NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่897 จะข้ามคืนไปอย่างไร
กลุ่มคนสี่คนเดินไปอย่างเงียบๆ
ระหว่างทางก็เจอคนที่มาร่วมงานเรื่อยๆ แค่ทุกครั้งที่หยูฉายเข้าไปคุยกับคนพวกนี้ ก็จะถูกพวกเขาเมินอย่างดูถูกหมด
ไม่สนเขา ก็เพราะว่าความแข็งแกร่งของหยูฉายนั้นอ่อนแอไป
ถ้าเป็นสถานที่เล็กๆ เขาอาจจะถูกคนหลายคนชื่นชม แต่ที่นี่ เป็นทั้งตอนที่จัดงานศึกชิงจ้าวยุทธภพอีก ความแข็งแกร่งของเขาจึงไม่คู่ควรแก่การพูดถึง
อย่างนี้หยูฉายจึงได้แต่หัวเราะอย่างขมขื่น ล้มเลิกความคิดที่จะไปรู้จักพวกขา
จนไปถึงหน้าประตูตระกูลชิว หยูฉายก็รู้จักคนไม่ได้สักคนเดียว
“ใช่สิ พวกคุณหาที่พักหรือยัง？”จู่ๆหยูฉายก็ถาม
“สถานที่พัก？”หลี่ฝางตะลึงเล็กน้อย“ตระกูลชิวไม่จัดที่พักให้เหรอ？”
“เหอะเหอะ คุณฝันอยู่เหรอไง？”หยูหลิงฮุ่ยพูดอย่างหัวเราะเยาะ
ทำให้หลี่ฝางหรี่ตาลง ไม่ค่อยพอใจกับคำเยาะเย้ยที่มาอีกแล้วของหยูหลิงฮุ่ย จึงหันหน้า มองไปที่หยูฉาย
หยูฉายจ้องหยูหลิงฮุ่ยอีกครั้ง จึงพูดว่า：“ครั้งนี้คนจำนวนมากเข้าร่วมศึกชิงจ้าวยุทธภพ ตระกูลชิวไม่มีที่พักจำนวนมากให้คนพักอาศัย มีแต่ยอดฝีมือที่มีชื่อเสียงพวกนั้น กับเพื่อนสนิทถึงจะมีคุณสมบัติเข้าพักได้ คนอื่นๆได้แต่คิดหาวิธีเอง”
หยูฉายเข้าใจว่า หลี่ฝางจะต้องไม่มีความสัมพันธ์กับตระกูลชิวแน่ ยิ่งไม่มีทางที่จะเป็นยอดฝีมือที่มีชื่อเสียงด้วย
ดังนั้นเขาจึงถามหลี่ฝางแบบนี้
หลี่ฝางขมวดคิ้ว
รอบๆนี้ไม่มีที่พักเลย อยากจะพักโรงแรมก็ได้แต่กลับไปในเมือง ปัญหานี้ เขาจะพิจารณาได้อย่างไร
“ไม่น่าล่ะคนที่มาวันนี้ถึงน้อยขนาดนี้”
ในที่สุดหลี่ฝางก็เข้าใจฉากแปลกๆที่พบเจอผู้คนไม่กี่คนระหว่างทางแล้ว
“ใช่สิ พี่หยูพวกคุณพักที่ไหนล่ะ？”หลี่ฝางคิดถึงปัญหานี้ ก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย
หรือว่าหยูฉายยังมีคนที่คุยได้ในตระกูลชิวอีก？งั้นระหว่างทางเขาพยายามรู้จักคนอื่นมากขนาดนี้ทำไม？
“คือแบบนี้นะ หลิงฮุ่ยรู้จักวัยรุ่นตระกูลชิวคนหนึ่งพอดี ก่อนมาพวกเราติดต่อไว้แล้ว เขาเตรียมที่พักดีๆไว้ให้พวกเราแล้ว”หยูฉายไม่ได้ปิดบัง แต่กลับพูดอย่างภูมิใจหน่อยๆ
หยูหลิงฮุ่ยก็มีใบหน้าภูมิใจ เหมือนว่าตัวเองทำเรื่องอะไรที่เจ๋งสุดๆ
“ไม่รู้ว่าพี่หยูจะช่วยพวกเราหาสถานที่พักด้วยได้ไหม？”หลังจากหลี่ฝางลังเลสักพัก ทันใดนั้นก็พูด
ยังไงตอนนี้เขาก็ยังไม่อยากเปิดเผยตัวตน และก็ไม่รู้จักคนตระกูลชิวอีก อยากจะปิดบังตัวตนต่อไป ก็ได้แต่หาทางอื่น
หยูฉายลำบากใจขึ้นมาทันที
ลูกสาวของเขาไม่ได้สนิทมากกับวัยรุ่นตระกูลชิวคนนั้น ก็แค่เป็นเพื่อนนักเรียนกันเท่านั้น หาให้พวกเขาสองคนได้ก็ไม่ง่ายแล้ว นี่ยังต้องมาหาที่พักให้อีกสองคน ไม่ง่ายเท่าไหร่ที่จะพูดเลย
“แบบนี้ ถึงตอนนั้นผมจะถามดู”สุดท้าย หยูฉายได้แต่ตอบกลับไปอย่างลวกๆ
หลี่ฝางหมดหนทางเล็กน้อย เขามองความลำบากใจของหยูฉายออก รู้ว่าเรื่องนี้ไม่ได้ทำง่ายๆ
ตอนนี้เอง วัยรุ่นคนหนึ่งเดินออกมาจากตระกูลชิว
พอเห็นวัยรุ่นคนนั้น สีหน้าของหยูหลิงฮุ่ยก็ดูสดใสทันที ตะโกนไปทางวัยรุ่นคนนั้น
“เฉิงฝู ฉันอยู่นี่”
วัยรุ่นคนนั้นมองเห็นหยูหลิงฮุ่ย ตาทั้งคู่ไม่ใช่แค่เป็นประกาย แต่ยังปรากฏความโลภไปด้วย
ความโลภนี้ถูกหลี่ฝางเข้าใจในสายตาทันที เข้าใจทันทีว่า วัยรุ่นคนนี้สนใจอะไร
“หลิงฮุ่ย พวกเราไม่เจอกันหลายปี คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เจออีก”วัยรุ่นที่ชื่อชิวเฉิงฝูเดินมาใกล้ตรงหน้าพวกเขาอย่างรวดเร็ว พูดไปทางหยูหลิงฮุ่ย
ในขณะที่พูดแบบนี้ไป ใบหน้าของชิวเฉิงฝูก็มีร่องรอยแห่งความเย่อหยิ่งหน่อยๆ
เขาเป็นถึงลูกหลานตระกูลชิว ในฐานะที่เป็นฝ่ายเจ้าภาพของศึกชิงจ้าวยุทธภพครั้งนี้ ก็ต้องมีความเย่อหยิ่งทะนงตนบ้าง
“นี่พ่อฉัน หยูฉาย”หยูหลิงฮุ่ยรีบชี้ไปที่หยูฉายที่อยู่ข้างๆแล้วแนะนำตัวให้ชิวเฉิงฝู
สามคนเป็นๆตัวใหญ่ขนาดนี้ แน่นอนว่าชิวเฉิงฝูไม่มีทางไม่เห็น แต่เขาไม่สนใจที่จะทักทายพวกเขา แต่ตอนนี้หยูหลิงฮุ่ยพูดก่อน เขาจึงจับมือกับหยูฉาย แล้วทักทายหยูฉาย
ท่าทีของเขาไม่ได้ดีเท่าไหร่นัก กลับกันเรียกได้ว่าทำอย่างลวกๆเล็กน้อยด้วย ท่าทีแบบนี้ก็ยังถูกหยูฉายตระหนักได้ แต่ก็ได้แต่ยิ้มไปให้ ไม่พูดอะไร
ยังไงทั้งสองคนก็อยากพักที่นี่ และยังต้องพึ่งให้ชิวเฉิงฝูจัดการอีก หลังจากนี้อีกสองสามวันก็ต้องพึ่งพาการดูแลของชิวเฉิงฝู
ดังนั้นถึงแม้หยูฉายไม่สบายใจกับท่าทีของชิวเฉิงฝูนัก เขาก็แสดงอาการอะไรไม่ได้
“ใช่สิ หลิงฮุ่ย ตอนนี้คุณเป็นความแข็งแกร่งอะไร？”จู่ๆชิวเฉิงฝูก็ถาม
“หลายวันก่อนฉันเพิ่งทะลุผ่านพลังภายนอกขั้นปลาย”หยูหลิงฮุ่ยได้ยินชิวเฉิงฝูถามแบบนี้ ก็ตอบด้วยใบหน้าแสนจะภูมิใจทันที
“อ้อ？จริงเหรอ？”ชิวเฉิงฝูหัวเราะเหอะเหอะ：“ตอนนี้ผมเพิ่งจะพลังภายนอกขั้นกลาง เทียบกับคุณแล้วยังมีระยะห่างอยู่”
ถึงจะพูดแบบนี้ ชิวเฉิงฝูกลับไม่ได้มีท่าทางละอายใจอะไรออกมา ยังไง เบื้องหลังเขาก็พึ่งพาตระกูลชิว ถึงแม้ความแข็งแกร่งมีแค่พลังภายนอกขั้นกลาง แต่ตัวตนในที่นี้ ก็สูงกว่าหยูฉายเยอะเลย
ส่วนหยูหลิงฮุ่ยหลังจากได้ยินว่าชิวเฉิงฝูฝึกถึงพลังภายนอกขั้นกลางเท่านั้น ก็ไม่ได้แสดงความผิดปกติใดๆ ยังคงทักทายด้วยรอยยิ้ม เรียกได้ว่าทัศนคติต่างกันราวกับฟ้ากับเหวเมื่อตอนที่เผชิญหน้ากับพวกหลี่ฝางทั้งสองคนก่อนหน้านี้
หลังจากทักทายกันสักพัก ชิวเฉิงฝูจึงพูดว่า：“รีบเข้าไปเถอะ！ก่อนหน้านี้คุณติดต่อผมมา ผมก็เตรียมห้องไว้ให้พวกคุณเรียบร้อยแล้ว ช่วงนี้คนมาเยอะ คนที่มาเร็วกว่าพวกคุณต่างมีไม่น้อยเลยที่หาห้องพักไม่ได้！”