NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 1019 ตายเรียบ
การที่เขาพุ่งเข้าไปข้างหน้า ร่างเขาบ้าคลั่งถึงขีดสุด เพียงพริบตาก็กลายเป็นยักษ์สูงสามเมตร ท่าทางราวกับรถถังคันนึง พุ่งเข้ามาชนหลี่ฝางอย่างบ้าคลั่ง
แรงกระแทกนี้เพียงพอที่จะทำให้กำแพงเป็นรูปใหญ่ได้เลย คนธรรมดาโดนชนเข้าก็เหมือนกับโดนรถบดถนนเหยียบเอา แต่การโจมตีแบบนี้เมื่อมาอยู่ต่อหน้าหลี่ฝาง มันน่าขำพอๆ กับหนอนขยับต้นไม้
หลี่ฝางยื่นมือนั้นออกไปเล็งไปทางคนหัวโล้นร่างใหญ่ กำลังกายในมารวบรวมอยู่ที่ฝ่ามือของเขา กลายเป็นเหมือนหอกของร่างกายแล้วยิงออกไป เหมือนอุกกาบาตพุ่งลงทะลุฟ้า คนหัวโล้นกลิ้งลงไปกองกับพื้น ต่อมาเป็นครั้งที่สอง ครั้งที่สาม……ทั้งหมดล้วนเกิดขึ้นภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งวินาที
เพียงพริบตา ทุกคนที่อยู่ในรัศมีโดยรอบของหลี่ฝาง นอกจากพวกเฉินหรานห้าคนนั้น ทั้งหมดก็ล้มลงไปกองกับพื้น
พวกเฉินหรานห้าคนนั้นที่นั่งยองๆ อยู่ในกรงก็ตาอึ้งปากค้าง ราวกับได้ดูมายากลที่น่าอัศจรรย์
ถึงแม้พวกเขาจะรู้ว่าตนมีเจ้านายที่ลึกลับและแข็งแกร่งมาก แต่พวกเขาก็คิดไม่ถึง ว่าเขาจะแข็งแกร่งถึงขั้นนี้
“เอ๋? ยังไม่ตายเหรอ?” หลี่ฝางก้มหน้ามองดูศพของชายหัวโล้นร่างใหญ่ จู่ๆ ก็ยิ้มอย่างประหลาดใจ เขายื่นมือออกไปทางชายหัวโล้นร่างใหญ่แล้วคว้าไว้
ในตอนนี้เมื่อครู่เขานอนนิ่งอยู่บนพื้นไม่กระดิก จู่ๆ ชายหัวโล้นร่างใหญ่ราวกับศพจริงๆ ก็ขยับ ราวกับกระต่ายน้อยที่ตกใจกลัวจนกระโดดดึ๋งไปข้างหลัง เขาจะกระโดดหนีจากเงื้อมมือหลี่ฝางไปได้ยังไง?
ใจของหลี่ฝางเต้น สถานการณ์เป็นไปตามใจเขา กลายเป็นเหมือนพัฒนาการ มัดชายหัวโล้นร่างใหญ่จนแน่นสุดๆ และล้มลงไปกองกับพื้นไม่กระดิก
“ไอ้หมอนี่……”
หลี่ฝางมองไปที่แผลที่น่าตกใจบนร่างของชายหัวโล้นร่างใหญ่ ส่วนที่บาดเจ็บก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว อวัยวะภายในกับกล้ามเนื้อที่โผล่ออกมาโดนอากาศยังคงเต้นเล็กน้อย ปล่อยความร้อนสดๆ ออกมา
“ไอ้หมอนี่เป็นมนุษย์จริงดิ?” หลี่ฝางหนังตากระตุก และเหยียบไปที่หน้าอกของชายหัวโล้นร่างใหญ่ และพูดถาม： “นี่ นายเป็นตัวอะไรเหนี่ย?”
“นายถามว่าฉันเป็นตัวอะไร? เหอะ เหอะๆๆๆ ……นี่ควรจะให้ฉันตอบนายยังไงดี?”
ชายหัวโล้นร่างใหญ่ที่แต่เดิมร่อแร่จู่ๆ ก็หัวเราะฮี่ๆ หัวเราะแบบโอเวอร์ แม้กระทั่งน้ำตาก็ไหลออกมา หัวเราะจนใบหน้ามีรอยย่น ปากจะฉีกถึงรูหู
“ถึงยังไง……”
หลี่ฝางขมวดคิ้ว เมื่อเห็นภาพนี้ ใบหน้าก็ค่อยมีความตกตะลึงปรากฏขึ้น
ก็พบว่าขนตามตัวของชายหัวโล้นร่างใหญ่หนาและยาวขึ้นอย่างรวดเร็ว กลายเป็นขนสีดำปกคลุมไปทั่วร่าง ร่างสูงขึ้น กล้ามเนื้อระเบิดใหญ่ขึ้น เสื้อผ้าบนร่างก็ฉีกขาด
“……ฉันก็ไม่รู้……”
แค่ระยะเวลาสั้นๆ ไม่กี่วินาที จากชายหัวโล้นร่างใหญ่ที่เป็นมนุษย์ กลายเป็นสัตว์ประหลาดขนยาวที่ยืนยืดตรง แล้วสูงสามเมตรเต็มๆ ！
“……ว่าฉันเป็นตัวอะไรกันแน่！”
การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ไม่เหมือนกับการเปลี่ยนครั้งที่แล้ว ชายหัวโล้นร่างใหญ่ได้สูญเสียสติไปหมดแล้ว
สายตาที่โหดร้ายแวบเข้ามาในดวงตาของเขา แลบลิ้นออกมาเลียปาก น้ำลายไหลออกมาตามฟันที่แหลมคม และหยดลงบนพื้น
ทันใดนั้นบนหน้าของหลี่ฝางก็มีสีหน้าสนุกลอยขึ้นมา
“คิดไม่ถึงจริงๆ ……ในความเป็นจริง สัตว์ประหลาดแบบนายจะมีตัวตนอยู่ด้วยจริงๆ ”
เขายิ้มพลางพูด
สัตว์ประหลาดชายหัวโล้นร่างใหญ่ดูเหมือนจะโกรธจัด เขาฉีกปากใหญ่ และแสดงให้เห็นรอยยิ้มที่โหดเหี้ยมจนหน้าเบี้ยว และชกไปทางใบหน้าของหลี่ฝางอย่างจัง！
ฟิ้ว！
เร็วจนน่ากลัว ทั้งร่างกลายเป็นภาพติดตาที่ยากที่จะมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า การกระทำทำลายหลุมอากาศ จนเกิดลมพัดแรง
นิ้วของหลี่ฝางกระดิกเบาๆ
เดิมทีเพราะว่าการแปลงร่างของสัตว์ประหลาดถูกจำกัดไว้เล็กน้อยจึงอดไม่ได้ที่จะทำให้พลังของเขาที่พันธนาการเอาไว้แข็งแกร่งอีกครั้ง และปราบปรามสัตว์ประหลาดตัวนี้อย่างรุนแรง
“กร๊อบแกร๊บๆ ！”
กระดูกของสัตว์ประหลาดยักษ์ถูกกดทับกรอบเกิดเสียงกร๊อบ
สัตว์ประหลาดคำรามอย่างไม่รู้จักเหนื่อย พลางดิ้นรน แต่จะดิ้นรนยังไงก็ดิ้นไม่หลุดจากเชือกที่พันตัวอยู่ได้ ดิ้นรนอยู่สักพัก สัตว์ประหลาดก็ล้มลง
บนสีดำบนตัวเขาหายไปอย่างรวดเร็ว และกลายร่างกลับเป็นชายหัวโล้นร่างใหญ่อย่างรวดเร็ว นอนอยู่บนพื้นไม่ขยับ หมดสติไปแล้ว
“ขนาดนี้ยังไม่ตาย เป็นร่างที่ถึกจริงๆ ” หลี่ฝางบ่นชื่นชม และมีความสนใจจะวิจัยชายหัวโล้นร่างใหญ่นี่เล็กน้อย
“มัดเขากลับไป ต้องมีคนจำนวนไม่น้อยที่สนใจจะทำการวิจัยเขา！” หลี่ฝางคิดแบบนี้ พลางยื่นมือออกไป หั่นกรงออก และช่วยคนข้างในออกมา
“พวกนายเผยตัวตนได้ยังไง?” หลี่ฝางถาม
คนพวกนั้นก้มหน้า บนหน้ามีความอายเล็กน้อย และเป็นเฉินหรานที่กัดฟันเอ่ยปากพูด： “ขอโทษครับเจ้านาย ทำให้ผิดหวังแล้ว ช่วงนี้พวกเราตรวจสอบพวกเขาบ่อยเกินไป ผลเลยถูกพวกเขาจับได้”
“ช่างมันเถอะ” หลี่ฝางก็ไม่ได้ตั้งใจจะติดตามเรื่องพวกนี้มากมาย ตัวพวกเขานั้นก็เป็นกลุ่มคนธรรมที่ไม่ค่อยมีวิทยายุทธเท่าไหร่ สามารถทำมาถึงขั้นนี้ได้ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว
“ไอ้หัวล้านนี้นายรู้จักมั้ย?” หลี่ฝางถาม
“รู้จัก” เฉินหรานลากขาที่บาดเจ็บ เดินกะเผลกเข้ามา： “คืนนี้ชื่อว่ามาร์คัส เป็นคนที่รับผิดชอบกลุ่มคนผิวสีกลุ่มนี้ได้ยินมาว่าในกลุ่มคนผิวสีกลุ่มนั้นเขาได้ตำแหน่งรองจากลูกพี่พวกนั้นโอนีล”
“เห็นที่อำนาจของพวกเขาในเมืองตงก็เท่านี้แล้ว” หลี่ฝางพยักหน้า “ยังไงพวกนายก็ถูกเปิดโปงแล้ว งั้นก็ไม่จำเป็นจะต้องอยู่เป็นเหยื่อล่อปลาตัวใหญ่แล้ว ฆ่าพวกมันให้หมดพร้อมกันทีเดียวเถอะ”
เฉินหรานถามอย่างสงสัย： “โอนีลน่าจะอยู่ที่รังของพวกมัน แต่ถึงยังไงพวกมันก็อยู่ในเมือง ถ้าหากเกิดเรื่องใหญ่แล้ว เกรงว่า……”
“วางใจเถอะ” หลี่ฝางยิ้ม： “ฉันจะแอบลอบเข้าไปอย่างระมัดระวัง ไม่ถูกจับได้หรอก”
เมื่อเห็นรอยยิ้มที่จริงใจของหลี่ฝาง เฉินหรานก็วางใจลงไม่น้อย และพยักหน้ารัวๆ จากนั้นก็พูดสิ่งที่ตัวเองรู้ออกมา
หลี่ฝางที่ได้รับฟังข้อมูลมาก็ยิ้มอ่อน เข้าไม่สามารถปล่อยคนในกลุ่มนั้นไปได้แม้สักคนเดียว ส่วนเรื่องแอบเข้าไปลอบสังหาร……
ฆ่าทุกคนทิ้งให้หมดมันก็คือการแอบลอบเข้าไปอย่างสมบูรณ์แบบครั้งนึงไม่ใช่เหรอ?
วันถัดมา ข่าวที่ดังอย่างกับระเบิดก็ถูกพูดต่อกันในแวดวงใต้ดินเมืองตง
กองกำลังของคนผิวสีตายเรียบ！ในเวลาหนึ่งคืน รังใหญ่กับที่มั่นสามแห่งถูกถอนรากถอนโคนหมดเลย ไม่มีคนเหลือรอดสักคน ลูกพี่โอนีลก็หายตัวไปอย่างลึกลับ
ที่แปลกก็คือคนตายเยอะขนาดนี้ คนที่อยู่รอบข้างพวกเขาไม่ได้ยินแม้แต่เสียงสั่นอะไรเลย！
แล้วก็คนตายเยอะขนาดนี้ ด้านบนแม้แต่ข่าวสักนิดก็ยังไม่มี คนผิวสีที่เคยยโสโอหังอย่างมาก ก็หายไปในกลีบเมฆอย่างเงียบๆ
“คนกลุ่มนี้รวยจริงๆ หึๆ ”
ทำลายอำนาจนี้ เจ้านายหลี่ที่อยู่เบื้องหลังการหายตัวไปของโอนีล ภายหลังจากการทรมานอย่างสาหัสนับสิบครั้ง ก็สามารถรีดทรัพย์สินของพวกเขาทั้งหมดออกมาจากปากของโอนีลได้ รวมๆ แล้วก็เกือบสองร้อยล้าน
หลังจากทำความสะอาดและย้ายหลายรอบแล้ว ทรัพย์สินมหาศาลจำนวนนั้นก็สามารถโอนไปยังบัญชีของหลี่ฝางในต่างประเทศได้
กลายเป็นทรัพย์สินที่ใสสะอาด