NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 1367 วินัย
พ่อของเจียเหอนั้นเป็นขุนศึกท้องถิ่น มีอิทธิพลมากมายในที่นั้น เพื่อเอาใจท่านนายพลหญิง ตอนที่เขาอายุสิบหกปีเลยเอาเขาเข้าไปในจวนของท่านนายพลเสีย
เริ่มจากการทำอะไรเล็กๆ น้อยๆ จากนั้นก็ใช้ความคิดและวิธีของตัวเอง ในการค่อยๆ ขยับขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งนี้ทีละน้อย
เขานั้นเชื่อมาตลอด ว่าไม่ช้าก็เร็วจะต้องได้นั่งในตำแหน่งคู่ครองของแม่ทัพแน่ๆ ตอนแรกวางแผนเอาไว้อย่างดี ขอเพียงอีกแค่สองปี เดี๋ยวเมื่อพละกำลังของเขาเข้าสู่แดนแล้ว เขาก็จะสามารถได้นั่งตำแหน่งของคู่ครองของท่านนายพลได้อย่างมั่นคงแล้ว
แต่ฟ้านั้นไม่เป็นใจ กันมาเกิดอะไรระหว่างทางได้
หลังจากที่หลี่ฝางสู้กับนัยเหลียง ท่านนายพลหญิงก็สังเกตได้ถึงหลี่ฝาง แถมยังคิดหาทุกวิถีทางเพื่อให้หลี่ฝางได้เข้าไปในจวน แล้วเป็นคู่ครองของท่านนายพลของเธอ
เมื่อเห็นเนื้ออันโอชาหลุดไปต่อหน้าต่อตา เจียเหอจะทนเก็บความโกรธเอาไว้ได้อย่างไร
ตอนแรกอยากจะแสดงพลังอำนาจให้หลี่ฝางได้ดูสักหน่อย แต่ใครจะไปรู้ว่าหลี่ฝางไม่ได้กลัวเลยแม้แต่น้อย แถมนี่ยังไม่ทันจัดงานแต่ง ก็ยกคำว่าคู่ครองของท่านนายพลมาใช้ เพื่อด่าทอตัวเองต่อหน้าคนมากมายแล้ว จนทำให้ตัวเองลงอย่างสวยงามไม่ได้
ความน่าละอายขายขี้หน้านี้ เจียเหอไม่เคยได้เจอเลยตลอดชีวิตที่ผ่านมา
เขาสาบาน ว่าจะต้องแก้แค้นหลี่ฝางให้ได้เป็นร้อยเท่าพันเท่า
“เอาล่ะ พวกคุณแยกย้ายเถอะ ฉันเหนื่อยแล้วล่ะ เจียเหอ คุณพาท่านหลี่ไปที่ห้องของเขาเถอะ ถ้าไม่มีอะไรก็อย่ามารบกวนฉัน”
เมื่อถูกสนมชายพวกนี้วุ่นวาย ท่านนายพลหญิงเลยปวดหัวเป็นอย่างมาก ก่อนจะนวดขมับด้วยความเหนือยล้า ก่อนจะจากไปโดยการพยุงของหญิงรับใช้
เพียงไม่นานประตูของจวนของท่านนายพลก็เหลือเพียงหลี่ฝางกับหนุ่มๆ ของท่านนายพลหญิง เมื่อท่านนายพลหญิงไป ความชังของพวกเขาที่มีต่อหลี่ฝางก็ชัดเจนขึ้น
ถึงขนาดที่มีบางคนไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด ถ้าไม่ใช่ว่าพลังของหลี่ฝางนั้นแข็งแกร่ง ก็เกรงว่าจะต่อกรไม่ได้แล้วจริงๆ
“เจียเหอ คุณไม่สอนคนพวกนี้หน่อยเหรอ？” หลังจากที่หลี่ฝางหลบการตั้งใจชนโจมตีของสนมชายได้ ก็พูดกับเจียเหออย่างเคร่งเครียด
“หือ？ท่านหลี่คุณพูดอะไร？ฉันไม่เข้าใจเท่าไหร่ เมื่อครู่ฉันก็ขอโทษที่พวกเขาเสียมารยาทแล้ว แถมยังตกลงที่จะคัดมารยาทหญิงสามจบด้วย ไม่รู้ว่าคุณยังอยากให้ฉันสอนอย่างไรอีก？”
เจียเหอตั้งใจทำเป็นไม่รู้เรื่องอย่างเห็นได้ชัด เป็นการแอบยอมรับการกระทำของสนมชายเหล่านี้ เมื่อหลี่ฝางได้ยินก็มีสีหน้าเย็นชา ออร่ารอบๆ ตัวก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
ตอนนี้เขามีพละกำลังถึงแดนเทพแล้ว อารมณ์เลยมีผลต่อสภาพอากาศ
บรรยากาศที่ยังดีอยู่ในตอนแรกนั้นเปลี่ยนเป็นลมพายุโหมกระหน่ำ หินทรายปลิวว่อน จนทำให้สิ่งของของพวกสนมชายนั้นล้มกระจาย กระทั่งยืนแทบไม่ไหว
ขนาดเจียเหอที่ถึงแดนสูงสุดแล้ว เมื่อได้เจอหลี่ฝางเขาเองก็แทบจะต้านไม่ไหว ถ้าไม่ใช่ว่าเขาพลังในร่างกายลงสู่เท้า เกรงว่าเขาเองก็จะเหมือนกับคนอื่น ที่ถูกลมพัดจนกลิ้งไปกับพื้น
“ช่วยด้วย！มีคนถูกฆ่า！”
“ช่วยด้วย！ท่านนายพล！ช่วยชีวิตช่วยชีวิตฉัน！”
“ฉันไม่อยากตาย！คนมาทางนี้หน่อย！ช่วยด้วย！”
……
สนมชายที่มีพละกำลังอ่อนแอเกือบจะถูกลมพัดขึ้นไปบนฟ้า พวกเขาที่แต่งตัวดีงดงามในตอนนี้ถูกลมพัดจนสภาพดูไม่ได้ เสื้อผ้าขาดวิ่น ผมเองก็ยุ่งเหยิง ใบหน้าที่แต่งแต้มก็หลุดออก สภาพดูไม่ได้จนไม่รู้จะดูไม่ได้อย่างไรแล้ว
“ท่านหลี่！ที่นี่คือจวนของท่านนายพลนะ ไม่ใช่ที่ที่คุณจะมามั่วๆ ได้！” เมื่อเห็นสวนที่สะอาดตาในตอนแรกถูกหลี่ฝางทำให้เละเทะขนาดนี้ เจียเหอก็มีใบหน้าดำคร่ำเครียดในที่สุด จนเกือบจะตะโกนใส่หลี่ฝางแล้ว
“เหอะ ถ้าฉันอยากจะทำอะไร คุณคิดว่าจะมีใครมาขวางได้เหรอ？” เมื่อเจอการด่าของเจียเหอ หลี่ฝางก็พึมพำอย่างไม่แยแส จากนั้นก็สะบัดแขนเสื้อ ลมกระหน่ำก็หยุดลงทันตา
สนมชายที่ถูกลมเหล่านั้นพัดขึ้นไปบนท้องฟ้าก็ตกลงมาบนพื้นในทันใด มันทำให้พวกเขานั้นร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดไม่หวาดไม่ไหว
คำพูดที่หยิ่งยโสของเขานั้นยิ่งไปลดทอนศักดิ์ศรีของเจียเหอ เขาเลยมองหลี่ฝางด้วยดวงตาแดงก่ำ
“หลี่ฝาง คุณอย่าหยิ่งยโสเกินไปเลย เหนือฟ้ายังมีฟ้านะ คุณมั่นใจเหรอว่าคุณเก่งไม่มีใครเกินน่ะ？”
“ชิ ไม่รู้หรอกว่าฉันเก่งกาจสามารถขนาดไหน แต่ก็พอที่จะจัดการกับพวกกระจอกอย่างแกได้ก็แล้วกัน” หลี่ฝางสะบัดใส่อย่างไม่แยแส จากนั้นก็เดินเข้ามาตบบ่าของเจียเหอ
“ฉันว่านะพวกพ้อง อยู่ที่นี่ต้องรู้จักตัวเองให้มาก ไม่ไหวก็คือไม่ไหว ไม่จำเป็นต้องทำเกินตัว จริงสิ ห้องฉันอยู่ไหนนะ？ฉันอยากพักผ่อนแล้ว”
อันที่จริง หลี่ฝางไม่ได้สนใจใครในจวนของท่านนายพลเลย พละกำลังของเจียเหอก็ไม่ได้อ่อนแอ แต่น่าเสียดาย ที่มันไม่พอที่จะให้เขาชายตามองเลย
“คุณ！” คำพูดของหลี่ฝางแทบจะทำให้เจียเหอระเบิดอารมณ์ เขาโกรธจนพูดอะไรไม่ออก
เมื่อเห็นท่าทีอึดอัดของเจียเหอที่อยากจะต่อยแต่ก็ไม่กล้า ในใจของหลี่ฝางก็รู้สึกสบายอารมณ์ขึ้นมาก หลังจากที่เอามือทั้งสองไพล่หลังแล้ว ก็ก้าวเท้าเดินเบาๆ ก่อนจะฮัมเพลงเบาๆ ไปด้วย
“แก！เข้ามาเลย！” หลังจากที่หลี่ฝางเดินจากไปไกลแล้ว เจียเหอก็ชี้ไปที่ชายอายุน้องที่อยู่ในกลุ่มของชายในคลังนั้นก่อนจะสั่งออกมาด้วยความหน้าดำคร่ำเครียด
เด็กชายคนนั้นหลบอยู่หลังกลุ่มคนด้วยความสั่นเกรงอยู่แต่แรก หลังจากที่ได้ยินเจียเหอเรียกตัวเองแล้ว ก็ตกใจจนตัวสั่นเทา ก่อนจะเดินขึ้นมาข้างหน้าด้วยขาสั่นทั้งสองข้าง
“ท่านเจียเหอ ท่านมีอะไรจะกำชับเหรอ？”
เจียเหอนี้ถือว่าเป็นคนที่ได้รับความรักจากท่านนายพลหญิงในจวนของท่านนายพลนี้ไม่น้อยเลย บวกกับหน้าที่ในการดูแลคู่ครองของท่านนายพลด้วย มีพวกอยู่ในจวนของท่านนายพลไม่น้อย ถึงแม้พวกเขาจะเป็นสนมชายเหมือนกัน แต่ส่วนมากก็ยังต้องยกยอเจียเหอ
ในจวนของท่านนายพลนี้ อันที่จริงแบ่งออกเป็นสามแก๊งใหญ่ เจียเหอ ชายกล้ามโต และฮัวเหลียนสามหัวโจก พวกเขาเองก็เป็นสนมชายที่ได้รับความรักจากท่านนายพลหญิงมากที่สุด ส่วนสนมชายคนอื่นๆ นั้น เพื่อให้อยู่ที่นี่ได้ เลยเริ่มมาพึ่งพาลูกน้องของเจียเหอ
ชายกล้ามโตนั้นไปมีเรื่องกับหลี่ฝาง แล้วก็ตายไปแล้ว ส่วนคนที่ติดตามเขาก่อนหน้านี้ตอนนี้ถือว่าอยู่ในจุดที่ทำตัวไม่ถูกในจวนแห่งนี้
ส่วนพวกที่มีเซนส์หัวไวนั้น ก็เริ่มผูกสัมพันธ์กับเจียเหอและฮัวเหลียนแล้ว ส่วนชายที่ถูกเจียเหอเรียกชื่อนั้น มีคนส่วนน้อยที่เป็นพวกไม่รู้เรื่องอะไร
คนที่ซื่อๆ ดูน่าแกล้งอย่างคนคนนี้ เหมาะจะเป็นลูกหมาตามหลังของคนอื่นแล้ว
“ตั้งแต่นี้ต่อไป แกไปอยู่กับท่านหลี่ก็แล้วกัน รับผิดชอบการกินอยู่ของเขา ถ้าเกิดฉันรู้เข้าว่าท่านหลี่มีอะไรที่ไม่พอใจในจวน ฉันจะมาเพื่อถามคุณ”
หลังจากที่เจียเหอกำชับเสียงดุดันแล้ว ก็พาลูกน้องของตัวเองออกไปจากที่นี่ เหลือเพียงพวกผอมแห้งไม่กี่คน ที่เป็นสนมชายที่มีท่าทีหวาดกลัวอยู่ที่เดิม
“คิริน ยาโกะ ท่านเจียเหออยากให้คุณลำบากใจชัดๆ เลย！ท่านหลี่นั่นก็ดูไม่ใช่คนที่จะผูกมิตรได้ เวลาที่ไปปรนนิบัติเขา มันเหมือนผลักคุณเข้ากองไฟเลยไม่ใช่เหรอ？”
เมื่อพวกเจียเหอออกไป ชายที่อายุเท่าๆ กับคิริน ยาโกะถึงจะวิ่งเข้ามาข้างกายของคิริน ยาโกะ ก่อนจะบ่นด้วยความโกรธ
คิริน ยาโกะเองก็เข้าใจเหตุผลที่เจียเหอทำแบบนี้ แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้นี่หน่า ใครใช้ให้เขาไม่ได้รับความชอบจากท่านนายพลหญิงกันล่ะ จากนั้นก็อยู่ผิดฝั่ง ตอนนี้ที่ตกที่นั่งลำบาก ก็โทษใครไม่ได้