NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่695 ลู่หลุ่ยถูกรับไป
“เหอะเหอะ น่าตลกจริงๆเลย ในสาย มู่เสี่ยวไป๋ด่าแม่ของมู่หรงฉางเฟิงซะเละ คิดไม่ถึงว่า พวกเขาจะคืนดีกันแล้ว”หลี่ฝางส่ายหน้าอย่างหมดคำพูด
“เพราะว่าพวกเขามีศัตรูคนเดียวกัน ก็คือคุณ”
เสี่ยวโจวพูด:“สำหรับมู่หรงฉางเฟิงแล้ว แค่ช่วยเอาคืนคุณได้ ด่าเขาสักหน่อยจะเป็นไร？”
“มู่เสี่ยวไป๋มีลูกน้องเยอะขนาดนั้น แล้วมู่หรงฉางเฟิงกับซือถูเฟยก็ถ่อมตัวมาตลอด หลายๆเรื่อง ออกหน้าไม่สะดวก พวกเขาต้องการปืนหนึ่งกระบอก ส่วนมู่เสี่ยวไป๋นั้น ก็คือปืนที่ดีที่สุดของพวกเขา”
“พวกเขานัดด้วยกัน กินเหล้ากันไปยกหนึ่ง มู่เสี่ยวไป๋ทำโทษตัวเองไปสามแก้ว มู่หรงฉางเฟิงก็อภัยให้เขา ตอนนั้น ผมก็อยู่”
เสี่ยวโจวพูดว่า:“อีกอย่าง พวกเขายังถกเถียงถึงคุณ ต่อหน้าผม บอกว่า เจอกับหายนะแล้ว ครั้งนี้ ต้องตายแน่ ไม่ใช่แค่คุณจะตาย แต่ทั้งตระกูลหลี่ต้องตาย”
“เดิมทีผมอยากไปหาคุณ ดูคุณ แต่ใครจะไปรู้ว่า แม่ผมตายแล้ว”เสี่ยวโจวพูด
“คุณล่ะเป็นไงบ้าง？”เสี่ยวโจวมองหลี่ฝางแล้วถาม
“ไม่เป็นไรใช่ไหม？”
หลี่ฝางหัวเราะ พูดว่า:“ไม่ต้องห่วง”
“ส้าวส้วยกับหลอซ่าไปแล้ว ช่วงนี้ คุณต้องระวังมากขึ้น”เสี่ยวโจวเตือนหลี่ฝาง:“ไม่ใช่แค่ระวังตัวกับพวกมู่หรงฉางเฟิง แต่ศัตรูที่ซ่อนตัวพวกนั้น ก็ต้องระวังตัว”
“คุณหมายถึงใคร？”เสี่ยวโจวมีอะไรแอบแฝงอยู่ชัดเจน
เสี่ยวโจวส่ายหน้า พูดว่า:“ผมไม่มีหลักฐาน ไม่กล้าพูดมั่วๆ”
“ความสัมพันธ์ของเราสองคน มีอะไรอีกที่คุณพูดไม่ได้น่ะ”หลี่ฝางกลอกตาใส่เสี่ยวโจว น้ำเสียงโมโหหน่อยๆ
“พูดไม่ได้ เพราะว่าผมไม่กล้ารับประกัน ว่าตัวเองมองผิดหรือไม่……”
เสี่ยวโจวลังเลที่จะพูดอีกครั้ง:“ช่างเถอะ ผมน่าจะมองผิด”
ตอนที่หลี่ฝางจะถามต่อ เสี่ยวโจวไม่พูดอีก จนประมาณเที่ยงคืน หวางเหมียวก็เอาใบมรณบัตรมา ยื่นให้หลี่ฝาง
“โอเค ตอนนี้ผมบอกใบรับรองให้แล้ว รับรองว่าคนบนเตียงเสียชีวิตแล้ว”
หวางเหมียวพูด:“แต่ พวกคุณต้องรีบไปจากที่นี่”
“ถ้ามีคนอื่นเห็น……น่าจะอันตราย”หวางเหมียวพูด
หลี่ฝางพยักหน้า:“อีกสักพัก พวกเราจะไป เงินที่เหลือ พรุ่งนี้ผมจะให้คนเอามาให้คุณ”
“ไม่ต้องหรอก น้องชาย”หวางเหมียวหัวเราะเหอะเหอะ
“เหอะน่า ผมมีเงินสามแสนกว่านั่น คุณต่างหาก ติดเงินเพื่อนร่วมงานตั้งเยอะ ไม่ต้องคืนหรือไง？ในเมื่อรับปากคุณแล้ว ผมก็จะให้คุณ”หลี่ฝางพูดอย่างชอบธรรม
หวางเหมียวไม่พูดอะไรอีก สายตามีความขอบคุณ ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง หลี่ฝางก็พาเสี่ยวโจว ออกมาจากโรงพยาบาล ไปโรงแรมเล็กๆที่เปิดข้างนอก ให้โจวต้าเหนียนอยู่ต่อ ดูแลเสี่ยวโจว
ส่วนหลี่ฝาง ตอนแสงจันทร์สว่าง กลับไปที่หมู่บ้านตระกูลหลี่ ในที่พักนั้น
ตอนที่กลับไป ถังหยู่ซวนก็กำลังนั่งยองที่ข้างนอกประตู รอหลี่ฝางกลับมา
“ไม่มีอะไรเกิดขึ้นใช่ไหม？”ถังหยู่ซวนเห็นหลี่ฝาง วิ่งเข้ามาพูดทันที
“ไม่มีไร เจ้าหัวแบนไม่ตาย ผมหาที่ปักหลักให้เขาแล้ว”หลี่ฝางพูด
ถังหยู่ซวนพยักหน้า ไม่สนใจความปลอดภัยของเสี่ยวโจวนัก แค่พูดกับหลี่ฝาง:“คุณไม่เป็นไรก็ดี”
“ที่ผมห่วงอย่างเดียว ก็คือคุณ อาจารย์มอบให้ผม ให้ผมปกป้องคุณดีๆ”
ถังหยู่ซวนพูด
“กลับไปนอนเถอะ”หลี่ฝางตบไหล่ของถังหยู่ซวน จู่ๆในใจก็รู้สึกผิดปกติมาก ตอนนั้นระหว่างตัวเองกับถังหยู่ซวน ไม่ได้มีระยะห่างกันมากนัก แต่ตอนนี้ ถังหยู่ซวนปกป้องตัวเองแล้ว
“ลู่หลุ่ยมาหาคุณหลายครั้ง โทรหาคุณ ก็ไม่มีใครรับ เหมือนจะโกรธ คุณรีบไปง้อเธอสิ”ตอนที่เข้าห้องไป ถังหยู่ซวนพูดเตือนหลี่ฝาง
หลี่ฝางพยักหน้า ไปหาลู่หลุ่ยทันที
ตอนที่ถึงห้องของลู่หลุ่ย ลู่หลุ่ยนั่งอยู่บนเตียงครึ่งหนึ่ง ในมือถือโทรศัพท์ เหมือนว่ากำลังคุยกับใครอยู่
“เบบี๋ที่รักของผม นี่คุณคุยกับใครน่ะ”
หลี่ฝางเดินเข้าไป ลู่หลุ่ยก็ปิดหน้าจอโทรศัพท์ จากนั้นจ้องหลี่ฝางเขม็ง:“คุณไปไหนมา？”
“ยังจำเสี่ยวโจวได้ไหม？เขาเกิดเรื่อง ผมเลยไปช่วย ตอนนี้จัดการเรียบร้อยแล้ว”หลี่ฝางพูดอย่างสั้นๆ
สีหน้าของลู่หลุ่ย หม่นลงทันที ตาของเธอ จ้องไปที่มือของหลี่ฝาง
ส่วนหลี่ฝางก็มองมือตัวเองแวบหนึ่ง ผ่านตาของลู่หลุ่ย
แย่แล้ว หัวใจของหลี่ฝาง เต้นตึกตักทันที
เพราะว่าตอนนี้ หลี่ฝางกำลังถือกุญแจรถของเหยนเสี่ยวน่าอยู่ ที่ห้องกุญแจรถที่เหมือนหมาชิวาว่านั้น เห็นชัดมาก
“ออดี้？นี่ไม่ใช่รถของเหยนเสี่ยวน่าเหรอ？”
ลู่หลุ่ยมองหลี่ฝาง ถามอย่างเย็นชา:“ทำไมคุณถือกุญแจรถของเหยนเสี่ยวน่า？เมื่อกี๊ฉันเห็นเหยนเสี่ยวน่าขับรถออกไป ฉันก็รู้สึกผิดปกติ ดึกขนาดนี้แล้ว เธอเป็นผู้หญิงคนเดียว ขับรถออกไปทำอะไร”
“เหอะเหอะ ที่แท้เธอก็ไปหาคุณ”ลู่หลุ่ยกัดฟันพูด
หลี่ฝางถอนหายใจยาวๆ รีบอธิบาย:“เรื่องเป็นแบบนี้ รถของผม ถูกคนขับออกไป ผมไม่มีรถขับ ดังนั้นจึงโทรหาเหยนเสี่ยวน่า ให้เธอเอารถมาให้”
“เหอะเหอะ เหรอ？คุณมีเวลาโทรหาเหยนเสี่ยวน่า ทำไมไม่รับสายฉันล่ะ？หลี่ฝาง คุณเปิดบันทึกการโทรของตัวเองดูสิ ฉันโทรหาคุณกี่สาย คุณรับสักสายไหม？แล้วก็ คุณต้องขับรถกลับมาให้ได้เหรอ？เรียกรถไม่ได้เหรอไง？”
ลู่หลุ่ยมองหลี่ฝาง ขมวดคิ้วแน่น:“ฉันไม่อยากสงสัยคุณ แต่ดึกขนาดนี้แล้ว เธอเป็นผู้หญิง สวมชุดโป๊ๆไปหาคุณ ฉันอดคิดลึกไม่ได้”
“ระหว่างเราไม่มีอะไร จริงๆ”
หลี่ฝางพูดสาบาน:“ถ้าคุณไม่เชื่อ ผมสาบานกับคุณได้”
“สาบาน？ช่างมันเถอะ”ลู่หลุ่ยส่ายหน้า พูดด้วยใบหน้าผิดหวัง:“ดึกแล้ว ฉันควรนอนแล้ว คุณไปเถอะ”
“ไม่ต้องให้ผมอยู่กับคุณเหรอ？”หลี่ฝางลองถามดู
ลู่หลุ่ยส่ายหน้า หลี่ฝางลังเลหน่อยๆ และก็ไม่ยืนหยัดอยู่ต่อไป กลับไปที่ห้องของตัวเอง
ตอนที่หลี่ฝางออกไปจากห้องลู่หลุ่ย ลู่หลุ่ยนอนอยู่บนเตียง น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างผิดหวัง
คืนนั้น หลี่ฝางส่งข้อความมากมายให้ลู่หลุ่ย ก็ไม่ได้รับการตอบกลับ แต่เวลานั้น หลี่ฝางกลับเห็นลู่หลุ่ยอัปโพสต์ใหม่
เหนื่อยแล้ว
คำสองคำสั้นๆ กลับทำให้หัวใจของหลี่ฝาง หม่นลงทันที
คืนนี้ตัวเอง ทำเกินไปจริงๆหรือเปล่า
หลี่ฝางคอมเมนต์ขอโทษลงไป ที่ใต้โพสต์นี้ แต่หลี่ฝางพบว่า ตัวเองคอมเมนต์ไม่สำเร็จ
หลี่ฝางคิดว่าลู่หลุ่ยจะลบโพสต์นี้ออกไป สุดท้ายแป๊บเดียวหลี่ฝางก็พบว่า ตัวเองถูกลู่หลุ่ยบล็อก
ตอนนั้นหลี่ฝางร้อนใจเกือบจะไปหาลู่หลุ่ย แต่พอคิดๆดู ดึกมากแล้ว ถ้าลู่หลุ่ยไม่เปิดประตูให้ตัวเอง ไม่ใช่ว่าตัวเองจะไปรบกวนการพักผ่อนของคนอื่นเหรอ？
หลี่ฝางคิด แล้วก็ตัดสินใจว่าพรุ่งนี้เช้าค่อยไปอธิบาย
เช้าวันต่อมา หลี่ฝางก็รีบซื้ออาหารเช้าจากหน้าหมู่บ้าน ไปง้อลู่หลุ่ย แต่พอไปแล้ว กลับพบว่าลู่หลุ่ยไม่อยู่ข้างใน
ตอนนี้เอง คุณปู่สามของหลี่ซ่วยซ่วยเดินเข้ามา ซึ่งก็คือเจ้าของของที่พัก
“เจ้าของครับ หญิงสาวในห้องนี้ล่ะ？”มองชายแก่คนนี้ หลี่ฝางก็ถามอย่างสงสัย:“คุณเห็นเธอไหม？”
“ผู้หญิงคนนี้เหรอ？วันนี้เธอตื่นแต่เช้า จากนั้นก็เก็บของ แล้วก็นั่งรถคันหนึ่ง ออกไป”ชายแก่หัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า:“พวกคุณมีใครไปทำอะไรผู้หญิงคนนี้ใช่ไหม ทำเธอโกรธเหรอ？”
“หมายความว่าไง？”หลี่ฝางถามต่อจากคำพูดของชายแก่
“เหอะเหอะ ตอนที่เธอไป มองดูแล้วโกรธมาก ผมถามเธอว่าไปทำไม เธอไม่พูด”
ชายแก่พูดต่อ:“ผมกล้ารับรอง จะต้องมีใครสักคนในพวกคุณทำอะไรไม่พอใจให้เธอ”
“ไม่อย่างนั้น หญิงสาวคนหนึ่ง ทำไมต้องจากไปโดยไม่พูดอะไรเลย？”ชายแก่พูดแล้วหัวเราะเหอะเหอะ
คิ้วของหลี่ฝางขมวดแน่นทันที ยังไงหมู่บ้านตระกูลหลี่เป็นหมู่บ้านที่ห่างไกลความเจริญ สถานที่แบบนี้ น้อยมากที่จะมีแท็กซี่
งั้นลู่หลุ่ยเรียกรถแต่เช้าได้ไง？
หลี่ฝางมองชายแก่ ถามอย่างแปลกใจ:“เพื่อนผมนั่งรถอะไรออกไป？”
“รถสีดำคันหนึ่ง ส่วนรถอะไร ผมไม่รู้หรอก ยังไงผมก็ไม่ถนัดเรื่องรถ เหอะเหอะ แต่ว่า รถนี้ไม่ใช่รถของพวกเราอำเภอหลิน ผมดูทะเบียนรถ เหมือนจะเป็นทะเบียนของเมืองเอก คิดแล้วน่าจะเป็นแฟนของผู้หญิงมารับเธอ เด็กที่ขับรถ ตอนที่ลงจากวางกระเป๋าให้เธอ ผมมองอย่างตั้งใจ หล่อมาก แล้วยังมีมารยาทด้วย อยู่ห่างจากผมก็ยังทักทายผม”
ชายแก่พูดแล้วหัวเราะเหอะเหอะ:“เด็กที่ไม่เลวเลย”
หลังจากได้ยิน ความโมโหของหลี่ฝาง ก็แผ่เข้ามาทันที หลี่ฝางพยายามระงับความโกรธในใจ ถามต่อ:“เจ้าของครับ คุณจำหน้าตาของผู้ชายคนนั้นได้ไหม？”
“คุณบรรยายให้ผมหน่อย ผมจะดูว่ารู้จักไหม？”หลี่ฝางถาม
“หน้าทรงรี ผมยาวมาก สูงกว่าคุณหน่อย รายละเอียดนั้นผมก็พูดไม่ออกแล้ว”ชายแก่พูดแล้วหัวเราะเหอะเหอะ:“ดูคุณกังวลจัง ชอบผู้หญิงคนนั้นด้วยเหรอ？”
“แต่ว่า ผมว่าคุณไม่มีหวังอะไรแล้ว ผู้หญิงคนนี้หนีไปกับเขาแล้ว และผู้ชายคนนั้นยังมารับหญิงสาวที่นี่จากเมืองเอกอีก เห็นได้ชัดว่าให้ใจมาก เช้าขนาดนี้ก็มาที่นี่แล้ว เหอะเหอะ จะต้องรีบมาจากเมืองเอกตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างแน่”
หลี่ฝางกัดฟัน กำหมัดแน่นขึ้นมา
หน้าเรียว ผมยาว ไม่ใช่เฉินเสี้ยวเหรอไง？
ถึงไม่ใช่เฉินเสี้ยว หลี่ฝางก็โมโห ลู่หลุ่ยไปโยไม่พูดอะไร แล้วยังบล็อกตัวเอง ที่สำคัญคือ เป็นผู้ชายที่ขับรถมารับเธอไป
แค่หลี่ฝางคิด หนังหัวก็ชา เข้าสู่ความบ้าคลั่งไปทั้งตัว
หลี่ฝางวิ่งไปที่ห้องของเหมิงเหมิงทันที ตอนนั้นหลี่ซ่วยซ่วยกำลังถือโจ๊กมา ป้อนเหมิงเหมิงทีละคำ มองไปแล้วรักกันมาก
หลี่ฝางเข้ามา สีหน้าเหมิงเหมิงก็แดงขึ้นมา หลี่ซ่วยซ่วยเอาโจ๊กในมือ วางไว้ข้างๆ
“หลี่ฝาง คุณมาได้ไง？”
สายตาที่หลี่ซ่วยซ่วยมองหลี่ฝาง แปลกใจหน่อยๆ ยังไงเช้าขนาดนี้ ตัวเองไม่ถามอะไรเลย ก็บุกมาที่ห้องของเหมิงเหมิง หลี่ซ่วยซ่วยที่เป็นแฟนของเหมิงเหมิง ก็สงสัยหลี่ฝางหน่อยๆ
“หลี่ซ่วยซ่วย คุณเป็นอะไรไป ทำไมไม่ปิดประตูดีๆ”เหมิงเหมิงตำหนิหลี่ซ่วยซ่วยเบาๆ
หลี่ซ่วยซ่วยกลับพูดกับเหมิงเหมิงด้วยน้ำเสียงซับซ้อน:“ผมไม่ควรมาใช่ไหม？”
ในมือของหลี่ฝาง ยังถืออาหารเช้า ยิ่งทำให้หลี่ซ่วยซ่วยเข้าใจผิดขึ้นมา
“หลี่ฝาง คุณเอาอาหารเช้ามาให้เหมิงเหมิงเหรอ？”
หลี่ซ่วยซ่วยถาม
เหมิงเหมิงก็มองหลี่ฝางอย่างแปลกใจ:“หลี่ฝาง คุณเข้าผิดห้องหรือเปล่า？ห้องของลู่หลุ่ย อยู่ข้างๆ”
“คุณ……”
หลี่ฝางพูดเสียงเบา:“ลู่หลุ่ยไปแล้ว ไม่ได้บอกคุณเหรอ？”
“อะไรนะ？ลู่หลุ่ยไปแล้ว？เรื่องตั้งแต่เมื่อไหร่”เหมิงเหมิงตาเบิกโตทันที มองหลี่ฝางแล้วถาม:“คุณทะเลาะกับลู่หลุ่ยใช่ไหม”
หลี่ฝางไม่ปฏิเสธ:“วันนี้ตอนเช้า ลู่หลุ่ยถูกรับไป ดูเหมือน เธอจะไม่ได้บอกใครเลย”
หลี่ฝางส่ายหน้า มองหลี่ซ่วยซ่วยกับเหมิงเหมิงแล้วพูด:“อย่าเข้าใจผิด ผมแค่อยากมาถามเหมิงเหมิง รู้เรื่องที่ลู่หลุ่ยไปไหม”
“ลู่หลุ่ยถูกคนรับไป？”
เหมิงเหมิงนิ่งไปเล็กน้อย จากนั้นก็มองหลี่ฝาง พูดว่า:“พวกคุณเป็นอะไรกันแน่ ทำไมเรื่องเมื่อคืน ถึงได้ยืดมาถึงตอนนี้？”
แฟนของตัวเองถูกผู้ชายอีกคนมารับไป ไม่ว่าใครฟัง ก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น