NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - ตอนที่ 401
บทที่ 401 คนที่ส้าวส้วยจะไปเยี่ยม
ในตอนนี้ หยูเถิงบ้าคลั่งสุดๆ
ชีวิตของหยูเถิงสง่างามมาทั้งชีวิต สิ่งเดียวที่เขาเพิ่งพาก็คือตระกูลหยูที่คอยหนุน
แต่หลี่ฝาง กลับทำลายตระกูลหยู
ถ้าตระกูลหยูล้มละลาย นั่นก็หมายความว่า หยูเถิงกำลังจะถึงจุดจบจริงๆ
เขาจากคุณชายคนนึง กลายมาเป็นคนธรรมดาคนนึง
ความตกต่ำแบบนี้ เขาไม่มีทางรับได้จริงๆ
หยูเถิงพุ่งเข้าใส่หลี่ฝางราวกับคนบ้า อย่างกับจะตายไปพร้อมหลี่ฝาง
ไม่ต้องรอให้หลี่ฝางขึ้นหน้า ส้าวส้วยก็มาถึงก่อน ขณะที่หยูเถิงพุ่งเข้ามา ก็ยกขาขึ้น แล้วเตะหยูเถิงกระเด็นเข้าพุ่มไม้ไป
ตอนที่หยูเถิงลุกขึ้นนั่งบนพื้น ที่มุมปากเขา ก็มีเลือดออก
หยูเถิงมองหลี่ฝาง： “ทำไมนายถึงได้ชั่วแบบนี้?”
“นายรู้มั้ยว่านายทำร้ายคนไปเท่าไหร่? ตระกูลหยูเลี้ยงคนงานทอผ้าไว้ กี่พันคน นายทำแบบนี้ เท่ากับทำร้ายคนเป็นพันให้ไม่มีข้าวกิน หลี่ฝาง นายมันไม่ใช่คน นายมันเป็นสัตว์ร้าย ต้องมีสักวัน ที่ความเลวทรามของนาย จะตอบสนองตัวนายเอง” หยูเถิงมองหลี่ฝางด้วยสีหน้าเย็นชา
หลี่ฝางแค่หัวเราะเหอะๆ แล้วพูด： “ถ้าพระเจ้ามีอยู่จริง ลูกคนรวยชั่วๆ อย่างนาย ก็คงจะได้รับกรรมไปนานแล้ว”
“ถ้าพระเจ้ามีจริง ฉันคงไม่ต้องลงมือเองแบบนี้”
“ส่วนที่นายบอกว่าฉันทำร้ายคน? เหอะๆ ตระกูลนายติดหนี้ธนาคารตั้งเยอะ โรงงานของพวกนายตระกูลหยู สุดท้ายก็ต้องถูกยึดแน่นอน จากนั้นธนาคารก็จะขายทอดตลาด ถึงตอนนั้น พวกเราตระกูลหลี่ก็จะประมูลมา”
“รอให้ประมูลมาได้ ก็จะทำกิจการในโรงงานต่อไป พวกพนักงานพันกว่าคนนั้น ก็จะได้ทำงานต่อไป สำหรับพวกเขาแล้ว ก็แค่เปลี่ยนเจ้านายแค่นั้น”
“ใช่แล้ว หยูเถิง นายมีลุงคนนึงชื่อหยูเต๋อส่วยใช่มั้ย?” จู่ๆ หลี่ฝางก็ถามขึ้น
หยูเถิงไม่ได้โง่ เมื่อกี้เขาสงสัย ว่ามีคนขายข้อมูลตระกูลหยู
ไม่งั้น ตระกูลหลี่คงจะไม่มีทางได้ข้อมูลภายในของตระกูลหยู รวมไปถึงรายชื่อลูกค้า จำนวนเงินที่ทำการค้าและอื่นๆ ……
“เป็นลุงฉันเหรอที่ขายตระกูลหยู?” สีหน้าของหยูเถิง เห็นได้ชัดว่าไม่อยากจะเชื่อ
“ฉลาดนี่” หลี่ฝางพยักหน้า
ตอนนี้ เรื่องทุกอย่างจบลงแล้ว หลี่ฝางไม่จำเป็นต้องปิดบังความจริงกับหยูเถิงต่อไปแล้ว
เรื่องที่หยูเต๋อส่วยหักหลังตระกูลหยู ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องมีคนรู้
ตระกูลหยูล้มละลาย ทั้งตระกูลหยูพังพินาศ หลังจากเรื่องนี้มีแต่ ที่ไม่เป็นอะไร หนอนบ่อนไส้คนนี้ มันชัดเจนมากไม่ใช่เหรอ?
“เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทาง ลุงของฉันจะหักหลังตระกูลหยูได้ยังไง? ตระกูลหยูไม่เคยทำผิดต่อเขานี่” ใบหน้าของหยูเถิง เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
หยูเต๋อส่วยเป็นญาติแท้ๆ ของตระกูลหยู ทำไมเขาถึงต้องหักหลังตระกูลหยูล่ะ?
หลี่ฝางยักคิ้วแล้วหัวเราะ： “นอกจากหยูเต๋อส่วย จะมีอีกกี่คนที่สามารถเอาข้อมูลภายในออกมาได้?”
“หยูเต๋อส่วยเป็นคนทะเยอทะยานมากๆ นายพูดไม่ผิด ตระกูลหยูไม่เคยทำผิดต่อเขา แต่ว่าหัวหน้าตระกูลหยูในอนาคตไม่ใช่เขา เป็นพ่อของนาย หลังจากพ่อนายตาย ตำแหน่งหัวหน้าตระกูลหยูก็ตกมาเป็นของนาย……ส่วนหยูเต๋อส่วยล่ะ ถ้าหากเขาไม่หักหลัง ไม่ว่าจะเขา หรือว่าลูกชายของเขา ก็เป็นได้แค่คนงานของพวกนาย คงเป็นเจ้าของจริงๆ ไม่ได้หรอก”
“แต่ว่าตอนนี้ไม่เหมือนกัน เขาเปลี่ยนฝ่ายมาช่วยพวกเรา เงื่อนไขก็คือหลังจากที่พวกเราซื้อกิจการของตระกูลหยูของพวกนายแล้ว ก็จะให้หยูเต๋อส่วยเป็นผู้นำ สิทธิ์ทั้งหมด จะตกอยู่ที่เขาคนเดียว”
“พูดไปพูดมา ตระกูลหยูของพวกนายไม่ได้ล้มละลาย แต่แค่เปลี่ยนผู้นำแค่นั้น”
สีหน้าของหยูเถิง ดูดีขึ้นมาเล็กน้อย พูดแบบนี้ เขาไม่ถึงกลับว่าต้องกลายเป็นคนธรรมดา
ไม่สนว่าหยูเต๋อส่วยจะถืออำนาจ เขาหยูเถิง ก็ต้องได้ผลพลอยได้บ้าง ถึงยังไงหยูเต๋อส่วยก็เป็นลุงแท้ๆ ของเขา
หยูเถิงคิดว่าชีวิตของตนจะมีจุดเปลี่ยนอีกครั้ง ใครจะรู้ คำพูดถัดไปของหลี่ฝาง ก็ทำให้ความคิดของเขาสลาย
“แต่ว่า นายไม่ต้องเพ้อฝันนะ หลังจากที่หยูเต๋อส่วยได้รับอำนาจแล้ว เขาจะไล่นายกับพ่อของนาย ทั้งหมดออกจากบ้าน”
หลี่ฝางยิ้มอย่างเย็นชา： “แน่นอนว่า ยังมีตู้เฟยกับแม่ของเขา”
“อย่างเร็วก็คืนนี้ อย่างช้าก็พรุ่งนี้เช้า นายกับพ่อแม่นาย ก็คงจะไร้บ้าน แม้แต่ที่อยู่ก็ไม่มี”
หลี่ฝางพูดจบ ปากของหยูเถิง จู่ๆ ก็มีเลือดพุ่ง
“ไปเถอะ” หลังจากที่หลี่ฝางเห็นก็ยิ้มอย่างเย็นชา แล้วก็หันหลังเดินไป ในใจไม่มีความเห็นใจใดๆ ทั้งสิ้น
หากเห็นใจศัตรู นั่นจะทำให้ตนเองทรมาน
เมื่อที่หยูเถิงได้ยั่วโมโหตน ชะตาของเขา ก็ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว
มาถึงในรถ หลี่ฝางก็หันไปมองส้าวส้วย： “ฉันให้นายซื้อของ นายซื้อครบหรือยัง?”
“ซื้อแล้ว”
ส้าวส้วยหยิบถุงออกมาถุงนึง ในถุงเต็มไปด้วยยาคุมกำเนิด
“ทำไมถึงซื้อมาเยอะแบบนี้?” หลี่ฝางถามอย่างสงสัย
“ฉันเพิ่มเงินให้อีกสองร้อย” ส้าวส้วยยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ไป ไปโรงพยาบาลเยี่ยมตู้เฟยหน่อย” หลี่ฝางพยักหน้า และไม่ได้พูดอะไรมาก
ส้าวส้วยออกรถ แต่เมื่อ ขับรถมาถึงปากทาง จู่ๆ เขาก็หยุดรถ
“เจ้านาย ถ้าหากไม่รีบละก็ ไปเยี่ยมคนคนนึงเป็นเพื่อนผมได้มั้ย” จู่ๆ ส้าวส้วยก็พูดขึ้น
“ได้” หลี่ฝางพยักหน้า ไม่ได้ปฏิเสธ
ส้าวส้วยไม่ใช่คนที่ต้องการอะไรบ่อยๆ ……
หลี่ฝางไม่รู้ว่าคนที่ส้าวส้วยจะไปเยี่ยมเป็นใคร แต่ว่าเขาก็สงสัยมากเหมือนกัน
ส้าวส้วยหันหน้าไป และขับรถเข้าไปในซอยซอยนึง แล้วหยุดรถตรงหน้าบ้านซอมซ่อหลังนึง
“บ้านของครูซูน?”
เมื่อลงจากรถ หลี่ฝางก็เห็นซุนจิ้นกับผู้เฒ่าคนนึง นั่งอยู่ในสวนกำลังเล่นหมากรุก
ซุนจิ้นเห็นหลี่ฝางกับส้าวส้วย ก็ลุกขึ้นอย่างลนลาน
“เล่นหมากรุกยังไม่มีสมาธิ……” ผู้เฒ่าจ้องซุนจิ้น： “ไปรับแขกเถอะ”
ซุนจิ้นพยักหน้า แล้วมาถึงด้านหน้าของส้าวส้วย： “รุ่นพี่ คุณชายหลี่ พวกคุณมาได้ยังไง?”
“ผ่านมา เลยมาเยี่ยมหน่อย ท่านอาจารย์ผู้เฒ่ายังไม่นอนนี่” ส้าวส้วยยิ้ม แล้วมองซุนจิ้น สายตาซับซ้อน
“ท่านอาจารย์เหมือนจะไม่ต้อนรับฉันนะ” ส้าวส้วยส่ายหน้า
“พ่อผมบอกว่ารังสีอาฆาตของรุ่นพี่แรงเกินไป……” ซุนจิ้นยิ้มแห้งๆ ： “เข้าไปด้านในเถอะ”
“ไม่เป็นไร ที่จริงฉันมาหานาย” ส้าวส้วยส่ายหน้า แล้วพูดกับซุนจิ้น
“หาผม?” ซุนจิ้นประหลาดใจเล็กน้อย
ส้าวส้วยพยักหน้า： “ฉันมีเรื่องนึง อยากจะให้นายช่วย”
“เหอะๆ ฝีมือของรุ่นพี่ดีขนาดนี้……ทำไมถึงต้องให้ผมช่วยล่ะ?” ซุนจิ้นหัวเราะแห้งๆ และไม่ค่อยอยากจะเชื่อ
ซุนจิ้นตามส้าวส้วย แล้วออกจากสวนไป
“ไอ้หนู เดินหมากรุกเป็นมั้ย?” ผู้เฒ่าเงยหน้าขึ้น แล้วมองหลี่ฝาง จากนั้นก็พูดน้ำเสียงนิ่งๆ
หลี่ฝางค่อยๆ เดินเข้าไป： “พอเล่นเป็นครับ แต่ว่าคงจะไม่ใช่คู่แข่งของท่านผู้เฒ่า”
“เล่นก่อนถึงจะรู้”
ผู้เฒ่าวางหมากใหม่ แล้วพูด： “พวกเขาสองคนต้องคุยกันอีกสักพัก มา พวกเรามาเล่นกันสักตา”
หลี่ฝางประหลาดใจเล็กน้อย： “ท่านผู้เฒ่า ท่านรู้ว่าพวกเราจะมาเหรอ?”
“เหอะๆ ” ผู้เฒ่าแค่หัวเราะ และพูดอะไรคลุมเครือ： “ควรมาสักวันนึงก็ต้องมา คอยดูว่าลูกฉันจะเลือกยังไงเถอะ”
“หมายความว่าไง?”
“ทำไม นายไม่รู้เป้าหมายที่เสี่ยวส้วยมาหาเสี่ยวจิ้นเหรอ?” ผู้เฒ่าเงยหน้ามองหลี่ฝาง
หลี่ฝางส่ายหน้า： “ไม่ทราบ ท่านรู้?”
ผู้เฒ่าไม่ได้พูดอะไรอยู่นาน เขาแค่ยิ้ม： “พวกเราเดินหมากเถอะ”
“เห็นได้ยาก ยากจริงๆ ที่ลูกชายของหลอซ่า ไม่มีเลือดเปื้อนมือ……” ผู้เฒ่าพูดขึ้นอีกครั้ง ทำให้ใจของหลี่ฝาง หนักใจในทันที
“ท่านผู้เฒ่า หลอซ่าที่ท่านพูด……”
“นายเหมือนกับหลอซ่าตอนหนุ่มๆ เลย……” สีหน้าของผู้เฒ่าเปลี่ยนไปทันที： “ถูกแล้ว ที่ฉันพูดคือพ่อของนาย”
“เหมือนท่านจะมีอคติอะไรกับพ่อของผม” หลี่ฝางกลืนน้ำลาย เขาถูกสายตาของผู้เฒ่าทำให้ตกใจ
“หลอซ่าทำลายเสี่ยวส้วย……ทำไม ฉันไม่ควรมีอคติต่อเขาเหรอ?”
ตอนที่พูด ส้าวส้วยก็เดินเข้ามาในสวน แถมเข้ามาอย่างเงียบๆ
“อาจารย์ นั่นคือทางเลือกของผมเอง อีกอย่าง ผมก็ไม่เสียดายที่เลือกทางเดินนี้” ส้าวส้วยเอ่ยปากพูด
“ไอ้เด็กนั่นมันตอบตกลงนายเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?” สายตาของผู้เฒ่า ขุ่นหมองทันที
ส้าวส้วยพยักหน้า
“เฮ้อ วิบัติเอ๋ย วิบัติ เรียนการต่อสู้เพื่อทำให้ร่างกายแข็งแรง ทำไมถึงเอาไปใช้ฆ่าคนห้ะ！” มือของผู้เฒ่าสั่นเทา
หมากในมือของผู้เฒ่า เพราะแรงจากข้อมือของผู้เฒ่า ถูกบีบอย่างแรง แสดงให้เห็นว่าผู้เฒ่าโกรธแค่ไหน