NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่975 คนแปลงร่าง
และด้านหลังมือปืนพวกนี้ ก็คือผู้ชายตัวเตี้ยที่สูงแค่ร้อยห้าสิบกว่าเซ็น กับชายร่างกำยำที่สูงกว่าสองร้อยเซ็นขึ้นไป
ทั้งสองยืนด้วยกันแล้วแตกต่างอย่างมาก เกิดความรู้สึกเป็นการแสดงแปลกๆ
ใบหน้าของชายร่างกำยำเย็นชาเหมือนหิน มองอาคารเล็กๆแล้วถามว่า：“นี่คือสถานที่ที่คุณบอกเหรอ？”
“ครับคุณคาร์ล อันธพาลที่แย่งสินค้าพวกนี้ก็อยู่ในนี้”
“ทำไมพวกเขาถึงอยู่นี่？”ถึงแม้เป็นตอนที่คาร์ลกำลังถาม การแสดงออกก็ดูเย็นชา ราบเรียบ
“พวกเขาหนีไปจากเมืองนี้ไม่ได้หรอก”คนตัวเตี้ยกำชับอย่างเย็นชา：“เข้าไปหาให้ผม ดูว่ายังมีคนรอดอยู่ไหม”
ทุกคนต่างรู้สึกว่าฝ่ายตรงข้ามจะต้องไม่อยู่ที่นี่รอพวกเขาบุกเข้ามาอย่างโง่ๆแน่ ดังนั้นที่พวกเขาต้องทำก็คือเก็บกวาดลานต่อสู้ จากนั้นก็เริ่มค้นหาไปทั้งเมืองทันที
อย่างไรก็ตามคนที่เข้าไปตรวจสอบสถานการณ์ กลับไม่ส่งเสียงใดๆอีก
“ลุย ลุยให้หมด！จัดการที่นี่ให้ผม！”คนตัวเตี้ยให้ลูกน้องของตัวเองใช้อานุภาพที่หนักมากอย่างเด็ดขาด
พูดจบ เขาพูดกับชายหนุ่มร่างกำยำที่อยู่ข้างๆ：“คุณคาร์ล ถ้าเกิดปัญหา ผมหวังว่าคุณจะลงมือ แล้วผมจะชดเชยให้คุณอย่างสาสม”
“ได้”คาร์ลพูดอย่างเย็นชา
และในห้องตอนนี้ โล่ซือหานมองคนที่ล้มลงไปกับพื้น ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
เธอเห็นเพียงแค่พวกเขาเข้ามาในนี้ก็ล้มลงไปที่พื้นในชั่วพริบตาเดียว คาดไม่ถึงโดยสิ้นเชิง ว่าพวกเขาจะถูกออร่าของหลี่ฝางกระทำจนหมดสติ
ตอนนี้หลี่ฝางก็มองกลุ่มคนด้านนอกที่เตรียมจะยิงคนมาทางนี้ จู่ๆในใจก็คล้อยตาม พูดล้อเล่น：“คุณไปจัดการคนพวกนั้นที่อยู่ด้านนอกให้เรียบร้อยไป”
“อ๋า？นี่คุณกำลังล้อเล่นเหรอ？”โล่ซือหานไม่ค่อยอยากจะเชื่อ สงสัยว่าหลี่ฝางกำลังพูดเหลวไหล
“ผมเหมือนคนที่ล้อเล่นเป็นเหรอ？”หลี่ฝางชักสีหน้า พูดว่า：“ไปเถอะ”
จากนั้น โล่ซือหานก็พบว่าตัวเองสูญเสียอำนาจการควบคุมร่างกาย ยืนขึ้นมา แล้วเดินไปด้านนอกอย่างไม่ได้สมัครใจนัก
“ช่วย ช่วยด้วย……”โล่ซือหานตื่นตระหนกมาก และยังสงสัยว่าผู้ชายด้านหลังนี้เข้าใจมนต์ดำอะไรใช่หรือไม่
แต่ตอนที่เดินออกไปนอกประตู เผชิญหน้ากับอันธพาลที่ติดอาวุธแต่ละคน ความคิดอย่างอื่นในหัวเธอก็หายไป เหลือเพียงอย่างเดียว：ตัวเองจะมีชีวิตอยู่ได้นานแค่ไหน
ตั้งแต่ที่ได้แหวนยิงธนูลึกลับที่ตระกูลชิว กำลังภายในของหลี่ฝางก็เริ่มเปลี่ยนแปลง หลังจากผ่านช่วงเวลานี้ไป จนกระทั่งช่วงนี้ การเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพเช่นนี้ในที่สุดก็สิ้นสุดลง หมายความว่าหลี่ฝางเข้าสู่แดนเต๋าอย่างถี่ถ้วน และหลี่ฝางก็รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงหลังจากเข้าสู่แดนเต๋า
เช่นการใช้แค่ออร่าก็สามารถทำให้คนทั่วไปหมดสติได้ อย่างเช่นเขาสามารถควบคุมการกระทำของโล่ซือหานคนธรรมดาแบบนี้ได้ในระหว่างที่คิด เช่นกำลังภายในสามารถออกจากร่างกายได้ เหมือนกับการใช้พลังจิต
ตอนนี้กลุ่มสมาชิกแก๊งก็มองผู้หญิงที่ใบหน้าซีดเซียวตรงหน้านี้อย่างตะลึง ในใจก็ไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าเธอออกมาอยากตาย หรือว่าออกมามอบตัว
ตอนที่กลุ่มคนพวกหน้ากัน คิดว่าจะยิงหรือไม่นั้น จู่ๆเด็กผู้หญิงคนนั้นก็เคลื่อนไหว
เห็นแค่เธอเคลื่อนตัวไปยังกลุ่มอันธพาลอย่างรวดเร็ว ต่อยและเตะออกไป เหมือนกับเด็กผู้หญิงตัวที่เล่นกับตุ๊กตาของตัวเอง และกลุ่ม อันธพาลแต่ละคนปลิวออกไปทั่วฟ้า งดงามสุดๆ
และสมาชิกแก๊งพวกนั้นก็ยิงที่หญิงสาวอย่างคนบ้า แต่ไม่อาจมองเห็นรูปร่างของเธอได้ชัดเจน กลับกันทำให้เพื่อนร่วมทีมหลายคนบาดเจ็บโดยไม่ได้ตั้งใจ
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย！”
“คุณอย่าเข้ามา！”
มองเห็นสมาชิกของตัวเองน้อยลงและบ้าคลั่ง ผู้หญิงคนนั้นเหมือนพุ่งเข้ามาเหมือนกับไดโนเสาร์ อารมณ์ของคนด้านหลังก็พังทลายลง แล้วก็ค่อยๆแยกย้ายออกไป
พวกเขากล้าที่จะสู้สุดชีวิตกับอีกแก๊งด้วยปืน เพราะรู้ว่าคนตรงข้ามก็คือคนเหมือนกัน ถูกปืนยิงก็จะตาย
แต่ว่าผู้หญิงตรงหน้านี้ไม่ใช่คน！เหมือนกับเผชิญหน้ากับเธอที่แสดงออกอย่างไม่ใช่คน คนกลุ่มนี้จึงหนีทันที
ทุบตีกลุ่มคนจนพ่ายแพ้ไป โล่ซือหานมองสองมือของตัวเองอย่างงงๆ เกือบจะคิดว่าตัวเองเกิดอาการหลอน
“นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？”
และตอนนี้ลูกพี่ของคนกลุ่มนั้น คนตัวเตี้ยคนนั้นก็โกรธจนแทบจะบ้า มองลูกน้องตัวเองหนีอย่างรวดเร็ว แต่ละคนหลบอยู่หลังรถไม่กล้าโผล่ออกมา
เขาที่ไม่มีทางเลือก ได้แต่มองไปที่คาร์ล
“โดซาน ให้คนของคุณอยู่ห่างไปหน่อย”คาร์ลพูดเสียงทุ้ม“ผู้หญิงคนนี้สุดยอดเกิน”
โดซานได้ยินคำนี้ ตอบกลับไปอย่างรีบร้อน หันหน้าบอกลูกน้องของตัวเองให้อยู่ไกลหน่อย
แป๊บเดียว ทางนี้ก็โล่งเป็นวงกว้าง
ส่วนคาร์ลก็ถอดแว่นกันแดดของตัวเอง แล้วก็ถอดชุดสูทวางไว้บนรถ หันกลับเดินไปทางโล่ซือหาน
“คุณสู้ผมไม่ได้หรอก กลับไปกับผมดีๆ วัสดุทดลองอย่างคุณนี้ ดร.จะต้องชอบมากแน่”
ได้ยินคำพูดของคาร์ล ในใจโล่ซือหานก็หดหู่ลง ร่างกายกลับไปฆ่าคาร์ลอย่างควบคุมไม่ได้
เสียง“ตุบ”ดังขึ้นมา โล่ซือหานเตะไปทางคาร์ลอย่างสูง ถูคาร์ลยกแขนขึ้นมาป้องกันไว้ อย่างไรก็ตามเสียงดังทุ้มนั้นกลับทำให้โล่ซือหานเปลี่ยนสีหน้า
“ล้อเล่นอะไรกัน……”นี่มันอะไรเหมือนกับเสียงชนกันของโลหะ？
คาร์ลในตอนนี้ยังคงไม่มีการแสดงออกใดๆ ยื่นมือไปคว้าโล่ซือหาน
โล่ซือหานรีบหลบ เว้นระยะห่างกับคาร์ลทันที เพิ่งร่วงลงไป ยังไม่ทันรอให้เธอตอบสนองคืนมา พลังนั้นก็ดึงเธอลอยไปอยู่ข้างๆ
เงยหน้าไปมอง โล่ซือหานประหลาดใจมากพบว่าฝ่ามือด้านขวาของคาร์ลมีรูหนึ่ง ตอนนี้กำลังแกว่งเล็งมาที่ตัวเอง