NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 915 ศึกครั้งใหญ่
ถึงแม้รอบตัวพวกเขาจะมีคนล้อมอยู่เยอะ แต่กลับไม่มีใครกล้าออกมาพูดอะไร
ถึงยังไงความสามารถของชายร่างหนาสองคนนั้นไม่ธรรมดา และก็เป็นยอดฝีมือที่มีชื่อ และชายร่างหนาสองคนนั้นก็มีเหตุผลจริงๆ เป็นธรรมดาที่คนในลานนี้จะไม่อยากสอดมือเข้ามายุ่ง
“เอาล่ะ ไม่พูดพร่ำเพื่อแล้ว ราคาของแจกันโบราณนี้ของพวกเรา อย่างน้อยก็ต้องมากกว่าหนึ่งพันล้านขึ้น พวกเราก็ไม่รังแกเธอ เธอเอาเงินพันล้านมาชดใช้พวกเราก็โอเคแล้ว”
พูดอยู่ตั้งนาน ชายร่างหนาสองคนนั้นจู่ๆก็พูดขึ้น
“หนึ่งพันล้าน?”
เมื่อหยูหลิงฮุ่ยได้ยินก็ช็อกไปทันที นี่มันรีดไถเธอชัดๆ
ที่บ้านเธอก็ไม่ได้มีตังค์อะไร อาจจะใช้ฐานะของจอมยุทธ ทำธุรกิจเล็กน้อย เงินสิบล้านยังพอเอามาได้อยู่ แต่ว่าหนึ่งพันล้านมันไม่ใช่เรื่องที่เธอจะนึกถึงได้เลย
“ทำไม หามาไม่ได้?” สองพี่น้องก็สบตากัน และยิ้มฮี่ๆ พลางพูด： “หามาจ่ายไม่ได้ก็ได้ พวกเราพี่น้องก็เสียเปรียบหน่อย เธอก็เอาตัวมาแลกแล้วกัน！”
“แจกันใบนี้ฉันไม่ได้เป็นคนทำแตกสักหน่อย！” หยูหลิงฮุ่ยพูดขึ้นมาอย่างทนไม่ไหว “เห็นได้ชัดว่าพวกนายโยนมาเอง ฉันไม่ได้ไปแตะโดนสักนิดเดียว！”
ตอนนี้เธอเข้าใจแล้ว ว่าตนถูกสองพี่น้องมิจฉาชีพนี้เล่นงานแล้ว
“นี่เธอหมายความว่าไง จะบอกว่าพวกเราสองคนขู่กรรโชกเธอหรือไง！” ทันใดนั้นสองพี่น้องก็แสดงสีหน้าเหี้ยมโหด “ได้ เธอเอาหลักฐานออกมา พวกเราก็จะรับ หามาไม่ได้ เธอก็ไม่ต้องไปไหนเลย！”
“นาย คนรอบข้างเขาเห็นกันหมดแล้ว!” หยูหลิงฮุ่ยพูดอย่างไม่ได้รับความเป็นธรรม
“ใครเห็นกัน? ใครเห็น!” สองพี่น้องเงยหน้ามองไปรอบๆ นัยน์ตาโหดเหี้ยมอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ และข่มขู่ชัดๆ
“ใครเห็นก็ก้าวออกมาเป็นพยานให้แม่สาวคนนี้หน่อย!”
หยูหลิงฮุ่ยอดไม่ได้ที่จะมองไปรอบๆ ด้วยสายตาอ้อนวอนให้คนออกมาเป็นพยานให้เธอ
ถึงยังไง เมื่อกี้ก็เห็นได้ชัดว่าเขาทำเอง ต้องมีคนไม่น้อยที่เห็นฉากนี้
แต่ความหวังของเธอกลับพังไม่เป็นท่า คนรอบข้างมากมายขนาดนี้ แต่ไม่มีใครสักคนกล้าออกมายันกับชายร่างหนาสองคนนี้เลย
ในใจของหยูหลิงฮุ่ย ก็ค่อยๆ สิ้นหวังลง
“เป็นไงน้องสาว” ชายร่างหนาสองคนยิ้มอย่างดุร้ายและถาม “ตอนนี้เธอควรจะยอมรับได้แล้วใช่มั้ย? ชดใช้เงินมาซะดีๆ หรือไม่ก็เอาตัวมาแลก เธอเลือกเอาเองแล้วกัน!”
หลี่ฝางที่เห็นภาพนี้ ก็ตัดสินใจว่าจะเข้าไปช่วยหยูหลิงฮุ่ยสักครั้ง
แต่ว่าไม่ต้องรอให้เขาลงมือ ก็เห็นว่ามีชายวัยกลางคนผิวคล้ำพุ่งเข้าไปก่อนแล้ว แหวกผู้คนไปอีกทาง และตะโกนเสียงดัง： “พวกนายมันมิจฉาชีพโยนลงไปเอง ฉันเห็นได้อย่างชัดเจนเลย！”
เมื่อเห็นการปรากฏตัวของชายวัยกลางคนผิวคล้ำ หลี่ฝางก็เข้าใจว่าตัวเองไม่ต้องลงมือแล้ว เพราะว่าผู้ชายคนนั้นก็คือไท่ซาง
และเมื่อเห็นไท่ซางถึงกับกล้าออกหน้าแทนหยูหลิงฮุ่ย สีหน้าของชายร่างหนาสองคนนั้นก็ดูแย่ลงขึ้นมา
ที่จริงเรื่องนี้มีโอกาสจะสำเร็จอยู่มาก พวกเขาสามารถเอาสาวสวยคนนี้มาได้อยู่แล้ว ใครจะคิดว่าจะมีคนกระโดดออกมาหาเรื่องใส่ตัว ในตอนนี้ทำให้พวกเขาโมโหขึ้นในใจ พลางมองไปทางไท่ซางด้วยสายตาไม่เป็นมิตร
“นายพูดอีกรอบสิ นายเห็นอะไร！” ชายร่างหนาจ้องไท่ซางอย่างเหี้ยมๆ นัยน์ตานั่นราวกับจะกินเขาทั้งตัว
“ฉันบอกว่าเห็นพวกนายสองคนโยนมันลงไปเอง ตั้งใจขู่กรรโชกสาวสวยคนนี้ ทำไม พวกนายสองคนยังไม่ยอมรับ?”
แน่นอนว่าไท่ซางไม่กลัวพี่น้องสองคนนี้ และก็ใช้ท่าทีที่แข็งกร้าวพูดขึ้นเสียงดังเช่นกัน ราวกับเมื่อครู่เขายื่นอยู่ด้านข้างและเห็นทุกสิ่งอย่างนั้น
แต่ที่จริงแล้วเขาไม่ได้เห็นอะไรเลย เมื่อไม่กี่นาทีก่อนเขายังจีบสาวอยู่ที่อื่นอยู่เลย แต่แค่เขาไม่แสดงฐานะของตน อีกฝ่ายจึงไม่สนใจเขา เขาจึงมาถึงที่นี่อย่างหงอยๆ ก็เห็นฉากนี้พอดี
ไท่ซางในตอนนี้ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ฟังแต่สองสามประโยคก็โดดเข้าไป ไม่สนอะไรทั้งสิ้นว่าเกิดอะไรขึ้น
สองพี่น้องนั่นถูกไท่ซางทำให้โมโหสุดๆ ต่างก็กำหมัดแน่น แทบอดไม่ได้ที่จะคว้าไท่ซางมาอัดให้ตายคามือ
“ทำไม พวกนายสองคนคงจะไม่ขายหน้าจนโมโห แล้วบ้าไปแล้วใช่มั้ย?” ไท่ซางหัวเราะเหอะๆ และพูดดูถูกต่อ “พวกนายอย่ากัดฉันนะ ฉันกลัวจะเป็นโรคพิษสุนัขบ้า”
“อยากตายไงว่ะ！” พี่น้องสองคนตะคอกออกมาเสียงดัง และพุ่งเข้าไปหาไท่ซาง คิดว่าจะสั่งสอนไท่ซางสักยก ให้เขารู้ถึงว่าพูดมั่วซั่วแล้วจะต้องเจอกับอะไร
ผู้คนที่อยู่ให้ลานเห็นสองพี่น้องนั่นจู่ๆ ก็ลงมือ ก็ไม่ได้แสดงอาการประหลาดใจเลย และกลับถอยหลังออกไปอย่างเร็ว ให้ที่มันกว้างขึ้น เพื่อเลี่ยงการโดนลูกหลง
ที่จริงแล้วคนไม่น้อยก็รู้ถึงชื่อเสียงของสองพี่น้องนี่ และรู้ถึงความสามารถของพวกเขาเป็นอย่างดี ดังนั้นจึงถอยห่างให้ทันที แล้วรอดูเรื่องสนุกๆ
แต่ที่ทำให้พวกเขาคาดไม่ถึงก็คือ เรื่องสนุกๆ ครั้งนี้ยังไม่ทันเริ่ม ก็สิ้นสุดเสียแล้ว
ต่อหน้าคนทั้งหมด เห็นแค่สองพี่น้องนั่นถูกไท่ซางบีบคอไว้ซ้ายคนขวาคน ถึงแม้จะดิ้นอย่างสุดแรงยังไง ก็กลับถูกบีบแน่นขึ้นมือบีบแน่นจนหายใจเริ่มยาก ต่างเริ่มตาเลือกกันแล้ว
ทันใดนั้นรอบข้างก็เกิดความโกลาหลขึ้น
ทุกคนคาดไม่ถึงว่าคนรูปลักษณ์ธรรมดา แถมยังน่าเกลียดเล็กน้อยคนนี้ถึงกับแอบซ่อนฝีมือเอาไว้ แม้แต่การลงมือของเขา คนที่อยู่ที่นี่มีไม่กี่คนที่เห็นได้ชัดเจน
สองพี่น้องนั่นถูกไท่ซางจับไว้ในมือราวกับหมา ผู้คนที่เห็นก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเย็นวาบขึ้น
ถ้าไท่ซางเพิ่มแรงขึ้นอีกหน่อย ก็เกือบจะบีบคอสองคนนั้นตายได้เลย