NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 1390 ผอมแห้ง

“ออกไป！แกกล้าแย่งของกับฉันงั้นเหรอ？ฉันตบแกตายได้ในทีเดียวแกเชื่อไหม！”

……

ยอมฝีมือทั้งสี่หอบเต็มไปด้วยของราคาแพง ทั้งลูกปัดหยก สร้อยทอง มงกุฎ ผ้าไหมสวยหรูเยอะแยะไปหมด พวกเขาแย่งกันเองยังพอ ถึงขนาดเรียกให้พวกลูกน้องหมารับใช้มาขนของมีค่าในห้องสมบัตินี้ไปด้วยกัน

หลี่ฝางมองดูความโลภของพวกเขา ด้วยสีหน้ารังเกียจ เดินเข้าไปหาผู้ชายผอมแห้งที่อยู่ใกล้ตนที่สุดคนหนึ่ง ตบไหล่เขาพลางถาม

“นี่ ผลแก้วม่วงอยู่ที่ไหน？”

ชายผอมแห้งคนนั้น กำลังแย่งหีบทองคำแท่งกับคนอื่นอยู่ เห็นว่ามีคนตบไหล่ตบ จึงสะบัดมือหลี่ฝางออกอย่างเหลืออด มีท่าทีอวดดีมากๆ

“หลบไป ไม่เห็นเหรอว่าฉันกำลังยุ่งอยู่？แม่งเอ้ย ทองคำแท่งหีบนี้ฉันเห็นก่อนเว้ย พวกแกห้ามแย่ง！”

ชายผอมแห้งตวาดใส่หลี่ฝางโดนไม่ได้หันมามองจบ ก็เข้าไปรุมแย่งหีบทองคำแท่งต่อ

เห็นเช่นนี้ หลี่ฝางเลิกคิ้วไปมา ออกแรงหักแขนชายผอมแห้งข้างหนึ่ง ชายผอมแห้งที่เดิมทียื้อแย่งหีบทองอยู่ก็ปล่อยมือทันที จนหีบทองอันหนักอึ้งหล่นทับหลังเท้าเขา

ทันใดนั้น ก็มีเสียงร้องครวญครางดังไปทั่วทั้งห้องสมบัติ ทำเอาหลี่ฝางแสบแก้วหู

เขาใช้นิ้วแคะหูด้วยความไม่พอใจ แล้วเข้าไปจับคางชายแผมแห้งในพริบตา แล้วบิดเบาๆจนคางเขาหักทันที

คนที่ถูกหักคางพวกเขาถึงกับพูดไม่ออก ทำได้เพียงส่งเสียงอึกๆด้วยสีหน้าเจ็บปวด

ไม่มีเสียงแสบแก้วหูแล้วหลี่ฝางจึงรู้สึกสบายหูไปไม่น้อย แล้วนั่งไขว่ห้างลงบนหีบใส่ทองคำแท่ง พลางมองชายผอมแห้งพวกเขาด้วยสีหน้าผ่อนคลาย

เดิมทีหีบทองก็หนักอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งบวกกับน้ำหนักตัวของหลี่ฝางเข้าไปอีก ชายผอมแห้งรู้สึกเหมือนเท้าตัวเองถูกบดขยี้จนกลายเป็นเนื้อบดไปแล้ว

แต่เขาไม่กล้าร้องออกมา ทำได้เพียงกล้ำกลืนกลืนลงท้องไป หน้าตาบิดเบี้ยวจนผิดรูปไปหมด ดูน่าตลกสิ้นดี

“ผลแก้วม่วงอยู่ไหน？เอาออกมา”

หลี่ฝางแคะฝุ่นในเล็บตัวเองออกๆพลางพูดอย่างเรียบเฉย

คนพวกนี้บอกว่าจะดูแลห้องสมบัติให้นายกรัฐมนตรี แต่พอรู้ว่านายกรัฐมนตรีตายแล้ว คนแรกที่ปล้นห้องสมบัติก็คือพวกเขา และพวกเขาต้องเป็นคนเอาสมบัติและของล้ำค่าที่สุดไปเป็นคนแรกๆแน่ๆ

ดังนั้นถ้าหลี่ฝางต้องการหาผลแก้วม่วง ก็ไม่ต้องออกแรงเองเลย ถามพวกเขาเอาก็ได้

ถามเสร็จ หลี่ฝางจ้องสีหน้าของพวกเขา เขาพบว่าหลังจากได้ยินคำว่าผลแก้วม่วง สายตาชายผอมแห้งก็สั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด

แม้ว่าเขาจะปกปิดอารมณ์แปรปรวนได้ดี แต่หนีไม่พ้นสายตาของหลี่ฝางหรอก

หลี่ฝางยืนขึ้นจากหีบ ยื่นมือไปตบหน้าชายผอมแห้งเบาๆ พูดพลางหรี่ตามอง

“ดูเหมือนผลแก้วม่วงอยู่ที่แก ซ่อนไว้ตรงไหน เอาออกมา”

ชายผอมแห้งถูกหลี่ฝางตบจนตัวสั่นไปเล็กน้อย เท้าทั้งสองข้างก็สั่นเช่นกัน แต่แม้กลัวจนขนาดนี้ เขาก็ยังกัดฟันไม่ยอมรับว่าตัวเองเอาผลแก้วม่วงไป

เมื่อเห็นว่าเขาเอาผลแก้วม่วงออกมา หลี่ฝางก็หมดความอดทน กดหัวชายผอมแห้งลองบนหีบทองคำแท่ง แล้วเหยียบหน้าเขาด้วยเท้าข้างหนึ่ง พร้อมพูดข่มขู่ด้วยความโหดร้าย

“แกไม่ยอมเอาผลแก้วม่วงออกมาใช่ไหม？งั้นฉันจะขยี้หัวแกให้แหลก！”

หลี่ฝางพูดจบ หยิบกาน้ำชุบทองที่ตกอยู่บนพื้นทุบไปที่หัวของชายผอมแห้ง

เลือดสีแดงสดกระเด็นออกมาจากหัวชายผอมแห้งทันที คนอื่นๆที่มองอยู่ล้วนโมโหมากแต่ไม่กล้าส่งเสียงออกมา ทำได้เพียงเก็บความรู้สึกตัวเองอยู่เงียบๆ

พวกเขารู้ประโยชน์ของผลแก้วม่วง แม้มีผลดีอันน่าทึ่ง แต่ไม่ได้มีประโยชน์อะไรมากมายสำหรับพวกเขา

ที่ชายผอมแห้งเก็บผลแก้วม่วงไว้ เพราะได้รับมอบหมายงานไว้อย่างหนึ่ง คือเพียงแค่เขาขโมยผลแก้วม่วงออกมาแล้วเอาไปให้เจ้าของก็จะได้ค่าตอบแทนถึง200ล้าน

ก่อนหน้านี้เพราะอำนาจของนายกรัฐมนตรี ชายผอมแห้งจึงไม่กล้าจะทำอะไรกับผลแก้วม่วง วันนี้ในที่สุดวันนี้ก็มีโอกาส แน่นอนว่าเขาต้องการ

แต่คิดไม่ถึงว่าเพราะเงิน200ล้าน ทำให้เขาเดือดร้อนถึงชีวิต

ชายผอมแห้งถูกหลี่ฝางทุบจนร้องโหยหวน ในที่สุดเขาก็ขอร้องวิงวอนออกมาตอนหลี่ฝางตีลงมาครั้งที่สี่ มือทั้งสองข้างโบกไปมาแสดงให้เห็นว่าตนจะเอาผลแก้วม่วงออกมาให้เดี๋ยวนี้แหละ

เมื่อเห็นว่าเขาวิงวอน หลี่ฝางจึงโยนกาน้ำชุบทองในมือที่เต็มไปด้วยเลือดออกด้วยความรังเกียจสุดๆ แล้วเช็ดเลือดที่ติดมือลงบนเสื้อชายผอมแห้ง

จริงๆเลย เอาออกมาตั้งแต่แรกก็จบเรื่อง ต้องโดนตีก่อนถึงจะเชื่อฟัง

หลี่ฝางเอาเท้าที่เหยียบหลังชายผอมแห้งอยู่ลง รอให้เขาเอาผลแก้วม่วงออกมาเงียบๆ

และในขณะนั้นเอง ก็มีเสียงดังมาจากบนหลังคาห้องสมบัติ ทำเอาสั่นสะเทือนไปทั้งห้อง ฝุ่นร่วงหล่นลงมาเป็นจำนวนมาก แม้แต่บนคานก็ปรากฏรอยแตกระแหงขึ้น

หลี่ฝางเพ่งพลังจิตออกไป เพื่อตรวจสอบว่ามีอะไรอยู่บนหัวตัวเอง แต่เมื่อพลังจิตของเขาสัมผัสกับสิ่งนั้น ก็ถูกสะท้อนกลับมาด้วยแรงกดดันที่มองไม่เห็น

ถ้าไม่ใช่เพราะหลี่ฝางไหวตัวทัน ปิดผนึกหัวใจหลักของตนได้ คงโดนแรงสะท้อนกลับนี้ปะทะเข้าอย่างจัง

นี่มันบ้าอะไรกัน？ทำไมตนถึงตรวจสอบพลังของเขาไม่ได้？

หลี่ฝางหน้าเปลี่ยนสีทันที จากที่ไม่พอใจอยู่ตอนแรกเปลี่ยนเป็นความหนักแน่น

หรือในโลกนี้ยังมีใครที่มีพลังพอๆกับตนอีกงั้นเหรอ ？

ขณะหลี่ฝางกำลังคิดไม่ตก หลังคาทั้งอันของห้องสมบัติพังลงมา เมื่อเงยไปมองก็สามารถเห็นท้องฟ้าภายนอกได้โดยตรง

จากนั้นสิ่งมหึมาบางอย่างร่วงลงมาจากด้านบนหลี่ฝาง หลี่ฝางจึงหันไปคว้าชายผอมแห้งแล้วแวบหายตัวไปข้างๆ

แต่คนอื่นๆไม่ได้โชคดีเหมือนชายผอมแห้ง พวกเขาพยายามดึงเท้าออกจากหีบทอง แต่ขณะที่พวกเขาดึงออกนั้น ก็ถูกสิ่งมหึมาจากฟ้านั้นทับจนเละ

ผู้คนตรงหน้าตนที่เดิมทียังมีชีวิตอยู่ เสียชีวิตไปในพริบตา ชายผอมแห้งตกใจจนวิญญาณแทบหลุด ตาพร่ามัว ถ้าไม่ใช่เพราะหลี่ฝางคว้าเขาไว้ คงทรุดตัวลงกับพื้นแล้ว

หลี่ฝางขมวดคิ้วเป็นปม มองดูสัตว์ประหลาดที่มีเกล็ดสีดำสนิทตรงหน้า สัตว์ประหลาดตัวนี้ทำให้เขานึกถึงมังกรยักษ์ที่เขาพบในซากปรักหักพังลึกลับ

แม้รูปร่างมันเล็กกว่ามังกรยักษ์มาก แต่เกล็ดและเขาบนหัวมันเหมือนมังกรยักษ์เป๊ะๆ

ทันใดนั้น การคาดเดาที่กล้าหาญก็เกิดขึ้นในใจของหลี่ฝาง นี่คงไม่ใช่สัตว์ประหลาดเวอร์ชั่นใหม่ที่คนญี่ปุ่นคิดค้นขึ้นมาจากเทพอ้านใช่ไหม？