NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 876 มุ่งหน้าไปเกาะสตาร์
“ฉันกลายเป็นพ่อ?” หลี่ฝางพูดออกมา
ได้ยินคำพูดนี้หลี่ฝางที่ตอนแรกสีหน้าเคร่งขรึม เกือบหลุดหัวเราะออกมา
“ฮ่าๆๆ ถูกต้อง พูดได้ว่า สุดท้ายนายจะกลายเป็นหลอซ่าอีกคนหนึ่ง แต่ความเป็นไปได้นี้น้อยมาก ความเป็นไปได้ที่มากกว่าคือนายจะกลายเป็นคนบ้าที่สติฟั่นเฟือน ไม่ก็สติแตกจนกลายเป็นคนปัญญาอ่อน”
เหงื่อเย็นไหลออกมาจากหน้าผากของหลี่ฝาง
“ดังนั้นจะแก้ปัญหานี้ยังไง ในเมื่อนายบอกกับฉันแล้ว อย่างน้อยก็ต้องมีสักวิธีใช่ไหม?”
“มีความเป็นจริงลูกพี่ใหญ่ตระหนักถึงปัญหาข้อนี้เอาไว้แต่แรกแล้ว อีกทั้งยังได้เตรียมความพร้อมตั้งแต่แรก ตอนแรกอยากจะรอให้ทุกอย่างเตรียมพร้อมก่อนแล้วค่อยให้นายได้บรรลุกำลังภายใน แต่ว่าแผนการย่อมไม่ทันการเปลี่ยนแปลง ทำให้นายบรรลุกำลังภายในก่อนเวลา จึงทำได้เพียงคิดหาวิธีมาแก้ไข……”
ส้าวส้วยยิ้มแล้วมองท้องฟ้าที่ไกลห่าง ทะเลสีครามและท้องฟ้าสีฟ้ามาบรรจบกันในระยะสายตา กลายเป็นเส้นที่เลือนราง ทะเลและท้องฟ้าเป็นสีเดียวกัน ราวกับว่าประสานเป็นหนึ่งในที่ไกลห่าง
“สำหรับการพัฒนากำลังภายใน ความเป็นจริงมีประวัติมายาวนานมากแล้ว หลายปีที่ผ่านมานี้พวกเราทำกิจกรรมที่ประเทศต่างๆ พบว่ามีการบันทึกกำลังภายในที่โบราณสถานซึ่งมีประวัติศาสตร์ยาวนาน
ยาที่สามารถทำให้ฉัน ทำให้ลูกพี่บรรลุกำลังภายใน เป็นหนึ่งในความสำเร็จที่สำคัญที่สุดตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ การประสบความสำเร็จพิเศษว่านอกจากอาศัยพรสวรรค์และการฝึกซ้อมที่ลำบากแล้ว กำลังภายในสามารถบรรลุผ่านพลังภายนอกได้ ถูกคนสร้างขึ้นมา และไม่มีใครรู้ว่าอารยธรรมที่ถูกประวัติศาสตร์ทำลาย หรือองค์กรบางองค์กร จะมีวิธีการกระตุ้นกำลังภายในแบบสมบูรณ์และอย่างเป็นระบบหรือไม่……”
“นายอยากจะพูดอะไรกันแน่ ส้าวส้วย?”
“ฉันอยากจะบอกว่า ถ้าบนโลกใบนี้ยังมีสิ่งที่ทำให้มนุษย์ใช้ในการบรรลุกำลังภายใน บางทีอาจจะสามารถแก้ไขปัญหาที่นายกำลังเผชิญอยู่ก็ได้”
ตอนที่หลี่ฝางรู้สึกงงงวยกับคำพูดร่ายยาวของส้าวส้วย ทั้งยังถามด้วยความรำคาญแล้วนั้น จู่ๆส้าวส้วยก็ถอนสายตากลับมา แล้วมองไปที่หลี่ฝาง
“นี่เป็นสิ่งที่หัวหน้าคาดเดา กำลังภายในของคุณในตอนนี้สืบทอดมาจากลูกพี่ใหญ่ ยิ่งเหมือนอุปกรณ์ที่ลูกพี่ใหญ่ให้นายยืม ไม่ได้เป็นพลังจากตัวของนายเอง ถ้าสามารถมีวิธีกระตุ้นกำลังภายในของนายอีกครั้ง นายสามารถควบคุมกำลังภายในได้ แล้วกำจัดผลกระทบที่ไม่ดี
อีกทั้งสำหรับคนที่มีกำลังภายในอย่างนาย การกระตุ้นกำลังภายในอีกครั้งก็เป็นเรื่องที่สบายมาก สบายกว่าพวกจอมยุทธ์ที่ต้องฝึกฝนด้วยความลำบากเป็นร้อยเท่า”
“ซึ่งหมายความว่า ตอนนี้นายกำลังจะพาฉันไปหาของสิ่งนั้นใช่ไหม” พูดอ้อมไปอ้อมมา ท้ายที่สุดหลี่ฝางก็เข้าใจความหมายของส้าวส้วย
“ไม่ ของหาเจอแล้ว นายไปเอาเองก็พอแล้ว”
“ของอยู่ที่ไหน?” ดวงตาของหลี่ฝางเป็นประกายแวววับ
“เกาะสตาร์ อยู่ในตระกูลของเพื่อนฉัน ตอนนี้พวกเขาเจอเรื่องเดือดร้อน กำลังต้องการให้พวกเราไปช่วยเหลือ”
ส้าวส้วยยิ้มสดใส อธิบายที่มาที่ไปให้หลี่ฝางฟัง
คนที่เก็บของแบบนั้นเอาไว้ชื่อว่าซูเฉิง มีเส้นสายและอำนาจอย่างมากในเกาะสตาร์ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ
ซูเฉิงมีลูกชายสองคนและลูกสาวหนึ่งคน ลูกชายคนโตซูเหวินมีตำแหน่งสำคัญ ทำงานได้โดดเด่น ลูกชายคนที่สองซูโน่เป็นลูกเศรษฐีที่ตรงตามแบบฉบับ ทุกวันเอาแต่เที่ยวเล่นไม่ทำการทำงาน ส่วนลูกสาวคนเล็กซูเชี่ยนยังคงเรียนหนังสือ
“เพื่อนของฉันคนนั้น คือซูโน่ที่คนอื่นมองว่าเป็นคนผลาญตระกูล อย่าโดนหลอกเพราะชื่อของเขา นี่เป็นคนที่มีความสามารถมาก” ส้าวส้วยยิ้ม
ภาพลักษณ์ภายนอกของซูโน่คือคนผลาญตระกูล ทว่าความเป็นจริงเขามีความสามารถมากกว่าคนอื่น ทั้งยังมีชื่อเสียงด้วย
แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือคนในตระกูลของซูโน่ยังไม่มีใครรู้ตัวตนที่เขาซ่อนเอาไว้
ที่ส้าวส้วยรู้ตัวตนของเขา เป็นเพราะตอนที่เขากับหลอซ่าบุกเบิกตระกูล เคยรู้จักกับอำนาจของซูโน่
ถึงแม้ในตอนหลังจะร่วมงานกันน้อย แต่อย่างน้อยก็ยังมีมิตรภาพต่อกัน ไม่ได้ตัดขาดความสัมพันธ์
ครั้งนี้ผ่านการสืบหา ไล่ตามของสิ่งนั้นที่พวกเขาต้องการจนมาถึงตระกูลซู พบว่าตระกูลซูกำลังเผชิญกับปัญหาอยู่พอดี ด้วยเหตุนี้ส้าวส้วยจึงติดต่อซูโน่ ซูโน่เองก็รู้ถึงความสามารถของพวกเขา จากการร่วมงานทำให้เชื่อใจในอุปนิสัยของเขามากกว่า แน่นอนว่าต้องเชิญให้ส้าวส้วยมาช่วยด้วยความดีใจ
……
สามวันหลังจากนี้ เรือพาณิชย์ของซุนจื้อเหวินเคลื่อนเข้าใกล้เกาะสตาร์
หลี่ฝางมองดูไฟสว่างบนเกาะ ค่อยๆกลายเป็นภาพที่งดงาม ยังคงนิ่งเงียบไม่พูดอะไร
“คุณคะ คุณโอเคไหมคะ?” ซุนเฟยเดินมา แล้วเอ่ยถาม
วันนี้เธอสวมชุดเดรส เผยให้เห็นหุ่นอรชรของเธอ ตอนที่ลมทะเลพัดผ่าน หนาวเย็นเป็นพิเศษ
มองดูซุนเฟยที่หนาวเย็นจนตัวสั่น หลี่ฝางพูดเสียงเบา：“ไม่ต้องเชื่อฟังพ่อของคุณ ทำสิ่งที่คุณต้องการ”
ได้ยินหลี่ฝางพูดแบบนี้ ซุนเฟยตัวแข็งทื่อ
ด้วยประสาทการฟังของเขา ถ้าตั้งใจฟัง ทุกอย่างบนเรือนี้ไม่มีความลับใดๆ
ดังนั้นหลี่ฝางจึงได้ยินเป็นธรรม ซุนจื้อเหวินสั่งให้ซุนเฟยแสดงความสามารถของตน เพื่อให้หลี่ฝางอยู่ต่อ
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ซุนจื้อเหวินสั่งให้ซุนเฟยทำ เพียงแต่ก่อนหน้านี้ซุนเฟยไม่ยอมทำตามก็เท่านั้น
“ขอโทษด้วยนะคะ……” ซุนเฟยก้มหน้าลง
“นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณ” หลี่ฝางส่ายหน้า ในนัยน์ตาของเขา ซุนเฟยและเกาเมิ่งฉีทับซ้อนกันอีกครั้ง
“คุณเหมือนเพื่อนคนหนึ่งของผมมาก”
ทิ้งคำพูดนี้เอาไว้ หลี่ฝางกระโดด จู่ๆก็ตัวหายไปจากดาดฟ้า