NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 732 คนเบื้องหลังที่โหดจริงๆ ก็คือพ่อนาย
“คิดเยอะไปทำไม? ไม่นาน กระดาษก็ปิดไฟไม่มิดแล้ว หางสุนัขจิ้งจอก(เป็นสำนวนจีน อุปมา สิ่งที่ทำร้ายโดยคนนั้นถูกเปิดเผยออกแล้ว)ของท่านจวน ไม่นานก็จะโผล่ออกมาแล้ว”
หลี่ฝางยิ้มอ่อน： “ครั้งนี้ฉันส่งคนไปพังบาร์Kingของเขา คอยดูว่าเขาจะมีปฏิกิริยายังไงก่อน”
ครั้งนี้ หลี่ฝางถือได้ว่ามาเหยียบถิ่นของท่านจวนแล้ว
วันนี้ ในยุทธภพใต้ดินก็เหลือแค่สองคานอำนาจอยู่ คนนึงก็คือท่านจวน ส่วนอีกคนนั้นก็คือหลี่ฝาง
ในปีนั้นท่านจวนเป็นราชาของยุทธภพ ย่อมมียศสูงศักดิ์เป็นธรรมดา
แล้วก็ ในปีนั้น ถึงแม้ท่านจวนจะปลีกตัวออกไป แต่ความจริงแล้ว เขาก็แอบซุกแขนขาของเขามาตลอด……
คนแก่ที่ปลีกวิเวกคนนึง จู่ๆก็มีลูกน้องเป็นร้อยเป็นพันคนปรากฏขึ้น จะมาบอกว่าไม่ได้เตรียมตัวไว้ ใครจะไปเชื่อกัน?
ตอนนี้หลังจากจัดการเรื่องฝั่งของท่านจวนแล้ว หลี่ฝางก็ขมวดคิ้ว： “ต่อไป ก็เป็นลูกพี่หลินแล้ว”
“เขาเป็นพ่อของหลินชิงชิง ก่อนที่จะไปหาเขา ฉันอยากจะไปลองเชิงพี่ชิงชิงดูก่อน” หลี่ฝางพูด
โหจื่อพยักหน้า แล้วก็ขับรถพาหลี่ฝางไปส่งยังคฤหาสน์บ้านซาน
ไม่ได้เจอหลินชิงชิงหลายวันแล้ว หลี่ฝางคิดถึงเธอขึ้นมาจริงๆ
โดยเฉพาะหลังจากเลิกกับลู่หลุ่ย ใจของหลี่ฝาง ต้องการการปลอบโยน
ระหว่างทาง หลี่ฝางก็ซื้อดอกไม้เตรียมไว้ช่อนึง แต่สุดท้ายขณะที่เพิ่งมาถึงหน้าประตูคฤหาสน์หมายเลข1 ก็พบกับโก่เอ๋อ
เมื่อโก่เอ๋อเห็นหลี่ฝาง สีหน้าก็ดูสนุกขึ้น แล้ววิ่งเข้ามา： “หลี่ฝางนะหลี่ฝาง ไร้จิตสำนึกไปหน่อยมั้ย? พวกเราลำบากลำบนหาเงินให้นาย นายก็ไม่มาหาพวกเราเลยตั้งหลายวัน?”
“เจ้านายอย่างนายเหนี่ย ทำไมถึงไม่ได้ห่วงใยลูกน้องบ้างเลยนะ”
โก่เอ๋อหัวเราะเหอะๆ พลางชี้ไปที่ช่อดอกไม้ในมือหลี่ฝาง： “ดอกไม้สวยดีนี่ ให้ฉันเหรอ”
“นี่ให้พี่ชิงชิง” หลี่ฝางรีบพูดขึ้น กลัวว่าโก่เอ๋อจะแย่งไป
โก่เอ๋อขมวดคิ้ว พลางพูดด้วยสีหน้าไม่แฮปปี้： “ฉันรู้น่า ในใจของนาย มีแค่นางสนมของนาย”
“นางสนมอะไรกัน โก่เอ๋อ พูดอะไรระวังหน่อยนะ ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันจะไล่เธอออกไปเลยนะ” หลี่ฝางพูดขู่： “เธออย่าลืมนะ เธอในตอนนี้เป็นเด็กที่ไม่มีบ้านให้กลับไปนะ”
“ใครไม่มีบ้านให้กลับกัน ฉันจะบอกนายให้ หลี่ฝาง ตอนนี้ฉันเป็นคนดังของพวกนายนะ รู้มั้ย อาทิตย์นี้ฉันหาเงินแทนพวกนายได้หลายแสนเลยนะ” โก่เอ๋อตีหน้าอกตัวเอง แล้วพูดอย่างพออกพอใจ
หลี่ฝางหัวเราะอย่างไม่อยากจะเชื่อ： “เหรอ? เธอมีความสามารถขนาดนั้นที่ไหนกัน?”
“คนหน้าใหม่อย่างเธอ เพิ่งจะเริ่มไลฟ์ก็หาเงินได้เป็นแสนแล้ว? โม้ล่ะมั้ง ทำไมฉันถึงไม่เชื่อล่ะ?” หลี่ฝางมองโก่เอ๋อ แล้วทำหน้าแบบกังวล： “เธอคง ไม่ได้ขายตัวใช่มั้ย?”
“ไปตายซะ ใครขายตัวกัน เป็นพวกคนโง่ๆ ในไลฟ์ แข่งกันกดของขวัญให้ฉัน ถ้าหากฉันไม่ห้ามไว้ พวกเขาคงกดของขวัญให้ฉันวันละเป็นแสน หรืออาจจะถึงล้านเลย”
โก่เอ๋อถอนหายใจ พลางพูด
หลี่ฝางถามต่อ： “คนโง่?”
“ใช่แล้ว เป็นเด็กฝั่งเมืองหลวง ถือได้ว่าเป็นเพื่อนเก่าฉัน ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเขาไปเอาข่าวเรื่องที่ฉันทำไลฟ์สดมาจากไหน ถึงกับวิ่งตามกันเข้ามาในไลฟ์ของฉัน แล้วเอาเงินมาฟาดฉัน ไอ้พวกเด็กน้อย เก่งดีนักนะ แม้แต่แม่มันยังกล้าหยอกเล่น คอยดูหลังฉันกลับเมืองหลวง จะจัดการพวกนั้นยังไงบ้าง”
โก่เอ๋อเอามือกอดอก แล้วพูดอย่างหงุดหงิด
ทันใดนั้นหลี่ฝางก็หัวเราะออกมา： “คนเขากดของขวัญให้เธอ ดึงบรรยากาศให้ เธอยังจะกลับไปจัดการพวกเขา เธอนี่ทำร้ายผู้มีบุญคุณนะ”
“ใครจะรู้อีกฝั่งของกล้อง พวกเขาใช้อารมณ์ในดูฉัน ใครจะรู้ว่าพวกเขาได้ยกเลิกฉันมั้ย?” โก่เอ๋อพูดอย่างโมโห
ทันใดนั้น หลี่ฝางก็ขมวดคิ้ว เพื่อนของโก่เอ๋อก็รู้แล้ว งั้นก็เป็นไปได้ยากที่คนทางบ้านของโก่เอ๋อจะไม่รู้！
ถ้าเกิดพ่อแม่ของโก่เอ๋อเห็นลูกสาวของตนไลฟ์สดเต้นรำ ร้องเพลง อย่างกับตัวตลก งั้นตนจะรอดมั้ย?
ฐานะของโก่เอ๋อไม่ธรรมดา ถ้าหากถูกคนในตระกูลรู้เข้า ไม่แน่อาจจะเกิดปัญหาใหญ่มากๆ
ที่จริงธุรกิจด้านการไลฟ์สด ก็ถือได้ว่าเป็นธุรกิจสีเทา เป็นปกติที่ผู้ไลฟ์จะหลอกให้คนกดของขวัญให้อย่างถูกกฎหมายและไม่ถูกกฎหมาย ถ้าหากคนในตระกูลเธอเข้ามาดู แล้วกดรายงานชาแนลของหลี่ฝาง จะทำยังไง?
หลี่ฝางรีบพูดขึ้น： “โก่เอ๋อ หลายวันมานี้เหนื่อยแย่เลยสินะ? พักผ่อนสักระยะมั้ย”
“พักผ่อน? แบบนั้นไม่ได้ ฉันจะต้องคว้าโอกาสกอบโกย หลอกเงินพวกนั้นมาสักก้อน เอาเงินค่าขนมของพวกนั้น ทั้งหมดมาไว้ที่ฉัน ถึงตอนนั้น ฉันค่อยพักผ่อนก็ยังไม่สาย” โก่เอ๋อพูด
หลี่ฝางส่ายหน้า แล้วพูด： “ครั้งนี้ที่ฉันมา ก็เพื่ออยากจะบอกว่า ทุกคนเหนื่อยกันมากแล้ว เอาแบบนี้ ฉันจะซื้อตั๋วเครื่องบินให้ทุกคน ช่วงนี้ ทุกคนไปเที่ยวซานย่าให้สนุกเถอะ”
“ค่าใช้จ่ายทั้งหมด ฉันจ่ายให้เอง” หลี่ฝางพูด
เมื่อหลี่ฝางพูดจบ หงหงก็กระโดดออกมา พลางมองหลี่ฝางแล้วถาม： “คุณชายหลี่ คุณพูดจริงพูดเล่นเหนี่ย?”
“แน่นอนว่าพูดจริงสิ ฉันติดต่อกับโรงแรมไว้แล้ว โรงแรมอะไรนะโรงแรมเจ็ดดาวติดมหาสมุทรแอตแลนติส” หลี่ฝางพูด
“โหยยย คุณชายหลี่ คุณนี่รวยจริงๆ เลย ฉันได้ยินมาว่าห้องที่นั่น ราคาคืนละหลายพันเหรียญ แล้วก็ห้องที่แพงที่สุดก็ตั้งคืนละหลายหมื่น”
เมื่อหลี่ฝางพูดจบ หงหงก็กระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ ต่อมาก็เอาข่าวนี้ไปบอกคนอื่นในห้องต่อ
สักพัก โจวหยางก็เดินเข้ามา แล้วพูด： “หลี่ฝาง นายกำลังทำอะไร กลับมา ก็มีโฆษณาให้ท่องเที่ยว? หรือยังไง?”
หลี่ฝางชี้ไปที่โก่เอ๋อ แล้วพูด： “ที่มาของผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา หาโอกาส ให้ช่องไลฟ์ของเธอ ถูกระงับเถอะ แล้วก็ ทุกคนก็เหนื่อยกันแล้ว ถึงเวลาได้พักผ่อนๆ แล้ว”
“นายไปจองตั๋วเครื่องบินกับโรงแรมเถอะ” หลี่ฝางตบไปที่ไหล่ของโจวหยาง แล้วพูด
“ทั้งตั๋วเครื่องบินไปกลับ ทั้งห้องโรงแรมเจ็ดดาว ไปรอบนึง เกรงว่าจะต้องใช้เงินไม่ต่ำกว่าหนึ่งล้านนะ?” โจวหยางถอนหายใจ และรีบไปดำเนินการ
ถึงแม้จะเสียดายเงินก้อนนี้ แต่ถึงยังไงหลี่ฝางก็เป็นเจ้านาย หลี่ฝางพูดคำไหนคำนั้น
“นายกลับมาแล้วเหรอ”
หลินชิงชิงเดินมายังเบื้องหน้าหลี่ฝาง แล้วถาม： “ยัยเซี่ยลู่นั่นไม่กลับมาเลย ฉันได้ยินมาว่าหล่อน……”
“หล่อนตายแล้ว กระโดดตึกฆ่าตัวตาย” หลี่ฝางพูด
“ฉันได้ยินมาแล้ว แต่ว่าไม่กล้าเชื่อว่าจะเป็นเรื่องจริง หล่อนยังสาวอยู่ คิดไม่ถึงว่าจะกระโดดตึกฆ่าตัวตาย ตรวจสอบเหตุผลแล้วหรือยัง?” หลินชิงชิงถาม： “หล่อนถือว่าเป็นพนักงานของพวกเรา หล่อนเกิดเรื่อง พ่อแม่ของหล่อนจะไม่มาสร้างปัญหาให้เราใช่มั้ย?”
“พ่อแม่ของหล่อนก็ตายไปแล้วเหมือนกัน”
หลี่ฝางพูด
จู่ๆ สีหน้าของหลินชิงชิงก็เปลี่ยนไปทันที ทั้งบ้านตายกันหมดแล้ว หลินชิงชิงขมวดคิ้วแล้วถาม： “พ่อแม่ของหล่อนตายได้ยังไง?”
หลี่ฝางมองหลินชิงชิง เม้มปาก แล้วพูด： “ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่ควรพูด พวกเราเข้าไปคุยในห้องเถอะ”
หลินชิงชิงพยักหน้า แล้วพาหลี่ฝางไปที่ห้องของเธอ
หลี่ฝางเอาดอกไม้วางไว้บนโต๊ะคอมของหลินชิงชิง ทั้งห้องของหลินชิงชิง จัดได้เป็นระเบียบและสะอาดสะอ้าน ไม่รกเลยสักนิด แล้วก็ทั้งห้องเต็มไปด้วยกลิ่นหอมคลีนๆ อ่อนๆ
หลี่ฝางทิ้งตัวลงนอนบนเตียง อยากจะนอนสักตื่นจริงๆ
“เหนื่อยมากเหรอ?” หลินชิงชิงมองความเหนื่อยล้าของหลี่ฝางออก
หลี่ฝางพยักหน้า： “ช่วงนี้เรื่องเยอะมากๆ”
“ฉันนวดไหล่ให้นาย ให้นายกระปรี้กระเปร่า” หลินชิงชิงรุกมายืนด้านหน้าข้างหลี่ฝาง ถอดเสื้อเชิ้ตของหลี่ฝางออก และนวดไหล่ให้
“พูดมาเถอะ พ่อแม่ของเซี่ยลู่ตายได้ยังไง?” หลินชิงชิงถามอย่างอยากรู้
“ก่อนที่ฉันจะตอบ อยากให้เธอเตรียมใจเอาไว้หน่อย” หลี่ฝางพูดกับหลินชิงชิง
หลินชิงชิงขมวดคิ้ว： “ทำไม หรือว่าที่พ่อแม่ของเซี่ยลู่ตาย มันเกี่ยวข้องกับฉัน?”
“ฉันไม่ค่อยเข้าใจเลย ฉันกับเซี่ยลู่ก็ไม่ได้สนิทอะไรกันเลย เรื่องของครอบครัวของหล่อน ทำไมถึงมาเกี่ยวกับฉันล่ะ?” หลินชิงชิงหัวเราะเหอะๆ
หลี่ฝางพูด： “วันก่อนหน้านี้ เซี่ยลู่ออกจากที่นี่ กลับไปที่มหาลัย แล้วเรียกฉันไปบนดาดฟ้า จากนั้นก็นัดเพื่อนที่เคยเป็นนักเรียนม.ต้นของฉัน ที่เคยมีประเด็นกับฉัน อยากจะฆ่าฉัน แต่ไม่สำเร็จ”
“เหตุผลที่ทั้งสามคนร่วมมือจะทำร้ายฉัน นั่นก็เพราะว่ามีคนให้เงินพวกเขาก้อนนึง แถมยังพาพ่อแม่ของพวกเขา ย้ายไปอยู่ที่ต่างประเทศ”
หลี่ฝางมองหลินชิงชิง แล้วก็สูดหายใจเข้าลึก แล้วพูด： “เธอรู้มั้ยว่าคนๆ นั้นเป็นใคร?”
หลินชิงชิงส่ายหน้า แต่สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นลำบากใจขึ้นมา
หลี่ฝางพูดต่อ： “พวกเราก็ตรวจสอบอยู่นาน ถึงตรวจพบคนร้ายที่อยู่ข้างหลัง คนที่บงการเซี่ยลู่และเพื่อนร่วมชั้นของฉันคนนั้น คือพ่อของเธอ ลูกพี่หลิน”