวนตบไหล่ของส้งเสียง พูดไป
“พวกคุณยังจำหน้าเขาได้ไหม？”
ตอนนี้ Recalling the pastมีพนักงานเสิร์ฟสามสิบกว่าคน ตอนนี้เป็นช่วงยุ่งๆพอดี ถังหยู่ซวนไม่สามารถเรียกพนักงานเสิร์ฟทุกคนมาได้ ทำให้พวกส้งเสียงเสี่ยวสานและคนอื่นๆต้องมาชี้ตัว
ประจวบเหมาะ เวลานี้โหจื่อถือเหล้า ผ่านตรงหน้าส้งเสียง
“เขานี่ไง！”ส้งเสียงชี้ไปที่โหจื่อ แล้วพูดกับถังหยู่ซวน
“โหจื่อ？”
ถังหยู่ซวนขมวดคิ้ว：“เขาคือพนักงานเก่าของผับ”
“ส้งเสียง หรือว่าคุณไม่ได้บอกเหรอ คุณคือเพื่อนผม？”ถังหยู่ซวนถามส้งเสียง
ส้งเสียงรีบพยักหน้า พูด：“พี่ถัง ผมบอกแล้ว แต่ผู้ชายคนนี้ไม่เห็นหัวคุณเลย”
“มีเรื่องแบบนี้ด้วย？”
ถังหยู่ซวนได้ยิน ก็รีบเรียกโหจื่อให้มา
พอโหจื่อมา ก็มองถังหยู่ซวนแวบหนึ่ง：“ผู้จัดการถัง มีอะไรไหม？ถ้าไม่มีอะไรล่ะก็ ผมจะไปทำงานแล้ว”
“คุณก็เห็นแล้วนี่ ธุรกิจของผับเราดีขนาดนี้ ผมจะอยู่เมาท์กับคุณไม่ได้หรอก”โหจื่อพูดเสียงเยือกเย็น
โหจื่อพูดคำนี้ ที่จริงอยากจะประชดถังหยู่ซวน วันๆเอาแต่ดื่มเหล้า ไม่ทำอะไรเลย
ถังหยู่ซวนชี้ไปที่พวกส้งเสียง ถามว่า：“หน้าของพวกเขา คุณทำเหรอ？”
“พวกเขาบอกคุณเหรอ？”โหจื่อหัวเราะ ดูไม่แคร์
“ใช่”
“ในเมื่อพวกเขาบอกคุณแล้ว งั้นคุณมาถามผมทำไม？นี่ไม่ใช่เรียกว่าสอนจระเข้ว่ายน้ำเหรอไง？”โหจื่อพูด
“คุณ”
ถังหยู่ซวนโกรธจนกัดฟัน ท่าทีของโหจื่อ ชัดเจนว่าไม่เห็นหัวเขา
“ผู้จัดการถัง คุณจะออกหน้าแทนพวกเขาเหรอ？”โหจื่อมองถังหยู่ซวน ถามไป
“ใช่ ไม่ผิด”
ถังหยู่ซวนพูดด้วยเสียงเยือกเย็น：“โหจื่อ คุณในฐานะพนักงานเสิร์ฟของผับ ควรจะบริการลูกค้าของผับดีๆ ทำไมไปทำเรื่องตบตีลูกค้าได้ล่ะ”
“ถ้าเรื่องนี้พูดออกไป คุณจะให้ผับของเราทำธุรกิจต่อไปอย่างไร？”ถังหยู่ซวนพูดสั่งสอนไป
“โห ผู้จัดการถัง ถือว่าคุณมีมโนธรรมแล้วนะเนี่ย สนใจธุรกิจผับได้แล้ว ตั้งนานแล้ว ผมคิดว่าคุณลืมตัวตน กับหน้าที่ของตัวเองซะอีก”
“ทั้งวันอยู่กินดื่มเที่ยวกับพวกโจวเจ๋ ส้งเสียง วันๆใช้ชีวิตอย่างสบาย”
โหจื่อส่ายหน้า มองถังหยู่ซวน：“ผมถามคุณ คุณยังจำได้ไหม คุณมีเพื่อนคนหนึ่ง ชื่อหลี่ฝางน่ะ？”
“ผมรู้แน่นอน เขาคือเพื่อนผม ผมไม่ต้องการให้คุณมาเตือนผม”
ถังหยู่ซวนชี้ไปที่โหจื่อ พูด：“ตอนนี้ ผมให้คุณขอโทษลูกค้า”
“ขอโทษ？ทำไมผมต้องขอโทษ？”
โหจื่อส่ายหน้า：“ผมตบพวกเขา แต่ผมให้เงินพวกเขาแล้ว หนึ่งพัน หนึ่งฉาด ผมไม่ได้ไม่ชดใช้อะไรสักหน่อย ทำไมผมต้องขอโทษด้วย？”
“พูดตรงๆ ผู้จัดการถัง ผมขอโทษขยะสามตัวนี้ไม่ได้หรอก”
โหจื่อกล่าวอย่างเหยียดหยาม หันหน้าแล้วออกไป
“กลับมา กลับมาหาผมเดี๋ยวนี้！”ถังหยู่ซวนตะโกนเสียงดังอย่างโมโห
ผู้จัดการที่สง่างาม โดนพนักงานเสิร์ฟคนหนึ่งไม่ใส่ใจ ถังหยู่ซวนคิดว่าหน้าของตัวเอง ถูกหักไปหมดแล้ว
โหจื่อหยุดฝีเท้า หันไป มองถังหยู่ซวนแล้วพูด：“ถ้าคุณอยากฟ้องผม ก็ไปฟ้องที่ลุงเฉียนได้เลย ผมไม่แคร์”
พูดจบ โหจื่อก็ไปบริการลูกค้าต่อ
“ตาลปัตรแล้ว ตาลปัตรไปหมด ตาลปัตรจริงๆ แค่พนักงานเสิร์ฟตัวเล็กๆคนหนึ่ง แม้แต่ผมที่เป็นผู้จัดการก็ไม่เห็นหัว”ถังหยู่ซวนกัดฟัน โมโหสุดๆ
“พี่ถัง พนักงานเสิร์ฟแบบนี้ คุณยังต้องการเขาทำไม ไล่เขาออกไปเลย”เสี่ยวสานพูดอยู่ข้างๆ
ถังหยู่ซวนพยักหน้าลุกขึ้นเดินมาที่เคาน์เตอร์ เดินไปตรงหน้าลุงเฉียน
“เสี่ยวฝาง คุณก็อยู่เหรอ”
เห็นหลี่ฝาง สีหน้าถังหยู่ซวนก็แปลกใจหน่อยๆ จากนั้น เขาก็พูดกับหลี่ฝาง：“คุณมาก็ดีแล้ว ผมจะฟ้องคนหนึ่งกับคุณหน่อย”
“ใครเหรอ？”
“ก็โหจื่อนั่น ผมว่าคุณน่าจะไล่เขาออก”ถังหยู่ซวนพูดตรงๆ：“เขาทำเกินไปแล้ว เขาไม่ใช่แค่ทำร้ายลูกค้า แต่ยังไม่เห็นหัวผมที่เป็นผู้จัดการที่นี่เลย”
หลี่ฝางมองถังหยู่ซวน：“เกิดอะไรขึ้น？”
ถังหยู่ซวนเอาเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น บอกให้หลี่ฝางฟังหมด
หลี่ฝางได้ยิน ได้แต่หัวเราะนิ่งๆ
“หลี่ฝาง โหจื่อนี่ เห็นว่าไม่มีขื่อมีแปหรือไง คุณดู เขาตบจนส้งเสียงเป็นอะไรไปแล้ว”ถังหยู่ซวนขมวดคิ้วพูด
“ผมเห็นแล้ว”
หลี่ฝางหัวเราะไปพูดไป：“อีกอย่าง ผมสนับสนุนให้โหจื่อทำแบบนั้น”
“อะไรนะ？เสี่ยวฝาง ผมไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม นี่โหจื่อทำร้ายลูกค้า คุณยังบอกว่าสนับสนุนเขาอีก？อีกอย่างส้งเสียงเป็นถึงลูกค้าใหญ่ของผับเรานะ”
“ลูกค้าใหญ่？เขาเนี่ยนะ ถือว่าเป็นลูกค้าใหญ่ผับเรา？โต๊ะวีไอพีบนเวที ทุกวันโต๊ะที่บริโภคต่ำที่สุด ก็คือโต๊ะของส้งเสียงกับโจวเจ๋”
หลี่ฝางมองถังหยู่ซวน พูดว่า：“ถ้าไม่ใช่ว่าลุงเฉียนเห็นแก่หน้าคุณ ก็อยากไล่พวกเขาออกไปแล้ว”
“อีกอย่าง ผมสนับสนุนโหจื่อ คุณรู้ไหมทำไม？”หลี่ฝางมองถังหยู่ซวน ถามออกไป
“ทำไม？”
“ผมไม่ได้สนับสนุนให้โหจื่อทำร้ายลูกค้า แต่ส้งเสียง นอกจากจะเป็นลูกค้าของผับเราแล้ว เขายังมีอีกหนึ่งสถานะ”
สีหน้าของหลี่ฝาง หม่นลงทันที：“เขายังเป็นศัตรูผม”
“โหจื่อเพิ่งถามคุณ คุณยังจำได้ไหม คุณมีเพื่อนคนหนึ่ง ชื่อหลี่ฝาง คุณบอกว่าคุณยังจำได้”
หลี่ฝางส่ายหน้า พูด：“ผมว่า คุณน่าจะลืมผมไปแล้ว”
“โจวเจ๋ ส้งเสียง พวกเขาต่างเป็นศัตรูผม พวกเขาเคยดูถูกผม เคยรังแกผม แต่คุณ วันๆก็ยังไปเสเพลกับพวกเขาอยู่ได้”
“ถังหยู่ซวน ตอนที่คุณดื่มเหล้ากับพวกเขา เคยเห็นผมเป็นเพื่อนไหม？”
หลี่ฝางมองถังหยู่ซวนแล้วพูด：“ผมให้คุณเป็นผู้จัดการผับ เอาปอร์เช่918ไปเป็นชื่อของคุณ เพราะว่าผมเห็นคุณเป็นเพื่อนคนหนึ่ง อยากดึงคุณ ให้คุณยืนขึ้นมาให้ได้”
“แต่คุณน่ะ หลายวันนี้ นอกจากคุณจะเสเพล ไปหาสาวๆดื่มเหล้ากับพวกโจวเจ๋ส้งเสียงแล้ว คุณทำอะไรอีกไหม？”
หลี่ฝางพูดหน้านิ่ง：“ถังหยู่ซวน คุณไปเถอะ”
“หมายความว่าไง？”
“คุณถูกไล่ออกแล้ว