NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 1383 หลอกลวง
“พระเจ้า เขาคงไม่ได้ไปหาท่านนายพลหรอกนะ？จื่อยี นายรีบตามท่านหลี่ไป อย่าให้เขาทำอะบ้าๆ！”
หลังจากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นที่หลี่ฝางพูดถึงคือท่านนายพลหญิง คิริน ยาโกะก็ร้อนใจ ดันจื่อยีที่เหม่ออยู่ให้รีบตามหลี่ฝางไปทันที
“อืมๆๆ ฉันไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”จื่อยีถูกเขาดันจนได้สติกลับมา รีบตอบแล้ววิ่งไปอย่างลุกลี้ลุกลน
“นี่ ท่านนายพลของพวกนายอยู่ไหน？”หลี่ฝางออกมาจากทางด้านคิริน ยาโกะ แล้วจับทหารองครักษ์เฝ้าประตูคนหนึ่งมาถาม
ทหารองครักษ์คนนั้นถูกหลี่ฝางบีบเค้นตกใจจนแทบสิ้น บวกกับไม่เข้าใจว่าหลี่ฝางพูดอะไร จึงทำได้เพียงยกมือสองข้างขึ้นเหนือหัวร้องขอความเมตตา
“แม่งเอ้ย ขนาดฉันพูดอะไรยังฟังไม่รู้เรื่อง ไร้ประโยชน์สิ้นดี”หลี่ฝางได้ยินเขาพูดไม่รู้เรื่องก็รำคาญ จึงโยนไปอีกด้านหนึ่ง แล้วเขาก็ลอยไปบนอากาศ
ในเมื่อถามไม่ได้คำตอบ ก็ไปหาเสียเองเลย
หลี่ฝางเหาะดูรอบๆ ในที่สุดก็เจอท่านนายพลหญิงอยู่ริมแม่น้ำ แต่ขณะกำลังเหาะไปยังด้านนั้น ก็ได้ยินเสียงจื่อยีตะโกนเรียกตนจากด้านล่าง
“ท่านหลี่！ท่านใจเย็นก่อน！มีเรื่องอะไรก็ลงมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน！”
จื่อยีกลัวหลี่ฝางไปหาท่านนายพลหญิง แล้วคุยความแค้นเหล่านั้นที่มีกับนายกรัฐมนตรี นี่เป็นเรื่องห้ามพูดในจวนท่านนายพล ถ้ามีใครกล้าพูดขึ้นมา โทษหนักคือโดนไล่ออกจากจวน โทษหนักคือฆ่าทิ้ง
แม้ท่านนายพลหญิงมีความรู้สึกกับหลี่ฝางแตกต่างจากคนอื่น แต่ใครๆก็มีขีดจำกัด บางทีท่านนายพลหญิงได้ยินแล้วอาจโกรธจัด ฆ่าหลี่ฝางเลยก็ได้！
หลี่ฝางเหลือบมองจื่อยี แต่ไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจเขา หันหน้ากลับมุ่งไปยังท่านนายพลหญิงต่อ
จื่อยีมองเงาไกลๆของหลี่ฝางจากด้านล่าง ร้อนใจจนแทบร้องไห้ออกมา พลางกระทืบเท้าวิ่งตามทางที่หลี่ฝางไป
“นี่ คุณ คุณกล้าหลอกผมงั้นเหรอ？”หลี่ฝางเหาะลงมาตรงหน้าท่านนายพล ถามอย่างเกรี้ยวกราดด้วยสีหน้าเย็นชา
ตอนท่านนายพลหญิงเห็นหลี่ฝางปรากฏต่อหน้าตน ก็รู้สึกดีใจมาก คิดว่าหลี่ฝางตั้งใจมาปลอบใจตน แต่เมื่อได้ยินที่เขาพูด สีหน้าเปลี่ยนไปทันที มุมปากที่เพิ่งยกยิ้มขึ้นก็กลับลงไป คิ้วทั้งสองขมวดแน่น มองหลี่ฝางด้วยสีหน้างุนงง
“คุณพูดอะไร？ฉันหลอกอะไรคุณ？”
หลี่ฝางเห็นเธอทำเป็นไม่รู้เรื่องก็ยิ่งโกรธเข้าไปอีก จึงพูดข้อมูลที่จื่อยีบอกออกมาซะหมดเปลือก
“หลอกอะไรผมงั้นเหรอ？ผลแก้วม่วงอยู่ที่จวนของนายกรัฐมนตรีใช่ไหม？คุณมีความแค้นฝังลึกกับนายกรัฐมนตรีใช่ไหม？ตอนแรกคุณก็บอกแล้วว่าให้ผมเข้าจวน มาเป็นคู่ครองท่านนายพลของคุณ แล้วคุณจะมอบผลแก้วม่วงให้ผม”
“นายกรัฐมนตรีนั่นฆ่าพ่อแม่คุณ คุณกับเขาเหมือนน้ำกับไฟ ผมไม่เชื่อว่าเขาจะมอบผลแก้วม่วงให้คุณ ถ้านี่ไม่เรียกว่าคุณกำลังหลอกผมอยู่แล้วจะเรียกว่าอะไร？”
ส่วนจื่อยีวิ่งเหนื่อยหอบตามมาถึงพอดี พอได้ยินที่หลี่ฝางพูดก็แข็งทื่อไปทั้งตัว
ในใจมีแค่ความคิดเดียว คือจบเห่แล้ว！
และเป็นเช่นนั้นจริงๆ หลังจากท่านนายพลหญิงได้ยินที่หลี่ฝางพูด สีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมาทันใด ลมหายใจของทั้งร่างก็เปลี่ยนไป
แม้พลังของท่านนายพลหญิงไม่ได้สัก1ใน10ของหลี่ฝาง แต่ถึงยังไงก็เป็นปรมาจารย์กำลังภายใน เมื่อเธอโกรธจื่อยีก็รับมือได้ ส่งเสียงออกมาเล็กน้อยแล้วกระอักเลือดออกมา จากนั้นล้มลงไปกับพื้นทันที
ท่านนายพลหญิงได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว จึงหันไปมองจื่อยี แววตาเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย จากนั้นความโกรธอันมหาศาลที่มีอยู่ก็ลดลง
“นายมาที่นี่ทำไม ไปซะ！”ท่านนายพลหญิงเหมือนไม่อยากทำร้ายจื่อยี เธอสะบัดแขนเสื้ออย่างแรงแล้วดุให้เขาออกไป
จื่อยีเช็ดเลือดที่มุมปากออกจนสะอาด แล้ววิ่งไปตรงหน้าท่านนายพลหญิงโดยไม่ฟังคำสั่งเธอ พลางพูดวิงวอน“ท่านนายพล ท่านอย่าโทษท่านหลี่ ผมเป็นคนเล่าเรื่องพวกนี้ให้เขาฟังเอง ถ้าท่านจะลงโทษก็ลงโทษผมเถอะ！”
หลังจากท่านนายพลหญิงได้ยินที่จื่อยีพูด แววตาก็ดูเย็นลงไม่น้อย พลางกำหมัดแน่น มองจื่อยีที่คุกเข่าบนพื้นอยู่ครู่ใหญ่ ถึงจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“จื่อยี ฉันจะคิดว่านายยังเด็ก ไม่ลงโทษนาย ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้！”
จื่อยีดูออกว่านี่ถึงจุดความอดทนสูงสุดของท่านนายพลหญิงแล้ว ถ้าเขาอยู่ที่นี่ต่อชีวิตน้อยๆคงไม่ปลอดภัย แต่แม้เป็นเช่นนี้ จื่อยีก็ยังไม่ยอมลุก โขกหัวให้ท่านนายพลหญิงติดต่อกันหลายครั้ง
“ท่านนายพล！โปรดอภัยให้ท่านหลี่ด้วย！”
หลี่ฝางได้ยินโกหัวดังกึกๆๆนั้น ตนก็รู้สึกตกใจ เห็นจื่อยีหัวโนขนาดนั้นจึงเดินเข้าไปตรงหน้าเขา แล้วดึงจื่อยีลุกขึ้นจากพื้น
“ทำไมพวกนายชอบโขกหัวกันขนาดนี้？นี่ไม่ใช่ก้อนหินนะ ดูสิหัวนายจะแตกแล้ว！”
แต่ถึงแม้หลี่ฝางดึงจื่อยีขึ้นจากพื้นแล้ว วินาทีต่อมาเขาก็กลับลงไปคุกเข่าอีกครั้ง เหมือนถ้าท่านนายพลหญิงไม่อภัยให้หลี่ฝาง เขาก็จะคุกเข่าจนตายอยู่ตรงนี้
หลี่ฝางเห็นความดื้อรั้นของเขา โกรธจนแทบพูดไม่ออก สีหน้าของท่านนายพลหญิงดูแย่กว่าก่อนหน้านี้มาก จ้องหลี่ฝางกับจื่อยีอยู่ครู่ใหญ่ แล้วพูดเย้ยหยันออกมา
“เหอะ นายนี่จริงใจกับเขามากจริงๆ อยู่ในจวนมาสามปีกว่า ยังไม่เคยเห็นนายทำแบบนี้กับฉัน แต่เขามาอยู่ในจวนได้แค่อาทิตย์กว่าๆ นายปกป้องเขาขนาดนี้เลย？หรือนายอยากไปกันเขา？”
หลี่ฝางไม่ลงรอยกับตนมาตลอดก็ช่างเถอะ แต่ตอนนี้ขนาดสนมชายของตนก็ยังเข้าข้างเขา ท่านนายพลหญิงจะไม่โกรธได้ยังไง ตอนนี้เธอแทบอยากจะให้คนมาลากจื่อยีไปขังให้รู้แล้วรู้รอด
หลังจากจื่อยีได้ยินที่ท่านนายพลพูดก็ตัวสั่นไปหมด จากนั้นเงยหน้าสบตากับท่านนายพลหญิง
“ท่านนายพลท่านพูดอะไร？ความใส่ใจที่จื่อยีมีให้ท่านท่านไม่รู้หรอกเหรอ！เพียงแต่เรื่องพวกนั้นจื่อยีเป็นคนบอกท่านหลี่เองดังนั้นท่านหลี่ไม่ผิด จื่อยีต่างหากที่ผิด จื่อยีไม่อยากให้ท่านลงโทษผิดคนก็เท่านั้น！”
จื่อยีมีไมตรี ถึงขนาดรับความผิดไว้คนเดียว ตอนแรกหลี่ฝางยังโกรธมากเพราะเขาวุ่นวาย แต่ตอนนี้ความโกรธทุเลาลงไปไม่น้อย
“หุบปาก！นี่เป็นเรื่องของฉันกับเขา นายไม่ต้องพูดอะไรมากแล้ว！จื่อยี อย่าคิดว่าฉันโปรดปรานนาย แล้วจะขัดคำสั่งฉันได้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า！ถ้านายอยากอยู่ในจวนท่านนายพลต่อ ก็ไสหัวไปเดี๋ยวนี้！”
ท่านนายพลหญิงที่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟอยู่ ฟังคำอธิบายของจื่อยีที่ไหนกัน ตบหินด้านข้างไปทีหนึ่ง ทำให้หินแตกเป็นเสี่ยงๆ