NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 1385 ไม่ยอมล้มเลิก
“นี่ คุณทำอะไร？มากอดรัดฟัดเหวี่ยงอะไรกลางวันแสกๆ มันดูไม่ดี รีบปล่อยเดี๋ยวนี้！”
ท่านนายพลหญิงได้ยินที่เขาพูดแล้วไม่เพียงไม่ปล่อยมือ แต่กลับกอดแน่นขึ้นอีก มือทั้งสองกอดเอวหลี่ฝางแน่น ซุกหัวบนอกเขาพลางส่ายหน้าอย่างแรง
“ฉันไม่ปล่อย ถ้าฉันปล่อยคุณก็จะไปจากฉัน ฉันไม่อนุญาตให้คุณไปจากฉัน ”
หลี่ฝางได้ยินที่ท่านนายพลหญิงก็มีสีหน้าจนปัญญา ยื่นมือไปพยายามแกะแขนเธอออก
“ผมมีลูกมีภรรยาแล้ว คุณจะอยู่กับผมให้ได้เลยทำไม？ถ้าว่ากับเรื่องหน้าตา คนในจวนคุณหล่อกว่าผมหลายเท่า คุณทำแบบนี้ทำไม？”
ท่านนายพลหญิงกำเสื้อหลี่ฝางแน่น กำจนเสื้อหลี่ฝางยับยู่ยี่ไปหมดแล้วก็ยังไม่ยอมปล่อยมือ
หลี่ฝางทั้งโกรธทั้งทำอะไรเธอไม่ได้ จึงยอมอย่างจนปัญญา“เอาล่ะ ผมไม่ไป คุณปล่อยมือก่อนได้ไหม？”
“ฉันไม่เชื่อคุณ”แม้หลี่ฝางบอกว่าเขาไม่ไป แต่ท่านนายพลหญิงก็ไม่เชื่อ แม้ปล่อยมือให้หลวมลง แต่ก็ยังดึงเสื้อเขาแน่น
การกระทำเป็นเด็กๆของเธอทำเอาหลี่ฝางทั้งโมโหทั้งขำ ไม่รู้จะพูดว่าท่านนายพลหญิงโง่หรือไร้เดียงสาดี
ถ้าเขาจะไปจริงๆ ไม่มีใครในจวนท่านนายพลห้ามเขาได้หรอก มารั้งตนไว้อย่างนี้มีประโยชน์อะไร？
แต่เพื่อไม่ให้เธอกอดตน ก็ปล่อยเธอไปเถอะ ดึงเสื้อดีกว่ากอดอยู่แล้ว
“คุณพาผมไปจวนของนายกรัฐมนตรี ผมจะไปเอาผลแก้วม่วง”
ตอนนี้หลี่ฝางอยากรีบเอาผลแก้วม่วงมาอยู่ในมือเร็วๆ มีข่าวมาเมื่อสองวันก่อน ว่าทางด้านกู่ยี่เทียนกับส้าวส้วยพวกเขาเป็นไปได้ด้วยดี ได้ยาส่วนผสมมาแล้ว ตอนนี้กำลังเดินทางกลับประเทศ
ขอแค่เขาได้ผลแก้วม่วงมา แล้วให้เซียนผู้ยิ่งใหญ่กำจัดเทพอ้านในตัวออก เขาก็สามารถไปหาหลี่ต๋าคาง แล้วพาหลี่ต๋าคางกลับมาได้อีกครั้ง
เมื่อได้ยินหลี่ฝางพูดว่าจะไปจวนของนายกรัฐมนตรี ท่านนายพลหญิงปฏิเสธอย่างเห็นได้ชัด เธอรู้ว่าถ้าหลี่ฝางได้ผลแก้วม่วงมา เขาก็จะกลับประเทศจีนทันที ถ้าเป็นเช่นนั้นตนคงไม่ได้เจอหลี่ฝางอีกไปตลอดชีวิต
นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ เธออยากให้หลี่ฝางอยู่ข้าง อยากให้หลี่ฝางอยู่ด้วยกันตลอดไป
“ฉันไม่พาคุณไปจวนของนายกรัฐมนตรีหรอกนะ คุณล้มเลิกความคิดนี้ซะเถอะ คุณตอบตกลงแต่งงานกับฉันเมื่อไหร่ ฉันจะให้ผลแก้วม่วงเมื่อนั้น”
คิดไม่ถึงว่าตนจะถูกผู้หญิงคนนี้ขู่อีกครั้ง หลี่ฝางเกิดความโกรธในหัวใจ ยื่นมือไปบีบคางท่านนายพลหญิง บังคับให้เธอเงยหน้าสบตาตน
“คุณคิดว่าแค่ผลแก้วม่วงอันเดียวจะทำให้ผมอยู่ญี่ปุ่น อยู่ในจวนท่านนายพลของคุณได้เหรอ？อะไรที่ผมหลี่ฝางอยากได้ก็ต้องได้ คุณเคยขู่ผมแบบนี้มาครั้งหนึ่งแล้ว คุณคิดว่ามันได้ผลงั้นเหรอ？”
เห็นสายตาอันเยือกเย็นของหลี่ฝาง ท่านนายพลหญิงก็รู้สึกเจ็บปวดเป็นร้อยเท่าพันเท่า เธอรู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองถูกลูกศรนับหมื่นทิ่มแทง เจ็บจนแทบหายใจไม่ออก คิ้วงามทั้งสองข้างขมวดแน่น และยังคงพูดอย่างดื้อรั้น
“ฉันพลังไม่เก่งเท่าคุณก็จริง แต่คุณมีจุดอ่อนที่ฉันไม่มี นั่นก็คือลูกชายและผู้หญิงของคุณสองคนนั้น คุณว่าถ้าฉันป่าวประกาศเรื่องแต่งงานของเราสองคนออกไป พวกเขารู้เข้าแล้วจะคิดยังไง？”
คำพูดของท่านนายพลหญิงทำเอาความรู้สึกหลี่ฝางเปลี่ยนไปทันที ผิวแม่น้ำที่สงบแต่เดิมเริ่มปั่นป่วน ต้นไม้รอบๆพัดไปมาตามแรงลม แม้แต่หลังคากระเบื้องเคลือบบนศาลาเล็กๆที่พวกเขายืนอยู่ ก็ปลิวลอยไปตามลมแรง
“คุณกล้า！”หลี่ฝางบีบคางท่านนายพลหญิงแน่น ขบฟันพูดสองคำนั้นออกมา
สายตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความเยือกเย็น เส้นเลือดบนมือปูดขึ้นอย่างรุนแรง ถ้าไม่ใช่เพราะเขายังมีสติอยู่บ้าง คงจัดการท่านนายพลหญิงไปแล้ว
เผชิญหน้ากับหลี่ฝางที่เดือดดาล ท่านนายพลหญิงกัดฟันไม่ยอมแพ้ เธอรู้ว่าวิธีนี้มันต่ำทรามมาก แต่การอยู่รอดมา10ปีของเธอบอกเธอว่าถ้าอยากได้ในสิ่งที่ตนต้องการ ก็ต้องต่อสู้เพื่อมันทุกวิถีทาง
ถ้าตอนนี้เธอยอมและล้มเลิก เธอก็ไม่ได้เจอหลี่ฝางไปตลอดชีวิต
“เหอะๆ ฉันกล้าไม่กล้าคุณลองดูได้”ท่านนายพลหญิงมีสีหน้าไม่กลัวตาย ยิ้มยกมุมปากเบาๆ ไม่กลัวคำขู่ของหลี่ฝางแม้แต่น้อย
ทั้งสองคุมเชิงกันอยู่ครู่ใหญ่ สุดท้ายหลี่ฝางก็แพ้
ผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้วจริงๆ หลี่ฝางรับรู้ได้จากแววตาของเธอ ว่าท่านนายพลหญิงผู้นี้ไม่ได้ล้อเล่นแน่นอน
และเป็นอย่างที่เธอพูดจริงๆ ฉินวี่เฟยกับหยางฉงเป็นจุดอ่อนของตน หลี่ฝางติดค้างพวกเธอไว้มากพอแล้ว ถ้าพวกเธอรู้เข้าว่าตนเป็นคู่ครองท่านนายพลอยู่ที่ญี่ปุ่น ฉินวี่เฟยกับหยางฉงคงทิ้งตนไปอย่างไม่หันหลังกลับแน่นอน
“คุณอยากแก้แค้นให้พ่อแม่คุณไม่ใช่เหรอ？ผมช่วยฆ่านายกรัฐมนตรีให้คุณได้ ถือเป็นข้อแลกเปลี่ยน แล้วคุณก็เอาผลแก้วม่วงให้ผม ว่าไง？”
หลี่ฝางคิดอะไรมากมายไปหมด แล้วเสนอวิธีนี้ออกมา ตนกับท่านนายพลหญิงแต่งงานกันไม่ได้เด็ดขาด จึงทำได้แค่เอาวิธีอื่นมาทำข้อตกลงกับเธอ
ท่านนายพลหญิงตาสั่นไหวเล็กน้อย ไม่ได้ให้คำตอบหลี่ฝางในทันที แต่ครุ่นคิดไปครู่หนึ่งจึงจะพูดออกมา
“วิธีนี้ไม่เลว แต่วิธีนี้ไม่เพียงพอที่จะทำให้ฉันมอบผลแก้วม่วงให้คุณ และปล่อยให้คุณกลับประเทศจีน”
หลี่ฝางคิดไม่ถึงว่าท่านนายพลหญิงผู้นี้ไม่เอาทั้งไม้อ่อนไม้แข็ง ทิฐิสูงขนาดนี้ เธอทำเอาโกรธจนไม่มีทางเลือกอื่น จึงต่อยเข้าไปตรงเสาหินอ่อนข้างๆด้วยความโมโห
เสาที่หนากว่าเอวเขาแตกเป็นเส้นกว้างเท่าหัวแม่มือจากตรงกลาง และศาลาเล็กๆนี้ก็สั่นไหวไปตามแรงต่อยของเขาไปหลายที
“คุณต้องการอะไรกันแน่？คุณต่ำทรามขนาดนั้นเลย？เป็นถึงท่านนายพลหญิงของญี่ปุ่นผู้น่าเกรงขาม นึกไม่ถึงเลยว่าจะบังคับให้คนอื่นมาแต่งด้วย คุณไม่อายถ้าเรื่องนี้แพร่งพรายออกไปงั้นเหรอ？”
หลี่ฝางไม่เข้าใจจริงๆ ท่านนายพลหญิงคนนี้ต้องการอะไร ผู้ชายญี่ปุ่นเป็นโขยงรอให้เธอไปโปรดปราน ทำไมเธอเอาแต่จะให้ตนไปเป็นคู่ครองท่านนายพลของเธอให้ได้เลย？
นี่ไม่ต่ำไปหน่อยเหรอ？
คำพูดของหลี่ฝางทิ่มแทงหังใจท่านนายพลหญิงดั่งคมดาบ ทั้งเจ็บทั้งทุกข์ใจ เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไรไป ถึงต้องคว้าหลี่ฝางให้ได้
แต่ไม่มีทางเลือก รักแล้วก็คือรัก เธอควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่ได้
“ทำไมคุณรับผู้หญิงสองคนนั้นเป็นภรรยาได้ แต่รับฉันไม่ได้？ฉันด้อยกว่าพวกเขาตรงไหน？”
ท่านนายพลหญิงเงยหน้ามองหลี่ฝาง พลางถามด้วยสีหน้าไม่ยอม
เธอรู้จักฉินวี่เฟยกับหยางฉง และให้คนไปสืบเบื้องหลังพวกเธอมาแล้วด้วย แม้สถานะทางบ้านของฉินวี่เฟยกับหยางฉงไม่เลว แต่ถ้าเทียบกับท่านนายพลหญิงแห่งญี่ปุ่นอย่างเธอ มันต่างกันราวฟ้ากับเหว
และที่สำคัญที่สุกคือ ฉินวี่เฟยกับหยางฉงก็แค่คนธรรมดาๆ ไม่มีพลังอะไรทั้งนั้น แต่ตนมีแดนสุดกำลังภายใน ไม่ว่าจะคิดยังไง ตนก็เหมาะสมจะเป็นภรรยาของหลี่ฝางที่สุด！