NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 853 ตกเป็นเป้าสายตา
ถึงยังไงเขาก็ได้มาจากที่นั่น ถึงแม้จะยังไม่รู้จักหลี่ฝางสักเท่าไหร่ เกาจื้อสิงก็ยังคงแสดงความเคารพอย่างเต็มเปี่ยม
แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขายังคงเอ่ยถามถึงระดับความแข็งแกร่งของดีฟางขึ้นมาอย่างละมุนละไม
และในตอนที่เค้ารู้ว่าชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขาคนนี้ ได้ช่วยพวกพวกเขาออกมาจากเงื้อมมือของพวกกุ่ยเมี่ยนเพียงลำพังนั้น ท่าทีของเขาก ยิ่งเคารพนับถือมากกว่าเดิมทันที
เพราะชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ จากนี้ไปอาจจะเป็นเทพอารักขาของพวกเขาก็ได้ ถ้าเกิดทำให้เขาไม่พอใจ เกิดประมาทเลินเล่อขึ้นมาในขณะที่คุ้มครอง เช่นนั้นพวกเขาคงต้องแย่แน่เลย
ในเวลานี้เอง ก็ได้มีเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบดังมาจากด้านนอกของห้องผู้ป่วย จากนั้นชายหนุ่มคนหนึ่งก็ได้บุกเข้ามา
“พ่อครับ! พ่อไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ? เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่เหรอครับ?” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นมาอย่างเร่งรีบ
“ไม่เป็นอะไรหรอก มีคุณชายหลี่ออกหน้าช่วยพวกเราเอาไว้” เกาจื้อสิงเอ่ยชื่นชมหลี่ฝางอยาเงียบ ๆ กล่าว: “จื่อหมิง รีบทักทายคุณหลี่เร็วเข้า”
เกาจื่อหมิงตอนนี้ถึงได้รู้สึกตัวขึ้นมาว่าในห้องยังมีคนแปลกหน้าอยู่ด้วยอีกคน เขาพิจารณาหลี่ฝางอย่างละเอียดอยู่สักพัก คิดว่าชายหนุ่มที่อยู่ด้านหน้าคนนี้ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษ ดูแล้วยังไม่สู้ตัวเองเลยด้วยซ้ำ จึงได้กล่าวขึ้นมาอย่างลวก ๆ : “คุณหลี่ไหนเหรอครับ? สูงส่งมาจากไหนเหรอ?”
“หุบปาก แกกล้าพูดกับคุณหลี่แบบนี้ได้ยังไง!”
เกาจื้อสิงเกิดโมโหขึ้นมาทันที จนทำให้เกาจื่อหมิงตกใจ
เขามองหน้าเกาจื้อสิงอย่างระมัดระวัง เกาจื่อหมิงที่รู้จักนิสัยของพ่อตัวเองดี รู้ขึ้นมาทันทีว่าพ่อของตัวเองไม่ได้ล้อเล่น แต่ได้โมโหขึ้นมาจริง ๆ แล้ว
ทันใดนั้น เกาจื่อหมิงก็ได้เข้าใจในทันที ว่าสถานะตัวตนของผู้ชายคนนี้สูงส่งกว่าที่เขาคิดไว้ เขารีบเปลี่ยนคำพูดอย่างรวดเร็ว: “คุณหลี่ต้องขอโทษด้วยนะครับ ผมได้ยินว่าคนในครอบครัวถูกคุกคาม จึงประหม่ามากเกินไป”
เกาจื้อสิงถึงได้พยักหน้า เขาหันมากล่าวแนะนำกับหลี่ฝางด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม: “เกาจื่อหมิงลูกชายของผมเอง ถ้าหากมีตรงไหนที่ได้ล่วงเกินคุณหลี่ หวังว่าคุณหลี่จะไม่เก็บไปใส่ใจ”
เกาจื้อสิงประนีประนอมอย่าเงียบ ๆ เขาแนะนำให้หลี่ฝางรู้จัก ทั้งยังถือโอกาสขอโทษแทนเกาจื่อหมิง
จู่ ๆ เกาจื้อสิงก็พลันรู้สึกว่า ถึงแม้คนที่เชิญมานี้จะร้ายกาจ แต่ร้ายกาจจนทำให้เขาต้องยกย่องแบบนี้ มันค่อนข้างรู้สึกไม่ค่อยดีเลยนะ!
“ไม่เป็นไร!”
หลี่ฝางยิ้ม เขาไม่ได้เก็บเอาเรื่องนี้มาใส่ใจเลยสักนิด
“พวกคุณคนในครอบครัวคุยกันเถอะ ผมจะออกไปดูข้างนอกหน่อย”
ครอบครัวคนอื่นคุยกันอยู่ในห้อง เขาอยู่ข้างในทำให้รู้สึกทำอะไรไม่ถูกจริง ๆ
เดินออกมาจากห้องคนไข้ ภายในใจของหลี่ฝางก็คิดว่าจากทรัพย์สินที่อยู่ในมือของตัวเอง จะสามารถซื้อยาเพิ่มพลังความแข็งแกร่งจาก เกาเมิ่งฉีได้หรือเปล่านะ เพราะไม่ว่าจะยังไงโอกาสแบบนี้ก็หาได้ยาก พลาดแล้วพลาดเลย รอจนเกาเมิ่งฉีร่วมมือกับข้างบนจริง ๆ พอถึงตอนนั้นเกรงว่าก็คงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาแล้ว
ในขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น จู่ ๆ โทรศัพท์ของหลี่ฝางก็ได้ดังขึ้น เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เป็นแม่มดที่ได้ส่งอีเมลมาให้เขาาหนึ่งฉบับ
แม่มดได้จากไปพร้อมกับคุณแม่ของหลี่ฝางในตอนนั้น และได้ไปที่โซนปีศาจเช่นเดียวกัน แน่นอนว่าถ้าจะบอกว่าจากไปพร้อมกับเมี๋ยวชุ่ย สู้บอกว่าไปหาส้าวส้วยจะถูกต้องซะกว่า
แต่ช่วงเวลาสั้น ๆ ที่ส้าวส้วยกลับมาเมื่อครั้งที่แล้ว ก็ไม่ได้พาแม่มดกลับมาด้วยนี่
ครั้งนี้จู่ ๆ แม่มดก็ได้ส่งอีเมลมาให้หลี่ฝาง สัญชาตญาณของหลี่ฝางได้บอกว่ามันไม่ใช่ข่าวดีอะไร
เป็นอย่างที่คิด ข้อมูลที่อยู่ในอีเมลทำให้ลีฟังขมวดคิ้วขึ้นมา
“มียอดฝีมือจับตามองนายอยู่ นายต้องระวังตัวเองให้ดี ระยะนี้ส้าวส้วยจะกลับไป”
ในอีเมลยังมีเอกสารแนบส่งมาด้วย หลังจากที่หลี่ฝางเปิดออกก็ได้ดูอย่างลวก ๆ เป็นข้อมูลรายละเอียดของ “ยอดฝีมือ” ที่จับตามองหลี่ฝางคนนั้น
ข้อมูลในอีเมลนั้นสั้นมาก แต่ก็ละเอียดมากเหมือนกัน เพียงแต่ว่าข่าวนี้ได้ทำให้หลี่ฝางต้องกุมขมับขึ้นมาอย่างอดไม่ได้
ปัญหามักจะมาเป็นระลอก ไม่จบไม่สิ้น และเมื่อเขาได้แข็งแกร่งขึ้นมา ศัตรูที่เขาต้องเผชิญหน้าก็ค่อย ๆ “อัปเกรด” ขึ้นเหมือนกัน นับวันยิ่งอันตราย นับวันยิ่งจัดการได้ยาก
หลี่ฝางหาสถานที่ที่หนึ่งเพื่อนั่งลง จากนั้นก็เริ่มจดจ่อกับเนื้อหาในข้อความที่แม่มดส่งมาให้
คนนั้นมีชื่อว่าฮาโรลด์ เป็นนักฆ่าที่ลงมือเพียงลำพัง แต่ในโลกของนักฆ่าเขามีชื่อเสียง และแข็งแกร่งมาก
การต่อสู้เพื่อชื่อเสียงเมื่อห้าปีก่อน เขาได้ลอบสังหารผู้นำประเทศเล็ก ๆ ที่อยู่ภายใต้การคุ้มครองที่แน่นหนาคนหนึ่งได้สำเร็จ
“เมื่อสี่ปีที่แล้วได้ลอบสังหารบุคคลระดับ A19 คนภายในหนึ่งปี ไม่พลาดแม้แต่ครั้งเดียว”
“เมื่อสองปีก่อนได้ลอบสังหารคาร์ลสันรองปลัดกระทรวงความมั่นคงของอเมริกา……”
“เมื่อหนึ่งปีก่อนลอบสังหารโจนาธานหัวหน้ากลุ่มอัศวินแห่งวาติกันล้มเหลว หลบหนีไปด้วยอาการบาดเจ็บสาหัส ถูกกลุ่มอัศวินให้รางวัลนำจับไปทั่วโลก จากนั้นก็ได้หายตัวไปเป็นเวลาหนึ่งปี”
ข้อมูลเกี่ยวกับฮาโรลด์บนหน้าจอ ล้วนเป็นบันทึกภารกิจของเขา สำหรับข้อมูลส่วนตัวอื่น ๆ เช่นรูปภาพ อายุอะไรพวกนั้น กลับว่างเปล่า นั่นแสดงให้เห็นว่า คนคนนี้เป็นคนที่รอบคอบระมัดระวังมากเลยทีเดียว
ต่อให้พวกแม่มดคิดหาทุกวิถีทางเพื่อหาข้อมูลให้กับหลี่ฝาง แต่ก็ไม่ได้รับข้อมูลอะไรเลยแม้แต่น้อย
“ใครกันนะที่ต้องการจะฆ่าฉัน?” หลี่ฝางถอนหายใจยาว ๆ
ศัตรูในครั้งนี้ เกรงว่าจะเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอมา ไม่นับรวมท่านจวนที่ไม่เคยแสดงฝีมือออกมา ต่อให้เป็นตงฟางเย่น ดูจากผลจากการต่อสู้แล้วก็ยังคงห่างจากฮาโรลด์อีกเยอะ
บนเอกสารแนบในอีเมลฉบับบนี้ ได้กล่าวอย่างชัดเจนแล้วว่าโจนาธานหัวหน้ากลุ่มอัศวินแห่งวาติกันคนนั้น เป็นยอดฝีมือกำลังภายในอย่างแท้จริง ฮาโรลด์กล้าที่จะลอบสังหารเขา ทั้งยังสามารถหลบหนีไปได้สำเร็จ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาก็เป็นยอดฝีมือคนหนึ่งเหมือนกัน ก็อาจจะเป็นเพราะเขามีความมั่นใจว่าตัวเองสามารถต่อกรกับยอดฝีมือกำลังภายในได้
“แม่งเอ๊ย นักฆ่าที่แข็งแกร่งขนาดนี้ไม่ลองไปฆ่าพระสันตะปาปาดู ทำไมต้องมาจับตาคนตัวเล็ก ๆ อย่างฉันด้วย ประสาทแดกหรือไง!” หลี่ฝางปิดคอมพิวเตอร์พกพาลง แล้วขยี้ตาที่ปวดเมื่อยเบา ๆ ภายในใจรู้สึกกังวลขึ้นมาเล็กน้อย