NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่690 คืนนี้ เกิดเรื่องใช่ไหม？
“ถ้าอีกฝ่ายยิงพลาดไปหน่อย กลัวว่าชีวิตของคนไข้นี้ คงจะน่าเป็นห่วง？”
หมอวัยกลางคนหัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า:“จากที่เป็นหมอมาหลายปี ถือว่าเขามีปาฏิหาริย์ ไม่ใช่แค่โชคดี ร่างกายก็ยังแปลกกว่าคนทั่วไป ถ้าผมเดาไม่ผิดล่ะก็ เขาน่าจะเป็นนักศิลปะการต่อสู้ใช่ไหม？”
หลี่ฝางพยักหน้า ยอมรับการเดาของหมอวัยกลางคน
“เหอะเหอะ คิดไม่ถึงว่า สังคมในตอนนี้ ยังจะมีคนเรียนศิลปะการต่อสู้อีก ศิลปะการต่อสู้คือการฝึกฝนที่ยากลำบากทั้งวันทั้งคืน”ชายวัยกลางคนหัวเราะนิ่งๆ:“คนที่ทำร้ายเขา ก็เป็นนักศิลปะการต่อสู้สินะ？นี่น่าจะไม่ใช่อาวุธมีคม ดูเหมือนเป็นหมัดหนักๆหมัดหนึ่ง พลังของหมัดนี้ ไม่น้อยเลยนะ”
หลี่ฝางพยักหน้า ไม่ปฏิเสธ
“โอเค เข้าไปดูเขาเถอะ เขาฟื้นแล้ว ไม่ตกอยู่ในอันตรายแล้ว แต่ต้องพักผ่อนฟื้นฟูสักช่วงหนึ่ง รอเขาค่อยๆฟื้นตัวได้ ผมจะแนะนำแพทย์แผนจีนให้เขา ออกใบสั่งยาจีนบางอย่างให้เขา ราคายาถูกกว่าโรงพยาบาลพวกเราเยอะเลย แล้วยังได้ผลดีกว่าด้วย จำไว้ว่า ช่วยผมเก็บเป็นความลับล่ะ”หมอวัยกลางคนพูดอย่างหวังดี
ถึงหลี่ฝางไม่ได้แคร์นักกับเงิน แต่ก็ไม่ปฏิเสธความหวังดีของหมอวัยกลางคน พยักหน้าพูดว่า:“งั้นก็ขอบคุณพี่ชายจริงๆ”
“ใช่สิ พี่ครับ โรงพยาบาลนี้ มีห้องคนไข้ระดับสูงไหม？ห้องเดี่ยวน่ะ”หลี่ฝางถาม
“มี”
หมอวัยกลางคนพยักหน้า มองหลี่ฝางอย่างแปลกใจ:“มองไม่ออกว่า คุณจะรวยมาก”
“ผมแค่อยากให้พี่ชายผมพักดีขึ้นมาหน่อย พี่ชาย รบกวนจัดการให้เขาหน่อยครับ”
หลี่ฝางพูดจบ ก็ดึงหมอวัยกลางคนไปข้างๆ
“ยังมีอะไรอีกเหรอ？”หมอวัยกลางคนเหลือบมองหลี่ฝาง ด้วยสายตาสงสัย
“มีนิดหน่อยครับ ผมอยากถามคุณหน่อย ถ้าผมอยากให้ออกใบมรณบัตร ยากไหม？”หลี่ฝางถาม
สีหน้าของหมอวัยกลางคนเปลี่ยนไป ถามว่า:“น้องชาย คุณหมายความว่าไง？”
“ผมอยากออกใบมรณบัตรให้พี่ผม ก็คือ พี่ชายผมตายแล้ว บนโลกนี้ไม่มีพี่ชายผมอีกแล้ว ……”หลี่ฝางหัวเราะ แล้วพูด
“แต่พี่ชายคุณยังมีชีวิตอยู่นะ……”
ไม่รอให้หมอวัยกลางคนพูดจบ หลี่ฝางก็หัวเราะ:“ดังนั้น จึงต้องการให้คุณช่วยไง”
“พูดตรงๆนะ ผมไม่มีสิทธิ์นี้ และก็ไม่มีความกล้าด้วย เพราะเรื่องนี้ เกี่ยวพันสูง ถ้าถูกเปิดเผย ใบอนุญาตหมอของผมไม่ใช่แค่ถูกยกเลิก อนาคตก็ยังก่อให้เกิดปัญหาใหญ่อีกด้วย”
หมอวัยกลางคนส่ายหน้าพูด หลี่ฝางพยักหน้า แล้วพูด:“พี่ชาย คุณไม่กล้า งั้นในโรงพยาบาลนี้ ต้องมีคนที่กล้าสินะ？”
“มีคนหนึ่งทำได้ แต่ว่า เขาน่าจะต้องการราคาสูง หัวหน้าผม ช่วงนี้ร้อนเงินมาก เขาเล่นไพ่เสีย ติดเงินกูนอกระบบ อีกฝ่ายไล่ล่าสุดๆ เขาแทบจะบ้าเพราะถูกบีบอยู่แล้ว ถ้าไปหาเขา บางทีเขาอาจจะช่วย”หมอวัยกลางคนพูด
“แต่มีอย่างหนึ่ง ยังไงเรื่องนี้ ก็ผิดกฎหมาย ถ้าออกใบมรณบัตร งั้นคนๆนี้ ต้องหายไป ปรากฏตัวที่บ้านของตัวเอง หรือโผล่หน้าไม่ได้ ไม่อย่างนั้น จะมีคนสืบหา โรงพยาบาลของพวกเราก็จะเสียหาย แล้วก็นะ คนๆนี้ ไม่ใช่อาชญากรที่ต้องการตัวหรือว่ามีคดีติดตัวอะไรใช่ไหม？”
“ช่างเถอะ ไม่ยุ่งเรื่องของผม ผมก็ไม่ถามแล้ว เหมือนกับที่แสดงในทีวีน่ะ ความลับนี้ยิ่งรู้ไว ก็ยิ่งตายเร็ว เหอะเหอะ ผมจะเอาช่องทางติดต่อของเจ้านายผมให้คุณ คุณนัดเขาละกันนะ”
“ความสัมพันธ์ของผมกับเขานั้นดีมาก ถึงตอนนั้น คุณบอกได้ว่าผมแนะนำมา”ให้เบอร์โทรหลี่ฝางไป หมอวัยกลางคนก็พูดไปด้วย
“ผมชื่อว่างต้าต้า”หมอวัยกลางคนหัวเราะ แล้วพูด
“นี่คือนามบัตรของผม ต้องการเมื่อไหร่ ก็หาผมได้ตลอด”ว่างต้าต้าพูด
หลี่ฝางพยักหน้า ถือนามบัตรของว่างต้าต้า แล้วถาม:“พี่ว่าง พอจะบอกหน่อยได้ไหม เจ้านายคุณ ต้องการประมาณเท่าไหร่？”
“เกรงว่าจะเอาสามแสนขึ้นไป”
ว่างต้าต้าพูดเบาๆ:“เท่าที่ผมรู้ ติดไปสามแสนกว่า แล้วก็ เขายังยืมเงินจากเพื่อนร่วมงานของพวกเราไปหน่อยหนึ่งด้วย รวมกันแล้วประมาณแสนได้”
“เยอะขนาดนั้นเลย？”หลี่ฝางแกล้งทำเป็นตกใจ
“ใบมรณบัตรใบหนึ่ง ต้องใช้เงินขนาดนั้นเหรอ？”หลี่ฝางขมวดคิ้ว พูดอย่างสงสัย
“ก็ใช่น่ะสิ ยังไงตอนนี้ก็ควบคุมเข้มงวด ถ้าเงินนี้ไม่เยอะ ใครจะกล้าช่วยคุณล่ะ นี่เป็นเรื่องที่ตกงานได้เลย ถ้าเรื่องแบบนี้เปิดเผยไป เขาก็ไม่มีงานแล้ว แล้วก็ต้องติดคุกอีก ผมบอกให้นะ ทั้งโรงพยาบาลนี้ มีแค่หัวหน้าเรา ที่ยอมทำเรื่องแบบนี้ ถ้าเป็นคนอื่น ไม่มีใครยอมแน่ๆ แล้วก็นะ เรื่องนี้ คุณต้องรีบ ทางที่ดีทำให้เสร็จคืนนี้ ถึงตอนนั้น ก็พูดไปตรงๆ ว่าออกมาจากห้องผ่าตัดไม่นาน ก็ตาย”
ว่างต้าต้าหัวเราะ แล้วพูด
หลี่ฝางพยักหน้า ช่วยจัดการเสี่ยวโจวให้เรียบร้อยก่อน
เสี่ยวโจวมองหลี่ฝาง แปลกใจหน่อยๆ:“คุณชายหลี่ คุณมาแล้ว”
หลี่ฝางพยักหน้า มองเสี่ยวโจวที่จะลุกขึ้น หลี่ฝางรีบเอามือข้างหนึ่งกดลงไป:“เอาน่า อย่าลุกขึ้นเลย แผลที่ตัวคุณ ยังไม่ดีเลยนะ”
“เป็นจางกงหมิงที่แอบโทรมาบอกผม ว่าคุณมีอันตราย ให้ผมรีบไปช่วยคุณ แต่ทางตระกูลหลี่ของพวกเราช่วงนี้ก็ไม่ได้หยุดหย่อนเลย ดังนั้นจึงมีกำลังคนช่วยได้ไม่มากเท่าไหร่”
“อีกนิด เกือบจะช่วยคุณไม่ได้แล้ว ชีวิตคุณต่างหากที่ยิ่งใหญ่ หัวใจโตไม่เหมือนคนปกติ โตอีกที่ ดังนั้นจึงรอดชีวิตมาได้ ก็ถือว่าคุณไม่สมควรตาย”
“อีกอย่าง ผมจะหาคนออกใบมรณบัตรให้คุณ ถึงตอนนั้น ก็จะบอกว่าคุณตายแล้ว แบบนี้ ต่อไปมู่เสี่ยวไป๋ก็จะตามไล่ล่าฆ่าคุณไม่ได้แล้ว”
“คุณอยู่กับตระกูลมู่มาหลายปี รู้ความลับของตระกูลมู่ตั้งเยอะ เรื่องก่อนๆที่ไม่ดีตั้งเยอะขนาดนั้น ถ้าถูกเปิดเผย ก็มีแนวโน้มว่าตระกูลมู่จะเกิดปัญหาใหญ่ ตระกูลมู่กำจัดคุณ ก็เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคต”
หลี่ฝางพูดจบ เสี่ยวโจวก็พยักหน้า:“ผมรู้”
“ที่จริง ผมก็เคยคิด ไปจากโลกใบนี้กับแม่ผม หลายปีนี้ที่อยู่กับตระกูลมู่ ผมทำกรรมไว้มาก ถึงถูกชางสู่ฆ่า ก็สมควรแล้ว”
เสี่ยวโจวพูด:“ที่จริง ผมไม่คู่ควรให้คุณต้องช่วยเลย คุณชายหลี่”
“นั่นไม่ใช่ความตั้งใจของคุณ ไม่ต้องพูดหรอก ผมจะไม่ถามคุณว่าทำอะไรไป ผมช่วยคุณ ก็เพื่อให้คุณจัดการตระกูลมู่”
หลี่ฝางหัวเราะ พูดว่า:“ก่อนนี้ คุณก็ช่วยผมไปหลายครั้ง ไม่ใช่เหรอ？”
“โอเค พักผ่อนเยอะๆ ผมจะหาพยาบาลชั้นดีให้คุณ”
หลี่ฝางพูด:“พี่ต้าเหนียน คุณไปจัดการธุระกับผมหน่อย”
“ระวังหน่อย”
เสี่ยวโจวมองหลี่ฝางที่จะลุกออกไป พูดว่า:“ผมได้ยินเรื่องของคุณกับแมงป่องแล้ว แมงป่องทุบถิ่นคุณไปไม่น้อย”
“ที่จริง ผมไม่ควรมาอำเภอหลิน ถ้าคนของแมงป่องเห็นคุณ กลัวว่าจะไม่ให้คุณกลับไป”เสี่ยวโจวพูด
หลี่ฝางหัวเราะเบาๆ“แมงป่องไม่มีความสามารถขนาดนั้น วางใจเถอะ อีกอย่าง ผมก็จะระวังตัว”
“ใช่สิ ในเมื่อคุณรู้เรื่องผมกับแมงป่องแล้ว งั้นคุณรู้ไหม เรื่องนี้ ใครอยู่เบื้องหลังช่วย แมงป่อง？”
หลี่ฝางถาม:“ใช่มู่เสี่ยวไป๋หรือไม่？”
“เรื่องนี้ ผมรู้ไม่เยอะ บางทีคุณอาจจะไปถามจางกงหมิง จางกงหมิงน่าจะรู้ มากกว่าผมหน่อย”เสี่ยวโจวพูด
จางกงหมิง？
หลี่ฝางขมวดคิ้ว ตะลึงทันที เรื่องนี้ จางกงหมิงรู้？
ถ้าเขารู้ ทำไมต้องปิดบังตัวเอง？
แป๊บเดียว หัวใจของหลี่ฝาง หม่นลงทันที
“ผมจะถามเขา”
หลี่ฝางพูดจบอย่างเบาๆ ก็หมุนตัวออกไปจากห้องคนไข้
“พี่ต้าเหนียน คุณขับรถเป็นไหม？”หลี่ฝางถาม
โจวต้าเหนียนพยักหน้า พูดว่า:“เป็น แต่ไม่มีใบขับขี่”
ออกมาจากโรงพยาบาล เหยนเสี่ยวน่าก็รออยู่ที่หน้าประตูโรงพยาบาลแล้ว หลี่ฝางเดินเข้าไป เอากุญแจรถของเหยนเสี่ยวน่า มาจากมือของเธอ
“ยืมรถคุณใช้หน่อย”
หลี่ฝางเอากุญแจรถยื่นให้โจวต้าเหนียน พูดว่า:“พวกเราจะไปธุระ คุณเรียกรถกลับไปเอง ได้ไหม？พี่น่า”
“มีอะไรไม่ได้ล่ะ คุณช่วยตระกูลเหยนพวกเราขนาดนั้น อย่าว่าแต่ยืมรถนี้เลย ถึงให้คุณ ฉันก็ไม่ว่าอะไร”
เหยนเสี่ยวน่าหัวเราะเหอะเหอะ มองหลี่ฝาง น้ำเสียงเปลี่ยนไป:“แต่ว่า คุณจะไปทำอะไรกันแน่”
“คืนนี้ เกิดเรื่องใช่ไหม？