NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 913 สามล้าน
“เถ้าแก่ บอกราคามาเลย” หลี่ฝางไม่พูดพร่ำทำเพลง ท่าทีแสดงความต้องการของตนอย่างชัดเจน
“ชิ้นนี้ผมเสี่ยงอันตรายถึงชีวิตกว่าจะได้มาก ดังนั้น……” จ้าวเหล่าลิ่วกลอกตาไปมา และรีบพูดขึ้น
“เอาล่ะ บอกราคามาเลย ไม่ต้องพูดพร่ำแล้ว” หลี่ฝางรีบหยุดไม่ให้จ้าวเหล่าลิ่วพูดต่อ
เขาไม่อยากพูดต่อราคาไปมาเสียเวลา ขอแค่จ้าวเหล่าลิ่วไม่โลภไปจนน่าเกลียด หลี่ฝางใช่ว่าจะรับราคาสูงไม่ได้
จ้าวเหล่าลิ่วเห็นหลี่ฝางพูดแบบนี้ กลับเกิดความลังเลกับตัวเอง
เขาก็ไม่รู้ราคาที่แท้จริงของของชิ้นนี้ จึงทำได้แค่บอกราคาตามที่ตัวเองคาดเดาไป
เดิมทีในใจของเขาตั้งราคาของชิ้นนี้แค่ไม่กี่แสน แต่พอเห็นหลี่ฝางเหมือนกับคนที่ไม่ขาดเงินอย่างนั้น เขาจึงอยากจะตั้งราคาสูงๆ ดู
จ้าวเหล่าลิ่วจึงลองชูนิ้วขึ้นมาสามนิ้วและส่ายไปมา
“สามแสน?” หลี่ฝางถาม
ทันใดนั้นจ้าวเหล่าลิ่วก็หมดคำพูดทันที ของราคาสามแสน ไม่เคยมีปรากฏในที่แห่งนี้ ของที่นี่ไม่ว่าชิ้นไหนราคาต่ำสุดก็ต้องเจ็ดแปดแสน? ราคาหลักล้านถือได้ว่าเป็นเรื่องปกติที่พบได้
“สามล้าน” จ้าวเหล่าลิ่วเอ่ยปากบอกราคา
แต่หลี่ฝางหลังจากที่ได้ยินราคานี้กลับขมวดคิ้ว ดูเหมือนว่าจะไม่พอใจกับราคานี้มากๆ
จ้าวเหล่าลิ่วที่มองอยู่ ก็รีบพูดขึ้น： “สามล้านไม่แพงเลยครับ พี่ชาย ผมเสี่ยงชีวิตถึงจะได้ของชิ้นนี้มา สามล้านเหรียญ ไม่เสียเปรียบเลย”
ที่จริงตอนที่จ้าวเหล่าลิ่วเริ่มจะบอกราคาหลี่ฝางก็เดาออกว่าเป็นสามล้าน แต่แค่เขาจะตอบตกลงเร็วไปไม่ได้ ไม่อย่างนั้นจ้าวเหล่าลิ่วก็จะโลภมากอย่างไม่จบไม่สิ้น
ดังนั้นหลี่ฝางจึงจงใจแสดงละครฉากนี้ เพื่อจะให้จ้าวเหล่าลิ่วตกใจ และก็จริง หลังจากที่เขาเงียบอยู่สักพัก จ้าวเหล่าลิ่วก็เลิ่กลั่กขึ้นมา
หลี่ฝางรู้ว่ากำลังได้ที่แล้ว จึงพยักหน้าแล้วพูด： “ก็ได้ งั้นก็สามล้าน……”
แต่แค่ในตอนนั้นจู่ๆ ก็มีเสียงอีกเสียงขัดคำพูดของหลี่ฝาง ดังขึ้นมาจากด้านหลัง： “ชิ้นนี้ฉันเอา！”
ตาสองข้างของหลี่ฝางหรี่ลง หันกลับไปมอง กลับเห็นชายหนุ่มคนนึง ใบหน้าของเขามีความเย่อหยิ่งรางๆ กำลังมองแหวนนิ้วโป้งในมือของหลี่ฝาง
“นั่นคือลูกชายคนเดียวของชิวเฉิงหลี่ ชิวกวางหมิง?” รอบข้างมีเสียงนินทาดังขึ้น
“นั้นคือคนที่ว่ากันว่าจะแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับหุบเขาราชายาคนนั้น?”
“ใช่ ทำไมเขาถึงกลับมาที่นี่?”
หลี่ฝางได้ยินชื่อชิวกวางหมิง ทันใดนั้นในหัวก็มีข้อมูลของเขาลอยขึ้นมา จึงอดไม่ได้ที่จะมองชิวกวางหมิงนานหน่อย
ชิวกวางหมิงกลับไม่ได้ใส่ใจสายตาของหลี่ฝางเลยสักนิด พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแบบไม่ให้ใครแย่งพูด： “สามล้านใช่มั้ย ชิ้นนี้ฉันเอาแล้ว”
พูดจบ ชิวกวางหมิงก็โยนบัตรใบนึง ยื่นไปทางจ้าวเหล่าลิ่ว
แต่ว่าจ้าวเหล่าลิ่วไม่ได้ตอบรับด้วยสีหน้ายินดี แต่กลัวพูดอย่างลำบากใจ： “ขออภัยด้วยครับ คุณชายชิว แหวนนิ้วโป้งหยกชิ้นนี้ขายไปแล้วครับ”
หลี่ฝางคิดไม่ถึงว่าจ้าวเหล่าลิ่วจะพูดจริงใจได้ขนาดนี้ อดไม่ได้ที่จะยกย่องจ้าวเหล่าลิ่วเล็กน้อย
ชิวกวางหมิงกลับแคร์แต่อย่างใด： “แล้วยังไง เขาจ่ายเงินแล้วเหรอ?”
“เอ่อ……” เมื่อจ้าวเหล่าลิ่วกำลังจะเอ่ยปาก จู่ๆ ในขณะนั้นก็รู้สึกบรรยากาศที่กดดัน จึงตกใจและเงียบลงไปทันที
“คุณชายบอกว่าจะเอาของชิ้นนี้ของนาย นายก็รีบเอาของมา ยังไงก็จ่ายเงินแล้ว นายอย่ามาพูดมาก！”
ผู้เฒ่าคนนึงเดินมาจากข้างหลังของชิวกวางหมิง ออร่าที่น่ากลัวนั่นมันแผ่ระเบิดออกมาจากตัวของเขา
ความแข็งแกร่งของผู้เฒ่าคนนี้คือจุดสูงสุดของกำลังภายนอก หลี่ฝางรู้สึกอยู่ครู่ ระยะห่างจากปรมาจารย์ก็ไม่ไกลแล้ว
ความแข็งแกร่งแบบนี้ อยู่ที่นี่ก็ถือได้ว่าอันดับสูงสุดๆแล้ว ถึงยังไงปรมาจารย์ก็ไม่ได้เจอกันง่ายๆ
แล้วก็เบื้องหลังของผู้เฒ่าคนนี้ยังเป็นตระกูลชิว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะมีคนกล้าพูดอะไร
จ้าวเหล่าลิ่วในตอนนั้น ถูกออร่าของผู้เฒ่าทำให้ตกใจไปหมดแล้ว แต่ก็ยังคงไม่ได้ยอม พูดขึ้นอย่างเสียงเบา： “ทำธุรกิจใครมาก่อนก็ได้ก่อนไม่ใช่หรือ……”
ท่าทีแบบนี้ ทำให้คนชื่นชมขึ้นมาทันที
ผู้เฒ่าได้ยินแบบนี้ก็โมโหขึ้นมาทันที： “ไม่รู้จักดีชั่ว！”
ผู้เฒ่าพูด พลางจะลงไม้ลงมือสั่งสอนจ้าวเหล่าลิ่ว แต่ว่าขณะที่ง้างมือ ก็ถูกชิวกวางหมิงห้ามไว้
ที่นี่คนเยอะขนาดนี้ ถ้าหากชิวกวางหมิงให้ผู้เฒ่าลงมือจริงๆละก็ งั้นก็เหมือนสร้างภาพลักษณ์ว่าตระกูลชิวเป็นพวกรังแกคน เกรงว่าจะติดตัวเขาไปอย่างแน่นจะสลัดออกก็ไม่ได้
ตอนนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญของตระกูลชิว ชิวกวางหมิงจะก่อปัญหาขึ้นมากไม่ได้
ดังนั้นชิวกวางหมิงจึงยื่นข้อเสนอให้กับหลี่ฝาง พูดว่า： “คุณชายกู่ แหวนนิ้วโป้งหยกชิ้นนี้ ฉันเพิ่มให้อีกหนึ่งล้าน ยกให้ฉันเถอะ”
“นายรู้จักฉัน?” หลี่ฝางประหลาดใจเล็กน้อย
ชิวกวางหมิงพูดพลางยิ้มเบาๆ ： “ถึงแม้ฉันจะไม่รู้จักนาย แต่ก็รู้ว่าท่านพ่อส่งชิวทิงหยุนไปปรนนิบัติปรมาจารย์ยุทธภพ และปรมาจารย์ท่านนั้นมีเพื่อนที่แซ่กู่คนนึง แถมปรมาจารย์ท่านนั้นยังเป็นคนต่างชาติ แน่นอนว่าต้องแยกออกได้ง่ายมากๆ”
หลี่ฝางพยักหน้า ชิวกวางหมิงวิเคราะห์ได้ไม่เลว
เห็นหลี่ฝางพยักหน้า ชิวกวางหมิงก็ถามขึ้นอีก： “คุณชายกู่ ไม่ทราบว่าคุณจะตัดใจมามันได้มั้ย?”
“ขอโทษด้วย” หลี่ฝางส่ายหน้า และตอบปฏิเสธ “ฉันชอบแหวนนิ้วโป้งหยกชิ้นนี้มากๆ ”
ในแหวนนิ้วโป้งหยกชิ้นนี้ ซ่อนพลังที่น่าอัศจรรย์บางอย่างเอาไว้ บางทีอาจจะทำให้พลังของหลี่ฝางก้าวหน้าขึ้นไปอีกขั้น หลี่ฝางจะยอมปล่อยไปได้ยังไง
ทันใดนั้นชิวกวางหมิงก็ขมวดคิ้ว ในใจก็มีความโมโหขึ้นมาจริงๆ แล้ว
ที่จริงเขาคิดว่าถ้าพูดอย่างเกรงใจ หลี่ฝางก็จะยอมปล่อยของชิ้นนี้ให้เขา คิดไม่ถึงว่าหลี่ฝางจะไม่ไว้หน้ากันเช่นนี้