NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่933 ตัวตนของหลี่ฝาง

ส้งหมิงและข่งจิ่งยู่ไม่เหมือนกับนักรบกำลังภายนอกธรรมดาๆพวกนั้น วินาทีที่เห็นหน้าตาจริงๆของหลี่ฝางก็จำเขาได้ทันที

เหล่านั้นไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับลำดับรายชื่อปรมาจารย์กำลังภายในมากนัก แม้แต่ปรมาจารย์กำลังภายในอีกหลายคนยังมีมีสิทธิ์ดูเลย แต่พวกเขาที่อยู่ในลำดับรายชื่อปรมาจารย์กำลังภายใน แน่นอนว่าติดตามรายชื่อนั่นมาตลอด

เมื่อไม่นานมานี้ มี10อันดับแรกในรายชื่อปรมาจารย์ ที่ไม่เปลี่ยนแปลงมาหลายปีแล้ว จากนั้นจู่ๆก็มีชื่อแปลกๆเข้ามาแทนที่ลำดับที่10 อัดจนลำดับที่10เดิมร่วงลงไป

การเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ แน่นอนว่าถูกเหล่าปรมาจารย์ทุกคนจับตามองในทันที

ส่วนรายชื่อแปลกๆนั่น ก็คือหลี่ฝางผู้ที่มีพลังอันน่าสะพรึงกลัว ในช่วงสงครามในประเทศเมียนมาร์

แม้นั่นไม่ใช่พลังที่แท้จริงของเขา แต่ในเมื่อเขาเอาพลังอันน่าสะพรึงกลัวเช่นนั้นออกมาใช้ได้ อีกทั้งยังเป็นที่รู้จัก ลำดับบนรายชื่อจึงอิงจากพลังของเขาในตอนนั้น บันทึกชื่อเขาลงไปบนรายชื่อ

ดังนั้นจริงๆแล้วตอนนั้นพลังของหลี่ฝางยังไม่ติดลำดับ10 พลังปกติของเขายังห่างไกลจากขั้นนั้นมาก ทว่าตอนนี้สถานการณ์ไม่เหมือนเดิมแล้ว

อย่าว่าแต่ลำดับที่10เลย ต่อให้ขึ้นไปอีกกี่อันดับหลี่ฝางก็ทำได้ ！

แน่นอนว่าส้งหมิงและข่งจิ่งยู่จำเขาได้สบายๆ แต่ชิวจงเทียนเพิ่งออกจากการจำศีล ไม่รู้เรื่องพวกนี้

“คนผู้นี้เป็นใครกันแน่？”เขารู้สึกถึงความตึงเครียดของเพื่อนทั้งสอง จึงถามขึ้นอย่างอดไม่ได้

“หลี่ฝาง ปรมาจารย์กำลังภายในลำดับที่10！”ส้งหมิงสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดขึ้น

“ปรมาจารย์กำลังภายในลำดับที่10ไม่ใช่อสิตาหรอกเหรอ？”

ชิวจงเทียนรู้สึกแปลกใจขึ้นมาทันใด เพราะเขาจำศีลไปเมื่อ5ปีก่อน และในตอนนั้นหลี่ฝางยังไม่ได้สัมผัสกับศิลปะการต่อสู้ แล้วเข้าไปอยู่ในรายชื่อปรมาจารย์กำลังภายในยิ่งไม่ต้องพูดถึง

“เรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนี้”

ข่งจิ่งยู่พูดอย่างจริงจัง：“ช่วงก่อนหน้านี้ หลี่ฝางผู้ที่ไม่ได้อยู่บนรายชื่อเลย สู้กับปรมาจารย์กำลังภายในถึง3ท่านเพียงลำพัง และเอาชนะได้ทั้ง3คน หนึ่งใน3คนนั้นถูกฆ่าตายคาที่ อีกคนหนึ่งก็ถูกจ่ายทรัพย์สินของตระกูลไปมากกว่าครึ่ง ส่วนคนสุดท้ายหายไปอย่างไร้ร่องรอย ไร้ข่าวคราวใดๆ บางทีอาจจะ……”

คำพูดของข่งจิ่งยู่ ทำเอาชิวจงเทียนเบิกตาโตขึ้นทันที สีหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

ส่วนไท่ซางตรงมุมหนึ่งบนเวทีที่หน้าดำคร่ำเครียด มองข่งจิ่งยู่ด้วยสายตาไม่ดี

ขณะนั้นเอง ในที่สุดชิวจงเทียนก็รู้ถึงตัวตนของชายหนุ่มตรงหน้าสักที

อายุแค่20กว่าๆ แต่เป็นถึงปรมาจารย์กำลังภายในลำดับที่10 พูดได้ว่าอนาคตไกลจริงๆ

แต่สำหรับศัตรูของเขา ชายหนุ่มคนนี้เป็นฝันร้ายที่น่าสะพรึงกลัวสุดๆ

ตอนนี้ชิวจงเทียนค่อยๆรู้สึกเสียใจ เริ่มคิดว่าจะจัดการปัญหานี้ยังไงดี

ส่วนผู้คนในจัตุรัสก็รู้ถึงตัวตนของหลี่ฝาง จากการพูดคุยของทั้ง3คน ทันใดนั้นก็ระเบิดเสียงฮือฮาอย่างเหลือเชื่อขึ้น

ชิวทิงหยุนมองแผ่นหลังที่สูงตระหง่านของหลี่ฝางอย่างตกตะลึง หรี่ตาลงราวกับกำลังอยู่ในความฝัน ความปิติในใจควบคุมไม่ได้โดยสิ้นเชิง

เธอรู้ว่าครั้งนี้เธอชนะพนันแล้วล่ะ ในที่สุดก็สลัดตระกูลชิวที่ราวกับนรกออกไปได้ และเปิดรับชีวิตใหม่ที่สวยงาม

คิดเช่นนั้น น้ำตาก็ไหลออกมาจากหางตาอย่างห้ามไม่ได้

ส่วนสองพ่อลูกตระกูลหยูอีกด้านหนึ่ง ตอนนี้รู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก

ความรู้สึกสูญเสียและเสียใจภายในใจของทั้งสอง เหมือนน้ำในมหาสมุทรที่ไม่มีที่สิ้นสุด รู้สึกไม่ดียิ่งกว่าถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งแล้วเพิ่งมาพบว่าตัวเองทิ้งมันไปแล้วซะอีก

เพราะเป็นถึงปรมาจารย์กำลังภายใน ที่อยู่อันดับที่10บนรายชื่อปรมาจารย์กำลังภายใน มันมีค่ากว่าถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งหลายเท่า

“ปรมาจารย์หลี่！”ส้งหมิงยืนขึ้นเป็นคนแรก

ก่อนหน้านี้ไม่รู้ตัวตนของหลี่ฝางก็ช่างมันเถอะ แต่ตอนนี้รู้แล้ว จะทำท่าทีแบบก่อนหน้านี้ไม่ได้อีกแล้ว

เขาอยู่ในลำดับที่21ของกำลังภายใน แต่หลี่ฝางอยู่ตั้งลำดับที่10 ห่างกันถึง11อันดับ แม้เขากับหลี่ฝางจะอายุห่างกัน60กว่าปี แต่เขาก็ต้องเคารพหลี่ฝาง

ชิวจงเทียนและข่งจิ่งยู่เห็นส้งหมิงเริ่มขอโทษก่อน พวกเขาก็กุมมือด้วยความเคารพพลางพูด：“ปรมาจารย์หลี่！”

“ไม่สู้กันแล้ว？”หลี่ฝางยิ้มบางๆ แล้วถามขึ้น

พวกเขาทั้ง3ยิ้มเจื่อนๆ เมื่อก่อนหลี่ฝางเคยมีวีรกรรมสู้3ต่อ1 บัดนี้ตรงนี้ก็มี3คนเช่นกัน จะสู้กับหลี่ฝางยังไง？

แต่เรื่องในวันนี้จะจบอย่างไม่รู้แจ้งแจ่มชัดไม่ได้ ทั้งสามลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และเป็นส้งหมิงที่พูดขึ้นก่อน

“ปรมาจารย์หลี่ เราทั้ง3จะยอมให้ท่านชนะได้ แต่ไม่สามารถประนีประนอมกันได้ง่ายๆ พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ไม่ได้เป็นแค่ผลประโยชน์ส่วนตัวของพวกเราอีกต่อไปแล้ว แต่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ของนักศิลปะการต่อสู้นับพัน พวกเราต้องดำเนินต่อไป หวังว่าปรมาจารย์หลี่จะให้อภัย”

“นี่มันน่าแปลกนัก”หลี่ฝางพูดอย่างอดไม่ได้“พวกเขาทั้งสองล้วนมีครอบครัว เป็นธรรมดาที่ต้องต่อสู้เพื่อผลประโยชน์ของครอบครัว แต่ส้งหมิงคุณไม่มีแม้แต่ลูกหรือญาติสนิทมิตรสหาย คุณทำอย่างถวายหัวแบบนี้ไปเพื่ออะไรกัน？”

จากที่หลี่ฝางรู้ ตอนหนุ่มๆส้งหมิงเคยชอบผู้หญิงคนหนึ่ง และเสียคนรักไปในตอนยุทธภพเกิดการโต้แย้งกัน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาก็ไม่มีคนรักใหม่อีกเลย ใช้ชีวิตคนเดียวมา10กว่าปี

ดังนั้นหลี่ฝางจึงสงสัย ว่าส้งหมิงสู้รบเคียงบ่าเคียงไหล่อีกสองคนนั้น ก็ไม่ได้มีผลดีอะไรนัก ทำไปเพื่ออะไรกันแน่？