NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่974 การเปลี่ยนแปลง
คนทางนี้เทียบกับคนในประเทศแล้วโหดกว่าเยอะ อยู่ที่ว่าใครโหดกว่าใครถึงจะรอดชีวิตได้ ชีวิตกับศีลธรรมในสายตาพวกเขาแล้วยังเทียบไม่ได้แม้แต่อึหมา
อยากได้ข้อมูลจากคนพวกนี้ ก็ต้องโหดยิ่งกว่า น่ากลัวยิ่งกว่าพวกเขา ต้องให้พวกเขาหวาดกลัวอย่างมาก ก้มตัวลงกราบเลยถึงจะได้
พอคิด หลี่ฝางก็พูดกับโล่ซือหาน：“คุณไปแปลด้านนอกเถอะ กลางคืนจะได้ไม่ฝันร้าย”
โล่ซือหานตกใจจนกระโดดขึ้นมาจากโซฟา เดินไปด้านนอกแล้วปิดประตูลงอย่างสั่นๆ
ฉับพลัน เสียงกรีดร้องที่ไร้ความเป็นมนุษย์ก็ดังออกมา ทำให้โล่ซือหานที่ได้ยินเสียงนี้ขนลุกซู่ ขาทั้งคู่อ่อนลง
ต่อมาก็มีเสียงกรีดร้องของหลายๆคนออกมา โล่ซือหานอยู่ด้านนอกฟังแล้วก็เหมือนกับตกนรก นั่งทรุดลงไปกับพื้น ยืนไม่อยู่แล้ว
แป๊บเดียว เสียงกรีดร้องทั้งหมดก็ลดลงไป กลายเป็นเสียงอ้อนวอนเบาๆ จากนั้นก็มีเสียงกรีดร้องปนกับอ้อนวอน แล้วก็กลายเป็นเสียงคำรามอันแหบแห้ง
ในที่สุด ตอนที่เสียงคำรามออกมาค่อยๆลดลง หลี่ฝางจึงพูดว่า：“โอเค ตอนนี้บอกผมได้แล้ว พวกคุณรู้จัก Blood goldไหม？”
ตอนที่โล่ซือหานแปลคำนี้ออกมา คนกลุ่มนี้ก็เริ่มแย่งกันตอบทันที ท่าทีแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
“Blood gold เป็นลูกพี่ทางนี้ของแก๊งพวกนี้ พวกเขาไม่ใช่แค่คอยจ่ายเงินให้ Blood goldเป็นประจำ แต่ต้องเอาสินค้าของตัวเองขายให้ Blood goldด้วย จากนั้น……”
โล่ซือหานพูดถึงตรงนี้ทันใดนั้นก็นิ่งไป เบิกตาโตพูดเสียงเบาว่า：“ขายเด็กสาวคนละสามพัน พวก พวกเขา ……”
“โอเค คุณแปลก่อน เดี๋ยวผมค่อยลงโทษพวกเขา”ในใจหลี่ฝางถอนหายใจอีกครั้ง
ผลการสอบสวนขั้นสุดท้ายคือ ในแก๊งเล็กๆของพวกเขานี้ มีแค่ลูกพี่ของพวกเขาที่ติดต่อกับคนของBlood goldได้ พวกเขาแค่คนธรรมดา ไร้ประโยชน์อย่างมาก
“ดีมาก เรียกลูกพี่พวกคุณมาเถอะ”หลี่ฝางพยักหน้าพูด
“อะไรนะ？”ตอนนี้โล่ซือหานก็ตะลึง จากนั้นรีบถามว่า：“คุณบ้าแล้วเหรอ พวกเขาเป็นคนอันตรายมาก คุณให้พวกเขามาแบบนี้ ถ้าพวกเขาเอาปืนมาจำนวนมากจะทำไง？”
“ไม่เป็นไร คุณแค่แปลก็พอ”หลี่ฝางไม่สนใจ
“ฉันไม่ทำ ฉันไม่อยากตายไปกับคุณ”โล่ซือหานพูดด้วยความโมโห
“งั้นคุณแปลจบก็ไปเถอะ”หลี่ฝางพูดไปโดยตรงว่า：“ผมจะจัดการพวกเขาทิ้ง ไม่ให้เกี่ยวข้องกับคุณ”
“คุณ คุณ……”โล่ซือหานไม่มีทางเลือกสุดๆ ได้แต่ทำตามอย่างเชื่อฟัง
คนไม่กี่คนในห้องได้ยินโล่ซือหานแปล ก็คิดว่าตัวเองฟังผิด พอโล่ซือหานยืนยันอีกรอบ บวกกับการข่มขู่ของหลี่ฝาง พวกเขาจึงใช้สายตาที่มองคนบ้ามองไปที่หลี่ฝาง แล้วรีบติดต่อลูกพี่ของพวกเขา
คนที่ปลายสายได้ยินพวกนี้พูดจบ ก็โมโหแทบบ้า ยังไงเขาก็คิดไม่ถึงว่าจะมีคนหยิ่งทะนงตนได้ขนาดนี้ มาหาถึงที่แล้วยังรอตัวเองไปด้วย
ลูกพี่ที่อยู่ภายใต้ความโกรธโยนโทรศัพท์แรงๆ แล้วรีบพาคนมาที่นี่เลย
เห็นพวกลูกน้องมองหน้ากันไปมา หลี่ฝางยิ้ม แล้วกางมือออกไปทางคนพวกนั้น
ทันใดนั้น คนพวกนั้นก็เดาออกว่าหลี่ฝางจะทำอะไร ก็ตะโกนด้วยความกลัวขึ้นมา
“เกิดใหม่ชาติหน้าทำความดีกันเยอะๆหน่อยนะ”หลี่ฝางยิ้มอย่างร้ายกาจแล้วใช้กำลังภายในตัดคอของพวกเขา
กำจัดคนพวกนี้เสร็จ หลี่ฝางตะโกนไปทางด้านนอกประตูอีกว่า：“นี่ไม่มีงานของคุณแล้ว คุณไปเถอะ！”
พูดคำนี้จบ ด้านนอกก็เงียบลง
หลี่ฝางคิดว่าโล่ซือหานจะไปแล้ว คิดไม่ถึงว่าต่อมาประตูก็เปิดออกเสียงดัง“เอี๊ยด”
โล่ซือหานที่หน้าซีดขาวมองศพพวกนั้นอย่างสั่นๆ ทันใดนั้นก็มีความอยากหนี แต่ฝืนทนไว้ เดินเข้ามาอย่างฝืนๆ และปิดประตูด้วยหลังมือ
หลี่ฝางหัวเราะ：“ไม่ใช่ให้คุณไปหรือไง ทำไมคุณยังเข้ามาอีก？”
“คุณคุณยังไม่ไปเลย ฉันจะไม่ภักดีแบบนี้ไม่ได้”โล่ซือหานพูดตะกุกตะกัก
หลี่ฝางหัวเราะเสียงดังอย่างทนไม่ไหว“คุณคนภักดีครับ งั้นคุณรู้ไหมว่าต่อไปจะอันตรายมาก？คุณอาจจะตายอยู่นี่！”
“งั้น งั้นฉันก็ต้องอยู่นี่”โล่ซือหานหน้าซีดขาว สั่นไปทั้งตัว“พี่ พี่สาวของฉัน เธอ เธอก็ถูกคนพวกนี้ ดัง ดังนั้น……”
มองโล่ซือหานที่ไม่หยุดร้องไห้ตรงหน้า ทั้งที่กลัวตายแต่กลับไม่ยอมไป หลี่ฝางก็หัวเราะอย่างอบอุ่น
เขาดึงโล่ซือหานเข้ามานั่งลง พูดเสียงเบา：“แค่มีผมอยู่ ก็จะไม่ให้คุณได้รับบาดเจ็บใดสักนิด！”
แป๊บเดียว ลูกพี่ของแก๊งนี้ก็พาคนล้อมรอบที่นี่ไว้ทั่ว
เสียงดังสะเทือนของรถทำให้โล่ซือหานกังวล มองไปที่หลี่ฝางอย่างกังวลเล็กน้อย
หลี่ฝางส่งสายตาผ่อนคลายให้เธอ ก็ทำให้เธอรู้สึกสงบลงไม่น้อยในทันที ต้องบอกว่า หลี่ฝางให้ความรู้สึกปลอดภัยอย่างมาก……
แป๊บเดียว มือปืนแต่ละคนก็ถืออาวุธไปที่ประตู สายตาโหดเหี้ยม เหมือนว่าถ้าความเห็นต่างกันก็จะถล่มอาคารเล็กๆนี้ทันที มองดูแล้วน่ากลัวสุดๆ