NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 1376 คู่ครองฐานะเท่าเทียม
หลี่ฝางรออยู่ด้านนอกจนจะหมดความอดทนแล้ว ดาบซามูไรเหล่านั้นสะท้อนแสงจนเขาจะตาบอดอยู่แล้ว ตอนที่เขากำลังคิดว่าจะจัดการอย่างไรกับซามูไรเหล่านั้น หญิงใช้ข้างกายท่านนายพลหญิงก็เดินออกมาจากห้องอย่างช้าๆ
ก่อนจะพูดกับซามูไรเหล่านั้นที่ฟังไม่เข้าใจ จากนั้นพวกเขาก็ถึงจะเก็บดาบซามูไรไป
“คู่ครองของท่านนายพล เชิญด้านใน” สาวใช้ทำท่าเชิญหลี่ฝาง จากนั้นก็เดินนำหลี่ฝางเข้าไปในห้อง
เมื่อหลี่ฝางก้าวเข้าไป ท่านนายพลหญิงก็โบกมือมาทางเขา
“หลี่ฝาง มาหาฉันนี่”
เมื่อได้ยินคำพูดของท่านนายพลหญิง หลี่ฝางก็ปรายตามองเธอก่อน จากนั้นก็ย้ายสายตาไปมองคนอีกสองคน หลังจากที่มองสักพัก เขาถึงได้ยกเท้าเดินไปทางพวกเขา
เมื่อท่านนายพลหญิงเห็นว่าหลี่ฝางจะเดินมาหาตัวเอง เลยวางใจลงได้เล็กน้อย แต่ยังไม่ทันจะหายใจออกจากปาก ก็เห็นหลี่ฝางหันตัวเล็กน้อย ก่อนจะหันเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเจียเหอ
ท่าทีกะทันหันของเขาทำให้สีหน้าของท่านนายพลหญิงเปลี่ยนไป ดวงตาทั้งสองข้างจ้องไม่ห่าง แถมยังพูดอย่างไม่ชัดถ้อยชัดคำด้วย
“หลี่ หลี่ฝาง ที่นั่งของคุณอยู่ที่นี่ คุณมาหาฉันเดี๋ยวนี้！”
คำของท่านนายพลหญิงนั้นเหมือนกัดฟันพูด ตาเกร็งจนเส้นเลือดปูดเพราะส่งซิกให้หลี่ฝาง แต่เขานั้นกลับทำเหมือนไม่ได้ยิน เลยไม่ได้สนใจท่านนายพลหญิงเลยแม้แต่น้อย
“เจียเหอ เหมือนพ่อคุณจะให้วัตถุดิบปรุงยาดีๆ กับคุณไม่น้อยเลยนะ ใบหน้าดูดีกว่าเมื่อวันก่อนมากเลย มีพ่อที่ร่ำรวยนี่ดีจริงๆ ด้วย แม้จะเสียโฉมแล้วแต่ก็หาวิธีรักษาให้ได้อยู่ดี”
หลี่ฝางโน้มตัว ก่อนจะเอามือทั้งสองเท้ากับโต๊ะ พลางมองเจียเหอ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแดกดันเป็นอย่างมาก
เจียเหอที่ถือว่าใจเย็นแล้วหลังจากที่ได้ยินเขาพูดแบบนี้ก็แทบจะระเบิดอารมณ์ออกมา เลยตบโต๊ะเสียงดัง จนทำให้โต๊ะไม้แท้นั้นมันกลายเป็นขี้เลื่อยในทันที
ตอนที่หลี่ฝางคิดว่าเจียเหอจะลงมือนั้น จู่ๆ ก็มีมือหนึ่งแทรกเข้ามา เพื่อหยุดมือของเจียเหอที่ยกขึ้นแล้ว
“เจียเหอ！อย่าสามหาวนะ！” เสียงของชายวัยกลางคนที่ดุดันกระทบหูของหลี่ฝาง มันทำให้หลี่ฝางต้องหันไปมองเขา
เจียเหอที่ถูกชายวัยกลางคนดึงแขนเอาไว้ก็นิ่งอยู่นาน จากนั้นเลยปล่อยมือออกอย่างไม่เต็มใจ
“โย่ คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะเชื่อฟังพ่อคุณขนาดนี้ เขาบอกให้คุณปล่อยมือก็ปล่อยเลย ทำไมตอนที่ฉันบอกให้คุณหยุดคุณไม่ฟังล่ะ？”
ตอนแรกพวกท่านนายพลหญิงฟังความหมายของหลี่ฝางไม่ออก แต่ผ่านไปสักพักก็ตอบสนองกลับมา
ตอนนั้นเองมันทำให้พ่อของเจียเหอที่มีท่าทีเหมือนจิ้งจอกเจ้าเล่ห์นั้นยิ้มแทบไม่ออก เนื้อบนใบหน้าของตัวเองนั้นเต้นเพราะความโกรธ แต่สุดท้ายเขาก็หายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะกดความโกรธในใจลง
“ท่านหลี่ คุณพูดตลกจังเลย เจียเหอเป็นลูกชายของฉัน การที่เขาเชื่อฟังฉันมันก็ไม่แปลก ที่ฉันมาในครั้งนี้ ก็เพื่อเรื่องก่อน ก่อนหน้านี้ที่เจียเหออยู่ข้างกายฉันนั้น ก็ถูกฉันตามใจจนเสีย ทำอะไรไม่รู้จักยั้งน่ะ”
“เลยทำให้เขาพอเขาเข้ามาในจวนของท่านนายพลก็ตั้งแก๊งแบบนี้ ฉันเป็นพ่อ เลยต้องมาขอโทษคุณสักหน่อย เจียเหอ รีบขอโทษท่านหลี่เร็ว”
ชายวัยกลางคนไม่เพียงโค้งให้หลี่ฝางอย่างนอบน้อม แถมยังลากเจียเหอมา เพื่อให้เขาขอโทษหลี่ฝาง
เจียเหอนั้นเกลียดหลี่ฝางจนไม่รู้จะเกลียดอย่างไรแล้ว แล้วจะทำเรื่องน่าขายหน้าแบบนี้ได้อย่างไร เลยสะบัดมือของเขาออก ไม่ว่าอย่างไรก็จะไม่ขอโทษหลี่ฝาง
“พ่อ ฉันเป็นผู้ถูกกระทำนะ ทำไมฉันต้องขอโทษเขาด้วย！”
หลังจากที่ชายวัยกลางคนได้ฟังคำเหล่านั้นของเจียเหอสีหน้าก็เย็นชา เลยยกมือขึ้นมาตบเจียเหอ แรงตบนี้ทำให้หลี่ฝางถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก
“ไอ้สารเลว！เขาเป็นคู่ครองของท่านนายพลในอนาคตเชียวนะ แม้จะตีแกให้ตาย นั่นก็เป็นชีวิตของแก！รีบขอโทษท่านหลี่ซะ！”
เจียเหอกุมแก้มของตัวเองที่ถูกตบ พลางมองชายวัยกลางคนอย่างเศร้าใจ จากนั้นก็เชิดคอดื้อดึงเล็กน้อย จากนั้นก็ก้มหัวให้หลี่ฝางด้วยความไม่เต็มใจ
“ขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว”
คำง่ายๆ ไม่กี่คำนี้ทำให้เจียเหอเสียแรงไปหมด หลังจากที่พูดเสร็จเขาก็นั่งลง ก่อนจะหันหัวไปอีกทาง และไม่สนใจพวกหลี่ฝาง
หลี่ฝางอดไม่ได้ที่จะหายใจเข้าลึกๆ ในใจ พ่อของเจียเหอนี่เป็นคนจริงจริงๆ นะ！เพื่อแสดงเป้าหมายของตัวเอง ถึงกับยอมงอได้ขนาดนี้
เขานั้นเหมือนกำลังขอโทษตัวเอง โลกนี้ก็ควรใช้คำพูดนี้ ยิ่งอยู่ที่สูงตกลงมาก็ยิ่งเจ็บ
เขานั้นแขวนหลี่ฝางเอาไว้สูงๆ แล้วอีกไม่นานตัวเองจะได้เหยียบเอาไว้ใต้เท้าได้ง่ายกว่าเดิม
“ท่านนายพล เรื่องนี้มันทำผิดไปแล้ว ก็ควรยอมรับผิด ฉันขอโทษแทนเจียเหอแล้ว งั้นท่านคิดว่าคู่ครองของท่านนายพลในอนาคตเองก็ควรอธิบายให้กับเราใช่ไหมล่ะ？”
“ถึงแม้ฉันจะเพิ่งบอกว่าเขาคือคู่ครองของท่านนายพลในอนาคต แม้จะตีลูกฉันให้ตายก็ได้ แต่ถึงอย่างไรตอนนี้เราก็เป็นสมาคมรัฐบาลกลางเดียวกันแล้ว เราต้องว่ากันตามกฎหมายนะ”
เป็นไปตามคาด จิ้งจอกเจ้าเล่ห์นี่เปลี่ยนวิธีพูดแล้ว เขาไม่ถามเลยว่าหลี่ฝางจะเอาอย่างไร แต่ถามท่านนายพลหญิงตรงๆ
ก่อนหน้านี้ที่เจียเหอไม่ได้ขอโทษ หลี่ฝางยังพอมีเหตุผลอยู่ ตอนนี้เจียเหอขอโทษแล้ว หลี่ฝางนั้นไม่มีวิธีจะพูดอะไรอีกแล้ว เขานั้นอยู่ในสถานการณ์ที่ย่ำแย่แล้ว ส่วนเจียเหอนั้นกลับกลายเป็นผู้ถูกกระทำจริงๆ
ถ้าเกิดท่านนายพลหญิงยังปกป้องหลี่ฝางอยู่ งั้นจิ้งจอกเจ้าเล่ห์อย่างพ่อของเจียเหอก็มีเหตุผลที่ตะพูดเรื่องนี้แล้ว
ท่านนายพลหญิงนั้นมองหลี่ฝางด้วยความลำบากใจ ก่อนจะวนนิ้วมือด้วยความทำตัวไม่ถูก
“คือ……หลี่ฝาง คุณก็ขอโทษเจียเหอสักหน่อยดีไหม？หลังจากนี้เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว จะมาไม่ยอมกันแบบนี้ต่อไปไม่ได้ใช่ไหมล่ะ？คุณขอโทษเจียเหอซะ แล้วเราก็ปล่อยเรื่องนี้ไป”
หลี่ฝางได้ยินคำพูดของท่านนายพลหญิงแล้วก็หัวเราะขึ้นมา ตอนที่กำลังจะพูดออกไป พ่อของเจียเหอกลับพูดออกมาก่อน
“ท่านนายพล ลูกชายฉันขอโทษท่านหลี่ เพราะเขายุ่งเรื่องที่เกินขอบเขตของตัวเองไป แล้วก็ไม่ได้ทำร้ายร่างกายท่านหลี่ แต่ท่านหลี่กลับทำร้ายใบหน้าของลูกชายฉัน ท่านคิดว่าแค่คำว่าขอโทษคำเดียวจะแก้ไขได้เหรอ？”
จิ้งจอกแก่นี่คิดมาดีจริงๆ เลย！เขานั้นพูดว่าจะแก้ไขปัญญา แต่อันที่จริงไม่ได้อยากแก้ไขปัญหาอะไรเลย ไม่ได้ต้องการคำขอโทษจากหลี่ฝาง ก็ต้องให้เขาชดใช้อะไรสักอย่าง
“นี่……คุณคิดว่าเอาอย่างไรดี？” ท่านนายพลหญิงมองหลี่ฝางกับพ่อของเจียเหอด้วยความลำบากใจเป็นอย่างมาก และไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกมาเพื่อปกป้องหลี่ฝาง
เมื่อเห็นท่านนายพลหญิงเอาสิทธิ์มาให้ตัวเอง พ่อของเจียเหอก็มีความร้ายกาจออกมาจากแววตา พลางพูดอย่างขบขัน
“ฉันน่ะ ไม่ใช่คนที่โหดร้ายอะไร การเรียกร้องของฉันก็ไม่ยาก ก็คือการหวังว่าท่านนายพลจะยกลูกชายฉันให้เป็นคู่ครองฐานะเท่าเทียม แล้วก็มีตำแหน่งและสิทธิ์เท่ากับคู่ครองของท่านนายพล”
“อะไรนะ？คุณให้มันน้อยๆ ……” หลังจากที่ท่านนายพลหญิงได้ยินเขาพูดดังนั้น ปฏิกิริยาแรกก็คือการปฏิเสธ แต่เธอยังไม่ทันพูดจบ ชายวัยกลางคนก็โบกไม้โบกมือ เพื่อตัดบทของเธอไป