NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 1033 พลังทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่าง
กู่ยี่เทียนเห็นหลี่ฝางไม่สนใจตัวเอง จึงได้หันหลังไปเพียงลำพัง คิดจะไปตามหาพวกปรมาจารย์กำลังภายในที่พวกเขาพามา
และเมื่อเวลาผ่านไปสักระยะ กู่ยี่เทียนก็ได้กลับมา สีหน้านั้นแทบดูไม่ได้เลย
“จริงอย่างที่คิด ไม่มีคนอยู่เลย……”
“ที่ที่พวกเรามาล่ะ?” หลี่ฝางเอ่ยถาม: “ออกไปได้ไหม?”
กู่ยี่เทียนส่ายหัว: “ไม่มีแล้ว……ตรงนั้นไม่มีทางเข้าออกอยู่อีกแล้ว”
“หมายความว่า พวกเราไม่เคยเดินออกมาจากดินแดนมายาได้เลย” สายตาของหลี่ฝางจ้องเขม็งไปที่ก้นหน้าผา และกล่าวอย่างช้า ๆ
กู่ยี่เทียนเดินเข้ามาแล้วเอ่ยถาม: “นายมีคำแนะนำอะไรดี ๆ ไหม?”
“ข้างล่างนี่”
หลี่ฝางยื่นนิ้วออกมาและชี้ลงไปยังสถานที่อันเวิ้งว้างที่อยู่ด้านล่าง: “มีอะไร?”
กู่ยี่เทียนชะงักงันไปสักพัก จากนั้นดวงตาทั้งสองข้างของเขากลับค่อย ๆ เปล่งประกายขึ้นมา
บางที นี่ก็อาจจะเป็นเส้นทางสายหนึ่ง!
ในเมื่อพวกเขาได้อยู่ในโลกมายา งั้นก็หมายความว่าไม่ว่าจะสำรวจตรงไหนก็มีความเป็นไปได้ทั้งนั้น
บางทีความลับที่แท้จริงอาจจะอยู่ที่ก้นเหวลึกแห่งนี้ก็ได้!
“ไป ลงไปดูกัน!”
ทั้งสองคนกระโดดลงไปในหุบเหวอย่างไม่ลังเล
ในสถานที่ที่เหมือนกับว่าไม่มีแรงโน้มถ่วงแห่งนี้ ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็เหมือนกันทั้งนั้น และในครั้งนี้ พวกเขาเลือกที่จะเดินลงไปข้างล่าง
และการมาเยือนอีกครั้งของพวกเขา ก็ได้ทำให้คนทองสองตัวมีการเคลื่อนไหวอีกครั้ง
ในความมืดมิดที่มองไม่เห็นแม้แต่นิ้วมือของตัวเอง มีเพียงลำแสงเส้นโค้งสองสายที่ดิ่งลงไปด้านล่างอย่างไม่หยุด ส่งแสงสว่างบาง ๆ ให้กับพื้นที่ที่อยู่โดยรอบ
“เป็นยังไง?”
“บ้างอะไรเป็นยังไงบ้าง?”
“นายเห็นอะไรบ้างหรือเปล่า?”
“ที่นี่มืดแบบนี้ จะมองเห็นอะไรได้ล่ะ?”
ความว่างเปล่าอันมืดสนิท ราวกับว่าแม้แต่เวลาเองก็ได้ค่อย ๆ หายไป ทั้งสองคนทำได้เพียงคุยกันเพื่อผ่อนคลายความกดดันที่อยู่ในใจ
“เวลานานแค่ไหนแล้ว?”
“ไม่รู้สิ……นานมากแล้ว……”
“ถ้าหากอยู่ในโลกความเป็นจริง ความเร็วของพวกเราในตอนนี้อาจจะไปถึงแกนโลกแล้วก็สินะ?”
“ได้ใครจะไปรู้ล่ะ……”
ทั้งสองคนค่อย ๆ หยุดลง
“พวกเราละเลยไป” กู่ยี่เทียนทอดถอนใจ: “ที่นี่คือโลกมายา ไม่สามารถใช้หลักความเป็นจริงมาคาดคะเนได้ ต่อให้พวกเราพุ่งลงไปตลอดชีวิต ก็ไม่อาจไปถึงก้นเหวได้”
“เฮ้อ โลกมายานี่……” หลี่ฝางถอนหายใจหนึ่งครั้ง: “พวกเราไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าได้ติดกับไปตั้งแต่เมื่อไหร่”
“บางที่พวกเราอาจจะติดกับตั้งแต่ตอนที่ก้าวเท้าเข้ามาในอากาศครั้งแรกแล้วก็ได้……” กู่ยี่เทียนกล่าว: “เพราะถึงยังไงทุกครั้งที่พวกเราตื่นขึ้นมา ต่างก็เป็นบนลานกว้างนั่น”
“บางทีพวกเราควรจะหาวิธีอื่นดู……” หลี่ฝางกล่าวพึมพำ ในดวงตามีแสงสว่างผ่านไปแวบหนึ่ง
“สำรวจล้มเหลว งั้นก็ลองทำลายดู……” ในดวงตาของกู่ยี่เทียนเองก็มีกลิ่นอายของความอำมหิตปรากฏขึ้นมา: “ในเมื่ออยู่ทีนี่พลังได้เพิ่มขึ้นเป็นร้อยเท่าพันเท่า งั้นก็ลองดู ใช้พลังอันแปลกประหลาดพวกนั้นจะสามารถแสดงพลังทำลายล้างออกมาได้มากขนาดไหน!”
“ถึงยังไงที่นี่ก็เป็นโลกมายา!”
ในตอนนั้นเอง
จู่ ๆ ที่ด้านล่างก็ได้ปรากฏแสงสว่างขึ้นมา!
แสงสีแดงเข้มราวกับลาวาลอยขึ้นมาสู่ด้านบนอย่างไม่หยุดหย่อน ปัดเป่าความมืดมิดของที่นี่ออกไปอย่างรวดเร็วที่นี่
“เหอะ ๆ ……” ทั้งสองหัวเราะอย่างเย็นชาขึ้นมาพร้อมกัน
“ดูเหมือนว่าพวกเราจะมาถึงจุดสำคัญเข้าให้แล้ว”
ทั้งสองเพิ่มความเร็วถึงขีดสุด แล้วพุ่งขึ้นไปด้านบนอย่างรวดเร็ว พุ่งทะยานสู่ท้องฟ้าราวกับฝนดาวตก
ด้านล่างของทั้งสองคน ทันใดนั้นที่ก้นหุบเหวก็ได้เกิดแสงไฟปะทุขึ้น เปลวไฟลุกโชนขึ้นสู่ท้องฟ้า ลาวาลอยตามขึ้นมา ด้วยความเร็วที่เหนือกว่าเสียง ทะยานขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง
คนที่อยู่ด้านบนสองคนถึงแม้จะใช้ความเร็วทั้งหมดทะยานขึ้นสู่ด้านบน กลับยังคงถูกลาวาที่อยู่ด้านล่างค่อย ๆ บีบใกล้เข้ามา
ในที่สุดด้าน บนก็ได้ปรากฏแสงสว่างเป็นสาย ๆ!
และภายในลาวาที่อยู่ด้านล่าง ก็มีอะไรบางอย่างขนาดใหญ่โตมโหฬารค่อย ๆ มุดออกมา เพียงแค่หัว ก็ใหญ่พอ ๆ กับสนามฟุตบอลสามสนามแล้ว เขาแหลมยาวคู่หนึ่งทะยานขึ้นสู่ขอบฟ้า ทันใดนั้นก็ได้ส่งเสียงคำรามออกมาสั่นสะท้านไปทั่วหุบเหว!
เวลานี้ ในที่สุดทั้งสองคนก็ได้กลับมาอยู่ท่ามกลางแสงสว่าง!
สิบสองคนทองเองในเวลานี้ก็ได้เคลื่อนไหวอย่างพร้อมเพรียง
“การต่อสู้ครั้งสุดท้าย!”
ทั้งสองคนยื่นมือออกมาพร้อมกัน เรียนแบบท่าทางของสิบสองคนทองในตอนนั้น ชักนำเมฆแสงอรุโณทัยให้มารวมกัน
เมินเฉยต่อลาวาคนยักษ์ที่บีบใกล้เข้ามาอย่างบ้าคลั่ง และเมินเฉยต่อการเคลื่อนไหวของสิบสองคนทอง
ในมือของทั้งสองคน ได้ปรากฏลูกบอลแสงแพรวพราวลูกหนึ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
และภายใต้การร่วมแรงของทั้งสองคน พลังอันแปลกประหลาดที่อยู่โดยรอบก็ได้พุ่งทะยานเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ลูกบอลแสงหมุนอย่างต่อเนื่อง ราวกับได้กลายเป็นวังวน ทำให้อากาศที่อยู่โดยรอบบิดเบี้ยวไป แพร่กระจายแรงดึงดูดอันแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ดูดกลืนพลังอันแปลกประหลาดเพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆ
โมเมนตัมอันน่าสะพรึงกลัวได้ค่อย ๆ ปรากฏขึ้น อากาศความว่างเปล่าที่อยู่โดยรอบเริ่มสั่นสะท้านขึ้นมา
เมฆแดงส่งแสงเจิดจรัส เป็นภาพที่งดงามตระการตาราวกับท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ไพศาล เจิดจ้าลานตามากในเวลานี้!
ลาวาคนยักษ์ที่อยู่ด้านล่าง จู่ ๆ ก็ได้ยื่นฝ่ามือยักษ์ลาวาที่ยาวหลายร้อยเมตรออกมา ฟาดลงไปทางลูกบอลแสงที่อยู่ตรงกลางอย่างหนัก ๆ
ตูม!
ลมพายุที่พัดกระหน่ำทำให้เกาะหยกขาวที่ลอยอยู่ในอากาศสั่นสะท้านอย่างแรง สิบสองคนทองที่สูงร้อยเมตรยังถูกพัดลอยออกไป ทั่วทั้งช่องว่างอากาศสั่นสะท้านอย่างรุนแรงราวกับจะถล่มลงมา!
แต่เรื่องยังคงไม่จบแค่นั้น ระหว่างนั้นที่ตรงกลางระหว่างฝ่ามือยักษ์ยาวหลายร้อยเมตรนั่น ก็ได้ปรากฏลำแสงที่เจิดจ้าลานตาขึ้นมา แม้แต่มือยักษ์ลาวาก็ยังปิดเอาไว้ไม่อยู่!
ดวงอาทิตย์ลูกหนึ่งได้ปรากฏออกมาจากตรงกลางของฝ่ามือ!
ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่โดยรอบ เมฆแดงที่ลอยอยู่เต็มท้องฟ้า ฝ่ามือของลาวาคนยักษ์ รวมทั้งแสงสว่าง ช่องว่างอากาศ หรือแม้แต่เกาะหยกขาว ต่างก็หดตัวเข้าหาดวงอาทิตย์ที่เจิดจรัสลานตาขึ้นมาเรื่อย ๆ นั่น!