NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่970 พาฉันออกไปเถอะ
ผู้คนด้านนอกห้องโถงคอยมองมาที่ประตูเล็กๆที่ล็อกแน่นไว้ แปลกใจเล็กน้อยกับเรื่องที่เกิดขึ้นด้านใน
แต่แป๊บเดียว หลี่ฝางก็เดินออกมาจากด้านใน แล้วยังล็อกประตูไว้ ไม่ให้ผู้คนมองเห็นฉากด้านใน
แป๊บเดียว หลี่ฝางก็คุยกับซูถงถงเรื่องที่ตัวเองไปสอบถามมา
“สถานที่นี้ถือว่าเป็นป้อมปราการเล็กๆ เอาผู้คนจากที่ต่างๆมารวมตัวกันที่นี่ จากนั้นก็จะส่งรวมกันเป็นระยะ”
พูดไป หลี่ฝางก็ถามซูถงถง：“คุณเดาออกไหมว่าคนที่หักหลังคุณคือใคร？”
“น่าจะเป็นหูเลี่ยงหัวหน้าทีม มีแค่เขาที่มีความเป็นไปได้นี้”
“ไม่เลวนี่ เดาได้แม่นมาก”หลี่ฝางหัวเราะ
ซูถงถงเข้าใจทันที รีบหันกลับเข้าไปในห้องเล็กๆนั้น พบว่าสามคนนั้นที่ถูกหลี่ฝางสอบถามยังไม่ตาย
เธอจึงเข้าใจทันที ที่แท้หลี่ฝางรู้ความจริงแล้ว และยังจงใจช่วยเธอรั้งพวกพยานไว้ด้วย
ซูถงถงกลั้นน้ำตาไว้ ตอนเดินออกมาจากห้องก็เห็นหลี่ฝางกำลังพูดกับคนพวกนั้น
“กินอะไรก่อนสิ ทีมของพวกเราส่วนมากอยู่ด้านหลัง เดี๋ยวพวกคุณก็จะได้กลับบ้านแล้ว！”
คำพูดของหลี่ฝาง ทำให้ผู้หญิงพวกนั้นร้องไห้ออกมาทันที
ซูถงถงเดินเข้ามา ยิ้มให้หลี่ฝางแล้วพูด：“ครั้งนี้ ต้องขอบคุณคุณแล้ว”
“ขอบคุณอะไร？”หลี่ฝางเหลือบมองเขา“นี่เป็นหน้าที่ของฉัน”
“ช่างเถอะ คุณปกปิดผมไม่ได้ คุณไม่ใช่สมาชิกด้านในอะไร”ซูถงถงยิ้มแล้วจู่ๆก็ถาม：“บอกชื่อคุณกับฉันได้ไหม？”
“อ้อ ผมชื่อหลี่ฝาง”หลี่ฝางเกาหัวตัวเอง ยังคิดซะอีกว่าตัวเองปลอมตัวเหมือนมาก ที่แท้ก็ดูออกได้ง่ายแบบนี้เชียว？
“คุณบอกว่าความช่วยเหลือจะมาเร็วๆนี้ ไม่ได้หลอกพวกเราใช่ไหม？”
“แน่นอนว่าไม่ใช่”หลี่ฝางยิ้ม เขาโทรไปที่เบอร์ไม่ระบุชื่อมานานแล้ว
ตอนนี้เอง ด้านนอกก็มีเสียงบีบแตร ซูถงถงมองไปที่ด้านนอก แล้วก็เจอรถที่คุ้นเคยค่อยๆปรากฏออกมาทีละคันๆ
ซูถงถงอยากพาผู้หญิงในนี้ออกไปด้วยความตื่นเต้น กลับเห็นหลี่ฝางได้แต่ยิ้มให้พวกเขา ขาไม่ขยับ
ซูถงถงในสั่น ให้ผู้หญิงพวกนั้นออกไปเอง เธอกลับเดินไปที่หลี่ฝาง
“คุณจะไปแล้ว？ไม่ไปเจอคนด้านนอกเหรอ？”ซูถงถงถามสิ่งที่ตัวเองเดาอยู่ในใจ
หลี่ฝางพยักหน้า：“ผมจะทำเรื่องของผม พวกเขาก็ทำเรื่องของพวกเขา ก็จะไม่มีปัญหาอะไร”
ซูถงถงเข้าใจความหมายของหลี่ฝางทันที ยื่นมือไปจับมือของหลี่ฝาง：“พาฉันไปด้วยเถอะ”
……
หลายนาทีถัดมา ขบวนรถเสียงหวอก็ออกไป ในป่าไม้สูงๆที่อยู่ไม่ไกล หลี่ฝางกับซูถงถงทั้งสองคนเห็นไฟรถค่อยๆมืดลง จนกระทั่งไม่เห็นอีก
“คุณตัดสินใจดีแล้ว？”ในป่าอันมืดมิด จู่ๆหลี่ฝางก็เปิดปากถาม
“อือ！”สายตาของซูถงถงเด็ดเดี่ยว“ถึงฉันกลับไปด้วย ก็ไม่แน่ว่าจะล้มหูเลี่ยงลงได้ สู้ตามคุณไป แล้วรวบรวมหลักฐานกระทำผิดของเขาต่อดีกว่า”
“คุณอาจจะตาย”หลี่ฝางพูดนิ่งๆ
น้ำเสียงซูถงถงดูหน่วงเหนี่ยว หดหัวอย่างไม่รู้ตัว เหมือนจะรู้สึกว่าแบบนี้ตัวเองขี้ขลาดอีกแล้ว แล้วก็พูดอย่างไม่เต็มใจอีกว่า：“ฉันเตรียมพร้อมดีแล้ว！”
มองหญิงสาวที่มีใบหน้าเด็ดเดี่ยว หลี่ฝางก็หัวเราะอย่างทนไม่ไหว
“ไปเถอะ”เขาโบกมือ ซูถงถงรีบตามเข้าไป
คนขับรถคือหลี่ฝาง ใช้สายตากับการตอบสนองอันโดดเด่น ขับรถตู้เก่าๆคันหนึ่งบนถนนภูเขาอันมืดมิดอย่างรวดเร็ว ทำเอาซูถงถงที่อยู่ในรถกลัวจนตัวสั่น
“คุณ คุณขับช้าๆหน่อยได้ไหม ตอนนี้ดึกแล้ว ขับแบบนี้อันตราย”ซูถงถงจับเข็มขัดนิรภัยไว้แน่น พูดเสียงสั่น
หลี่ฝางเหลือบมองซูถงถง พูดว่า：“วางใจเถอะ ผมขับรถไม่เกิดเรื่องอะไรแน่ ต้องเร็วหน่อย กลัวว่าคนที่เตรียมการไว้แล้วของ Blood goldจะหนีไป คุณก็คงไม่อยากจะเหนื่อยฟรีใช่ไหมล่ะ？”
ซูถงถงเงียบไป รู้เรื่องที่หลี่ฝางพูดถึง จึงพยักหน้าไม่ตอบโต้ไปอีก
หลี่ฝางยิ้ม พูดต่อ：“ข้อได้เปรียบของพวกเรา ก็คือไม่ต้องรอคำสั่งปรับใช้ใดๆ สามารถโจมตีการต่อสู้ได้เลย ให้คู่ต่อสู้รับมือไม่ทัน คนที่เตรียมการไว้แล้วหลบอยู่ในสถานที่เลี้ยงเด็กกำพร้า ครั้งนี้คุณก็ต้องลงมือแล้ว เตรียมต่อสู้ไว้ให้ดีๆเถอะ！”
แป๊บเดียว ทั้งสองก็ลักลอบมาถึงจุดหมาย มองอาคารที่ซ่อนอยู่ในความมืดนั้น หลี่ฝางจึงให้ซูถงถงอยู่ในรถ ส่วนตัวเองเข้าไปเงียบๆ
แป๊บเดียว เขาก็เจอห้องที่สว่าง ได้ยินเสียงที่ออกมาจากด้านใน
“อย่ารีบร้อนสิ สินค้าของคุณไม่น้อยไปหรอก แต่สินค้าล็อตนี้เพิ่งมา จะขายไปเร็วแบบนี้ไม่ดี งานสายนี้ของพวกเราต้องทำให้รอบคอบหน่อย ใช่ไหมล่ะ”เสียงผู้ชายหดหู่ดังขึ้น
“ความน่าเชื่อถือของBlood goldพวกคุณ พวกเราเชื่อใจอยู่แล้ว……แบบนี้ละกัน ฉันจะให้คุณอีก10% คุณรีบเอาสินค้ามาให้ฉัน สินค้าล็อตนี้พวกเรารีบใช้ รอไม่ได้อีกแล้ว”เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น
“โอเค ผมรับปากคุณ”เสียงผู้ชายหดหู่หัวเราะ“พวกเราไปดูสินค้าล็อตนี้ก่อน ถ้าคุณพอใจ ผมเอาให้คุณหมด”
หลี่ฝางได้ยินประโยคนี้จึงรีบหลบอีกด้านทันที มองประตูห้องเปิดออก ชายหนึ่งหญิงหนึ่งเดินออกมา
ผู้ชายสวมชุดสูท มองไปเหมือนกับคนที่ประสบความสำเร็จ แต่ดวงตาทั้งคู่ของเขาเหมือนกับงูพิษ ทำให้คนรู้สึกเยือกเย็น
ส่วนหญิงสาวกลับดูเซ็กซี่ น่าดึงดูด