NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่ 916 แสดงพลังที่เหนือกว่า
“เขาคือปรมาจารย์แห่งยุทธภพเหรอ！” กลุ่มคนรอบข้างจู่ๆ ก็ร้องออกมาอย่างช็อก ทันใดนั้น ทุกคนก็ตกใจกันหมด
ปรมาจารย์แห่งยุทธภพ นั่นไม่ใช่ว่าจะเจอกันง่ายๆ เหมือนกับไม่กี่ท่านที่มาเข้าร่วมศึกชิงจ้าวยุทธภพครั้งนี้ ธรรมดาแล้วจะต่างคนต่างอยู่ รอให้ศึกพรุ่งนี้เริ่มอย่างเงียบๆ ไม่ออกมาเดินเตร็ดเตร่
ส่วนไท่ซางสามารถพูดได้ว่าเป็นปรมาจารย์แห่งยุทธภพคนแรกที่คนพวกนี้ได้เจอ จะให้คนพวกนี้ไม่ตกใจได้ยังไง
ส่วนพี่น้องคู่นั้น ก็หวาดกลัวขึ้นมามากๆ ทันที ทั้งร่างสั่นเทา
พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่า เป็นถึงปรมาจารย์ จะมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ และยังซ่อนฐานะมาลงมือกับเขา
ไม่งั้นนอกจากพวกเขาจะสมองพัง ไม่อย่างนั้นยังไงก็ไม่กล้าลงมือกับไท่ซาง
ตอนนี้พวกเขาอยากจะเปิดปากอ้อนวอน แต่ว่าแม้แต่อ้าปากยังไม่ได้เลย มีคำพูดตั้งมากมาย แต่พูดไม่ได้ก็ไม่มีประโยชน์
ที่จริงแล้วถ้าหากสองคนนี้ไม่มีทักษะ ถูกไท่ซางบีบคอแบบนี้ คนปกติก็คงขาดอากาศหายใจตายไปนานแล้ว
เป็นแบบนี้ผ่านไปสองนาทีเต็มๆ กลุ่มคนจึงถูกแยกอีกครั้ง ก็เห็นว่าพ่อบ้านเฒ่าตระกูลชิวแทรกตัวเข้ามา
ที่จริงเวลานี้พ่อบ้านเฒ่าของพักผ่อนแล้ว กลับถูกคนปลุกจนตื่น บอกว่าปรมาจารย์ไท่ซางท่านนั้นปะทะกับคนอื่น
เมื่อได้ยินแบบนี้ความง่วงของพ่อบ้านเฒ่าหายสิ้นเป็นปลิดทิ้ง และรีบมาที่นี่ทันที
วันนี้เขาได้เห็นนิสัยของไท่ซางมามากแล้ว เมื่อคุยกันไม่รู้เรื่องเอะอะก็สร้างความวุ่นวาย จะกล้าให้เขาไปปะทะกับคนอื่นๆ ได้ยังไง
ดังนั้นไม่นานพ่อบ้านเฒ่าจึงรีบมาถึงที่นี่ และเห็นไท่ซางบีบคอสองคนนั้นไม่ปล่อย จนสองคนนั้นหน้าเขียวแล้ว
“ปรมาจารย์ไท่ซาง！” พ่อบ้านเฒ่าพูดเรียกไท่ซางอย่างเคารพ
เขาไม่กล้าให้คนมาตายบนที่ของตระกูลชิว ไม่เช่นนั้น ศึกชิงจ้าวยุทธภพครั้งนี้ต้องวุ่นวายแน่
ถึงยังไงตระกูลชิวก็เป็นเจ้าภาพจัดศึกชิงจ้าวยุทธภพ ถ้าหากแม้แต่ชีวิตของผู้เข้าร่วมยังรับรองไม่ได้ งั้นใครจะเชื่อถึงความสามารถของตระกูลชิวกัน?
ดังนั้นแม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับไท่ซาง พ่อบ้านเฒ่าจึงทำได้แค่กัดฟันทำต่อไป
คนรอบข้างแน่นอนว่าต้องรู้จักพ่อบ้านเฒ่า เมื่อเห็นเขาปรากฏตัว ผู้คนจึงคิดว่า ไท่ซางคงจะไม่ทำให้ลำบากใจ และปล่อยชายร่างหนาสองคนนั้นไป
ถึงยังไงวิทยายุทธของพ่อบ้านเฒ่าก็ถือว่าอยู่ในจุดสูงสุดแล้ว เบื้องหลังก็เพิ่งตระกูลชิว แม้ว่าจะเป็นปรมาจารย์ ก็คงต้องไว้หน้ากันบ้าง
แต่ไท่ซางไม่ได้ทำเช่นนั้นเลย เขาได้ยินเสียงของพ่อบ้านเฒ่า แต่กลับแค่หันไม่จ้องพ่อบ้านเฒ่าตาเขม็ง และยังปล่อยออร่าของปรมาจารย์ที่แข็งแกร่งมากขึ้นไปอีก
ทันใดนั้น ผู้คนต่างช็อกกันเข้าไปอีก
เห็นท่าทีของไท่ซางที่ไม่เห็นพ่อบ้านเฒ่าอยู่ในสายตา นั่นไม่เท่ากับว่า เขาไม่สนใจตระกูลชิวเลยไม่ใช่เหรอ?
“เอ่อ ปรมาจารย์ไท่ซาง ทำไมท่านถึงทำเช่นนี้กัน” พ่อบ้านเฒ่าทำอะไรไท่ซางไม่ได้จริงๆ ทำได้แค่พูดกล่อมดีๆ ： “ท่านเห็นแก่หน้าตระกูลชิวเถอะครับ อย่าสร้างเรื่องอะไรขึ้นมาระหว่างช่วงศึกชิงจ้าวยุทธภพเลยครับ ตอนนี้ปล่อยพวกเขาสองคนลงเถอะนะครับ”
“คุณรู้จักพวกเขา?” ไท่ซางถามด้วยสีหน้าดุๆ
“ไม่รู้จักครับ แต่ถึงยังไงตอนนี้พวกเขาอยู่ในพื้นที่ของตระกูลชิว” พ่อบ้านเฒ่ายิ้มแห้งๆ พลางพูด： “ท่านรอสักสองวัน รอให้ศึกชิงจ้าวยุทธภพสิ้นสุดลง ท่านจะทำอะไรพวกเขาก็แล้วแต่ท่านเลยครับ ท่านว่าแบบนี้ได้มั้ยครับ?”
สองพี่น้องนั่นจะเป็นจะตายไม่ได้สำคัญกับพ่อบ้านเฒ่าเลย ที่สำคัญคือศึกชิงจ้าวยุทธภพต้องดำเนินไปอย่างลุล่วงราบเรียบ ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องกล่อมไท่ซางให้ได้ ไม่ให้เขาก่อเรื่องขึ้นในช่วงเวลานี้
“เหรอ?” ไท่ซางมองไปที่สองพี่น้องนั่น แต่นัยน์ตาของสองพี่น้องนั่นมีความขอร้องอ้อนวอนอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ สีหน้าแดงก่ำ นัยน์ตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดแดง มองดูแล้วเหมือนคนใกล้จะสิ้นใจตายอย่างนั้น
สองคนนี้ถูกไท่ซางบีบคอมาตั้งนาน ยังหนักแน่นมาได้ ก็ถือว่าพวกเขามีความสามารถพอตัว
“ก็ได้ งั้นตอนนี้ฉันปล่อยพวกเขาไปสักครั้ง” ไท่ซางนึกสิ่งที่หลี่ฝางย้ำนักย้ำหนาขึ้นมาได้ จึงปล่อยมือออก และเขวี้ยงสองพี่น้องนั่นลงกับพื้น “แต่ว่า ถ้าหากหลังจากศึกชิงจ้าวยุทธภพพวกเขายังอยู่ที่นี่ งั้นฉันจะ……”
สองพี่น้องที่นอนกองอยู่กับพื้นอ้าปากค้างครู่นึง หลังจากนั้นก็ขอบคุณไปทางไท่ซาง ในที่สุดก็สามารถหายใจออก สองพี่น้องนั่นคลานขึ้นมาก็รีบถอยไปทันที แม้แต่ของของตนยังไม่กล้าเก็บ
หลังจากนี้สองพี่น้องนี่ก็คงไม่กล้าอยู่ที่ตระกูลชิวต่อ จึงออกไปในคืนนั้นเลย เวลาหนึ่งคน พวกเขาทั้งสองไม่กล้าแม้แต่จะหยุดฝีเท้าเผ่นหนี
พวกเขาทั้งรู้ว่าครั้งนี้ได้เข้าไปหาเรื่องไท่ซาง ยังจะกล้าอยู่ต่อหาที่ตายเหรอ ตอนนี้ไท่ซางเห็นแก่หน้าตระกูลชิวจึงปล่อยพวกเขาไปสักครั้ง แน่นอนว่าพวกเขาจะต้องหนีไปทันที
พี่น้องของคนนี้ไม่มีอะไร แต่ปฏิกิริยาตอบสนองก็ยังมีอยู่ ไม่งั้นอาศัยแค่ลีลาหลอกลวงสองพวกเขาทั้งสอง ก็คงจะตายที่ไหนไม่รู้ไปตั้งนานแล้ว
ที่จริงไท่ซางไม่ได้ใส่ใจว่าพี่น้องสองคนนั้นจะเป็นจะตาย เขาแค่อยากจะให้พ่อบ้านเฒ่าออกหน้า มาให้เขาแสดงถึงพลังที่เหนือกว่า ให้คนอื่นตกใจ แบบนี้ ถึงจะทำแผนขั้นต่อไปได้สะดวก
จีบสาว
ถ้าไม่ใช่เพราะจะจีบสาว เขาคงจะขี้เกียจยุ่งกับเรื่องพวกนี้ คนอื่นจะเป็นจะตาย มันเกี่ยวอะไรกับเขา?
“แยกย้ายกันแล้ว ดูอะไรกัน น่าดูนักหรือไง? อยากจะมาฝึกกับฉันหรือไง?” ไท่ซางมองกลุ่มคนที่มุงดู แล้วตะโกนเสียงดัง แสดงท่าทีไม่พอใจเป็นอย่างมาก
ในตอนนี้หลี่ฝางยังคงจ้องมองเขาอย่างเงียบๆ ในฝูงชน เขารู้สึกว่าเขาออกหน้าขนาดนี้มันขัดกับความต้องการของหลี่ฝางแล้ว แน่นอนว่าเขาไม่ต้องการถูกผู้คนมองต่อไป