NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - ตอนที่ 378
บทที่378 ตบเขาสองที
ทุกคนมองไปที่ลู่เชา พูดไม่ออก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อกี๊ที่ดูถูกลู่เชา บอกว่าลู่เชาก็แค่เด็กทำงานที่เคเอฟซี สีหน้าก็ยิ่งบูดบึ้ง ดูขมขื่น
ตอนนี้เอง เขาแทบอยากจะหารูมุดเข้าไป
หักหน้าจริงๆ
แม้แต่เพื่อนนักเรียนไม่กี่คนของลู่เชา ต่างก็ตกใจ
“ห่า ไม่ใช่มั้ง？ลู่เชา กุญแจรถในมือ เก็บมาได้จากไหนหรือเปล่า？”
มองเห็นปอร์เช่สตาร์ทรถ ไม่ใช่แค่ทุกคนนั้นต่างเดือดดาลขึ้นมา ลู่เชาเอง ก็ตื่นเต้นมาก
เผชิญหน้ากับรอยยิ้มเหยียดหยามของเพื่อนนักเรียน ลู่เชาก็ทำเสียงฮึดฮัด：“เก็บได้？คุณเก็บให้ผมดูสิ”
พวกเพื่อนนักเรียนของลู่เชา ต่างมองหน้ากัน หนึ่งในนั้นก็ถามไปอย่างกล้าหาญ：“ถึงไม่ได้เก็บได้ ก็ไม่มีทางเป็นของคุณหรอก”
“เราเป็นเพื่อนในห้องมานานแค่ไหน บ้านคุณมีฐานะอย่างไร ผมไม่รู้เหรอไง？”
“ใช่ ผมเคยไปบ้านเขาด้วย ถึงคุณซื้อลอตเตอรี่แล้วถูก ก็ไม่มีทางซื้อปอร์เช่918ได้！”
“แล้วก็ทะเบียนรถนี่ ทะเบียนรถนี้เป็นเลขรถพระเจ้าอยู่หัว ถึงรวยก็ซื้อไม่ได้ใช่ไหมล่ะ？”
“นี่ไม่ใช่รถเขาแน่นอน”
เพื่อนนักเรียนของลู่เชา ไม่เชื่อสักนิด
สายตาทุกคนมองไปที่ลู่เชา ใบหน้าลู่เชา อึดอัดหน่อยๆ
ยังไง ก็ไม่ใช่รถเขาจริงๆ เป็นของหลี่ฝาง
ลู่เชาเบะปากพูด：“ไม่ใช่รถผมแล้วไง？”
“ไม่ใช่รถเขาจริงๆด้วย ผมบอกแล้วไง เขาเป็นคนจน แม้แต่รถยังซื้อไม่ได้ จะไปมีปอร์เช่918ได้ไงกัน？”
“กุญแจนี้เขาเก็บมาได้แน่นอน！”
“รถนี้ของเพื่อนผม”ลู่เชาพูดเสียงดัง
“เหอะเหอะ คุณจะมีเพื่อนรวยๆฟุ่มเฟือยแบบนี้ด้วยเหรอ？ใครจะไปเชื่อ”
“ใช่ จะมีคนรวย คบกับคุณด้วยเหรอ？คุณไม่ใช่สาวสวย คุณชายบ้านรวย จะไปมองคุณเหรอ”
ตอนนี้เอง สาวสวยก็ยืนออกมา
“ฉันว่าพวกคุณพอได้แล้ว？เมื่อกี๊บอกว่ากุญแจรถเขาคือไฟแช็ก จากนั้นเขาก็เอากุญแจรถเปิดรถ พวกคุณก็ยังบอกว่าเขาเก็บกุญแจรถได้”
“ฉันว่านะทุกคน ในเมื่อคุณบอกว่าเจ้าของรถคือเพื่อนคุณ งั้นก็โทรศัพท์ เรียกเขามาสิ ให้พวกเขายลโฉมเขาหน่อย”
“ใช่ ปอร์เช่918จอดอยู่นี่ตั้งหลายวัน ไม่เห็นมีใครมา ทั้งโรงเรียนต่างเดา รถนี้ของใครกันแน่？”
“คุณเรียกเพื่อนคุณมาสิ”
สาวสวยคนนี้พูดจบ ทุกคนก็ค่อยๆเสริมตาม ต่างบ้าจี้ให้ลู่เชาเรียกเจ้าของรถมา
แต่หลี่ฝางกำชับลู่เชาแล้ว จะไม่เปิดเผยว่าตัวเองเป็นเจ้าของรถ
ดังนั้นตอนนี้ สีหน้าลู่เชาก็ดูแย่ขึ้นทันที
“ใช่สิ เจ้าของผมไม่ใช่เพื่อนคุณเหรอ？”
“ในเมื่อเป็นเพื่อนคุณ ก็เรียกเขามา ยากเหรอ？หรือว่า กุญแจรถคุณ เก็บมาได้จริงๆ”
ตอนที่ลู่เชาตกที่นั่งลำบากอยู่นั้น หลี่ฝางก็วิ่งไปมุมที่ไม่มีคน โทรหาลู่เชา
“ฮัลโหล พี่รวย……”
“ลู่เชา ในเมื่อทุกคนไม่เชื่อคุณ งั้นก็ รถคันนี้ผมให้คุณใช้อาทิตย์หนึ่งละกัน ถึงจะเอาไปชนจนพังก็ไม่เป็นไร”
“ในหนี่งอาทิตย์นี้ รถคันนี้แล้วแต่คุณจะจัดการเลย”หลี่ฝางพูดอย่างใจกว้าง
หลี่ฝางพูดจบ ก็วางสายไป
ส่วนลู่เชา ก็ประทับใจจนน้ำตาไหล
ตอนที่โทรคุยกัน ลู่เชาเปิดลำโพง ดังนั้นคำพูดหลี่ฝาง หลายๆคนได้ยิน
“นี่คือเจ้าของรถเหรอ？”
“โห เขาเอารถให้คุณยืม ให้คุณใช้ขับตามสบายอาทิตย์หนึ่ง รถหรูแบบนี้ แค่ชนก็ต้องจ่ายไปแล้วหลายหมื่น？”
“หลายหมื่น？น้ำมันรถนี้ อะไหล่เดิมอย่างน้อยก็ต้องหลายแสนแล้ว”
“เพื่อน เพื่อนคุณนี่ดีต่อคุณจริงๆ”
“ไม่สิ เจ้าของรถทำไมรู้ว่าทุกคนไม่เชื่อคุณ？ห่า เข้าของรถอยู่รอบๆพวกเรานี้！”คนหล่อคนหนึ่งได้สติคืนมา ก็ตกใจอ้าปากค้าง
ตอนนี้ ทุกคนมองกันไป มองกันมา
“พวกคุณมั่นใจเหรอว่าเพื่อนเขา คือเจ้าของรถปอร์เช่918คันนี้？ถ้าหากแอบอ้างล่ะ”
ลู่เชาหัวเราะหึหึ พูดว่า：“เหอะเหอะ ในเมื่อ ในเมื่อพวกคุณยังไม่วางใจ งั้นผมก็จะพิสูจน์”
“พิสูจน์ยังไง？”
“ง่ายมาก ในเมื่อคุณบอกว่ากุญแจนี้ผมเก็บมาได้ งั้นถ้าเก็บได้ ผมไม่กล้าขับคันนี้แน่ พวกคุณว่าไหม？”
“ดังนั้น ผมอยากหาคนขับรถ ขับปอร์เช่918คันนี้ พาผมเที่ยวรอบโรงเรียน พวกคุณใครขับได้บ้าง ยกมือให้ผมดูหน่อย？”ลู่เชาพูดขำๆ
คำนี้พูดออกไป คนที่มีใบขับขี่ ไม่มีใบขับขี่ แค่ขับรถเป็น ต่างยกมือขึ้น
ตอนนี้เอง ไม่มีใครกล้าสงสัยลู่เชาอีก
ถ้ากุญแจรถนี้เก็บมาได้ ลู่เชาไม่ขับปอร์เช่คันนี้อย่างโจ่งแจ้งแน่ ถ้าแบบนั้น ก็จะกลายเป็นขโมย
บอกกับเจ้าของรถคันนี้เป็นนักเรียนของมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่
ถ้าขับคันนี้ไปล่อนทั้งมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ เจ้าของรถต้องรู้แน่นอน
ถ้าเก็บได้ ลู่เชาทำแบบนี้ ต้องเดือดร้อนจนเข้าคุกแน่
ลู่เชาเหลือบมอง หาสาวสวยคนหนึ่ง แล้วเดินไป：“คุณมีใบขับขี่ไหม？”
“ใบขับขี่อยู่ที่หอน่ะ ฉันจะไปเอาตอนนี้”
“ช่างเถอะ เปลี่ยนละกัน คุณเอาใบขับขี่มาไหม？”ลู่เชาไปหาสาวสวยอีกคนทันที แล้วถาม
เพื่อความปลอดภัย ลู่เชาอยากหาคนมีใบขับขี่
ถึงจะบอกว่าหลี่ฝางบอกลู่เชาแล้ว ถึงรถชนจนพัง ก็ไม่ต้องให้เขารับผิดชอบใดๆทั้งสิ้น แต่ถ้าชนจนพังจริงๆ ในใจของลู่เชาก็รู้สึกแย่
“เอามา ไม่ใช่แค่เอามานะ ฉันยังมีรถด้วย อยู่ข้างๆน่ะ ฉันขับรถเก่งมาก”สาวสวยพยักหน้าอย่างตื่นเต้น
ลู่เชาจึงโยนกุญแจให้เธอ：“งั้นก็ดี ตั้งแต่นี้ไป อาทิตย์นี้ ผมจะจ้างคุณมาเป็นคนขับรถส่วนตัว แต่ไม่มีเงินเดือน โอเคไหม？”
“โอเค โอเค ต้องออกเงินฉันก็ยอม”
คนสวยคนนั้นกลืนน้ำลาย ในใจเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก：แม่เอ๊ย ฉันได้ขับปอร์เช่918 ไม่อยากจะเชื่อจริงๆ
“งั้นก็ดี ค่าน้ำมันอาทิตย์นี้ คุณออกล่ะ”ลู่เชาหัวเราะหึหึ ในใจมีความสุขอย่างมาก
ปอร์เช่918นี้ กินน้ำมันมาก ถ้าให้ลู่เชาขับอาทิตย์หนึ่งจริงๆ เขารับไม่ไหวจริงๆ
“ฉันออกก็ได้ ไม่มีปัญหา”ใบหน้าคนสวยยังคงมีรอยยิ้ม
ยังไง นี่ก็เป็นถึงปอร์เช่918 ยืมวันหนึ่งก็น่าจะหลายหมื่นอยู่ ยังไงก็น่าจะเอามาไม่ไหว？
น้ำมันแค่เท่าไหร่เอง？
สายตาที่ทุกคนมองสาวสวย ต่างเต็มไปด้วยความริษยา อย่าว่าแต่ค่าน้ำมันเลย ถึงต้องอุทิศชีวิตให้ ก็มีคนยอม
นี่คือเสน่ห์ที่ปอร์เช่918มีอยู่
มีความสัมพันธ์กับสิ่งประดิษฐ์ชัดๆ！
ปอร์เช่918ที่สุดเท่ ตอนนี้ขับออกไป ต่างทำให้ทุกคนตะลึง
เวลานี้ตู้เฟยกับหยูเถิง เพิ่งเดินออกมาจากลานจอดรถไม่ไกล ปอร์เช่918ก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
“นี่ใครเนี่ย ขับรถในโรงเรียนเร็วขนาดนี้？”
“ห่า พี่ชาย ดูสิ รถนี้ใช่ปอร์เช่918ไหม？”ตู้เฟยชี้ไปที่รถที่อยู่ไกลๆ แล้วถาม
“พูดเหลวไหลอะไรกัน ปอร์เช่918 ทั้งเมืองเอกหาไม่เจอสักคน ได้ยินว่า ถังหยู่ซวนคันนั้นที่ตงไห่ ก็ชนจนพังยับเยิน”
“คุณมองผิดแน่ๆ”หยูเถิงพูด
ตู้เฟยพยักหน้า พูด：“ผมน่าจะมองผิด แต่รถคันนั้น น่าจะรถสปอร์ต”
แต่เดินไปได้ไม่นาน ปอร์เช่918ก็ปรากฏตรงหน้าตู้เฟยกับหยูเถิงอีกครั้ง
ครั้งนี้ ปอร์เช่918ขับช้ามาก ความเร็วแทบจะเท่ารถจักรยาน
ตู้เฟยมองชัดเจนแล้ว ก็ดึงแขนหยูเถิงแล้วพูด：“พี่ รีบดู นี่ไม่ใช่ปอร์เช่918เหรอ？”
“จริงๆเลย แม่เอ๊ย ผู้ชายคนนี้คือใคร？”
“หรือว่า เขาก็คือคุณชายหลี่แห่งสโมสรเจียงหนานเมื่อคืน？”
“ไป ไปรู้จักผู้ชายคนนี้หน่อย น่าจะเป็นคุณชายสี่ตระกูลใหญ่”
หลังจากปอร์เช่918หยุดลง หยูเถิงก็เข้ามาทันที
นอกจากสี่ตระกูลใหญ่แล้ว จะมีใครที่แข็งแกร่งและฟุ่มเฟือยได้เช่นนี้อีก？
หยูเถิงมาตรงหน้าปอร์เช่918 ยิ้มด้วยสีหน้าที่เคารพ：“ขอโทษนะ คุณคือคุณชายหลี่เหรอ？”
ลู่เชาตะลึง กังวลหน่อยๆ
ลู่เชารู้จักหยูเถิง รู้ตัวตนของเขา
ถ้าเป็นเมื่อก่อน หยูเถิงจะสนใจคนธรรมดาอย่างลู่เชาได้ไง？
ลู่เชาหัวเราะ ยืนมือไป ตอนกำลังจับมือกับหยูเถิง หลี่ฝางก็ส่งข้อความให้เขา：“ตบผู้ชายคนนี้สองที”
จากนั้น หลี่ฝางก็โอนเงินค่าจ้างให้ลู่เชาห้าพัน
หยูเถิงมองลู่เชายื่นมือไป ก็ยื่นมือตาย เตรียมจะจับมือ แต่คิดไม่ถึง …