NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 1251 ร่างกายเป็นหยางบริสุทธิ์

หลี่ฝางจ้องมองคนที่ถูกโจมตีจนรับมือไม่ไหว ไม่เข้าใจว่าทำไมเขามียันต์แต่กลับไม่เอาออกมาใช้ แค่ยันต์สองใบก็ทำให้ใบหน้าของอาซาโทสเสียโฉมไปกว่าครึ่ง หากโปรยยันต์พวกนั้นออกไปแบบไม่คิดเงินดั่งเช่นเมื่อสักครู่ ต่อให้มีอาซาโทสสิบคนก็ไม่กลัว

“ไอ้หนู แกจะไปรู้อะไร! แกคิดว่ายันต์พวกนั้นแค่วาดสองสามขีดก็พอแล้วหรือไง? ยันต์นั่นต้องใช้เลือดที่ปลายนิ้วของกายร่างกายเป็นหยางบริสุทธิ์ถึงจะสร้างขึ้นได้ สองใบเมื่อกี้นี้ฉันเก็บสะสมมานาน ใช้แล้วก็ไม่มีแล้ว แกลองคิดดูสิที่นี่ล้วนแล้วแต่เป็นผู้ชายอกสามศอกกันทั้งนั้น แกจะให้ฉันไปหาร่างกายเป็นหยางบริสุทธิ์จากไหนกัน?”

นักพรตเต้าฝ่าถลึงตาใส่หลี่ฝางอย่างโมโห ตอบอย่างไม่พอใจ

ยันต์สองใบนั้นอันที่จริงเมื่อตอนที่เขาอายุสิบขวบ ยังไม่เข้าใจเรื่องราวระหว่างชายหญิง ถูกอาจารย์ของเขาบีบบังคับให้เขียน บอกว่าเมื่อสถานการณ์คับขันสามารถช่วยชีวิตได้ เมื่อสักครู่นักพรตเต้าฝ่ารู้ว่าใช้ไม่ได้ผลดีแต่ก็ยังโยนออกไปพยายามสุดความสามารถ ใครจะไปรู้ว่าจะมีประโยชน์จริงๆ

เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลี่ฝางกระตุกมุมปาก แม้เขาจะไม่บำเพ็ญ แต่ก็รู้ว่าร่างกายเป็นหยางบริสุทธิ์คืออะไร พูดให้เข้าใจง่ายก็คือยังเป็นกายบริสุทธิ์อยู่ อย่างเช่นนั้น ก็ไม่มีใครที่เหมาะสมจริงๆ

“แค่กๆ ฉันว่าเลือดของฉันสามารถใช้เขียนยันต์ได้” ในขณะที่หลี่ฝางกำลังว่าจะจัดการกับอาซาโทสยังไงดีนั้น กู่ยี่เทียนที่อยู่อีกด้านกระแอมไออย่างลำบากใจ น้ำเสียงเบาหวิวจนแทบไม่ได้ยิน

“อะไรนะ? เหล่ากู่อายุปูนนี้แล้ว แต่กลับยัง……” ประโยคหลังหลี่ฝางไม่ได้พูดออกมา คนที่เข้าใจต่างก็รู้ว่าเขาหมายความว่ายังไง คนอื่นไม่ได้มีการแสดงออกมากนัก อย่างมากก็แค่ตกใจเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

แต่ผู้หญิงหนึ่งเดียวที่อยู่ที่นี่ แถมยังเป็นคนที่รักเขามากที่สุดอย่างหงส์แดงได้ยินเข้า ใบหน้าเล็กแดงไปถึงใบหู เขาคิดไม่ถึงเลยว่ากู่ยี่เทียนจะยังบริสุทธิ์ ก่อนหน้านี้กู่ยี่เทียนบอกว่าเขายังไม่เคยมีแฟน หงส์แดงและคนอื่นๆ ไม่เชื่อ ตอนนี้ดูเหมือนว่ากู่ยี่เทียนจะโสดมานานจริงๆ

“จะแปลกใจอะไรกัน มังกรฟ้าก็ยังไม่เคยผ่านไอ้นั่นมาก่อนไม่ใช่หรือไง? ไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวสักหน่อย” เมื่อเห็นทุกคนจ้องเขาอย่างแปลกประหลาด กู่ยี่เทียนรู้สึกลำบากใจเป็นครั้งแรก ถึงกับเพื่อเบี่ยงความสนใจของทุกคน จึงขายลูกน้องของตนเองอย่างไม่ลังเล

“เห้ พี่ใหญ่! พี่!” มังกรฟ้าที่กำลังทำแผลให้กับอาคาอูและปันปูอยู่อีกด้านแทบจะกัดลิ้นตัวเอง อะไรก็การที่อยู่เฉยๆ ก็โดนลูกหลงเข้า! เขาอยู่อีกด้านไม่พูดอะไรสักคำ แต่อยู่ดีๆ ก็ถูกลากเข้าไปเป็นใจความสำคัญจนได้

“มีกายร่างกายเป็นหยางบริสุทธิ์ทุกอย่างก็ง่ายขึ้น! สหายหลี่ สหายทั้งสอง รบกวนพวกคุณล่อไอ้ญี่ปุ่นนี่ไว้ก่อน ผมเขียนยันต์ต้องใช้เวลาสักหน่อย”

หลังจากที่รู้ว่ามังกรฟ้าและกูยี่เทียนยังเป็นกายร่างกายเป็นหยางบริสุทธิ์ นักพรตเต้าฝ่าดีใจอย่างมาก กำชับให้หลี่ฝาง และส้าวส้วยจัดการกับอาซาโทสก่อน ส่วนเขาลากกู่ยี่เทียนและมังกรฟ้าหลบอยู่อีกด้านเพื่อเขียนยันต์

บทสนทนาของพวกเขาอาซาโทสได้ยินทั้งหมด เมื่อรู้ว่านักพรตเต้าฝ่าคิดจะเขียนยันต์เพื่อต่อกรกับเขา ฝ่าเท้าเตะลงที่ผืนดิน ร่างของเขาราวกับสายฟ้า ปรากฏกายขึ้นที่ด้านหลังนักพรตเต้าฝ่า

ความโกรธบนใบหน้าที่เสียโฉมทำให้เขาดูน่าหวาดผวามากขึ้นไปอีก หมัดถูกกำแน่น หมอกทมิฬสีดำห่อหุ้มกำปั้นเอาไว้ ปะทะเข้าที่ด้านหลังของนักพรตเต้าฝ่าด้วยความเร็วที่ยากจะหยั่งถึง

“อาซาโทส วันนี้จะเป็นวันตายของแก!” ในเวลาคับขัน หลี่ต๋าคางบังอยู่ที่ข้างหน้าของอาซาโทสด้วยความเร็วแสง รับหมัดของเขาเอาไว้ด้วยมือเดียว

“ท่านพ่อ!” มองจากมุมของหลี่ฝาง หลี่ต๋าคางราวกับรับหมัดของอาซาโทสที่เต็มไปด้วยพลังแห่งการเขมือบกลืนด้วยมือเปล่า นึกถึงภาพที่ถูกสูบจนแห้ง หลี่ฝางอดที่จะคำรามออกมาอย่างเสียงดังไม่ได้

ในขณะที่ทุกคนคิดว่าหลี่ต๋าคางกำลังจะตายนั้น สิ่งที่เหนือความคาดหมายของทุกคนก็ได้เกิดขึ้น อาซาโทสที่อวดดีอย่างมากในทีแรกกลับถูกอาซาโทสโจมตีจนต้องถอยหลังไปสองก้าว หลี่ต๋าคางที่จะกลายเป็นร่างแห้งกรังในทีแรกกลับยืนอยู่ที่เดิมไร้บาดแผลแม้แต่น้อย

“เกราะสีทอง!” คำตะโกนของเสือขาว ทุกคนถึงได้พบว่าตอนนี้ร่างของหลี่ต๋าคางมีชั้นบรรยากาศสีทองอร่ามบางๆ ครอบเอาไว้อยู่ มีความรู้สึกของเกราะสีทองจริงๆ

หลังจากที่อาซาโทสเห็นร่างของหลี่ต๋าคางเกิดมีเกราะสีทองครอบเอาไว้ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที สายตาของเขาเต็มไปด้วยความตระหนก ราวกับคนที่เห็นผี ตกใจจนเขาต้องถอยหลังไปสองก้าว เว้นระยะห่างของตนกับหลี่ต๋าคาง

“เกราะอาทิตย์! แกมีความสามารถนี้ด้วยหรือ! ตระกูลหลี่นี่มันแตกต่างจริงๆ” อาซาโทสจับจ้องหลี่ต๋าคางด้วยความเคร่งเครียด ใบหน้าขมวดจนย่นเล็กน้อย ในสายตามีความระมัดระวังมากขึ้น

อันที่จริงเขาได้เช็กประวัติของหลี่ฝางมาแล้ว รู้ว่าหลี่ฝางและตระกูลหลี่อาจจะมีความสัมพันธ์อะไรบางอย่างเกี่ยวข้องกัน แต่ไม่คิดเลยว่าหลี่ฝางจะสืบเชื้อสายโดยตรงของตระกูลหลี่

การที่จะนำคริสทัลหนีออกจากตระกูลหลี่อย่างราบรื่นคงจะเป็นไปไม่ได้แล้ว ในเมื่ออย่างงั้น ถ้างั้นก็ดูดซับซะที่นี่เลยแล้วกัน!

เมื่อตัดสินใจได้แล้ว ร่างของอาซาโทสดำดิ่งลง พื้นดินแยกเป็นร่องลึกสองหลุม ในขณะที่ทุกคนคิดว่าเขาจะจู่โจมอย่างเกรี้ยวกราดอีกครั้ง อาซาโทสกลับหนีไปอย่างเหนือความคาดหมาย

“ตามไปเร็ว! เขาคิดจะดูดซับคริสทัลที่นี่!” หลี่ต๋าคางนิ่งไปสองวินาที ถึงได้ไหวตัวได้ว่าอาซาโทสคิดที่จะทำอะไร หลังจากตะโกนกับทุกตนที่ยังคงงงเป็นไก่ตาแตก ฝ่าเท้ากระทืบลงกับพื้น ออกแรงวิ่งไล่ตามอาซาโทสไป

“ให้ตาย! ไอ้ญี่ปุ่นนี่สู้ไม่ได้ก็คิดจะหนีเลย! อ่อนหัดชะมัด!” หลี่ฝางจ้องมองอาซาโทสที่วิ่งหนีจนไร้ร่องรอย ก่นด่าชุดใหญ่

เมื่อเห็นว่าสลัดพวกหลี่ฝางทิ้งไปได้ชั่วคราว อาซาโทสรีบควักคริสทัลออกมาอย่างไม่รอช้า พลางทะลุผ่านทางเดินอย่างรวดเร็ว พร้อมกับมือที่ถือคริสทัลเอาไว้ท่องคาถาที่ยากจะเข้าใจไปด้วย

ต่อให้หลี่ฝางไล่ล่าด้วยความเร็วทั้งหมด แต่ก็ยังคงห่างจากอาซาโทสกว่าสิบเมตร แย่งยื้อทุกวินาที หลี่ต๋าคางคุกเข่ากับพื้น ให้แขนเป็นกระดานกระโดดให้กับหลี่ฝาง ดุจดั่งโยนลูกระเบิดโยนหลี่ฝางไปยังด้านหลังของอาซาโทส