NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 1174 เลิกรา
ฉินวี่เฟยเองก็เป็นห่วง เธอลืมไปแล้วว่าหลี่ฝางไม่ใช่คนธรรมดาแล้ว เมื่อได้เห็นคนเหล่านั้นฟุบอยู่ที่พื้นโดยไม่มีแรงจะขัดขืน เธอเลยยิ้มออกมา ก่อนจะดึงแขนของหลี่ฝาง เพราะไม่อยากเสียเวลาเพราะเรื่องนี้
“หลี่ฝาง เรากลับบ้านเถอะ”
หลี่ฝางกับฉินวี่เฟยนั้นคิดได้แล้วก็ไปด้วยกัน คนเศษเดนแบบนี้ไม่มีความจำเป็นต้องกำจัด เลยเก็บพลังเอาไว้ ก่อนจะจูงมือของฉินวี่เฟยแล้วเดินเข้าไปที่บ้านของเธอ
เพิ่งจะเดินเข้ามา ฉินวี่เฟยก็ปิดปากของหลี่ฝางด้วยความอารมณ์ดี ว่ากันว่าหวานกว่าคู่แต่งงานใหม่ หลี่ฝางกับฉินวี่เฟยนั้นไม่ได้เจอกันมาหลายเดือน ฉินวี่เฟยเลยคิดถึงเขาจนจะเป็นบ้า
ไม่ได้ให้โอกาสในการพูดเลย หลังจากที่ฉินวี่เฟยปลดปล่อยอารมณ์กับหลี่ฝางนั้น ฉินวี่เฟยก็อยู่ภายในอ้อมกอดของหลี่ฝางก่อนจะพูด “หลี่ฝาง ช่วงหลายเดือนมานี้คุณไปไหนมาเหรอ？ฉันคิดว่าคุณจะทิ้งฉันแล้ว”
คำพูดของเธอนั้นทำให้หลี่ฝางพูดอะไรไม่ออก ตัวเองจะบอกฉินวี่เฟยอย่างไรว่ามีหยางฉงอยู่น่ะ？
“คุณเป็นอะไรเหรอ？ฉันรู้สึกว่าหลังจากที่คุณกลับมาแล้วมันไม่เหมือนเมื่อก่อนเลย เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า？” หลังจากที่สังเกตเห็นอารมณ์ที่เปลี่ยนไปของหลี่ฝาง ฉินวี่เฟยก็เงยหน้าถามด้วยความกังวล
ไม่รู้ว่าทำไม เธอถึงรู้สึกว่าหลี่ฝางในตอนนี้นั้นไม่เหมือนจริงเลย เหมือนกับว่าวินาทีถัดไปจะหายไปเสียอย่างนั้น ในใจก็เต้นแรงเป็นอย่างมาก ก่อนจะใช้มือทั้งสองกอดหลี่ฝางเต็มแรง
“หลี่ฝาง ตอนที่คุณไม่อยู่นั้นฉันกลัวจริงๆ ฉันกลัวว่าคุณจะทิ้งฉันไปแล้ว กลัวว่าคุณจะไม่กลับมาแล้ว ฉันฝันร้ายทุกวันคืน และเห็นว่าคุณคบกับผู้หญิงคนอื่นไปแล้ว”
ฉินวี่เฟยพูดด้วยเสียงน้อยใจทำให้หลี่ฝางทำอะไรไม่ถูกอยู่ในใจ พลางเอามือใหญ่นั้นลูบหัวของเธอ ในหัวก็คิดแล้วคิดอีก และยังไม่รู้ว่าควรจะบอกเรื่องที่ตัวเองรักกับคนอื่นกับฉินวี่เฟยอย่างไร
อันที่จริงหลี่ฝางก็ไม่ได้ถือว่ารักคนอื่น เพราะเมื่อมีความทรงจำกลับมาเขาก็ยังรักฉินวี่เฟย แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่รู้สึกอะไรกับหยางฉงเลย ทำได้เพียงพูดว่าใจของเขานั้นมีอยู่ถึงสองคน
ถึงแม้จะบอกว่าเขาดูเลวมาก แต่เรื่องจริงมันก็คือแบบนี้ แถมเขาก็ยังควบคุมไม่ได้อีกใครให้ตัวเองความจำเสื่อมกันล่ะ？
“วี่เฟย ถ้าฉันไปรักผู้หญิงคนอื่นแล้วจริงๆ คุณจะทำอย่างไร？” ลังเลอยู่นาน หลี่ฝางยังตัดสินใจที่จะสารภาพกับฉินวี่เฟย ถึงอย่างไรเรื่องแบบนี้จะปิดบังต่อไปก็ไม่ได้ ถึงอย่างไรวันหนึ่งเธอก็ต้องรู้
คำพูดของหลี่ฝางทำให้ฉินวี่เฟยตัวสั่นไป ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองหลี่ฝางด้วยความไม่อยากจะเชื่อ น้ำตาก็ไหลลงมาสองสาย ปากเล็กๆ ก็อ้าออกมา แต่กลับพูดอะไรไม่ออกเลย
ท่าทีที่ไร้เสียงของเธอทำให้หลี่ฝางเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ก่อนจะเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน น้ำเสียงก็อธิบายด้วยความร้อนและกังวลใจ
“วี่เฟย คุณฟังฉันอธิบายก่อน คุณรู้ว่าก่อนหน้านี้ฉันบาดเจ็บอย่างร้ายแรง ฉันความจำเสื่อม ฉันจำอะไรไม่ได้ ฉันไม่ได้อยากหักหลังคุณ แต่ว่าถ้าฉันจำเรื่องแต่ก่อนได้ ฉันจะไม่มีทางทำเรื่องผิดต่อคุณ”
น้ำตานั้นไหลเป็นสายลงบนใบหน้า ฉินวี่เฟยคิดว่าในใจของตัวเองนั้นเหมือนกำลังจะตายไป เธอขบริมฝีปาก ไม่อยากจะยอมรับความจริงนี้
เธอไม่ใช่ว่าจะคิดเรื่องนี้ไม่ออก เธอเองก็เคยฝันว่าหลี่ฝางคบกับหญิงคนอื่น วันเหล่านี้เธอได้แต่บอกตัวเอง ว่าหลี่ฝางนั้นรักเธอ แล้วจะไม่มีทางทำเรื่องที่ผิดต่อตัวเองเด็ดขาด
แต่ว่าตอนนี้ เรื่องที่เธอกลัวที่สุดก็มาถึงแล้ว
“ผู้หญิงคนนั้นสวยไหม？อ่อนโยนมากเลยใช่หรือเปล่า？เธอดีกว่าฉันแน่นอนเลยใช่ไหม ไม่อย่างนั้นคุณจะไปรักเธอได้อย่างไร” คำพูดนี้ก็ไม่รู้ว่าฉินวี่เฟยกำลังถามหลี่ฝาง หรือกำลังพูดอยู่คนเดียว
น้ำเสียงที่น้อยเนื้อต่ำใจขนาดนี้ทำให้หลี่ฝางปวดใจจนหายใจแทบไม่ออก เขาไม่รู้ว่าจะปลอบใจฉินวี่เฟยอย่างไรดี เลยทำได้เพียงขอโทษแบบนี้
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ฉินวี่เฟยถึงจะหยุดร้องไห้ ดวงตาทั้งสองแดงก่ำ ที่ตอนแรกประกายเหมือนดวงดาวในตอนนี้กลับมืดลง เมื่อมองหลี่ฝางอยู่นาน ก่อนจะยิ้มอย่างขมขื่นออกมา
“คุณความจำเสื่อมเลยไปรักหญิงอื่น ฉันไม่ว่าคุณหรอก แต่ว่าพวกเราทั้งสองนั้นจบลงตั้งแต่ตอนนี้เถอะ ฉันรับไม่ได้ที่คนที่ฉันรักจะมาคบกับหญิงคนอื่นนะ”
คำพูดของฉินวี่เฟยเหมือนมีดบาดลงกลางใจหลี่ฝาง มันเจ็บจนเขาแทบหายใจไม่ออก อันที่จริงเขานั้นเดาเหตุการณ์ออกแล้ว แต่ยังไม่ยอมเลยขอให้ฉินวี่เฟยให้อภัย
“วี่เฟย คุณอย่าเป็นแบบนี้เลยได้ไหม？ฉันยังรักคุณอยู่ ในใจของฉันมีคุณมาโดยตลอด ฉันยังรักคุณอยู่จริงๆ พวกเราไม่เลิกกันได้ไหม？”
หลี่ฝางพูดพลางอยากจะแตะฉินวี่เฟย แต่กลับถูกเธอปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย “หลี่ฝาง ฉันเชื่อว่าคุณเคยรักฉัน แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว ในเมื่อคุณคบกับหญิงอื่นแล้ว งั้นก็อย่ามามีอะไรคลุมเครือกับฉัน ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่จะอาวรณ์ขนาดนั้น พวกเราสองคนจากกันแต่โดยดีเถอะ”
คำพูดนี้ฉินวี่เฟยกัดฟันพูด เธอเองก็ไม่อยากเลิกกับหลี่ฝาง แต่เธอเองก็รับไม่ได้ที่มีหญิงอีกคนอยู่
ด้านความรู้สึกนั้นฉินวี่เฟยสะอาดหมดจด เธอไม่ยอมให้ในใจของคนที่ตัวเองรักมีคนอื่นด้วยหรอก
เมื่อเห็นอารมณ์ที่แน่วแน่ของฉินวี่เฟย แววตาของหลี่ฝางก็ปวดเป็นอย่างมาก ในคอก็เหมือนมีอะไรขวางอยู่ เขาหลับตาที่ทั้งเจ็บและบวมก่อนจะพยายามสงบสติอารมณ์ แล้วพูดขึ้นอีกครั้ง
“ขอโทษ วี่เฟย ฉันรู้ว่าฉันทำเรื่องหน้าไม่อาย แต่ว่า พวกเราทั้งสองนั้นไม่มีความเป็นไปได้เลยเหรอ？ฉันรักคุณมากจริงๆ เลย ฉันไม่อยากเสียคุณไป”
เมื่อเห็นชายที่ตัวเองรักเป็นอย่างมาก ฉินวี่เฟยก็ปวดใจจนตัวสั่น เธออยากเลิกเสียที่ไหน แต่ถ้าไม่เลิกแล้วจะทำอย่างไร？หรือจะให้เธอแบ่งหลี่ฝางกับผู้หญิงคนนั้นเหรอ？
จะเป็นไปได้อย่างไร！ฉินวี่เฟยนั้นไม่มีทางที่จะรักได้น้อยขนาดนั้นหรอก！
“ไม่เลิกก็ได้ ขอแค่คุณเลิกกับผู้หญิงคนนั้น ฉันก็จะทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น พวกเราทั้งสองคนก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม”
เมื่อได้ยินว่าฉินวี่เฟยอยากให้ตัวเองเลิกกับหยางฉง หลี่ฝางก็ลังเล เขาไม่รู้จริงๆ ว่าจะเลือกอย่างไรดี หญิงทั้งสองคนนั้นเป็นคนที่เขารัก เขาไม่อยากเสียไปเลย
“วี่เฟย ฉันไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี คุณให้เวลาฉันหน่อยได้ไหม？ฉันจะจัดการเรื่องให้เสร็จ”
“เหอะ ในเมื่อคุณเลือกไม่ได้ ฉันจะจากไปเอง จากนี้คุณก็ไม่ต้องมาหาฉันแล้ว ฉันไม่อยากเห็นคุณอีก”
ความลังเลของหลี่ฝางทำให้ฉินวี่เฟยฟิวส์ขาด ตอนแรกที่เธอหวังจะให้หลี่ฝางเลือกตัวเองอย่างไม่ลังเล แต่ตอนนี้ท่าทีของเขา ผู้หญิงคนนั้นคงจะอยู่ในใจของเขาไม่น้อยเลย
เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ทั้งสองคนจากกันแต่โดยดี
หลังจากพูดจบ ฉินวี่เฟยก็ใส่เสื้อผ้าก่อนจะจากไป หลี่ฝางอยากจะตามไป แต่ว่ากลับหาทางไม่เจอ เลยได้แต่มองฉินวี่เฟยจากไปไกล