NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 1080 ทำงานที่บริษัทเล็ก
เอโกะกลอกตา ทันใดนั้นในใจเกิดความคิดอะไรบางอย่าง รีบพุ่งขึ้นหน้าตะโกนเสียงดัง “ริโกะ รอพี่ด้วยสิ”
เมื่อได้ยินเสียงของเอโกะ ฮิเดโทชิเองก็ไหวตัวได้ ใบหน้าของเขาเผยความหวังขึ้นมา
เห็นได้อย่างชัดเจน ทั้งคู่คิดที่จะใช้ความสัมพันธ์นี้เข้าไปในงาน
ในตอนนี้การ์ดสองคนนั้นเองก็หันไปทางหลี่ฝางเช่นเดียวกัน เพื่อขอความคิดเห็นจากหลี่ฝาง
หลี่ฝางหยุดฝีเท้า หันหน้ากลับไปเหล่มองทั้งสอง ก่อนดึงริโกะให้เดินเข้าไปในงาน เพียงทิ้งท้ายด้วยประโยคที่เย็นชาเอาไว้หนึ่งประโยค
“ไม่ต้องสนใจพวกเขา”
เพียงแค่ประโยคเรียบง่ายประโยคหนึ่ง ใบหน้าการ์ดเฝ้าประตูทั้งสองเผยรอยยิ้มนึกสนุกขึ้นมาในทันที สายตาที่หันไปทางทั้งสองเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
เมื่อทนดูหลี่ฝางเดินเข้าไปแบบนี้ต่อหน้าต่อตา และสายตาที่ไม่พึงพอใจของการ์ดเฝ้าประตูทั้งสอง ฮิเดโทชิไม่สามารถทนได้อีกต่อไป
“ทำไมไอ้หมอนั้นถึงเข้าไปได้! ฉันเป็นถึงคนของตระกูลซาวาโนะ! พวกแกได้ยินไหม ตระกูลซาวาโนะ! เรื่องอะไรทำไมฉันถึงเข้าไปไม่ได้!”
ฮิเดโทชิที่ได้รับการกระทบ ตะโกนเสียงดังลั่นด้วยความไม่พอใจ พลันย้ำชาติตระกูลของตนเองไม่หยุด เพื่อเรียกความสนใจจากทั้งคู่
“คนของตระกูลซาวาโนะเจ๋งมากนักเหรอไง？” หนึ่งในสองคนนั้นไม่พูดอะไรสักคำ หากแต่อีกคนกลับโมโหหนัก
“แกกล้าอวดดีในบ้านของท่านโทชิโอะงั้นเหรอ？ เชื่อไหมว่าฉันจะฆ่าแกทิ้งเดี๋ยวนี้เลย!”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น ฮิเดโทชิสงบปากสงบคำในทันที
ตระกูลซาวาโนะเหมือนจะมีความสามารถมาก แต่ถ้าหากเทียบกับตระกูลคามิยะแล้ว?
หากทำให้ท่านคนนั้นโกรธขึ้นมา ตระกูลซาวาโนะของเขาคงได้หายลับไปในพริบตา
ในตอนนี้ฮิเดโทชิได้หมดหวังไปอย่างสิ้นเชิง หรือแม้แต่เตรียมใจกลับไปที่จะกลับไปรับความโกรธของบิดาแล้ว
หากแต่ในตอนนี้เอง ชายคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าของฮิเดโทชิกะทันหัน
“ฮิเดโทชิ? ทำไมนายถึงยังอยู่ตรงนี้อีก?”
ชายคนนั้นไม่ว่าส่วนสูงหรือออร่าก็มากกว่าฮิเดโทชิหลายขุม โดยเฉพาะรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้าของเขานั่น ทำให้เอโกะที่อยู่ข้างๆ หลงใหล
“โชจิ!”
เมื่อฮิเดโทชิเห็นชายหนุ่ม เขาดีอกดีใจในขึ้นมาในทันที พร้อมกับเล่าเรื่องราวความทุกข์ใจของตนให้กับชายหนุ่มฟัง
เขากับชายหนุ่มมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน! และสถานะตระกูลของชายหนุ่ม ต้องพาเขาเข้าไปได้แน่! ฮิเดโทชิคิดในใจ
“แบบนี้นี่เอง เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาอะไรหรอก นายมากับฉันแล้วกัน” โชจิเพียงแค่ส่งรอยยิ้ม ก่อนพาคู่ของเขาเดินเข้าไปด้านใน
เมื่อโชจิเดินเข้าไป ทั้งคู่ก็โค้งคำนับด้วยความเคารพ “ท่านโชจิ”
เห็นได้ชัดว่าทั้งคู่รู้จักโชจิ แถมสถานะของโชจิเองก็สูงส่ง
โชจิเพียงพยักหน้าให้กับทั้งคู่ ก่อนกล่าวกับฮิเดโทชิสองว่าที่อยู่ด้านหลัง “ฮิเดโทชิ ตามมาสิ”
ฮิเดโทชิดีอกดีใจในทันที พลันรีบพาเอโกะเข้าไปด้านใน เป็นไปตามคาด ในครั้งนี้การ์ดเฝ้าประตูทั้งสองไม่กล้ารั้งพวกเขา
หลังจากที่เข้าไปด้านใน เอโกะรีบกล่าวถามอย่างทนรอไม่ไหวอีกอีกไป “ฮิเดโทชิ ท่านผู้นี้เป็นใครกัน?”
กับบุคคลที่มีสถานะสูงศักดิ์ผู้นี้ เธอต้องทนไม่ไหวอยากรู้จักอยู่แล้ว
“เขาคือท่านโชจิ เขาเป็นหนึ่งในสมาชิกของแก๊งยามาโตะเชียวนะ!” ฮิเดโทชิแนะนำโชจิ ด้วยน้ำเสียงเอาอกเอาใจ
“แก๊งยามาโตะ!”
เมื่อได้ยินชื่อนั้น เอโกะเกิดตื่นเต้นขึ้นมาทันที
แก๊งยามาโตะเป็นองค์กรระดับประเทศที่ยิ่งใหญ่ที่สุด หรือแม้กระทั่งเป็นองค์กรขนาดใหญ่ที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของชั้นสูงสุด!
ตระกูลคามิยะที่เป็นผู้จัดงานเลี้ยงน้ำชาในครั้งนี้ เจ้าบ้านของตระกูลอย่างยูอิจิ คามิยะ เป็นผู้นำของแก๊งยามาโตะ เพราะงั้นงานเลี้ยงน้ำชาในครั้งนี้ถึงได้รับความสำคัญขนาดนี้
คิดไม่ถึงเลยว่าโชจิอายุเท่านี้ก็เป็นถึงหนึ่งในสมาชิกของแก๊งยามาโตะแล้วเหรอ？
“ไม่ขนาดนั้นหรอก ท่านพ่อเป็นคนจัดการทั้งนั้น” โชจิตั้งใจกล่าวอย่างนอบน้อม น้ำเสียงแฝงไปด้วยความภาคภูมิที่ไม่สามารถปกปิดได้
เมื่อเห็นเอโกะที่เป็นฝ่ายยื่นมือเข้ามา โชจิเองจับมือกับเธอโดยไม่ลังเล ความรู้สึกอ่อนนุ่มนั่น ทำให้โชจิเกิดความสนใจขึ้นมา
แม้หญิงที่อยู่ข้างกายเธอจะโดดเด่นเช่นเดียวกัน แต่เขาก็ไม่ถือที่ข้างกายเขาจะมีหญิงสาวเพิ่มขึ้นอีกคน
กับปฏิกิริยาของโชจิที่ไม่สามารถปกปิดอยู่ได้ ไม่ว่าจะเป็นฮิเดโทชิหรือเอโกะก็สามารถดูออกได้อย่างชัดเจน เพียงแค่พวกเขาไม่เปิดโปงชายหนุ่มเท่านั้น
ส่วนเอโกะนั้นเกิดความได้ใจเล็กน้อย หากสามารถอยู่ข้างกายท่านผู้นี้ได้ ก็ดีกว่าฮิเดโทชิที่แม้แต่ประตูยังเข้ามาไม่ได้เป็นไหนๆ!
และในตอนนี้เอง โชจินึกถึงเรื่องราวที่ฮิเดโทชิกล่าวเมื่อสักครู่ พลันอดกล่าวด้วยความสนใจไม่ได้ “ฮิเดโทชิ ผู้ชายที่นายพูดว่าเข้ามาก่อนแกก่อนหน้านี้อยู่ที่ไหนล่ะ? จะแนะนำให้ฉันรู้จักได้ไหม?”
ในเวลานี้ หลี่ฝางและริโกะกำลังวนอยู่ในกลุ่มฝูงชน
คนที่อยู่ในนี้น้อยกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก เพราะงั้นเขาสามารถล็อกเป้าหมายได้อย่างง่ายดาย หาคนที่เขาได้เห็นบนภาพถ่ายมาแล้วหลายสิบรอบ
บิดาของริโกะ โนะชิมะ โคมุระ
เขาคิดที่จะเข้าไปประจันกับโนะชิมะ โคมุระสักหน่อย เพื่อดูว่าเขาเป็นคนยังไงกันแน่ เพียงแต่เขาเพิ่งคิดที่จะเดินไปทางด้านนั้น ทางเดินข้างหน้าของเขากลับถูกขวางเอาไว้เสียก่อน
หลี่ฝางรู้จักหญิงหนึ่งในสองที่เข้ามาขวางทาง พี่สาวคนโตของริโกะ มิเอะ โคมุระ
จากปฏิกิริยาของเธอ ไม่อยากที่จะคาดเดาความคิดของเธอ
“ริโกะ แกมาตั้งแต่เมื่อไหร่?” มิเอะ โคมุระอายุราวยี่สิบสี่ยี่สิบห้า ตอนนี้เธอจับจ้องริโกะด้วยสีหน้าไม่ประสงค์ดี เหมือนว่ากำลังหาเรื่องเธอ
ยังไงพี่สาวของโตก็พาเพื่อหาเรื่องเธอคิดที่จะทำให้เธออับอาย