NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 1155 เฉือนภูเขาด้วยดาบเดียว
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ประตูเทพรวมตัวและปรากฏขึ้นมา ปากของหลี่ฝางก็กลับมีรอยเลือดไหลออกมา
ถึงยังไงเขาก็เพิ่งจะบรรลุครึ่งเทพ ในสถานการณ์ที่ยังไม่คุ้นชินกับพลังขนาดนี้ กลับใช้พลังนั้นติดต่อกันในระยะเวลาอันสั้น ทำให้ร่างกายของเขาแบกรับภาระอันใหญ่หลวง
“พลังของครึ่งเทพ ช่างน่ากลัวจริงๆ ” อีกฝั่ง ถังโจวก็เบิกตาและพูดชื่นชม ท่าทีที่ดูสงบนั้นดูต่างกับหลี่ฝางเป็นอย่างมาก
“มองดูอย่างเดียวจะพอได้ไง ลิ้มลองด้วยร่างกายของนายเองซะเถอะ!”
หลี่ฝางหัวเราะลั่น ร่างเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง เกรงว่าแรงอาฆาตจะส่งผลกระทบต่อปรากฏการณ์บนท้องฟ้าจริงๆ ทำให้ท้องฟ้าของภูเขาจิ่วเจกลายเป็นสีเลือดแดงสดทั่วฟ้า!
พูดจบ หลี่ฝางก็เริ่มรวมพลังมหาศาล เพียงชั่วอึดใจ ในมือของเขาก็ปรากฏมีดเล่มใหญ่ความยาวราวสี่เมตร
“รวมพลังจนเกิดสิ่งของขึ้นจริง นี่เหรอครึ่งเทพ?”
ถังโจวมองดูสถานการณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว นัยน์ตาก็สะท้อนความอิจฉา
บนโลกนี้ที่อนุญาตให้ทำถึงขั้นสูงสุดแบบนี้ได้ คงจะมีแค่ครึ่งเทพแล้ว
อย่างไรก็ตามครึ่งเทพ ในระยะเวลาร้อยปีที่ผ่านมาก็ไม่เคยได้ยินเลยว่ามีคนที่ไปถึงขั้นนั้นได้ หลี่ฝางก็คือคนแรกในรอบร้อยปี
ในฐานะที่เป็นจอมยุทธ ถังโจวก็ต้องโหยหาระดับขั้นนี้มากเป็นธรรมดา
แต่ว่า ความปรารถนานี้จะกลายเป็นยิ้มที่เจ็บปวดในไม่ช้า
หลังจากศึกนี้ผ่านไป เขาก็คงไม่มีโอกาสได้เป็นครึ่งเทพแล้ว
ชีพจรมังกรฟ้าดิน ไม่ใช่ว่าจะยืมกันได้ง่ายๆ
“เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ไม่ต้องคิดวิตกกังวลเรื่องพวกนี้แล้ว เอาเป็นวางมือวางเท้าดีกว่า ให้ฉันได้สัมผัสว่า ครึ่งเทพ นั้นแข็งแกร่งขนาดไหน！”
ถังโจวตะโกนเสียงดังลั่น และเอื้อมมือออกไปหาหลี่ฝาง ในพื้นที่กว้างใหญ่เต็มไปด้วยปราณชีพจรมังกรเข้ามารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว กลายเป็นดาบยาวสีทองอร่าม
วินาทีต่อมา มีดและดาบก็กระทบเข้าด้วยกัน ทันใดนั้น ท้องฟ้าก็เปลี่ยนสี
ท้องฟ้าบนภูเขาจิ่วเจกลายเป็นสีทองกับสีแดงผสมต่อสู้กันอย่างแปลกประหลาด ลมพัดแปรปรวน ฟ้าก็ผ่า เมฆดำเป็นชั้นๆ อยู่ด้านบนตรงกับภูเขาจิ่วเจ ราวกับว่าฟ้องฟ้าโมโห และกำลังจะมาลงทัณฑ์อย่างนั้น ความรู้สึกที่เหมือนโดนบีบหนักหน่วงและล้ำลึกนั้น ทำเอาผู้คนที่อยู่ด้านล่างภูเขานั้นหายใจไม่ออก
ศึกครั้งนี้มาถึงตอนนี้ ก็ได้เกินกว่าที่คนพวกนี้คาดไว้มามากแล้ว ถึงกระทั่งทำให้พวกเขาสงสัย ว่าตนเองอยู่บนโลกนี้มาตั้งหลายปี หรือมันจะเป็นเพียงแค่ภาพลวงตากัน?
มองไปที่สองคนบนภูเขา！ดูความต่างของฟ้ากับเหว！นายบอกฉันสิว่าจอมยุทธทั้งสองคนนี้กำลังต่อสู้กัน?
นี่ไม่ใช่คนที่แสวงหาสิ่งที่ทำให้อายุยืนทั้งสองคน?
ท้องฟ้าสีทองกับสีแดงสองสีสว่างเปลี่ยนกันไปไม่หยุด ส่องสว่างไปบนใบหน้าหลังจากเผชิญกับความสยองขวัญของแต่ละคน
“ระดับขั้นของครึ่งเทพ พูดได้เลยว่าต่างชั้นกับพวกเราปรมาจารย์จอมยุทธราวฟ้ากับเหวเลย” ปรมาจารย์เห้อถอนหายใจ นัยน์ตาสองข้างมีความหวาดกลัวกับโหยหาอย่างไม่ปิดบัง
นี่คือสิ่งที่จอมยุทธทุกคน ล้วนแต่ปรารถนาที่จะไปถึงขั้นนั้น
แต่วันนี้ ในที่สุดพวกเขาก็ได้เห็นแล้วว่าระดับขั้นนี้แท้จริงแล้วมันแข็งแกร่งถึงเพียงไหน
ปรมาจารย์เห้อรู้สึกว่าตนได้เห็นภาพนี้แล้ว การมาในครั้งนี้ก็ถือว่าคุ้มค่าแล้ว
“ความสามารถของหลี่ฝางคือครึ่งเทพอย่างไม่ต้องสงสัย ถังโจวคนนั้นก็ยังสามารถใช้วิธียืมพลังของครึ่งเทพมาได้ วันนี้ทั้งสองคน ใครชนะ คนนั้นก็สามารถเป็นคนแรกที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ของจ้าวแห่งยุทธภพของจีนได้เลย！”
สองตาของส้งหมิงจ้องไปที่ทั้งสองคนที่อยู่บนยอดเขาอย่างไม่วางตา เอ่ยปากพูดอย่างยืนยัน
ความสามารถที่หนาของเขา สามารถพยายามมองทั้งสองคนนั้นที่ต่อสู้อยู่บนยอดเขาให้ชัดได้ ไม่เหมือนกับคน
รอบข้าง ทำได้แค่มองท้องฟ้าตาละห้อย
“ครั้งนี้ ต้องชนะแน่ๆ ！” เจิ้งชิงมองไปที่ท้องฟ้าและผืนดิน ในใจก็ค่อยๆ มีความคาดหวังและตื่นเต้นเล็กน้อย
การต่อสู้ของหลี่ฝางกับถังโจวในตอนนี้ ได้ตกอยู่ในการเผชิญหน้าที่ประเภทเอาจริงแล้ว
มีดดาบในมือของพวกเขา ออร่าป้องกันตัว พวกเขาล้วนมีคุณภาพใกล้เคียงกันและทรงพลังอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ก่อนที่จะทำลายออร่าใครก็ไม่สามารถทำร้ายอีกฝ่ายได้ ความเสียหายที่เกิดจากการฟันของดาบก็จะได้รับการฟื้นฟูทันที
ในสถานการณ์แบบนี้ ต้องดูว่าใครจะรับมือไม่ได้ก่อน คนนี้ก็ต้องตาย
หลี่ฝางในตอนนี้ ที่จริงแล้วในใจก็ตื่นเต้นมาก
เพราะว่านี่เป็นครั้งแรกที่เปิดศึกกับคู่ต่อสู้ระดับนี้ คู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อ ความแข็งแกร่งของเขามันห่างจากที่คาดไว้ไกลเลย
แต่ว่าการต่อสู้ครั้งนี้ก็สู้กันมานานแล้ว มันถึงเวลาที่ต้องมีบทสรุปสักที
อีกครั้งที่ดาบแกว่งสะบัด ครั้งสองเว้นระยะห่างอย่างรวดเร็ว หลี่ฝางมองไปที่ถังโจวที่อยู่ตรงข้าม จู่ๆ ก็หัวเราะลั่น
ในเสียงหัวเราะนั้น มีความรู้สึกโล่งใจ ขำตัวเอง และก็แฮปปี้อยู่เล็กน้อย
“ปรมาจารย์หลี่ทำไมหัวได้หัวเราะกัน?” ทันใดนั้นสัญญาณเตือนภัยบางอย่างก็ได้ปรากฏขึ้นในใจของถังโจว
“ฉันให้โอกาสนายครั้งสุดท้าย” หลี่ฝางค่อยชูมีดเล่มยาวของตัวเองขึ้น แล้วพูดพลางยิ้ม “ถ้านายยอมแพ้ตอนนี้ ยังมีชีวิตรอดไปใช้ชีวิตบั้นปลาย เพลิดเพลินกับชีวิตที่ดี”
“หรือว่าปรมาจารย์จะรับไม่ไหวแล้ว จงใจล่อลวงฉันด้วยวิธีนี้ใช่มั้ย?” ถังโจวยิ้มอย่างเย็นชา
ศึกครั้งนี้ ตามตัวแล้วไม่ตายไม่เลิกรา ไม่มีทางจะมีบทสรุปที่สาม
หลี่ฝานถอนหายใจเฮือกยาว เข้าใจว่าตนมาถามตรงนี้ไปก็เปล่าประโยชน์
“งั้นก็อย่าโทษฉันแล้วกัน”
ระหว่างที่พูด มีดเล่มใหญ่ในมือเขา ก็ระเบิดพลังอีกครั้ง เพียงพริบตา ก็กลายเป็นมีดยาวราวร้อยเมตร
ถังโจวดูเหมือนจะเข้าใจว่าหลี่ฝางต้องการตัดสินแพ้ชนะ ทันใดนั้น ปราณชีพจรมังกรก็พุ่งเข้าใส่ดาบทำให้พลังที่กดทับดาบยาวสีทองนั้นแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ