NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่619 ตู้เฟยโดนคุณฆ่าใช่ไหม？
เมื่อครู่ หลี่ฝางเคยกังวลปัญหานี้จริงๆ ปกติคนที่รักความมั่งคั่ง จะหักหลังง่ายที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ฟังคำพูดเมื่อกี๊ หรุ่ยเหวินเจ๋เป็นคนที่เห็นเงินสำคัญยิ่งกว่าชีวิต
ดีที่ ประโยคสุดท้ายของหรุ่ยเหวินเจ๋ ทำลายความกังวลในใจของหลี่ฝาง
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า：“อยากมั่งคั่งนั่นเป็นเรื่องดี แต่เพราะเงิน อย่าไปทำได้ทุกอย่าง เรื่องที่หักหลังเพื่อน หักหลังลูกพี่ ทำไม่ได้เด็ดขาด เข้าใจไหม？”
“ผมรู้ มาเป็นอันธพาล ต้องมีน้ำใจต่อสหาย”หรุ่ยเหวินเจ๋พยักหน้าพูด
“โอเค งั้นผมไปแล้ว ต้องการอะไร ก็โทรหาผม”หลี่ฝางเอาเบอร์โทรของตัวเอง ทิ้งไว้ให้หรุ่ยเหวินเจ๋
สีหน้าของหรุ่ยเหวินเจ๋ตะลึงหน่อยๆ แล้วก็หัวเราะ：“ผมคิดว่าตัวละครเล็กๆอย่างผมนี้ ชีวิตนี้จะไม่มีโอกาสได้คุยกับคุณชายแบบคุณแล้ว คิดไม่ถึงว่า คุณจะเข้าถึงง่ายแบบนี้ แล้วยังเอาช่องทางติดต่อให้ผมอีก”
“ไม่มีอะไรนี่ ทุกคนล้วนแต่เป็นคนธรรมดาทั้งนั้น พวกดาราก็ยังต้องขับถ่ายเหมือนเรา อย่ามองใครก็ตาม สูงส่งจนเอื้อมไปถึงเกินไป”หลี่ฝางหัวเราะเบาๆ โบกมือ แล้วพูด：“ไปละ”
เดินไปได้ไม่กี่ก้าว จูเปิ่นก็ตามไป
“มีอะไร？”มองจูเปิ่นที่หอบเหนื่อย หลี่ฝางเลิกคิ้วถาม
“คุณชายหลี่ ผมรู้ว่าพวกเราเป็นลูกน้อง บางคำก็ไม่ควรถาม แต่เพื่อนผมตายแล้ว กลางใจของพวกเพื่อนๆ ล้วนแต่อัดอั้นความโมโหไว้ อย่าเห็นว่าใบหน้าพวกเรานั้นหัวเราะร่า เหมือนคนไม่เป็นไร ที่จริงพวกเราอยากร้องไห้ แต่พวกเรารู้ว่า เพื่อนที่ตายไปนั้น ไม่ได้หวังที่จะเห็นพวกเราร้องไห้แน่”
“ความหมายของผมกับเพื่อนๆก็คือ ก่อนครบเจ็ดวันตาย จะแก้แค้น”
จูเปิ่นมองหลี่ฝาง สูดลมหายใจเข้า แล้วพูด：“ผมไม่รู้ว่าแผนของคุณคืออะไร แต่แผนการของพวกเรา ก็คือแก้แค้น และยิ่งเร็วก็ยิ่งดี”
“ก่อนครบเจ็ดวันตาย ถ้าคุณชายหลี่ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ งั้นพวกเราก็คิดจะแก้แค้นเอง หวังว่าถึงตอนนั้น คุณชายหลี่อย่าว่าพวกเราล่ะ ยังไงคนนั้นที่ตาย ก็เป็นเพื่อนรักที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับพวกเรา”
หลี่ฝางพยักหน้า พูดว่า：“ผมจัดการเอง”
ที่จริงถึงเป็นจูเปิ่นไปแก้แค้นเอง หลี่ฝางก็ไม่มีอะไรต้องตำหนิ
“งั้นก็ต้องขอบคุณคุณชายหลี่แล้ว”จูเปิ่นมองหลี่ฝางด้วยใบหน้าขอบคุณ แล้วพูด
ฆาตกรคือชางสู่ เกี่ยวกับชื่อของคนนี้ หลี่ฝางได้ยินมาหลายครั้งแล้ว
พี่น้องร่วมสาบานของหวางเห้า บุคคลที่มีอิทธิพลแห่งยุคสมัยของมวยใต้ดิน แต่สำหรับตัวเขาเองแล้ว หลี่ฝางเคยเจอแค่ครั้งเดียว
คิดถึงการกลับมาของเขา ก็นำพาความปวดหัวมาให้หลี่ฝางไม่น้อย
อย่างแรกต้องขับไล่หวางเห้า จากนั้นก็หลบหนีที่อยู่ตรงหน้าของตัวเองอีกครั้ง
โทรศัพท์ในกระเป๋า ยังคงดังไม่หยุด ล้วนแต่เป็นเบอร์ไม่เหมือนกันที่มู่เสี่ยวไป๋เปลี่ยนแล้วโทรมา หลี่ฝางตัดสินใจปล่อยวางเขาก่อน
ไปถึงหน้าประตู หลังจากทักทายกับเฉินฝูเซิงเสร็จ หลี่ฝางก็ไป
“พรุ่งนี้ผมโทรหาคุณ”หลี่ฝางพูดกับเฉินฝูเซิง
ใบหน้าของเฉินฝูเซิงอมทุกข์มาก：“คุณชายหลี่ ผมไม่เข้าใจเลย คุณไม่ให้ผมลงมือ และก็ไม่ให้ผมพูด จะให้ผมไปทำไม？”
“ขู่ให้เขากลัว”
หลี่ฝางมองเฉินฝูเซิง แล้วพูด：“คุณรู้ไหมอะไรคือการที่คนเราถึงโมโหอยู่แต่ก็ต้องข่มไว้ให้ดูดี？”
“นั่นก็คือคุณต้องยืนอยู่หลังผม ไม่ต้องพูดอะไร มู่เสี่ยวไป๋เห็นคุณ ก็จะรู้สึกกลัว”
“มู่เสี่ยวไป๋เข้าใจนิสัยของคุณดี ยิ่งคุณไม่แสดงอาการอะไร เขาก็จะยิ่งอ่านคุณไม่ออก”
“แล้วก็ ในมือเขามีหลักฐานที่คุณทำผิดอยู่ แต่ผมรู้สึกว่า เขาน่าจะไม่กล้าเอาคุณเข้าไป ยังไม่ต้องพูดถึงที่คุณสองตระกูลมีธุรกิจไปมากัน ถึงไม่มี เขาจะกล้าเหรอ？เขาเอาคุณเข้าคุก พ่อคุณจะต้องไม่ปล่อยตระกูลมู่แน่”
หลี่ฝางพูด：“เป้าหมายของมู่เสี่ยวไป๋คือผม ไม่ใช่คุณ ถ้าเอาคุณเข้าไป สำหรับเขาแล้ว ไม่คุ้มกับการสูญเสีย”
เฉินฝูเซิงยังคงพูดอย่างไม่พอใจ：“เพื่อนผมตายไปคนหนึ่ง เพื่อนคนอื่นๆก็ถูกทำให้พิการ บัญชีนี้จะคิดยังไง ผมได้ยินว่า ข้างกายของมู่เสี่ยวไป๋ มีผู้ชายคนหนึ่งชื่อชางสู่มา เป็นคนที่โหดมาก ผมอยากจะเจอเขาหน่อย”
“คนๆนั้นจัดการได้ยาก แต่ผมจะจัดการให้”หลี่ฝางพูด
พอกลับไปที่รถ หลี่ฝางจึงหยิบโทรศัพท์มา รับสายของมู่เสี่ยวไป๋
“นี่ใช้ความพยายามมากเหลือเกินนะ โทรหาผมเป็นร้อยกว่าสาย เป็นยมทูตมาเอาชีวิตหรือไง”พอติดต่อได้ หลี่ฝางก็ด่าไปอย่างเซ็งๆ
“คุณคิดยังไงบ้าง？”มู่เสี่ยวไป๋ถาม
“คิดยังไงอะไรเหรอ？คุณพูดอะไรทำไมผมไม่เข้าใจ”หลี่ฝางพูดอย่างแกล้งทำเป็นโง่
“เรื่องแม่แบบ สรุปคุณจะขายไหม หลี่ฝาง คุณอย่าลืมล่ะคุณยังมีจุดอ่อนอยู่ในมือของผมน่ะ”มู่เสี่ยวไป๋พูดอย่างเย็นชา
“เหอะเหอะ คุณหมายถึงเฉินฝูเซิงเหรอ ถ้าคุณกล้าล่ะก็ ก็เอาที่อัดนั่นส่งตำรวจสิ คุณก็รู้ ที่อัดนั่นเอาผมตายไม่ได้ อย่างมากที่สุดก็คือทำให้เฉินฝูเซิงตายได้”หลี่ฝางพูดเบาๆ
“เหอะเหอะ หลี่ฝาง คุณแกล้งทำเป็นใจเย็นให้มันน้อยๆหน่อย ลูกน้องในมือของคุณมีผู้ช่วยสำคัญกันสักกี่คน ชางสู่ติดตามผม หวางเห้าคุณน่าจะไม่กล้าใช้ต่อไปแล้วสินะ？”
“ถ้าคุณไม่มีเฉินฝูเซิงอีก ก็เหลือแค่หวางเสี่ยวหยวนแล้ว ถึงตอนนั้น คุณยังจะสู้กับผมยังไงอีก？”มู่เสี่ยวไป๋หัวเราะเบาๆ
“ใช่ ก็แค่ คุณกล้าทำลายเฉินฝูเซิงไหม？”หลี่ฝางถามกลับ
“ถ้าคุณกล้าล่ะก็ ก็ไปทำได้เลย ผมเชื่อว่าคุณยังมีความสามารถนี้”หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ：“อยากได้แม่แบบ ได้สิ น้องสาวของจูเฟิ่งปิน บวกกับที่อัดไว้ส่วนนั้น การตายของพี่หวางต้อง ก็ยกเลิกได้หมด”
“น้องสาวของจูเฟิ่งปิน？คุณต้องการเขาทำไม？คุณได้แม่แบบไปแล้ว และก็ได้ที่อยู่ของโรงงานแล้ว ยังจะสนใจน้องสาวของจูเฟิ่งปิน？”
“น้องสาวของจูเฟิ่งปินจะเป็นหรือจะตาย ตอนนี้ผมไม่รู้หรอก ผมจะโทรถามแล้วบอกคุณละกัน”
หลี่ฝางกังวลหน่อยๆ พูดว่า：“ถ้าน้องสาวของจูเฟิ่งปินตายแล้ว งั้นการแลกเปลี่ยนนี้ก็ยกเลิก”
“หลี่ฝาง คุณนี่มันโง่จริงๆแม่เอ๊ย สังคมนี้ เป็นคนดีมีประโยชน์ตรงไหน？”มู่เสี่ยวไป๋โกรธจนด่าไป แล้วรีบโทรหาชางสู่ทันที
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นไง？ยังไม่ได้จัดการใช่ไหม”มู่เสี่ยวไป๋ถามอย่างร้อนรน
“ยังครับ เธอกำลังถูกเพื่อนๆเล่นสนุกอยู่น่ะ น่าจะต้องรอสักพัก……อย่าบอกนะ ยังบริสุทธิ์น่ะ”ชางสู่หัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า：“น่าเสียดายจริงๆ”
“โอเค ให้เพื่อนๆหยุดลงมือซะ ผู้หญิงคนนั้นยังมีราคาอยู่”มู่เสี่ยวไป๋พูดสั่ง
ชางสู่วางสาย เดินเข้าไปในห้องดำเล็กๆ
“แม่เอ๊ยหยุดกันให้หมดเลย แต่ละคนอย่างกับสัตว์ป่า ไม่เคยเห็นผู้หญิงหรือไง？”ชางสู่ด่าอย่างแรง มีผู้ชายคนหนึ่งยังไม่หยุด
ชางสู่เข้าไป ใช้ขาถีบเขาไปที่กำแพง：“ผมพูดคุณไม่ได้ยินหรือไง？”
จากนั้น ชางสู่ก็อุ้มน้องสาวของจูเฟิ่งปิน อุ้มเธอออกมาจากกระท่อม
“ขอบคุณที่คุณช่วยฉัน”หญิงสาวที่เกือบจะตาย ตอนนี้เห็นว่าเอาชางสู่เป็นผู้มีพระคุณ
ชางสู่หัวเราะเหอะเหอะ อุ้มเธอไปที่เตียง อุ้มเธอไปที่เตียง แล้วเอาเสื้อผ้าใหม่เอี่ยมให้เธอ：“สวมซะ หลังจากพรุ่งนี้ไป คุณก็จะไม่เป็นไรแล้ว”
“คุณ คุณเป็นคนดีหรือคนเลวกันแน่？”หญิงสาวถามอย่างขี้ขลาด
“คนดี？คนเลว？แตกต่างตรงไหน？”ชางสู่ก็ยังสงสัยว่าตัวเองยังเป็นคนอยู่หรือไม่
น้องสาวของจูเฟิ่งปินกลับเข้มแข็ง ถึงจะร้องไห้ แต่ก็ไม่มีความคิดที่จะฆ่าตัวตาย หรืออาจจะเพราะว่าชีวิตลำบากมาตั้งแต่เด็ก เธอจึงมีความเคารพและหวาดกลัวต่อชีวิต
ได้ยินว่าน้องสาวของจูเฟิ่งปินยังไม่ตาย หลี่ฝางก็นัดเจอกับมู่เสี่ยวไป๋ตอนเที่ยงคืน เหตุผลนั้นง่ายมาก ก็คือตอนเช้าเขาต้องเรียน ทำเอามู่เสี่ยวไป๋โมโหมาก เกือบจะไปเผามหาวิทยาลัย
เช้าวันที่สอง หลี่ฝางก็พาจูเฟิ่งปิน มาที่ห้องเช่าของเฉิงหยุน มาเอาแม่แบบอีกอัน
“คุณชายหลี่ คุณต้องช่วยน้องสาวผมนะ”ผ่านการตัดสินใจมาทั้งคืน จูเฟิ่งปินก็ดูใจเย็นขึ้นเยอะ
หลี่ฝางพยักหน้า พูดว่า：“วางใจเถอะ”
จากนั้นไม่นาน จูเฟิ่งปินก็ก้มหน้าลงแล้วพูด：“คุณชายหลี่ เรื่องเมื่อคืน ผมต้องขอโทษคุณ ผมเข้าใจคุณผิด คุณคือคนดี สิ่งมีค่าที่สุดในตัวผม ก็คือแม่แบบนี้ แล้วก็ความลับที่จะผลิตเงิน แต่เมื่อคืนคุณทำลายแม่แบบนี้ ต่อหน้าผม หมายความว่าคุณไม่ได้สนใจจะผลิตเงิน ก็เรียกได้ว่า ผมไม่มีค่าใดๆต่อคุณเลย คุณสามารถไม่ต้องมาสนใจ ไม่ช่วยเหลือผมไปช่วยน้องสาวผมได้ แต่คุณก็ยังสนใจ คุณคือคนดี เป็นคนมีจิตใจดี”
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ：“คนดีเป็นยาก เมื่อคืนคุณเกือบจะสู้กับผมแล้ว แต่ผมก็ไม่ว่าคุณหรอก ยังไงผมก็หลอกคุณ”
ตอนเที่ยง หลี่ฝางไปกินข้าวกับลู่หลุ่ย และระหว่างทางที่กลับไปที่ห้อง หลี่ฝางเจอกับเซี่ยลู่
เซี่ยลู่ปรากฏอยู่ด้านหลังของหลี่ฝางโดยไม่ให้สุ้มให้เสียง ทำเอาหลี่ฝางตกใจ
“คุณมาหาผมมีอะไรเหรอ？”หลี่ฝางมองเซี่ยลู่ แล้วถาม
เซี่ยลู่พยักหน้า พูดว่า：“หลี่ฝาง ตรงนี้พูดไม่สะดวก เราสองคนไปพูดที่ระเบียงดีกว่า”
“โอเค”หลี่ฝางพยักหน้า ตามเซี่ยลู่มาที่ระเบียง
พอถึงที่ระเบียง หลี่ฝางก็เห็นร่างคนสองคนที่คุ้นเคย คนหนึ่งคือจางเสี่ยวเฟิง อีกคนคือเกาเสิ้ง
เห็นการปรากฏตัวของสองคนนี้ หลี่ฝางขมวดคิ้วทันที：“พวกคุณมาได้ไง？”
จิตใต้สำนึก หลี่ฝางอยากถอยกลับไป กลับพบว่าประตูถูกล็อก
“คุณชายหลี่ พวกเราอยากคุยกับคุณหน่อย”
จางเสี่ยวเฟิงพูดด้วยใบหน้าร้ายกาจ：“คุณชายหลี่ มีคนบอกผมว่า ชีวิตของคุณ มีค่าห้าร้อยล้าน”
หัวใจของหลี่ฝาง เต้นตึกตัก：“คุณเชื่อเหรอ？”
“ผมไม่เชื่อ แต่คนนั้นให้ผมสิบล้าน แล้วยังทำเรื่องอพยพไปอยู่ต่างประเทศให้ทั้งครอบครัวของเราแล้ว คุณดูสิ นี่คืออะไร？”จางเสี่ยวเฟิงหยิบตั๋วเครื่องบินหนึ่งใบออกมาจากอ้อมแขน
“ตั๋วไปยุโรป？”หลี่ฝางขมวดคิ้ว
“ใช่ เมื่อคืนพ่อแม่ผม ไปก่อนแล้ว และก็ถูกจัดการเรียบร้อยหมดแล้ว รอหลังจากที่จัดการคุณเสร็จ ผมก็จะไปหาพวกเขา”จางเสี่ยวเฟิงหัวเราะหึหึ
หลี่ฝางหันไปมองเกาเสิ้ง แล้วถาม：“คุณก็ด้วย？”
เกาเสิ้งพยักหน้า พูดด้วยใบหน้าประหม่า：“หลี่ฝาง อย่าว่าพวกเราเลย ชีวิตนี้ ผมติดหนี้คุณไว้มาก ถ้าชาติหน้ามีจริงล่ะก็ ผมจะทำงานรับใช้ให้คุณเอง”
“เงินที่พวกเขาให้เยอะมาก มากขนาดที่ว่าชาตินี้ผมคงใช้ไม่หมด”เกาเสิ้งพูด
จางเสี่ยวเฟิงก็พูดเสริม：“ใช่ ถึงผมกับเกาเสิ้งจะกินจะเที่ยวทุกวัน เที่ยวผู้หญิงทั้งวัน ก็ใช้เงินนั้นไม่หมด”
“แต่ข้อแลกเปลี่ยน ก็เสี่ยงหน่อยๆ”ดวงตาของจางเสี่ยวเฟิงหรี่ลง
“ฆ่าคน นั้นเสี่ยงจริงๆ”หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ
“คุณว่า ฆ่าผม พวกคุณจะหนีพ้นเหรอ？”หลี่ฝางมองเกาเสิ้งกับจางเสี่ยวเฟิง แล้วถามไป
“ข้างนอกมีรถมารับพวกเราแล้ว ถึงหนีไม่พ้น พวกเราก็ต้องลองดู”จางเสี่ยวเฟิงมองหลี่ฝาง แล้วพูด：“เพื่อนนักเรียนร่วมกัน คุณเติมเต็มให้พวกเราเถอะ คุณชายหลี่”
“ใช้การตายของผม เติมเต็มความรุ่งเรืองมั่งคั่งของพวกคุณไปทั้งชีวิต？ผมสูงส่งขนาดนี้ที่ไหนกัน”หลี่ฝางส่ายหน้า
จากนั้น หลี่ฝางก็มองเซี่ยลู่แวบหนึ่ง
“ทำไม？”หลี่ฝางถามด้วยใบหน้าเย็นชา：“ทำไมคุณต้องหักหลังผม？”
จางเสี่ยวเฟิงกับเกาเสิ้ง หลี่ฝางพอเข้าใจ แต่เซี่ยลู่รู้ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังของตัวเองนั้นน่ากลัวแค่ไหน ทำไมเธอยังต้องจัดการตัวเอง？
แล้วก็ หลายวันนี้ ตัวเองก็ไม่ได้ทำเรื่องที่ไม่ดีต่อเซี่ยลู่
เซี่ยลู่จุกหน่อยๆ มองหลี่ฝาง แล้วถาม：“ตู้เฟยตายแล้ว ใช่ไหม？”
ประโยคเดียวนี้ หลี่ฝางก็ขมวดคิ้ว：“ใครบอกคุณ？”
“คุณไม่ต้องสนว่าใครบอกฉัน ฉันถามคุณอยู่ จริงหรือเปล่า？”เซี่ยลู่มองหลี่ฝางอย่างเย็นชา พูดด้วยความร้องไห้สะอึกสะอื้น：“วันนี้เช้า มีคนพาฉันไปที่ๆหนึ่ง ตู้เฟยสามคนพ่อแม่ลูก หลุมศพถูกคนสร้างไว้ตั้งนานแล้ว”
“ตู้เฟย สรุปว่าใช่คุณฆ่าหรือเปล่า？