NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 1366 ลอกเลียนคุณธรรมหญิง
……
เมื่อท่านนายพลหญิงพูดออกไป ทั้งสวนก็เหมือนกับระเบิดออกมา เหล่าสนมชายพวกนั้นเริ่มทะเลาะเสียงดังขึ้นมา ภาษาจีนห่วยๆ นั้นทำให้หลี่ฝางรู้สึกไม่ดีไปหมด
บางคนก็อารมณ์ตื่นตัวมาก จนชี้หน้าด่าหลี่ฝาง ถึงแม้หลี่ฝางจะไม่รู้ว่าเขากำลังพูดอะไร แต่จากแววตาและน้ำเสียงก็พอจะเดาออก มันต้องไม่ใช่คำพูดดีๆ แน่นอน
สีหน้าของท่านนายพลหญิงนั้นดูไม่ได้มากขึ้นเรื่อยๆ เจียเหอนั้นเป็นมีเซนส์ ถึงแม้เขาเองจะตกใจกับคำพูดของท่านนายพลหญิงมาก แต่กลับไม่ได้ด่าจนขาดสติเหมือนกับคนอื่น
ในขณะเดียวกันหลังจากที่เห็นสีหน้าของท่านนายพลหญิงที่เปลี่ยนไป ท่าทีก็ยิ่งเคารพมากขึ้น จากนั้นจึงโค้ง90องศา แล้วก็โค้งให้หลี่ฝางด้วย
“คู่ครองของท่านนายพล！ขอโทษด้วย！ฉันไม่สอนคนพวกนี้ให้ดีเอง！ขอให้ท่านอย่าได้ใส่ใจข้าน้อยเลย อย่าไปใส่ใจอะไรพวกเขา！”
เมื่อเห็นเจียเหอที่โค้งคำนับตัวเอง หลี่ฝางก็พึมพำเสียงเย็นชา ชายคนนี้มีความสามารถจริงๆ รู้จักการจัดการคนก่อนด้วย
เขาแบกรับคำตำหนิเอาไว้ เพื่อบอกว่าตัวเองเป็นคนผิด แม้เขาจะอยากลงโทษสนมชาย แต่มันจะทำให้ท่านนายพลหญิงคิดว่าตัวเองเป็นคนใจไม้ไส้ระกำ
แต่ถ้าไม่จัดการคุมสนมชายที่เลี้ยงจนได้ใจ ในใจของหลี่ฝางคงจะกลืนความโกรธนี้ไม่ลงแน่ๆ
แววตากลอกไปมา จู่ๆ เขาก็จุดประกายความคิด พลางคิดวิธีหนึ่งออก
“คุณบกพร่องในหน้าที่จริง ท่านนายพลเอาหน้าที่อันใหญ่หลวงของในจวนนี้ฝากไว้ในมือคุณ แต่ว่าคุณไม่เพียงแค่ไม่อบรมสนมชายพวกนี้ให้ดี แต่ยังตามใจพวกเขาจนเคยตัว ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ควรถูกลงโทษ”
ตอนแรกคิดว่าหลี่ฝางคงจะเกรงในตัวตนของตัวเองบ้าง แต่ใครจะรู้ว่าเขายกเอาคู่ครองของท่านนายพลขึ้นมา แล้วบอกต่อหน้าทุกคนว่าตัวเองนั้นบกพร่องในหน้าที่
เจียเหอเข้ามาอยู่ในจวนหลายปีแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่หน้าแตกต่อหน้าทุกคน ใบหน้าเขานั้นกระตุก แววตาก็มีความโกรธประกายออกมา
แต่ความโกรธและความไม่พอใจนั้นมันก็มีอยู่ไม่นาน เจียเหอปรับอารมณ์ของตัวเองได้อย่างรวดเร็ว ก่อนจะโน้มตัวลงมามากกว่าเดิม
“ท่านพูดถูกจริงๆ ข้าน้อยบกพร่องในหน้าที่ ข้าน้อยควรถูกลงโทษ”
ชายคนนี้อดทนได้ดี ตัวเองทำให้เขาหน้าแตกขนาดนี้แต่เขาก็ยังทนได้ ถือเป็นคนที่มองข้ามไม่ได้จริงๆ
หลี่ฝางกอดอก ก่อนจะมองเจียเหออย่างเย่อหยิ่ง พลางพูดอย่างแกล้งทำเป็นตั้งใจคิด
“จะโทษคุณทั้งหมดก็ไม่ได้ ถึงอย่างไรคุณก็เป็นเพียงสนมชายในคลังไงล่ะ ต้องเรียนรู้เสน่ห์ดึงดูดเท่านั้น คงจะไม่เก่งการควบคุมจัดการเท่าไหร่ ครั้งนี้ฉันจะไม่ว่ากล่าวอะไรกับพวกคุณก็แล้วกัน แต่ก็ยังต้องลงโทษพวกคุณโดยการให้ลอกมารยาทหญิงสักสามจบ ถ้าคัดไม่เสร็จก็ห้ามออกมาจากห้อง”
คำพูดเหล่านี้ของหลี่ฝางทำให้คนพวกนั้นโกรธ ขนาดเจียเหอเองยังมีสีหน้าเปลี่ยนไป
ถึงแม้พวกเขาจะเป็นสนมชายของท่านนายพลหญิง แต่ก็เป็นชายที่ไร้ที่ติแทบจะที่สุดจากทุกที่ในประเทศเลย
พื้นเพที่มาและตัวตนในญี่ปุ่นก็ถือว่าเป็นชนชั้นสูงเลยทีเดียว ใครๆ ก็ต้องเคารพ ถือว่าเป็นชายที่อยู่เหนือชายอื่นเลยล่ะ
คำพูดไม่กี่ประโยคของหลี่ฝางนั้นหมายถึงการเสียดสีว่าพวกเขานั้นไม่เหมือนผู้ชาย แถมมารยาทหญิงนี้เป็นสิ่งที่หญิงสมัยก่อนต้องศึกษา การที่หลี่ฝางให้พวกเขาคัดสามจบ นี่ก็หมายความว่ากำลังดูถูกพวกเขาอยู่ไม่ใช่หรือไง？
หลังจากที่ท่านนายพลหญิงได้ยินคำของหลี่ฝาง เปลือกตาก็กระตุก จากนั้นตาก็มีความจนปัญญาเปล่งประกายออกมา เมื่อมองสนมชายที่ก่อเรื่องเสียงดังวุ่นวาย เขาก็รู้สึกปวดหัวเป็นอย่างมาก
“เอาล่ะ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว” ตอนที่ผู้คนกำลังทะเลาะโวยวายกันเสียงดังนั้น คำพูดเย็นชาของท่านนายพลหญิงคำเดียวก็ทำให้พวกเขาต้องปิดปากเงียบ
“ท่านนายพล คนคนนี้เกินไปจริงๆ นะ！เขาดูแคลนพวกเราแบบนี้ คุณจะไม่สนใจเลยเหรอ？”
หลังจากที่ทุกอย่างเงียบลง ก็มีชายหน้าตาสะสวย สวมชุดกี่เพ้าสีม่วงออกมา พลางมองท่านนายพลหญิงด้วยใบหน้าน้อยเนื้อต่ำใจ
ท่าทีน่าสงสารนั้น ทำให้หลี่ฝางเกิดความสงสารขึ้นมาด้วย แล้วยิ่งเป็นท่านนายพลหญิงล่ะ
“เฮ้อ ฮวาเหลียน คุณเองก็อย่าวุ่นวายไป ท่านหลี่เขาเพิ่งมาที่จวนของท่านนายพลของพวกเรา มีเรื่องมากมายที่เขายังไม่รู้ ในฐานะที่เป็นพวกคุณเป็นคนที่อยู่ในจวนมาก่อน ยอมเขาหน่อย ยิ่งไปกว่านั้น ท่านหลี่เขาจะเป็นคู่ครองของท่านนายพลในอนาคต พวกคุณควรจะเคารพเขานะ”
“ก่อนหน้านี้ฉันเห็นพวกคุณเท่าเทียมมาตลอด เลยไม่ได้เข้มงวดอะไรเท่าไหร่ พวกคุณเองก็ใช้ชีวิตอย่างสบายจนชิน แต่ตอนนี้ท่านหลี่มาที่นี่แล้ว พวกคุณต้องสงบเสงี่ยมสักหน่อย คนใช้อย่างไรก็คือคนรับใช้อยู่วันยังค่ำ จากนี้ก็ต้องช่วยเหลือดูแลท่านหลี่ให้ดีๆ รับผิดชอบเรื่องในจวนให้ดี”
แม่คำพูดของท่านนายพลหญิงนี้จะเป็นการอธิบายกับฮวาเหลียน แต่อันที่จริงกลับกำลังเข้าข้างหลี่ฝาง
คำตอบแบบนี้ของเธอทำให้ฮวาเหลียนรับแทบไม่ได้ เลยมีดวงตาแดงก่ำขึ้นมา ก่อนจะมองหลี่ฝางด้วยความโกรธ เกร็งมือเท้า จากนั้นจึงร้องไห้วิ่งเข้าจวนไป
หลี่ฝางมองฮวาเหลียนร้องไห้วิ่งออกไปแบบนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะทำเสียงจิ๊จ๊ะเล็กน้อย
ชายที่ชื่อฮวาเหลียนนี้ยังรู้สึกผิดกับพ่อแม่ที่ตั้งชื่อนี้ให้ นิสัยที่ออกสาวขนาดนี้ แล้วก็หน้าตาที่อ้อนแอ้นนั้น การที่เขากล้าสะบัดหน้าหนีท่านนายพลหญิงก็ไม่แปลก
“ฮวาเหลียน！” ท่านนายพลหญิงเห็นฮวาเหลียนหันตัวเดินออกไปแบบนั้น ก็รู้สึกเสียหน้า เลยตำหนิออกไปเสียงทุ้ม
แต่ฮวาเหลียนนั้นเหมือนจะไม่ได้ยิน เลยวิ่งจากไปโดยที่ไม่ได้หันกลับมา ท่านนายพลหญิงโกรธไม่เบา ตอนที่กำลังจะให้คนไปจับตัวฮวาเหลียนกลับมานั้น เจียเหอกลับลุกออกมาแทนเพื่อขอร้องแทนฮวาเหลียน
“ท่านนายพล คุณปล่อยเขาไปเถอะ ฮวาเหลียนเขาเป็นคนที่รักคุณที่สุด ในใจมีเพียงคุณเท่านั้น จู่ๆ คุณพาคู่ครองของท่านนายพลกลับมาแบบนี้ เขาคงจะรู้สึกไม่ดีอยู่แล้ว แต่ฮวาเหลียนเองก็ไม่ใช่คนที่หัวทึบมากมาย เดี๋ยวผ่านไปสักพัก ก็จะเข้าใจได้เอง ก็จะหายแล้วล่ะ”
หลังจากที่ได้ยินคำของเจียเหอแล้ว สีหน้าของท่านนายพลหญิงก็ดูดีขึ้นมาหน่อย แต่เธอกลับไม่มีท่าทีจะให้เจียเหอลุกขึ้นเลย เลยให้เขาพยักหน้าโค้งตัวแบบนี้ต่อไป ก่อนจะหันมาจับมือกับหลี่ฝาง แล้วพูดด้วยความขอโทษ
“ท่านหลี่ ขอโทษ ที่ทำให้คุณน้อยใจไป”
หลี่ฝางขัดขืนเล็กน้อย พลางอยากจะเอามือออกมา แต่ว่ากลับถูกท่านนายพลหญิงจับเอาไว้แน่น จากนั้นก็เห็นสนมชายจ้องเขม็งใส่ตัวเอง เลยต้องเลิกขัดขืน พลางปล่อยให้ท่านนายพลหญิงจูงมือของตัวเอง
“ไม่มีปัญหา ฉันไม่เอาความอะไรพวกเขาหรอก” หลี่ฝางยืดอก ก่อนจะตั้งใจพูดเสียงดัง
ในตอนนั้นเองสีหน้าของสนมชายเหล่านั้นก็เคร่งเครียด ก่อนจะจ้องหลี่ฝางด้วยแววตาโหดร้าย เหมือนอยากจะเห็นหลุมบนตัวเขาเต็มทน
“เอาล่ะ พวกพ้องเองก็อย่าโค้งตัวมากมายเลย ฉันไม่ได้โทษอะไรคุณแล้ว เดี๋ยวไปพาพวกพ้องช่วยกันคัดมารยาทหญิงให้เสร็จก็พอแล้วล่ะ”
หลี่ฝางมองเจียเหอที่ยังโค้งให้อยู่ พลางตากระตุก ชายคนนี้ดูเหมือนจะโตกว่าตัวเองอยู่นะ การที่เขามาโค้งให้ตัวเองด้วยมารยาทขนาดนี้มันน่าอึดอัดเสียจริง
จะว่าไป เขาเองก็บรรลุเป้าหมายแล้ว เลยไม่มีอารมณ์จะมาเสียเวลาพูดคุยกับพวกชายไม่แท้เหล่านี้
“ขอบคุณท่านที่ใจกว้างต่อพวกเรา” เจียเหอขบริมฝีปากจนปากแทบแตก นิ้วมือเองก็แทบจะจิกเข้าไปในเนื้อ เขาในตอนนี้ไม่ได้เกลียดหลี่ฝางแล้ว แต่ถึงขนาดชิงชังเลยล่ะ
แต่ถึงจะเป็นแบบนี้ เขาเองก็ยังต้องทนพูดขอบคุณออกไป