NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 1365 ความก้าวหน้าคือการถอย
“งั้นต่อจากนี้ฉันเรียกว่าอิชิมะได้ไหม？”
การจะชนะใจผู้หญิงได้นั้นคือการเริ่มจากการเปลี่ยนชื่อเรียกก่อน เมื่อเปลี่ยนชื่อเรียกแล้ว ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนก็จะเกิดการเปลี่ยนแปลง
นี่เป็นประสบการณ์ที่ก่อนหน้านี้หลี่ฝางได้ออกมาจากการจีนสาว มันต้องได้ผลทุกครั้งอย่างแน่นอน
“ตั้งแต่พ่อแม่ของฉันตายไปก็ไม่เคยมีใครเรียกชื่อฉันอีกเลย” เคโกะ อิชิมะอึ้งไป เหมือนกับว่าการเรียกของหลี่ฝางนั้นไม่ค่อยชินเท่าไหร่ แต่เธอเองก็ไม่ได้เกลียดอะไร แถมยังชอบเล็กน้อยด้วย
หลี่ฝางเลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะจับมือของเคโกะ อิชิมะเอาไว้ “คุณวางใจเถอะ จากนี้ฉันจะอยู่ข้างกายคุณ”
เมื่อรู้สึกถึงความอุ่นจากฝ่ามือของหลี่ฝาง เคโกะ อิชิมะก็ใจเต้นแรงมาก ใบหน้าก็ร้อนผ่าว เธอถึงกับได้ยินเสียงหัวใจของตัวเอง นอกจากนี้ยังรู้สึกว่าหัวใจดวงนั้นมันกำลังจะหลุดออกมาแล้วด้วย
หลี่ฝางเอียงหัวเบาๆ หลังจากที่เห็นแก้มของเคโกะ อิชิมะแดงเล็กน้อยแล้ว ตาก็เปล่งประกาย แล้วก็ดึงมือกลับในขณะเดียวกัน
ความรักความรู้สึกนั้น ยิ่งได้มายากยิ่งถูกรักษาเอาไว้ ถ้าได้มาง่ายมันจะถูกทำร้ายได้ง่ายๆ เหตุผลนี้ใช้ได้กับทั้งชายและหญิง
ถ้าหลี่ฝางให้เคโกะ อิชิมะคิดว่าเขานั้นเป็นคนที่ได้ง่ายๆ ความสนใจที่เคโกะ อิชิมะมีต่อเขามันก็จะมาเร็วไปเร็ว
เพื่อควบคุมเคโกะ อิชิมะไว้ในมือ จะรีบเร่งให้สำเร็จไม่ได้
เพียงไม่นานก็กลับมาถึงจวนของท่านนายพล หลี่ฝางเพิ่งจะลงจากรถ ก็มีคนเป็นร้อยเดินออกมาจากจวนของท่านนายพล ก่อนจะเรียงตัวกันเป็นแถวยาว
หลี่ฝางตกใจเพราะการนี้ เลยนั่งอยู่บนรถไม่รู้ว่าควรลงไหม นี่มันจริงจังเกินไปหน่อยหรือเปล่า？พิธีการใหญ่ขนาดนี้ ถ้าคนอื่นเห็นคงจะคิดว่าเป็นการต้อนรับคนใหญ่คนโตหรือเปล่านะ
“ทำไม？กลัวแล้วเหรอ？” ท่านนายพลหญิงมองออกว่าหลี่ฝางนั้นลังเล เลยถามด้วยรอยยิ้มบางๆ
เมื่อได้ยินดังนั้น หลี่ฝางก็เลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะลงจากรถอย่างไม่ลังเล จากนั้นจึงก้าวเท้าเดินเข้าไปในจวนของท่านนายพล
ตลก เขาหลี่ฝางเองก็เจอคนใหญ่คนโตมามาก จะมาตกใจเพราะการจัดการแบบนี้ได้อย่างไร？
“เหล่าข้าน้อยมาต้อนรับท่านนายพลกลับจวน！ยินดีกับท่านนายพลด้วย อวยชัยท่านนายพล ที่หาคู่ครองที่ดีได้”
หลี่ฝางกับท่านนายพลหญิงเดินเข้าไปในประตูใหญ่ของจวนของท่านนายพล ในนั้นมีสไตล์แตกต่างมากมาย เป็นชายหนุ่มที่คุกเข่าคำนับพวกเขาอยู่ตรงหน้า ปากก็เอาแต่พูดยินดี
ตอนแรกหลี่ฝางที่เดินเร็วเป็นอย่างมากก็ต้องหยุดลง พลางมองสนมชายของท่านนายพลหญิงกลุ่มนี้แล้วก็แอบคิด
พวกพ้องเหล่านี้ ชายที่เอาไว้ปรนนิบัติ20กว่าคน แถมหุ่นและหน้าตาก็ดีไม่แพ้กัน ท่านนายพลหญิงนี้รับไหวเหรอ？
“เจียเหอ ทำให้การจัดการมันดูใหญ่ขนาดนี้ทำไม？” ท่านนายพลหญิงยิ้มเบาๆ ก่อนจะมาหยุดตรงหน้าชายในคลัง จากนั้นก็ดึงชายที่ใส่ชุดกี่เพ้าม่วงขึ้นจากพื้นอย่างเอ็นดู ถึงแม้ปากจะดุ แต่ในดวงตานั้นกลับไม่มีความไม่ยินดีเลยแม้แต่น้อย
ชายที่ใส่ชุดกี่เพ้าม่วงนั้นตัวสูง สูงกว่าหลี่ฝางมากจนเห็นได้ชัด หุ่นก็ดีเป็นอย่างมาก กล้ามเนื้อบนเรือนร่างก็สวยงาม พูดได้ว่าสวยกว่าผู้หญิงด้วยซ้ำ
หลี่ฝางมองชายที่ใส่ชุดกี่เพ้าม่วงแต่มองอย่างไรก็คิดไม่ตก เขาดูดีจนอยากได้ใครก็ได้ แต่ทำไมถึงยินยอมที่จะเข้ามาในจวนของท่านนายพลเพื่อปรนนิบัติบำเรอท่านนายพลหญิงกับชายคนอื่นด้วยนะ？
“ท่านนายพล ก่อนหน้านี้ถึงแม้คุณจะเคยบอก ว่าทุกอย่างในจวนนี้ให้เจียเหอเป็นเจ้าจัดการ แต่เจียเหอก็ยังเป็นแค่สนมชายเท่านั้น จะมามีสิทธิ์แทนคู่ครองของท่านนายพลได้อย่างไร？ในวันนี้ท่านนายพลหาคู่ครองที่ดีได้ ฉันเองก็ถึงเวลาที่จะต้องเอาสิทธิ์นี้ส่งต่อแก่คู่ครองของท่านนายพลแล้ว”
“ในสถานการณ์นี้เจียเหอยังคิดว่าพิธีการต้อนรับในวันนี้ คู่ครองของท่านนายพลรับเอาไว้หมดแล้ว ถึงแม้ถึงพูดถึงหน้าตาและเรือนร่าง คู่ครองของท่านนายพลจะสู้สนมชายไม่ได้มากมาย แต่พละกำลังของเขากลับสามารถช่วยท่านนายพลให้มีสิทธิ์ได้อย่างมั่นคงมากขึ้น”
“การที่ช่วยเหลือท่านนายพลกำสิทธิ์เอาไว้ หน้าที่ที่รวบรวมแผ่นดินนั้นก็ต้องส่งต่อให้คู่ครองของท่านนายพลแล้ว ส่วนเรื่องความรื่นรมย์เหล่านั้น เรื่องความรักใคร่ ก็ยังเป็นเรื่องที่สนมชายอย่างพวกเราควรจะทำ”
เจียเหอนั้นดูผิวเผินเหมือนจะไม่มีปัญหาอะไร แถมยังทำให้คนอื่นคิดว่าเขานั้นเข้าใจลำดับขั้นเป็นอย่างมาก รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไร รู้ว่าใครที่คู่ควรกับจวนแห่งนี้
แต่ในความเป็นจริงนั้นเขาเลือกที่จะใช้วิธีถอยก้าวหนึ่งเพื่อพิชิตเป้าหมาย ไม่เพียงทำให้ท่านนายพลหญิงเกิดความรู้สึกผิดในใจต่อเขา ในขณะเดียวกันก็สามารถทำให้ตัวเองดูดีได้อีกด้วย
แถมคำพูดเหล่านั้นก็เป็นการบอกหลี่ฝางเป็นนัย ว่าก่อนที่หลี่ฝางจะเข้าจวนนั้น เขาเป็นคนที่มีสิทธิ์มากมายในจวนของท่านนายพล
เมื่อเท้าที่นำอยู่ก้าวเข้าไปในประตูใหญ่ เท้าที่ตามหลังก็อยากจะแสดงพลังอำนาจ
ถึงแม้เขาจะไม่ได้อยากเป็นคู่ครองของท่านนายพล แต่เองก็ไม่ได้อยากจะยอมให้ใครมาขู่ตัวเองแบบนี้
หลี่ฝางมองเจียเหอก่อนจะยิ้มอย่างเย็นชาจากนั้นจึงเดินไปข้างหน้า ก่อนจะตั้งใจกระแอมเล็กน้อย เพื่อให้มาสังเกตที่ตัวเองแทน
“แฮ่ม……ท่านนายพล ดูเหมือนคุณจะสำคัญในจวนไม่น้อยเลยนะ？ดูสิหน้าตาดีทั้งนั้นเลย คุณจะให้คนธรรมดามาเทียบได้อย่างไร？ถ้าฉันอยู่กับพวกพ้องเหล่านี้ตลอดเวลา ฉันจะรู้สึกผิดบ้างไหมนะ？”
“โดยเฉพาะเป็นพวกพ้องของเจียเหอ ใบหน้านี้สวยกว่าผู้หญิงอีก เรือนร่างนั้นยิ่งทำให้ตัวเองราวกับถูกลืมเอาไว้ด้านหลัง ส่วนเสียงก็ไพเราะ ปากหวานจนใครๆ ก็หลง ฉันนี่รู้สึกด้อยจนเทียบไม่ได้เลยจริงๆ”
เมื่อเจียเหอเห็นหลี่ฝางออกมาแบบนี้ ในแววตาก็เกิดความเกลียดชังที่ไม่มีใครสังเกตเห็นได้ แถมยังไม่พอใจหลี่ฝางที่ไม่รู้จักเวลาล่ำเวลา กลับมาขัดความสัมพันธ์ของตัวเองกับท่านนายพลหญิงในตอนนี้
แต่ว่าหลังจากที่ได้ยินเสียงของหลี่ฝาง อารมณ์ก็ดีขึ้นไม่น้อย ในแววตาก็มีความดูแคลน แถมยังแอบคิดไป
คนคนนี้พอจะรู้ตัวเองบ้าง รู้ว่าตัวเองนั้นเทียบอะไรเขาไม่ได้เลย
เมื่อเห็นว่าเขาเป็นคนที่รู้เรื่องพอสมควร จากนี้ก็เห็นแก่เขาสักหน่อยก็แล้วกัน
ในตอนที่เจียเหอแอบดีใจอยู่นั้น สีหน้าของท่านนายพลหญิงกลับเปลี่ยนไปในทันที ตอนแรกที่ยังโอบเจียเหอด้วยความอ่อนโยน เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ฝางก็ผลักออกไปด้านข้างทันที
“มันไม่ใช่แบบที่คุณคิดนะ คุณฟังฉันอธิบายก่อน คนเหล่านี้เป็นเหมือนราชบรรณาการที่แต่ละที่ให้มา ฉันในฐานะที่เป็นท่านนายพลหญิงแน่นอนว่าไม่สามารถปฏิเสธได้ ถ้าคุณไม่ชอบ ฉันจะไล่พวกเขาออกไปทั้งหมดตอนนี้เลย”
คำพูดของท่านนายพลหญิงทำให้สนมชายต่างตกใจยกใหญ่ ก่อนจะต้องมองหลี่ฝางกับท่านนายพลหญิงอยู่นานกว่าจะมีสติกลับมา
“ท่านนายพล！คุณทำแบบนี้กับพวกเราได้อย่างไร？พวกเราปรนนิบัติคุณมาตั้งหลายปี！หรือคุณจะทิ้งพวกเราเพราะไอ้คนคนนี้งั้นเหรอ？”
“ไอ้สารเลว！ชายคนนี้สมควรตาย！เหล่าพวกพ้อง พวกเราไล่เขาออกไปกันเถอะ！”