NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 1293 มีคุณในบั้นปลายชีวิต
ส่วนหยางฉงใส่ชุดกระโปรงยาวถึงพื้นสีชมพู เมื่อเทียบกับชุดของฉินวี่เฟย แม้ไม่ได้เซ็กซี่ขนาดนั้นแต่มันดูใสๆมาก เธอที่เพิ่งคลอดลูกรูปร่างดีกว่าเมื่อก่อนอีก ยืนข้างๆฉินวี่เฟยแล้วไม่ได้ดูด้อยกว่าเลยแม้แต่น้อย
หลี่ฝางมองตาค้าง เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าฉินวี่เฟยกับหยางฉงจะสวยขนาดนี้
“โห สวยเกินไปแล้ว！”ไท่ซางจอมทะลึ่งมองตาไม่กะพริบ ถ้านี่ไม่ใช่เพราะเป็นผู้หญิงของหลี่ฝาง เขาจะแทะโลมแน่นอน
“เช็ดน้ำลายหน่อย！ตามองตรงไหนห้ะ？ถ้ายังมองมั่วซั่วอีกฉันจะจิ้มให้ตาบอด！”
หลังจากได้ยินคำพูดของไท่ซาง หลี่ฝางก็เกิดหึงหวงขึ้นมาทันที ตบหน้าอกไท่ซางไปทีหนึ่ง พลางพูดกัดฟันขู่
“แหะๆ นั่นเป็นถึงพี่สะใภ้ของผม ผมจะคิดอะไรกับพวกเธอได้ยังไง ผมแค่ชมอย่างบริสุทธิ์ใจจริงๆ แค่ชม”
ไท่ซางรีบเก็บสายตาตัวเองทันที พลางพูดประจบหลี่ฝาง
หลี่ฝางยิ้มเยาะ สีหน้าดีขึ้นมาเล็กน้อย ภรรยาตัวเองทั้งสวยและหุ่นดี แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่น่าภูมิใจมาก แต่ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็หวังว่าความสวยงามเช่นนี้จะเป็นของตนแต่เพียงผู้เดียว
เขาไม่มีการยกเว้น ภรรยาของตนมีเพียงตนที่สามารถชมได้ ถ้าใครกล้าคิดอะไรก็เท่ากับรนหายที่ตาย
ตอนนี้ฉินวี่เฟยและหยางฉงต่างตกตะลึงไปกับภาพตรงหน้า ตอนใกล้ค่ำหลี่ฝางได้สั่งคนมาส่งชุดให้เธอสองชุด บอกว่าตอนค่ำมีงานเลี้ยงสำคัญ ต้องการให้พวกเธอเข้าร่วมด้วยกัน และให้พวกเธอแต่งตัวสวยๆ
ตอนแรกพวกเธอสองคนไม่ได้สงสัยอะไร หลังจากตั้งใจแต่งตัวเป็นพิเศษก็ขึ้นรถราฟาเอล จนกระทั่งมาถึงทางเข้าชายหาด พวกเธอถึงจะพบว่าคืนนี้ไม่ได้มีงานเลี้ยงอะไรที่พวกเธอต้องเข้าร่วมเลย ทั้งหมดนี้หลี่ฝางเป็นคนตั้งใจจัดขึ้น
“พี่วี่เฟย ที่นี่สวยมาก！พี่ดูชายหาดนี่สิ มันเป็นสีชมพู！แถมยังมีดอกกุหลาบพวกนี้อีก สวยมากจริงๆ！แล้วก็พี่ดูสิ ทรายพวกนี้ส่องประกายแสงภายใต้แสงไฟ！มหัศจรรย์จริงๆ！”
ตั้งแต่หยางฉงมาถึงหาด ก็ชื่นชมความสวยงามของชายหาดอย่างไม่ลดละ สถานที่ที่เธอไปตั้งแต่เล็กจนโตก็ไม่ใช่น้อยๆ เห็นวิวที่สวยงามมานับไม่ถ้วน แต่ภาพสวยงามเช่นนี้เธอเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกในชีวิต
ฉินวี่เฟยพอรู้อะไรเกี่ยวกับชายหาดแห่งนี้บ้าง เธอรู้ว่าทุกวันที่15ของทุกเดือน จะมีสิ่งมหัศจรรย์ปรากฏขึ้นบนชายหาดสีชมพูนี้ แต่เพราะงานยุ่งตลอดจึงไม่มีโอกาสมาที่นี่
เห็นชายหาดที่ตั้งใจจัดอย่างดี มันคงเป็นคำโกหกถ้าฉินวี่เฟยพูดว่าไม่ซึ้ง ที่จริงที่เธอบอกให้หลี่ฝางจัดพิธีขอแต่งงานแบบใหญ่ๆนั้นเธอล้อเล่น คิดไม่ถึงว่าหลี่ฝางจะคิดจริง
เห็นสองสาวคุยเล่นกันตรงหาด หลี่ฝางก็ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว เขาส่งสายตาให้ไท่ซาง ทันใดนั้นไฟบนชายหาดก็มืดสลัวลงทันที และขณะเดียวกันก็มีเสียงเพลงเบาๆดังขึ้น ทำให้เกิดบรรยากาศอบอุ่นและคลุมเครือ
ฉินวี่เฟยและหยางฉงต่างตกใจกับสถานการณ์ที่จู่ๆก็เปลี่ยนไปนี้ ขณะยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็เห็นในมือหลี่ฝางถือช่อดอกไม้ขนาดใหญ่สองช่อ เดินมาทางพวกเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“โห！พี่หลี่ฝาง พี่เตรียมทั้งหมดนี่เลยเหรอ？ฉันซาบซึ้งมากจริงๆ！”
เมื่อหยางฉงเห็นคนรักของตนมาปรากฏตรงหน้าตัวเองราวกับเจ้าชายม้าขาว ก็ตื้นตันจนน้ำตาคลอเบ้า
ฉินวี่เฟยที่อยู่อีกด้านแม้ไม่ได้พูดอะไร แต่ก็ดูจากมุมปากของออกว่าตอนนี้เธอมีความสุขมาก
“วี่เฟยที่รัก เสี่ยวฉง การขอแต่งงานครั้งก่อนรีบเร่งเกินไป วันนี้ผมหลี่ฝางขอพวกคุณแต่งงานที่นี่อย่างเป็นทางการ พวกคุณยอมแต่งงานกับผมไหม？ผมสาบาน ผมจะดีกับพวกคุณไปตลอดชีวิต รักพวกคุณ ปกป้องพวกคุณ ไม่ให้พวกคุณได้รับอันตรายอะไรแม้แต่นิดเดียว”
หลี่ฝางกอดดอกไม้สองช่อในมือพลางเดินไปหาฉินวี่เฟยและหยางฉง จากนั้นคุกเข่าลงข้างหนึ่ง เงยหน้ามองผู้หญิงที่ตนรักที่สุดทั้งสองอย่างจริงใจพลางพูด
ตอนนี้หยางฉงอึ้งจนเอามือปิดปากพูดไม่ออกแล้ว พลางพยักหน้าเป็นการแสดงว่าตนตกลง
เมื่อเห็นว่าเธอตกลง หลี่ฝางก็หันไปมองฉินวี่เฟยด้วยใจเต้นรัว ในใจเป็นกังวล กลัวว่าฉินวี่เฟยจะไม่ตอบรับคำขอแต่งงานของตน“หลี่ฝาง คุณต้องจำคำพูดที่คุณพูดวันนี้ให้ได้นะ บั้นปลายชีวิตของฉันมอบให้คุณแล้ว”
ฉินวี่เฟยสบสายตาที่ทั้งรอคอยและจริงใจของหลี่ฝาง พลางพูดยิ้มๆ
ได้ยินเช่นนั้นหลี่ฝางก็น้ำตาไหลโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาพยักหน้าพลางพูดเสียงสะอื้น
“ผมสาบาน ผมจะดูแลพวกคุณอย่างดีแน่นอน”
ฉินวี่เฟยและหยางฉงรับดอกไม้ในมือหลี่ฝาง ทั้งสองเผยรอยยิ้มที่มีความสุขและสดใส
ทันใดนั้นดอกไม้ไฟอันวิจิตรงดงามก็ปะทุขึ้นบนท้องฟ้า และส่องสะท้อนภาพความสวยงามบนชายหาดไปด้วยกัน ฉากที่สวยงามเช่นนี้ตราตรึงอยู่ในจิตใจของทั้งสามคน
พวกเขารอคอยภาพการขอแต่งงานเช่นนี้มานาน ไม่ว่าจะเป็นฉินวี่เฟยหรือหยางฉง พวกเธอสมควรได้รับการขอแต่งงานที่สวยงามเช่นนี้
“ฮือๆๆ……มันซึ้งมากจริงๆ ในที่สุดลูกพี่ก็ได้กอดสาวกลับบ้านแล้ว”ไท่ซางที่อยู่ในมุมมืดมองพวกเขาสามคนกอดกัน พูดชื่นชมแกมร้องไห้ออกมา
“ได้ยินว่านายจะเป็นพ่อคนแล้ว？”
ในช่วงเวลาที่น่าประทับใจเช่นนี้ เสียงไร้ความรู้สึกของราฟาเอลก็ดังเข้าหูไท่ซาง ทำเอาไท่ซางหน้าถอดสี หันไปมองรอราฟาเอลที่พูดอยู่อย่างดุๆ
“แกแม่งอย่าปากเสียได้มั๊ยวะ จะพูดอะไรที่ไม่ควรพูดให้ได้เลยใช่ไหม？ไม่ได้มีเรื่องนานแล้ว คันไม้คันมือเหรอ？”
เห็นไท่ซางขู่ ราฟาเอลก็ไม่ได้สะทกสะท้านอะไรแม้แต่น้อย สีหน้ายังคงเรียบเฉย
“เรื่องนี้คนทั้งสถานตากอากาศรู้กันหมดแล้ว ฉันแค่ถามมันจะทำไม？ใครใช้ให้แกเที่ยวเล่นไปทั่ว ตอนนี้หนี้รักมาถึงตัวแล้วใช่ไหมล่ะ”
คำเย้ยหยันพวกนี้ทำเอาไท่ซางหน้าดำคร่ำเครียด เสียงกัดฟันกรอดๆดังขึ้น เดิมที่เขากับราฟาเอลก็เป็นคู่แค้นกันอยู่แล้ว เจ้าหมอนี้ยังจะมาหัวเราะเยาะเขาอีก
เรื่องแบบนี้ไท่ซางทนไม่ได้ เขาทำเสียงต่ำทีหนึ่ง แล้วพุ่งเข้าใส่ราฟาเอล
เห็นไท่ซางพาลโกรธ ราฟาเอลก็ยิ้มเยาะออกมา พุ่งเข้าใส่อย่างไร้ความขี้ขลาด ทางด้านหลี่ฝาง ฉินวี่เฟยและหยางฉงทั้งสามหวานกันปานจะกลืนกิน แต่ด้านนี้ไท่ซางกับราฟาเอลตีกันฟ้าถล่มดินทลาย