One-click Invincibility Of The Apocalyptic Super System Modifier - ตอนที่ 351-352
Chapter 351
เฒ่าจางยังคงสงสัยว่าทำไมหลินเฟยถึงได้เครื่องเทเลพอตมาจากลอร์ดแสง?
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าหลินเฟยจะไม่มีความคิดที่จะพูดออกมา.
ดังนั้นเฒ่าจางจึงไม่ถามต่อ.
แต่เขาเลือกที่จะสอนหลินเฟยถึงวิธีใช้เครื่องเทเลพอตนี้แทน.
เขาหยิบรีโมทสีน้ำเงินขนาดเท่าโทรศัพท์มือถือออกมาและยื่นให้หลินเฟยพร้อมกับพูดว่า”นี่คือรีโมท มีเพียงตัวเดียว อย่าทำหาย.”
หลินเฟยพยักหน้าอย่างจริงจัง.
มีเพียงอันเดียว มันสามารถบอกได้เลยว่าสำคัญมากๆ.
ดังนั้นเขาจึงยัดใส่กระเป๋า.
โอเค ตอนนี้มีรีโมทแบบอินฟินิตี้แล้ว เขาจะให้เด็กสาวอีกอันในภายหลัง.
“ตอนนี้ฉันจะสอนวิธีใช้งานให้กับนาย”เฒ่าจางพูด”นายเห็นปุ่มสีแดงบนรีโมทไหม?”
“หลังจากที่นายกดแล้ว มันจะมีแผงให้เลือกมาปรากฏ ซึ่งจะบันทึกตำแหน่งการเทเลพอตครั้งสุดท้ายและตำแหน่งที่นายจะเทเลพอตไป.”
หลินเฟยและเด็กสาวฟังอย่างตั้งใจ.
“มันยากที่จะเข้าใจ”เฒ่าจางกล่าวว่า”ออกไปและวางเครื่องไว้ข้างนอก.”
ทั้งสามก็เดิมออกจากบ้าน.
“ค่อยๆวางเครื่องลงกับพื้น”เฒ่าจางพูดอย่างจริงจัง.
เมื่อฟังคำพูดที่จริงจังของเฒ่าจาง หลินเฟยก็กลัวมากจนหลินเฟยปิดฟังก์ชั่นของเขาเพราะกลัวว่าจะพัง เขาจึงค่อยๆวางเครื่องลงกับพื้น.
ตึบ!
เขาเห็นว่าเครื่องส่ายเล็กน้อยก่อนที่จะอยู่นิ่ง.
“นั่นแหละ”เฒ่าจางก็เดินไปที่ไกลๆและพูดว่า”มาหาฉัน”
หลินเฟยและเด็กสาวก็เดินไปหาทันที.
“กดปุ่ม”เฒ่าจางพูดอีกครั้ง.
หลินเฟยกดปุ่มและมีแผงหน้าจอปรากฏบนรีโมท มันมีรูปภาพของเครื่องเทเลพอตและพิกัดอยู่ข้างๆ.
“ถ้านายกดค้างไว้ นายจะสามารถเปลี่ยนชื่อเครื่องเทเลพอตนี้ได้”ชายชรากล่าว”แต่ตอนนี้ นายกดที่พิกัดนี้ก่อน.”
เมื่อหลินเฟยคลิกที่พิกัด.
หืม!
จากหลินเฟยเป็นศูนย์กลาง ทันใดนั้นม่านแสงก็ปรากฏขึ่นห่างออกไปสองเมตรและม่านป้องกันก็ค่อยๆปรากฏขึ้นจากพื้น มันค่อยๆก่อตัวเป็นครึ่งวงกลม.
เมื่อม่านปกคลุมหมดแล้ว หลินเฟยก็รู้สึกได้ถึงสีขาวๆด้านหน้าของเขา.
ใช้เวลาอีกครึ่งวินาทีในการมองเห็นบริเวณรอบๆอย่างชัดเจน ยังคงเป็นบนภูเขา เขากำลังก้มหน้าเพราะกำลังยืนอยู่บนเครื่องเทเลพอต โดยมีเฒ่าจางและเด็กสาวอยู่อีกด้าน.
“สุดยอดมากใช่ไหม?”เฒ่าจางภูมิใจเล็กๆ.
“ยอดเยี่ยมมาก”หลินเฟยอดไม่ได้ที่จะชม.
“มันยังไม่จบ”เฒ่าจางพูดอย่างลึกลับอีกว่า”นายกดรีโมทอีกครั้ง.”
เมื่อหลินเฟยกดปุ่มอีกครั้ง แผงเมนูก็ปรากฏ แต่คราวนี้เป็นการเลือกพิกัดใหม่.
“กด”เฒ่าจางพูด.
หลินเฟยไม่ลังเล หลังจากนั้นก็เกิดแสงวูบ เขาก็พบว่าเขากลับมายังตำแหน่งที่เขาเคลื่อนย้ายเป็นครั้งแรก.
“นี่!”หลินเฟยตระหนักได้ถึงบางสิ่ง.
“ถูกต้อง”เฒ่าจางพยักหน้าและพูดว่า”นี่คือจุดที่นายอยู่ครั้งล่าสุด”
“ยอดเยี่ยม”หลินเฟยอดไม่ได้ที่จะปรบมือ.
“นี่คือหน้าที่ของเครื่องเทเลพอต”เฒ่าจางพูด”นี่แหละมัน.”
“ขอบคุณมากๆ”หลินเฟยเก็บรีโมทและหยิบของออกจากกระเป๋าของเขา.
นี่คือของขวัญแสดงความขอบคุณที่หลินเฟยเตรียมไว้ให้เฒ่าจางเมื่อสองวันก่อน.
มีทั้งผักสด,ผลไม้,เนื้อหมู,เนื้อแกะ,วิตามินบางชนิด.
เมื่อเฒ่าจางเห็นสิ่งที่อยู่ในกระเป๋า ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างทันที เขาเห็นอะไร? ผัดสดกับเนื้อ!
มีแม้แต่ยาวิตามิน!
Chapter 352
“ทำไมนายถึงมีของพวกนี้?”
คุณต้องรู้มาก่อว่าสิ่งเหล่านี้มีค่ามากกว่าของทั่วๆไป ตั้งแต่เกิดการเปลี่ยนแปลงของโลก มันก็ไม่มีผักสดและเนื้อสัตว์อีกต่อไป.
และตอนนี้ด้านในของก็กระเป๋าก็สามารถเก็บของพวกนี้ได้จริงๆ.
ในเวลานี้ เฒ่าจางรู้สึกว่าเห็นภาพลวงตา ทำไมถึงยังมีผักสดอย่างนี้ได้อีก?
“ผมเอามาจากตลาดผัก”หลินเฟยพูดด้วยท่าทางแปลกๆ”มั่นใจได้เลยว่าไม่ได้เก็บมาจากข้างถนน?”
ทันใดนั้นเฒ่าจางก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร.
หลังจากพูดขอบคุณเฒ่าจางแล้ว หลินเฟยก็เอาเครื่องเทเลพอตยัดลงกระเป๋า.
คราวนี้ ก็มีเครื่องเทเลพอตแบบไม่หมดไม่สิ้นแล้ว!
สวยงาม.
เฒ่าจางมองดูหลินเฟยและเด็กสาวจากไป หัวใจของเขาก็แปลกขึ้นเรื่อยๆ ชายหญิงสองคนนี้มีที่มาอย่างไร?
ไม่ต้องพูดถึงวิธีการที่เอาเครื่องกลับมาจากมือของลอร์ดแสง.
แค่อาหารและวิตามินก็มากพอแล้ว.
“ทั้งสองคน ฉันกลัวว่าเขาจะไม่ง่ายอย่างที่คิด”เฒ่าจางถอนหายใจ เขาคิดไม่ออกจริงๆ.
ตกดึก.
เขาก็ได้รับคำตอบจากชายชราเลเวล S.
“เขา? เบอร์หนึ่งของโลก.”
“อัค!”
เฒ่าจางที่กำลังดื่มน้ำซุปก็สำลักทันที เขามองไปที่ชายชราอย่างประหลาดใจและพูดว่า”นายบอกว่าเขาคือเบอร์หนึ่งของโลกที่คนเขาร่ำลือกัน?”
“ใช่.”
ชายชราพูดอย่างจริงจัง”ฉันเห็นเขาลงมือวันนนี้ ลอร์ดแสงแข็งแกร่งมากใช่ไหม?”
“แข็งแกร่งมาก”เฒ่าจางพยักหน้าเห็นด้วย.
“แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา เขาก็เป็นเหมือยกับเด็ก เขาถูกทุบตีและหักขาโดยไม่มีโอกาสตอบโต้”เมื่อนึกถึงภาพนั้น ชายชราก็รู้สึกตกใจกลัวไม่ได้.
“กำแพงเมืองเหล็กที่สร้างขึ้นด้วยการใช้ทั้งคนและวัสดุจำนวนมาก็ถูกเขาผ่าออกอย่างง่ายดาย.”
เฒ่าจางโง่งม.
มันต้องทรงพลังแค่ไหน?
จากนั้นเขาก็คิดว่าลอร์ดแสงนั้นแข็งแกร่งเพียงใดก่อนที่จะพูดถึงหลินเฟยต่อ…
ตอนนี้เมื่อคิดดีแล้ว มันน่าอายจริงๆ.
แน่นอนว่าหลินเฟยไม่รู้เรื่องพวกนี้เลย.
เพราะเขามีเครื่องเทเลพอตแล้ว เขาและเด็กสาวก็ออกจาก เมือง F.
ทั้งสองบินออกไป เมื่อเห็นเนินเขาที่เขาชอบครั้งล่าสุด ตราบเท่าที่เขาบินได้สูงพอ พวกเขาก็สามารถใช้ทั้งดาวเป็นแผนที่ได้!
หลินเฟยจำทางไม่ได้.
แต่เด็กสาวจำได้ เธอเห็นภูเขาที่คุ้นเคยจึงกล่าวว่า”ข้างล่าง!”
หลินเฟยก้มมองลงภูเขา มันดูคุ้นเคย จริงๆเขาเกือบลืมไปแล้ว แต่เด็กสาวบอกว่าใช่ มันก็ต้องใช่.
ดังนั้นเขาจึงบินตรงไป.
เข้าไปใกล้.
เมื่อเขาเห็นทะเลสาบที่คุ้นเคย ท้ายที่สุดเขาก็แน่ใจแล้วว่าเขาพบที่ที่ถูกต้องแล้ว!
หลังจากบินไปรอบๆทะเลสาบ หลินเฟยและเด็กสาวก็เจอเนินเขาอีกครั้ง.
มันดูเหมือนไม่มีอะไรอยู่ที่นี่เลน ดูเหมือนไม่เคยมีใครเข้ามาที่นี่เลย แม้แต่[perspective]เพื่อมองเห็นซอมบี้ก็ไม่มี.
“ดินแดนบริสุทธิ์”หลินเฟยกระซิบ.
“แค่สร้างบ้านและระหว่างเนินเขากับทะเลสาบ”เด็กสาวแนะนำ”ประตูหันไปทางทะเลสาบ เนินเขานี้สามารถใช้เป็นสวนหลังบ้านหรืออะไรก็ได้.”
“อย่างนั้นแหละ”หลินเฟยเห็นด้วย.
“เธอเลือกสถานที่เลย ฉันจะไปเก็บวัสดุ”หลินเฟยกล่าว”มันเหมาะที่จะสร้างบ้านไม้ ถ้าใช้กระเบื้อง,ซีเมนต์หรือเซรามิค มันจะส่งผลต่อความสวยงาม.”
“งั้นก็ระวังตัวด้วย”เด็กสาวยิ้ม.
“มีป่าอยู่ข้างๆ มันปลอดภัย”หลินเฟยยิ้มและเดินไปที่ป่าจากระยะไกล.
ต้นไม้ที่นี่สูงและตรงในเวลาเดียวกัน ล้วนเป็นวัสดุอย่างดีในการสร้างบ้าน.