NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 1404 อาบยา
นี่มันเหลือเชื่อไปมั้ย? สิ่งที่คิดว่าหายากที่สุด ตอนนี้กลับมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าพวกเขา แถมยังเห็นท่าทีมันแบบนี้ เห็นได้ชัดว่ารู้ว่าหลี่ฝางกำลังหาตัวมันอยู่
“นี่……นี่จะมหัศจรรย์ไปมั้ย? หรือว่ากวางทิพย์ตัวนี้จะเข้าใจมนุษย์?”
กู่ยี่เทียนมองกวางทิพย์ ก็อดไม่ได้ที่จะอยากเอื้อมมือไปแตะเขาที่อยู่บนหัวกวาง แต่ยังไม่ทันได้สัมผัส กวางทิพย์ก็สะบัดหัวอย่างอวดดี เลี่ยงมือของกู่ยี่เทียน
“หน็อย！กวางตัวนี้เก่งดีนี่！นายดูท่าทางอวดดีของมันสิ！” กู่ยี่เทียนชี้นิ้วไปทางกวางทิพย์พลางพูดอย่างตื่นเต้น
คนอื่นๆ ก็รู้สึกว่ามหัศจรรย์สุดๆ หลี่ฝางลังเลอยู่ครู่ จากนั้นก็ลองยื่นมือไปทางกวางทิพย์
เดิมคิดว่ากวางทิพย์จะหลบเหมือนเมื่อครู่ แต่ใครจะรู้ว่ามันกลับเข้ามาหา และถูมือหลี่ฝางไปมาแบบอ้อนๆ ทำให้หลี่ฝางอึ้งจนอ้าปากค้าง
หรือว่ากวางทิพย์จะรู้จักตนจริงๆ ?
“เอาล่ะ เซียนผู้ยิ่งใหญ่รออยู่บนเขานานแล้ว รีบไปกันเถอะ”
ไป๋เห้อมองหลี่ฝาง ในดวงตาก็มีนัยน์ตาแปลกๆ บางอย่างแว๊บออกมา สามวันก่อนจู่ๆ กวางทิพย์ก็ปรากฏตัวขึ้นที่ตีนเขา แถมยังอยู่ตรงนั้นไม่ยอมไปไหน ถึงแม้เซียนผู้ยิ่งใหญ่จะออกโรง กวางทิพย์ก็ยังมีท่าทีไม่สนใจ
วันนี้เมื่อเห็นหลี่ฝาง กวางทิพย์ตัวนี้ก็เข้าไปหาก่อนเลย
ช่วยไม่ได้ที่จะทำให้ไป๋เห้อนึกถึงคำพูดที่เซียนผู้ยิ่งใหญ่เคยกล่าวไว้เมื่อนานมาแล้ว เซียนผู้ยิ่งใหญ่เคยกล่าว ในอนาคตอันใกล้จะมีคนมหัศจรรย์ปรากฏตัวขึ้น เขาเป็นที่โปรดปรานของพระเจ้า สัตว์เทพในโลกจะก้มลงกราบเขาแถมเขายังเป็นคนที่สามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้
หรือว่า หลี่ฝางก็คือคนที่เซียนผู้ยิ่งใหญ่เคยพูดถึงคนที่สามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้?
ระหว่างทางมานี้ไป๋เห้อได้แอบมองดูหลี่ฝาง ยิ่งดูยิ่งรู้สึกว่าหลี่ฝางนั้นน่ากลัวสุดๆ
เวลาที่หลี่ฝางฝึกยุทธนั้นสั้นไม่กี่ปี แต่ในระยะเวลาอันสั้นแค่ไม่กี่ปีนี้ เขากับสามารถทำเรื่องที่คนอื่นทำทั้งชีวิตก็ยังทำไม่ได้ บรรลุสู่แดนดั่งเทพที่คนอื่นใช้เวลาทั้งชีวิตก็ไม่สามารถบรรลุได้
ความสามารถแบบนี้ ไม่ได้เพิ่งแค่ความสามารถและความพยายามก็จะบรรลุได้ มันยังต้องใช้ดวงที่ดีพออีกด้วย
มีแค่คนที่พระเจ้าโปรดปรานเท่านั้น เขาถึงมีความสามารถแบบนี้ได้
“มาแล้วเหรอ? นำยามาครบหรือยัง?” หลี่ฝางพากวางทิพย์ขึ้นภูเขาหลินมา เซียนผู้ยิ่งใหญ่ก็ได้รออยู่หน้าประตูอยู่แล้ว เขามองไปทางกวางทิพย์ที่อยู่ข้างหลี่ฝางก่อน จากนั้นค่อยหันมามองหลี่ฝางพลางถาม
“อืม ตัวยาได้มาหมดแล้วครับ พวกเราจะเริ่มกันเมื่อไหร่?” หลี่ฝางในตอนนี้วินาทีเดียวก็ไม่อยากรีรอแล้ว แค่อยากจะรีบทำมันให้เสร็จๆ ไป เขายังรีบที่จะไปอีกโลกเพื่อไปหาหลี่ต๋าคาง
“นายไปชำระล้างตัวที่สระทิพย์ก่อน จากนั้นค่อยมาหาฉันที่หลังเขา” เซียนผู้ยิ่งใหญ่รับตัวยามาจากมือของหลี่ฝางและทิ้งคำพูดนี้ไว้จากนั้นก็ลอยหายไป
หลี่ฝางกับกวางทิพย์ไปที่สระทิพย์ หลังจากชำระร่างกายก็มาหาเซียนผู้ยิ่งใหญ่ที่หลังเขา
“เซียนผู้ยิ่งใหญ่ ท่านสามารถบอกผมเรื่องโลกอีกโลกได้มั้ย? ผมอยากจะรู้จักให้มากกว่านี้”
หลี่ฝางมองดูเซียนผู้ยิ่งใหญ่กำลังใส่ยารักษาโรคต่างๆ ลงไปในอ่าง และเป็นฝ่ายเปิดหัวข้อสนทนา เซียนผู้ยิ่งใหญ่เหลือบมองหลี่ฝาง
ก็มองความคิดของเขาออก และพูดอย่างนิ่งๆ
“หลี่ฝาง ความสามารถของนายไม่เลวก็จริงอยู่ แต่ว่ามีบางอย่างใช่ว่าเพิ่งแค่ความสามารถของนายก็จะโต้แย้งได้ โชคชะตาของพ่อนายได้ถูกกำหนดไว้แล้ว นายอย่านึกฝันว่าจะสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ นายก็มีทางเดินของนายเหมือนกัน อย่าเพียงเพราะเรื่องเดียวทำให้นายไม่ยั้งคิดจนทำเรื่องผิดกฎ”
สำหรับเรื่องหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเซียนผู้ยิ่งใหญ่ได้รู้หมดแล้ว เขาก็รู้เรื่องที่หลี่ต๋าคางถูกพาตัวไป ดังนั้นแค่มองแว๊บเดียว ก็มองออกถึงความคิดในใจของหลี่ฝาง
แต่ว่าเรื่องแบบนี้มันคงเป็นได้แค่จินตนาการ ที่ไม่สามารถทำได้เลย กฎสวรรค์มีมาตั้งแต่สมัยโบราณ เมื่อก่อนก็ใช่ว่าจะไม่มีคนที่อยากจะแหกกฎนี้ แต่แค่ไม่มีใครทำสำเร็จ
“เซียนผู้ยิ่งใหญ่ เรื่องที่ไม่ไปทำ ท่านรู้ได้ยังไงว่าเป็นไปไม่ได้? ผมหลี่ฝางไม่เคยยอมรับเรื่องโชคชะตา ผมจะต้องพาพ่อกลับมาให้ได้！”
ในตาของหลี่ฝางมีความมุ่งมั่นเป็นประกายออกมา ราวกับไม่มีอะไรสามารถล้มเขาได้ เซียนผู้ยิ่งใหญ่เห็นแบบนี้ก็ถอนหายใจอย่างแรง และพูดในฐานะศิษย์พี่และผู้ที่เคยผ่านประสบการณ์มา
“ถึงแม้ในตอนนี้พลังของนายถือได้ว่าแข็งแกร่งที่สุด แต่ที่อีกโลกนึง บรรลุพลังขั้นนี้แบบนายมีอยู่นับไม่ถ้วน นายจะเอาอะไรไปต่อสู้กับสวรรค์? หลี่ฝาง มนุษย์ไม่สามารถแข็งเกินไป ยิ่งแข็งมากพอพบกับเรื่องก็จะหักเอาได้ง่าย”
“นายยังหนุ่ม ทางเดินของนายหลังจากนี้ยังอีกยาว ต้องมองการณ์ไกล แล้วก็ นายมีพันธะมากเกินไป ผู้ที่จะทำเรื่องใหญ่จะไม่ยึดติดกับเรื่องเล็กน้อย พระราชาจะไม่มีวันถูกครอบครัวผูกติดเอาไว้”
“ถ้าหากนายยึดติดกับเรื่องความรัก มิตรภาพมากเกินไป นายคงไม่มีวันสู้กับสวรรค์ได้ เพราะสวรรค์กับคือสวรรค์ เพราะว่าสวรรค์นั้นเข้มงวดและยุติธรรมกับทุกคน”
“โชคชะตาของทุกคนตั้งแต่วันที่เกิดวันนี้ก็ได้ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว เขาจะต้องพบเจอคนแบบไหน จะประสบความสำเร็จอะไร ได้กำหนดไว้หมดแล้ว รวมถึงความสำเร็จของนายในตอนนี้ด้วย ล้วนแต่ถูกโชคชะตากำหนดเอาไว้แล้ว”
“นายอยากจะหลีกเลี่ยงโชคชะตาที่ถูกกำหนดไว้ อย่างแรงนายต้องสลัดพันธะของนายทั้งหมดทิ้ง ไร้เรื่องยึดติด ไร้กังวล ในใจมีแต่คิดเรื่องของตัวเอง ถ้าหากนายทำเรื่องพวกนี้ไม่ได้ นายไม่มีวันหลีกเลี่ยงกับควบคุมของโชคชะตาได้หรอก”
หลักการพวกนี้หลี่ฝางเข้า แต่เขากลับไม่ได้ฟังเข้าหู เขาหลี่ฝางที่มีความสำเร็จอย่างทุกวันนี้ ก็ขาดความช่วยเหลือจากมิตรข้างกายไปไม่ได้ ถ้าหากไม่มีพวกเขา ก็คงไม่มีหลี่ฝางในวันนี้
ในเวลาที่เขาลำบาก ครอบครัวเพื่อนฝูงก็ไม่เคยทิ้งตน งั้นตนจะทิ้งพวกเขาได้ยังไง?
“เซียนผู้ยิ่งใหญ่ ผมยังยืนยันคำเดิม บางเรื่องถ้าไม่ไปทำก็จะไม่มีวันรู้ว่าผลลัพธ์มันจะเป็นยังไง ผมเชื่อในตัวฉันเอง และผมกับเชื่อในตัวคนที่ผมรัก ถึงแม้ผมจะไม่ปล่อยวางพวกเขา ผมก็สามารถบรรลุเป้าหมายในใจผมได้”
หลี่ฝางยังคงแน่วแน่กับความคิดในใจเสมอไม่มีหวั่นไหวเลยสักนิด เซียนผู้ยิ่งใหญ่เห็นว่าพูดกล่อมก็ไม่มีประโยชน์ เลยไม่พูดเรื่องนี้ต่อ และให้หลี่ฝางเข้าไปนั่งในอ่างน้ำยาที่ตัวเองเตรียมเสร็จ
อ่างน้ำยานี้ไม่ใหญ่นัก ประมาณสองคูณสองเมตร ด้านในมีการใส่วัตถุดิบยาล้ำค่าต่างๆ เข้าไปด้วย สีจากตอนแรกที่ใสๆ กลายเป็นสีหมึกดำ อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมที่บรรยายไม่ถูก ทำให้คนที่ได้ดมรู้สึกสดชื่น
“ขั้นตอนนี้อยากจะทรมานมาก ยังไงมันก็ขาดตัวยานึงไป ถ้านายอดทนไหว นายก็จะเปลี่ยนเป็นคนใหม่ ถ้าอดทนไม่ไหว วิทยายุทธในร่างนายทั้งหมดก็จะสลายไป แม้กระทั่งอาจจะทำให้เทพอ้านสามารถกลับมาควบคุมร่างกายของนายได้ นายคิดดีแล้วใช่มั้ย?”
เซียนผู้ยิ่งใหญ่มองหลี่ฝาง และถามอย่างจริงจัง อาบน้ำยานี้จะยังไงก็ต้องมีผลกระทบกับเทพอ้าน แต่ต้องเตือนหลี่ฝางขณะที่อาบน้ำยานี้จะต้องมีสติอยู่ตลอดเวลา ตัวเองจะเสียสติไปไม่ได้
ถ้าหากเขาสูญเสียสติไป ถ้างั้นเทพอ้านในตัวเขาก็จะมีโอกาส กลับมาครองร่างกายของหลี่ฝางอีกครั้ง และที่ทำมาทั้งหมดก็จะสูญเปล่า
“ไม่เป็นไร ผมทำได้ มา！”