NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง - บทที่976 คำพูดของนิค
“นี่คือบ้าอะไรกัน！”โล่ซือหานตะโกนด่าในใจ จากนั้นก็เห็นกระสุนออกมา ยิงมาที่ตัวเองจากมือคาร์ล
โล่ซือหานรู้สึกว่าตัวเองจบเห่แล้ว แต่จู่ๆตาก็พร่ามัว ทันใดนั้นร่างของหลี่ฝางก็ปรากฏ กันกระสุนพวกนี้ให้เธอ
หลี่ฝางผลักเล็กน้อย ดันโล่ซือหานไปอยู่ข้างๆ หันกลับไปมองคาร์ล สายตาปรากฏความประหลาดใจเล็กน้อย
“นี่คุณเป็นห่าอะไรเนี่ย？หุ่นยนต์？”
คาร์ลกลับไม่พูดอะไร ยกแขนทั้งคู่ขึ้นมาอย่างไม่ลังเล หมัดสองข้างดัง“คลิก”ห้อยลงมาจากฝ่ามือ
แขนทั้งคู่ของเขาก็กลายเป็นจรวดสองลำเช่นนี้ ยิงจรวดออกไปทางหลี่ฝาง
“ห่าเอ้ย……”หลี่ฝางตะลึงทันที มองจรวดลอยเข้ามา รีบเอาสองมือขึ้นมา แล้วออร่าก็ควบคุมจรวดให้ลอยขึ้นไปกลางอากาศทันที จากนั้นก็ระเบิดออกมาเป็นแสงระยิบระยับ
อย่างไรก็ตามนี่ยังไม่จบ เห็นแขนของคาร์ลเปลี่ยนเป็นปืนกลตั้งแต่เมื่อไหร่ เริ่มยิงไปทางหลี่ฝาง
หลี่ฝางเบี่ยงตัวหลบ ปล่อยหมัดทำเอาคาร์ลลอยออกไปอย่างแรง กลับพบว่าคาร์ลยังคงไม่ได้รับบาดเจ็บ
ร่างของหลี่ฝางตามไปด้านหลัง หมัดทั้งคู่เข้าหาคาร์ลอย่างแรง ทันใดนั้นเสียงกระทบโลหะก็ดังกังวานในพื้นที่โล่งนี้
ส่วนสมาชิกแก๊งกับโล่ซือหานที่ดูอยู่รอบๆ ตอนนี้ก็ดูจนตะลึงไป
กระทั่งว่าพวกเขาก็สงสัยว่าตัวเองกำลังดูภาพยนตร์ไซไฟเรื่องใหม่สุด
ในที่สุด หลี่ฝางก็เช็ดเหงื่อ มองข้อต่อที่ถูกเขาชำแหละทิ้ง ไม่สามารถเคลื่อนไหวไปที่คาร์ล จึงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา
“นี่มันแฟนตาซีมากเลยจริงๆ”
ส่วนสมาชิกแก๊งพวกนั้นเห็นฉากนี้ จะกล้าอยู่ต่อได้อย่างไร แต่ละคนเตรียมขับรถออกไป อย่างไรก็ตามต่อมา พวกเขาก็ถูกหลี่ฝางที่ตามมากำจัดทิ้งหมด
เหลือเพียงแค่โดซานคนเดียวที่รอดแล้วถูกหลี่ฝางลากกลับไป
ฆ่าคนพวกนี้ ความรับผิดชอบทางจิตใจหลี่ฝางไม่มีเลยสักนิดจริงๆ
“ทำไมคุณต้องทำแบบนี้กับพวกเรา คุณมันปีศาจ！พวกเราไปแตะต้องอะไรคุณ！”
โดซานที่ถูกลากกลับไป ก็ตะโกนใส่หลี่ฝางด้วยความโมโห
“พวกคุณตายไปก็ไม่สาสมกับความผิดที่ได้กระทำไว้！ตัวพวกคุณทำเรื่องเลวๆเองไม่รู้ตัวอีกเหรอไง？”โล่ซือหานที่อยู่ข้างๆได้ยินคำนี้ก็โมโหทันที
“ผู้หญิงถูกพวกคุณจับตัวไปตั้งเยอะ พวกเธอไปทำผิดอะไรต่อพวกคุณไว้เหรอ？”
อย่างไรก็ตามเธอประเมินความชั่วร้ายของอีกฝ่ายต่ำเกินไป ได้ยินโดซานพูดอย่างไม่ลังเลเลยว่า：“ไม่ขายพวกเขา แล้วพวกเราจะมีเงินไว้กินดื่มที่ไหนกันล่ะ？ขายพวกเขาแล้วจะทำไมล่ะ！”
ในที่สุดโล่ซือหานก็เข้าใจ คนอย่างโดซานนี้ พูดกับเขาด้วยเหตุผลไม่ได้เลย
คนแบบนี้ ถือเอาความเห็นแก่ตัวไปถึงขีดสุด กระทั่งว่าไปถึงระดับที่ปฏิบัติต่อผู้อื่นเหมือนไม่ใช่มนุษย์แล้ว
หลี่ฝางในตอนนี้พูดว่า：“อย่าเพิ่งเบื่อสิ ให้เขาบอกป้อมปราการของBlood goldกับผมมา แล้วผมจะให้ความน่ายินดีต่อเขา”
แป๊บเดียว ผ่านการสอบถามที่ไม่น่ายินดีเท่าไหร่นั้น หลี่ฝางก็ได้ข้อมูลที่ตัวเองอยากได้
แก๊งเล็กๆอย่างพวกเขาไม่มีคุณสมบัติที่จะรู้ได้เลยว่าป้อมปราการของ Blood gold อยู่ที่ไหน และพวกเขาก็ไม่อาจได้เจอวอล์คเกอร์ลูกพี่ของBlood gold แต่ผ่านลูกชายสองสามคนของเขามาร่วมมือกับBlood gold
หลี่ฝางคิดแล้วพูดว่า：“ถามเขาว่าติดต่อใครได้บ้าง”
โล่ซือหานพูดว่า：“เขาบอกว่าที่ติดต่อกับพวกเขาคือกากีลูกชายคนที่สามของวอล์คเกอร์ แต่ว่าเขาก็ติดต่อกากีไม่ได้ ปกติจะติดต่อกับลูกน้องของกากี”
“ขยะจริงๆเลย”หลี่ฝางด่าทอออกไป จากนั้นกำชับไปว่า：“นัดเขาออกมา บอกว่ามีธุรกิจใหญ่จะร่วมมือกับเขา ใช่สิ คนต่างชาตินี่คือใคร？”
“นี่คือคาร์ล ทำความร่วมมือกับBlood gold ไม่รู้ว่าทำไมครั้งนี้ถึงมาที่ของพวกเขาโดยตรง”โล่ซือหานแปล
“อ้อ？ร่วมมือกับBlood gold？”หลี่ฝางถามเป็นภาษาอังกฤษว่า：“ใช่คนของบริษัทคลอริสไหม？”
“คุณเป็นใครกันแน่？”คาร์ลตะลึงเล็กน้อย，จากนั้นจึงถามทันทีว่า“เป็นคนที่บริษัทคู่แข่งส่งมาเหรอ？”
“ทำไมพูดมากแบบนี้ล่ะ”หลี่ฝางทนไม่ไหวส่ายกำปั้นตรงหน้าคาร์ลไปมา“คุณตอบคำถามก็พอแล้ว พูดมา คุณเป็นห่าอะไรกันแน่？”
“คนแปลงร่าง”คาร์ลพูด“โครงสร้างเครื่องจักรถึงเจ็ดสิบสามเปอร์เซ็นต์”
“คุณบ้าขนาดนี้เลยเหรอ อยู่ดีๆทำตัวเองให้เป็นสภาพเหมือนผี”หลี่ฝางอดไม่ได้ที่จะวิจารณ์
“เหอะเหอะ การดัดแปลงพันธุกรรมล้มเหลว ร่างกายก็ใกล้จะพังทลายลง”ตอนนี้จู่ๆคาร์ลก็หัวเราะขึ้นมา“ผมไม่อยากตายเร็วขนาดนี้”
“ดัดแปลงพันธุกรรมคืออะไรอีก？”ในใจหลี่ฝางรู้สึกไม่ดี
“เหอะเหอะ……”คาร์ลมองโล่ซือหาน แล้วก็มองโดซานอีก ความหมายในดวงตาไม่ต้องพูดก็เข้าใจได้
หลี่ฝางคิดเล็กน้อย จากนั้นพูดกับโล่ซือหานว่า：“คุณขึ้นไปรอชั้นบนก่อน ผมจะคุยกับเขาหน่อย”
“อ้อ”โล่ซือหานออกไปอย่างเชื่อฟัง
ส่วนโดซานยังไงซะไม่ช้าก็เร็วเขาก็ต้องตาย ไม่มีใครสนใจเลยว่าเขาจะได้ยินหรือไม่
“พูดมาสิ”หลี่ฝางมองคาร์ลแล้วพูด
“รอเดี๋ยว ผมอยากทำข้อตกลงกับคุณ”คาร์ลกลับพูดก่อน
“ลองพูดมาสิ”หลี่ฝางหัวเราะเบาๆ：“แต่ว่าให้ผมปล่อยคุณไปคำพูดพวกนี้อย่าพูดเชียวล่ะ คุณก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้”
“ผมเข้าใจ”คาร์ลหัวเราะ“ผมมีความต้องการอย่างเดียว คุณและอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังคุณ คุ้มครองสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐานของผม อย่าเอาผมมาเป็นการศึกษาค้นคว้า”
“อ้อ？”หลี่ฝางหัวเราะเบาๆ“คุณคิดว่าผมพูดคำไหนก็ได้คำนั้นเหรอ？”
“ถ้าปรมาจารย์กำลังภายในพูดอะไรแล้วไม่ว่าตามนั้น”คาร์ลมองหลี่ฝางอย่างมีความหมาย“งั้นใครกันล่ะที่จะพูดอะไรแล้วว่าตามนั้นได้”
หลี่ฝางหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ ดูเหมือนว่าคาร์ลก็ฉลาดมาก
“โอเค เงื่อนไขนี้ผมรับปาก คุณพูดมาเถอะ”