NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 878 ไล่เป็ดขึ้นคอน
อย่างรวดเร็ว ซูโน่ขับรถพาหลี่ฝางเข้าไปยังคฤหาสน์
รถจอดลงบนพื้นหญ้าใกล้กับถนน ซูโน่แนะนำชายร่างสูงใหญ่หุ่นกำยำที่ยืนอยู่ไกลๆให้เขา：“นั่นคือพ่อของฉันเอง”
ทั้งสองเดินไป
ไกลๆ หลี่ฝางเห็นอย่างชัดเจ็น พ่อของซูโน่กำลังตีกอล์ฟ ถึงแม้ผมจะเริ่มขาวแล้ว แต่ยังดูกระปรี้กระเปร่า มีความหนักแน่นและใจกว้าง
ซูโน่พูด：“พ่อครับ ผมกลับมาแล้วครับ นี่คือเพื่อนของผม กู่เทียน มาเที่ยวหาผมที่เกาะสตาร์”
ทั้งสองปรึกษากันแล้วว่าจะใช้ชื่อกู่เทียนเพื่อนซ่อนตัวตนของหลี่ฝาง ถึงแม้ฟังดูแล้วจะเหมือนชื่อปลอม แต่หลี่ฝางไม่ได้สนใจ
“คุณลุงสวัสดีครับ” หลี่ฝางกล่าวทักทาย
“สวัสดี กู่เทียน” ซูเฉิงยิ้มให้หลี่ฝางอย่างเป็นมิตร “ซูโน่มีเพื่อนไม่เอาไหนเยอะ เพื่อนที่ดูเอางานเอาการอย่างนายมีไม่มาก พวกนายคบกันดีๆล่ะ”
ขณะพูด ซูเฉิงพูดกำชับซูโน่：“ช่วงนี้ออกไปข้างนอกให้น้อยหล่อย ด้านนอกวุ่นวาย”
“รู้แล้วครับ” ซูโน่ยิ้มแล้วพยักหน้า
“ไปกันเถอะกู่เทียน ฉันเตรียมห้องให้นายก่อน” ซูโน่พาหลี่ฝางเดินเที่ยวในคฤหาสน์ จากนั้นหยุดลงที่อาคารหลังหนึ่ง ให้กุญแจบ้านหลังนี้กับหลี่ฝาง
“ช่วงนี้นายอยู่ที่นี่ก่อน ขาดเหลืออะไรก็บอกฉันได้ตลอด”
“อืม” หลี่ฝางพยักหน้า “ดูเหมือนพ่อของนายก็จะรู้ตัวแล้วว่ามีปัญหา”
“เรื่องแบบนี้ปิดพ่อไม่ได้หรอก” ซูโน่ยิ้ม “ไม่แน่ว่าพ่อของฉันอาจจะจัดการทุกอย่างลับๆตั้งแต่เนิ่นๆแล้วก้ได้ คลี่คลายปัญหาทุกอย่าง”
ทั้งสองพูดคุยกัน ครู่หนึ่งมีคนเดินเข้ามา：“คุณชายน้อยครับ คุณหนูเชิญไปดื่มน้ำชาครับ”
“เข้าใจแล้ว” ซูโน่ยิ้มให้หลี่ฝาง “นายไปกับฉันสิ ไปหาน้องสาวของฉัน”
“ได้เลย” หลี่ฝางยิ้ม
ซูเชี่ยนน้องสาวของซูโน่เป็นผู้หญิงที่สวยเหมือนหญิงโบราณ ท่าทีของเธอดูใจกว้าง ทุกท่วงท่ามีความสง่าและงดงาม แม้แต่ตอนชงน้ำชา ทุกกิริยาของเธอทำให้คนหลงใหล
อย่างรวดเร็ว ซูเชี่ยนยื่นน้ำชาไปตรงหน้าหลี่ฝาง ยิ้มแล้วพูด：“เชิญดื่มน้ำชาค่ะ”
“ขอบคุณครับ” หลี่ฝางพยักหน้า ยกแก้วชาขึ้น
“คิดไม่ถึงจริงๆว่าพี่ชายของฉันจะมีเพื่อนแบบคุณด้วย ฉันคิดว่าเขาจะมีแต่เพื่อนไม่เอาไหนสักอีก”
ซูเชี่ยนมองหลี่ฝาง เอามือป้องปากแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม
หลี่ฝางชะงัก ไม่กล้าพูดอะไร
น่ากระอักกระอ่วนเกินไปแล้ว ความเป็นจริงถ้าคิดดูแล้ว หลี่ฝางกับซูโน่เป็นคนประเภทเดียวกัน
ซึ่งก็คือนับวันก็ยิ่งหมกมุ่นอยู่กับศิลปะการต่อสู้ เขาค่อยๆแก้นิสัยต่างๆของตนในอดีต ทำให้ดูเคร่งขรึมไม่น้อยก็เท่านั้น
ซูโน่เองก็ยิ้มประหม่า รีบเปลี่ยนบทสนทนาทันที
“จริงด้วยซูเชี่ยน เธออยากเรียนศิลปะการต่อสู้มาโดยตลอดไม่ใช่เหรอ? ฉันหาอาจารย์ที่เก่งมากๆมาให้เธอหนึ่งคน”
“อาจารย์?” ซูเชี่ยนชะงักเล็กน้อย จากนั้นดึงสติกลับมา เริ่มมองหลี่ฝางอย่างพิจารณา “คุณกู่เทียนคนนี้เหรอคะ?”
บนตัวของหลี่ฝางเธอมองไม่เห็นอะไรพิเศษ นั่นเป็นเรื่องธรรมดา หลี่ฝางบรรลุกำลังภายใน ออร่าที่เดิมทีแผ่ออกมาในตอนแรกเวลานี้ก็เก็บลงไปหมดแล้ว ดูแล้วจึงไม่แตกต่างจากคนธรรมดา
ถึงแม้จะดูไม่ออกว่าหลี่ฝางมีอะไรพิเศษ แต่ซูเชี่ยนก็ไม่ได้ปฏิเสธ เพียงแค่ยิ้มบางๆแล้วตอบตกลงก็เท่านั้น
อย่างรวดเร็ว ซูโน่นั่งไม่นิ่งแล้ว ทิ้งหลี่ฝางเอาไว้ที่นี่ ดื่มน้ำชากับซูเชี่ยน
“อาจารย์กู่เทียน ฉันมาฝึกศิลปะการต่อสู้ตอนอายุเท่านี้มันสายเกินไปรึเปล่าคะ?” ซูเชี่ยนถาม
เธอเป็นผู้หญิงฉลาด ถึงแม้จะไม่ค่อยเชื่อว่าหลี่ฝางเก่งกาจ ไม่ได้ใช้การเค้นถามเพื่อทำให้ทั้งสองกระอักกระอ่วน แต่เปลี่ยนเป็นการซักถาม
“ไม่สายไปครับ” หลี่ฝางยิ้ม “ถ้าคุณอยากจะเรียนป้องกันตัวนิดหน่อย หรือเพื่อสุขภาพที่แข็งแรง ไม่ว่าจะเรียนตอนไหนก็ไม่สายไปครับ”
สำหรับสิ่งที่สองพี่น้องทำกระทันหันแบบนี้ ทำให้หลี่ฝางตะลึงเล็กน้อย คาดว่าก่อนหน้านี้ซูโน่คิดว่าส้าวส้วยเป็นคนมาที่นี่ ดังนั้นจึงเตรียมการเอาไว้แบบนี้ แต่ตอนนี้คนที่มากลับเป็นหลี่ฝาง เขาจึงทำได้เพียงไล่เป็ดขึ้นคอน แต่หลี่ฝางเรียนศิลปะการต่อสู้แค่ไม่กี่วัน ไม่แน่ว่าอาจจะไม่มีความรู้เทียบเท่ากับซูเชี่ยนที่ได้เห็นและได้ยินเรื่องนี้มาตั้งแต่เด็กก็ได้
แต่ว่าตอนนี้หลี่ฝางแสดงเป็นยอดฝีมือ จึงทำได้เพียงกดฟันสู้เท่านั้น
“ความเป็นจริงฉันอยากจะเห็นวรยุทธ์ที่แท้จริง แต่น่าเสียดายสำนักศิลปะการต่อสู้ที่ฉันเคยเห็นไม่มีที่ไหนเป็นของจริงเลยค่ะ” ซูเชี่ยนถอนหายใจ
“แน่นอน จุดประสงค์หลักก็คือทำให้สุขภาพของตนเองแข็งแรง ฉันร่างกายอ่อนแอและป่วยง่ายตั้งแต่เด็ก หวังว่าฝึกศิลปะการต่อสู้จะช่วยทำให้สุขภาพร่างกายของฉันแข็งแรงขึ้นมาบ้าง”
“เรื่องนี้ง่ายครับ” หลี่ฝางพยักหน้า อย่างน้อยเขาก็เคยเรียนที่ส้าวส้วยมาก่อน อย่างมากก็แค่สอนที่ส้าวส้วยเคยสอนเขาอีกรอบเท่านั้น
พูดคุยกันอีกพักหนึ่ง หลี่ฝางลุกขึ้นแล้วขอตัว ออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว
หลังจากหลี่ฝางไปไม่นาน ซูเชี่ยนก็นั่งเงียบครู่หนึ่ง ยกน้ำชาขึ้นมาดื่ม
“คุณเฉิน ทำไมคุณถึงมาด้วยตนเองคะ?”
ชายชุดดำวัยกลางคนเดินออกมา
“ช่วงนี้สถานการณ์สับซ้อน พวกเราไม่มีข่าวจากองค์กรลับ แต่ความอันตรายนั้นไม่ได้หายไป ดังนั้นผมจึงขอแนะนำให้ช่วงนี้คุณระมัดระวังตัวหน่อย” ชายชุดดำพูดเสียงเคร่งขรึม
“อันตรายในความมืดยากจะต้านทาน” ซูเชี่ยนจิบน้ำชา ถอนหายใจ
“ดังนั้นคุณมาปกป้องฉัน?”
“ใช่ครับ”
“แล้วพ่อกับพี่ชายฉันจะทำยังไงคะ?”
“ไม่ต้องเป็นห่วงครับ พ่อของคุณไม่มีวันตกอยู่ในอันตราย”
“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ ดูท่าครั้งนี้พ่อขะใช้อำนาจทั้งหมดแล้ว” ซูเชี่ยนโล่งอก ยิ้มบางๆ
“ระยะนี้รบกวนคุณด้วยนะคะ”
“เป็นหน้าที่ของผมครับ” ชายชุดดำโค้งตัวลงเล็กน้อย แล้วหายไปจากห้องอย่างรวดเร็ว