NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - ตอนที่ 408
บทที่408 ความใส่ใจของลู่หลุ่ย
เหยสงเข้ามาในรถตู้ ตาก็แดงขึ้นมา
ใบหน้าที่ดุดันของเขา มองซุนจิ้นที่นั่งข้างคนขับ ก็ทำท่าจะระเบิดใส่
เหยสงเดิมทีนั้นโหด โหดยิ่งกว่าเสือ ถ้าไม่ใช่แบบนี้ โหจื่อก็คงไม่ตัดขาของเขา
เหยสงจะระเบิดใส่นั้น ไอ้หน้าหนวดก็คว้าคอเสื้อเหยสง จากนั้นใช้ปืนจ่อไปที่หัวเขา：“อย่าขยับ ถ้าขยับผมทำคุณตายแน่！”
“ไอ้หน้าหนวด ให้ผมฆ่าเขา แค่ผมฆ่าเขา ต่อไปคุณจะให้ผมทำอะไรก็ได้！”เหยสงหันหน้าไปพูดอย่างร้องขอ
“เหลวไหล ตอนนี้ซุนจิ้นเข้าร่วมกับกลุ่มพวกเราแล้ว ผมจะให้ฆ่าคนของผมเหรอ？”ไอ้หน้าหนวดปฏิเสธอย่างเย็นชา
“เขาฆ่าลูกชายผม！”เหยสงพูดตะคอก
“หรือว่าผมไม่ควรแก้แค้นแทนลูกชายผมเหรอ？”เหยสงมีสีหน้าโหดเหี้ยม พูดเสียงดัง
“คุณมีลูกชาย ผมไม่มีเหรอ？ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ตอนนี้ลูกชายผมก็ยังใช้ชีวิตอยู่ดี”ไอ้หน้าหนวดมีใบหน้าเย็นชา มองเหยสง：“ไม่ใช่แค่ลูกชายผม ยังมีอีกตั้งหลายคน เพราะว่าถูกคุณฆ่าตาย รู้ไหม？”
“ตอนนั้นไม่ใช่ผมที่ทรยศเอง ทุกคนต่างตบตีหลอซ่า ทั้งเมืองต่างตบตี คุณจะให้ผมเลือกยังไง？คนฉลาดต้องเลือกจัดการในสิ่งที่ตัวเองถนัดเพื่อผลลัพธ์ที่ดีสิ ผมผิดตรงไหน？”เหยสงอธิบายเพื่อตัวเอง
“ห่า คุณยังคิดว่าคุณทำถูกเหรอ？ถ้าไม่ใช่ว่าไอ้หมาอย่างพวกคุณช่วยคนเลวทำเรื่องเลวๆ เอาผลประโยชน์ของสี่ตระกูลใหญ่มา ลูกพี่จะถูกไล่ออกไปเหรอ？แล้วพวกเราจะต้องหลบหนีเหรอ？”
“ถ้าคุณกล้าแตะต้องซุนจิ้นแม้แต่เส้นผม ผมจะไปคุยกับเสี่ยวฉิน”
ไอ้หน้าหนวดเก็บปืน ตบไหล่ของเหยสง：“คุณไปเถอะ คุณไปทำซุนจิ้นให้ตาย ให้ผมดูว่าหลายปีนี้กังฟูของคุณยังดีอยู่ไหม？”
ไอ้หน้าหนวดนั่งลงที่นั่งข้างคนขับ จุดบุหรี่ให้ตัวเอง：“ผมบอกคุณให้ ครั้งนี้คุณท่านกลับมา เพื่อมาแก้แค้น”
“สามปีนี้ ทุกอย่างที่ผมเสียไป จะต้องเอากลับคืนมา”
“สามปีนี้ ทุกอย่างที่พวกคุณหักหลังลูกพี่ ผมจะทำลายพวกคุณทีละคน”
“ที่จริง ทำลายคุณ ทำลายตระกูลสวี มีหลากหลายวิธี พวกเราไม่จำเป็นต้องฆ่าหวางเฉิน แต่พวกเราได้ข่าว หวางเฉินเจ้าเด็กนี่ค้ายา ตอนนั้นที่หลอซ่ากับท่านจวนปกครองเมืองเอก ยังเคยทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่า สิ่งนี้ จะทำการไหลเวียนไม่ได้”
“ผมรู้ว่าเป็นคุณที่ให้เขาทำธุรกิจพวกนี้ ดังนั้น การตายของเขา คนร้ายก็คือคุณต่างหาก ไม่ใช่ซุนจิ้น”
“ใช่สิ ลูกชายคุณก็กล้าเช่นกัน กล้าลงมือกับคุณชาย ……”
ไอ้หน้าหนวดพ่นบุหรี่ออก หัวเราะอย่างเย็นชา：“คุณกล้ามาก เกือบจะลงมือกับคุณชาย”
“คุณชาย？”
“ลูกชายของลูกพี่”ไอ้หน้าหนวดพูด
“คุณพูดถึงหลี่ฝางนั่น？”เหยสงรีบขมวดคิ้ว：“หลอซ่าก็คือ……”
“ใช่ ลูกพี่เปลี่ยนตัวตน หลอซ่าตายไปแล้ว ถูกพวกคุณทำลายลง……ตอนนี้ลูกพี่ก็เข้าใจว่า ตอนนั้นที่แพ้ ไม่ใช่เพราะจนเหรอ？สี่ตระกูลใหญ่มีเงิน ดังนั้นจึงล่อใจพวกคุณได้ ตอนนี้ลูกพี่ฟื้นตัวกลับมาอีกครั้ง นำเงินมาก้อนใหญ่ เงินนี้ ……”
“ช่างเถอะ ไม่พูดกับคุณแล้ว นักเลงขี้โกงอย่างคุณนี้ พูดกับคุณคุณก็ไม่เชื่อ อย่าคิดว่าสามปีมานี้คุณเป็นลูกพี่ หาเงินได้หลายล้าน ก็จะรู้สึกว่าสุดยอดเหลือเกิน ผมบอกคุณให้ หลายวันก่อนท่านไปนั่งรถเล่น ก็โปรยเงินไปกว่าห้าร้อยล้าน คุณเชื่อไหม？”มุมปากไอ้หน้าหนวดมีรอยยิ้ม
“เงินพวกนั้น คุณโปรยเหรอ？”
เรื่องที่หลายวันก่อนมีเงินตกลงมา ก็เป็นที่ฮือฮาไปทั้งประเทศ
ถึงแม้แต่ไม่มีตัวเลขที่แน่ชัด แต่ ก็ต้องมีถึงล้านแน่นอน
และก็ไม่รู้ว่าเป็นเทพมาจากไหน ถึงขับเครื่องบินโปรยเงินหลายล้านลงมา
เพียงชั่วขณะ ก็กลายเป็นข่าวระหว่างประเทศ
ในฐานะคนท้องถิ่นของเมืองเอก เหยสงจะไม่รู้ได้ไง？
ก็แค่ เหยสงคิดไม่ถึง เงินจำนวนมากขนาดนี้ จะเป็นเพื่อนเก่าตัวเองทำ
“ใช่ ไม่มีอะไรทำ ก็เลยมาโปรยเงินเล่น ……ตอนนี้พวกเรามีเงินเยอะ”ไอ้หน้าหนวดยิ้มอย่างภูมิใจ
เหยสงเม้มปาก ในใจเต็มไปด้วยความช็อก
“เหยสง ของที่ติดไว้ ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องคืน พอชดใช้หนี้จนหมด ผมจะส่งคุณไปกับมือเอง”ไอ้หน้าหนวดมองเหยสง พูดอย่างซับซ้อน
“การตายของซ้อกับหลานชายคนโต……ไม่เกี่ยวกับผม”
“ผมรู้ แต่ถ้าคุณมีหัวใจ พวกเขาก็คงไม่ตาย”มุมปากไอ้หน้าหนวดหัวเราะ ในแววตากลับเต็มไปด้วยขุ่นเคืองกับแค้น
“ทุกคนไม่ใช่เด็กสามขวบทั้งนั้น ถ้าคุณอยากย้อนความหลัง ก็หาคนไปเตือนสะใภ้ผม เธอก็หนีแล้วไหม？ผมรู้ว่าคนที่วางเพลิงฆ่าพวกเธอ ไม่ใช่คุณ แต่เรื่องนี้ คุณกล้าพูดว่าคุณไม่รู้เหรอ？”
“แม่เอ๊ย คุณมันคนทรยศ”คิดถึงเรื่องตอนนั้น ไอ้หน้าหนวดก็โมโห
มือของไอ้หน้าหนวด อดไม่ได้ที่จะสอดเข้าไปในกระเป๋ากางเกง กำปืนแน่น
ขาแทบอยากจะยิงใส่เหยสง เหยสงส่ายหน้า：“คนในยุทธภพ ไม่อาจทำตามใจตัวเองได้ ผมก็แค่คนตัวเล็กๆ แก้ไขจุดจบไม่ได้ ถึงแม้ผมไม่ได้ทรยศ โชคชะตาของหลอซ่าก็ไม่เปลี่ยน……ถึงตอนนั้น ผมกลัวว่าแม้แต่เสี่ยวฉินกับชองชองก็รักษาไว้ไม่ได้”
“ไอ้หน้าหนวด ในรถไม่มีพื้นที่นัก รอลงจากรถ ผมจะก้มหัวให้คุณด้วยขากะเผลกนี่ ……”เหยสงพูดอย่างรู้สึกผิด
ไอ้หน้าหนวดปล่อยปืน หลับตาลง
……
ในVolkswagen CCคันหนึ่ง หลี่ฝางมองส้าวส้วยแล้วถาม：“ต่อไปพวกเราไปไหน？”
“ผมกลับมหาวิทยาลัยได้ยัง？”หลี่ฝางอดไม่ได้ที่จะถาม
ส้าวส้วยส่ายหน้า：“การตายของหยูเถิง ยังไม่ได้จัดการอย่างเรียบร้อย ตอนนี้คุณยังเป็นผู้ต้องสงสัย ถ้าคุณกลับไปพักที่หอของมหาวิทยาลัย ก็ยากที่จะเลี่ยงถูกตำรวจจับไป แน่นอน สุดท้ายคุณไม่เป็นอะไรแน่ แต่คุณก็ไม่อยากเข้าคุกสักคืนใช่ไหมล่ะ？”
“ไม่อยากแน่นอน”
ในใจหลี่ฝางกังวล กลัวหน่อยๆ：“ส้าวส้วย คุณว่าผมจะเหมือนหยูเถิงไหม ถูกว่าถูกฆ่าตายก็ตายเลย？”
“เขายังหนุ่มอยู่เลย ก็ถูกคนฆ่าตายแล้ว”หลี่ฝางพูดอย่างเสียใจ
ยังไงก็ยังอยู่ในยุทธภพนี้ ไม่ช้าก็เร็วยังไงก็ต้องโดน คนแรกเป็นหลี่หลง ต่อมาก็หยูเถิง พวกเขาอายุพอๆกับตัวเอง แต่ก็เสียชีวิตตอนยังหนุ่มทั้งนั้น
หลี่ฝางกลัวจริงๆ กลัวว่าต่อไปจะเป็นตัวเอง
ส้าวส้วยไม่พูด ได้แต่ขับรถต่อไป
“เจ้านาย ที่จริงมีที่หนึ่งปลอดภัยมาก คุณจะไปไหม？”ผ่านไปนาน จู่ๆส้าวส้วยก็ยิ้มออกมา
“ที่ไหน？”หลี่ฝางถามตาม
“ดูไบไง คุณลืมแล้วเหรอ？ปู่ของเจ้านายเป็นถึงคนที่รวยเป็นอันดับหนึ่งดูไบนะ”ส้าวส้วยพูดขำๆ：“พอถึงดูไบ ไม่มีใครรังแกคุณแน่ อีกอย่างที่ดูไบ ก็สนุกกว่าที่เมืองเอกเยอะเลย”
“ช่างเถอะ ที่เมืองเอกผมยังไม่ได้เที่ยวหมดเลย ผมยังต้องไปดูไบอีก？”
หลี่ฝางยิ้ม ในใจดูถูกหน่อยๆ
คนที่รวยเป็นอันดับหนึ่งดูไบอะไรกัน？
หลี่เจียเฉินอะไร？
หลี่ฝางเคยถามผู้ใหญ่บ้านไว้นานแล้ว ปู่ของตัวเอง ตายไปแล้วจริงๆ อีกอย่างก็เป็นผู้ใหญ่บ้านที่เห็นเขาหายใจเฮือกสุดท้าย
ตั้งแต่ไฟแผดเผาไปที่ศพ ผู้อาวุโสในหมู่บ้านล้วนแต่เห็นหมด
หมายความว่า หลี่เจียเฉินคนนี้ ถึงแม้จะยังอยู่ แต่ไม่ใช่ปู่ของตัวเอง
หลี่ฝางไม่ได้เปิดเผย และก็ไม่ได้ถามส้าวส้วย ได้แต่ทำเป็นไม่รู้ต่อไป
“ผมโทรหาพี่ชิงชิง ไปหาเขาหน่อย”หลี่ฝางคิด แล้วพูด
“ใช่สิ โทรศัพท์ผมโทรได้ยัง？”หลี่ฝางหยิบโทรศัพท์มา แล้วก็ถาม：“คงไม่ถูกดักฟังหรอกนะ？”
“ไม่เป็นไร คุณโทรไปเถอะ ที่ตัวผมมีติดเรื่องรบกวนไว้ น่าจะไม่มีปัญหาอะไร วันนี้ทางสถานีตำรวจก็ใกล้จะตายห่าอยู่แล้ว อย่างแรกลูกคนรวยเล่นยาจนเสียชีวิต จากนั้นก็เป็นตระกูลสวีถูกการฆ่านองเลือดของเหยสงอีก คดีของหยูเถิง กลับเป็นเรื่องเล็ก”
ส้าวส้วยส่ายหน้าขำๆ：“ทั้งหมดนี้ ต้องยุ่งแน่ๆ”
หลี่ฝางหยิบโทรศัพท์ออกมา มองเห็นสายของฉินวี่เฟยโทรมา……
เมื่อกี๊หลี่ฝางตั้งเงียบ ดังนั้นเบอร์ที่โทรมา ก็เลยไม่แจ้ง พอหยิบโทรศัพท์มาดู แม่เอ๊ย มีโทรมาเป็นร้อยสาย
หนึ่งในนั้นก็ยังมี หลายสายของลู่หลุ่ยที่โทรมาด้วย
ไม่รู้สิ พอหลี่ฝางมองเห็นลู่หลุ่ยโทรมา ก็ดีใจ หลี่ฝางรีบโทรกลับไป เบอร์ของลู่หลุ่ย ก็รับอย่างไว
“ยังไม่นอนเหรอ？”หลี่ฝางถามไป
“อือ นอนไม่หลับ”ลู่หลุ่ยพูดเสียงเบา：“ฉันได้ยินว่าคุณ……ฆ่าคนเหรอ？”
“คุณรู้ได้ไง？”
“เมื่อกี๊เจ้าหน้าที่ตำรวจสาวนั้นมาหาฉัน ถามเบาะแสของคุณจากฉัน แล้วยังถามว่าคุณได้ติดต่อฉันไหม ฉันไม่ได้พูดอะไรไป ……ก็แค่เป็นห่วงคุณ คุณ……ไม่เป็นไรนะ？”ลู่หลุ่ยพูดเบาๆอย่างเป็นห่วง