One-click Invincibility Of The Apocalyptic Super System Modifier - ตอนที่ 287-288

Chapter 287
นักดาบสาวมีท่าทีบอกไม่ถูกเมื่อถูกทิ้งไว้อีกครั้งและพูดกับตัวเอง
โดยที่ไม่มีใครอยู่รอบ ๆ “ผลพลังนั้นยากที่จะได้รับและมีปรมาจารย์
คนอื่น ๆ รอเหมือนกัน แม้ว่าคุณจะไปที่นั่นมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะ
เอาทั้งสองผลไปได้”
หลินเฟยตอบมาจากระยะไกล “ไม่ต้องห่วง”
กลับไปที่วิลล่า หลินเฟยก็ส่งข้อความให้กับเด็กสาวว่า “พรุ่งนี้ ผล
พลังจะสุก”
“หืม?” เด็กสาวพูดอย่างจริงจัง “เราจะไปดันเลยไหม? ตอนนี้ที่นั่น
คนคงรอเฝ้ากันมากมายแล้ว”
ก๊อก!
หลินเฟยเคาะหัวเธอก่อนจะพูด “แล้วจะให้ฉันไปนอนที่ชานเมือง
เพื่อให้อาหารยุง??”
เด็กสาวลูบหัวของเธอและพูดว่า “นี่ไม่กลัวว่าคนอื่นจะเอาไปก่อน
หรอ”
หลินเฟยพูด “งั้นเราก็ไปดูก่อนแล้ว เราคงต้องไปดูทำเลก่อน”
ท้ายที่สุดที่ผลไม้จะสุกในวันพรุ่งนี้ หากพรุ่งนี้เช้าผ่านไปและเกิด
เหตุไม่คาดฝัน มันคงแย่จนอยากตายแน่ ๆ
“โอเค งั้นเราก็ไปดูกันก่อนตอนนี้” เด็กสาวพยักหน้า
หลินเฟยอุ้มเด็กสาวไปที่ชานเมือง ทิศตะวันออกและตะวันตกยังคง
แยกออกด้วยการมองพระอาทิตย์ ระยะทางสี่สิบไมล์อาจจะไกลใน
สายตาคนอื่น แต่มันไม่ได้อยู่ในสายตาของหลินเฟยแม้แต่ก้าวเดียว
มันจะมีปัญหาก็แค่การค้นหาผลพลัง
พวกเขาทั้งสองคนเดินทางออกนอกชานเมืองและในที่สุดก็เห็นต้นไม้
สีทองบนถุงใส่ดิน
บางทีมันอาจจะเป็นเพราะการเปลี่ยนแปลงของโลก ต้นไม้เล็ก ๆ
ต้นนี้สูงเพียง 1 เมตรและทั้งลำต้นเป็นสีทอง แม้แต่ใบของมันก็เปล่ง
สีทองสุกปลั่ง
มันดูดีกว่าพืชใด ๆ ก่อนหน้านี้และดูเหมือนว่ามันจะแข็งแรงมาก
เพียงแค่……
มันมีแค่ผลเดียว
หลินเฟยเพียงมองไปที่ผลไม้ลูกเดียวที่อยู่บนต้นพลังต้นนี้
นี่คือผลไม้ที่ดูเหมือนแอปเปิ้ลและส่วนใหญ่ก็เป็นสีเหลืองทอง ด้านล่าง
ของลูกยังมีสีเขียว แต่ก็เห็นได้ว่ามันจะกลายเป็นสีทองทั้งหมดก่อน
เที่ยงในวันพรุ่งนี้
จากนั้นก็ถึงเวลาที่มันสุกงอม!
“ฉันไม่ได้เห็นคนมากนัก มันมีแค่สองสามคน?” เด็กสาวขมวดคิ้ว
เธอมองหาคนที่เฝ้าดูแลต้นพลังด้านล่าง แต่เห็นเพียงคนสองสามคน
“พวกเขากำลังซ่อนตัว”
หลินเฟยใช้ [perspective] และพบคนเหล่านี้ทันที
มันเป็นเพราะเมื่อเขาใช้ [perspective] รูปแบบสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่ไม่
เป็นศัตรูจะกลายเป็นสีเขียวและสิ่งที่ไม่เป็นมิตรรวมถึงวัตถุที่มีชีวิต
หรือไม่มีชีวิตอย่างปืนกลจะกลายเป็นสีแดง
ก่อนที่เขาจะใช้ [perspective] เขาไม่อาจเห็นคนที่ซ่อนอยู่ได้
“ฉันนับแปป” หลินเฟยพูด “มี 21 คนอยู่ด้านล่าง กลุ่มมันใหญ่นิด
หน่อย แต่พวกเขาก็กระจายกันประปราย”
“มันจะไปมีถึง 21 คนได้อย่างไง?”
เด็กสาวเปิดตากว้างและมองลงไป แต่เธอไม่เห็นอะไรเลย “ฉันตาถั่ว
งั้นหรอ?”
“เธอจะเห็นวันพรุ่งนี้” หลินเฟยพูด
กลุ่มคนเหล่านี้จะสามารถซ่อนตัวได้และจะไม่ออกมาจนกว่าผลจะ
สุก
จนกระทั่งจากไป เด็กสาวก็ยังคงมองไปด้านล่างและพยายามหาคน
ที่ซ่อน
กลับไปที่วิลล่า เด็กสาวก็พูดอย่างจริงจังว่า “วันนี้เรานอนเร็วสักหน่อย
พรุ่งนี้ฉันกลัวว่าจะมีบางคนที่อดใจไม่ไหว”
หลินเฟยพยักหน้าและพูดว่า “เอาตามที่เธอพูด”
“กี่โมงแล้ว?” เด็กสาวถาม
หลินเฟยพูด “15:00”
หลังจากเดินไปเพียงไม่กี่ก้าว เด็กสาวก็ถามอีกครั้ง “กี่โมงแล้ว”
“15:01”
ปึก
เด็กสาวล้มตัวลงนอนอย่างอ่อนแรง ก่อนที่จะเอาหมอนมาคลุมหัว
และพูดว่า “เวลาผ่านไปช้าจัง”
Chapter 288
“เธอกังวลเกินไปแล้ว”
หลินเฟยพูด “ไม่ต้องห่วง เราจะได้รับผลไม้แน่นอน”
“ถึงแม้ว่าเราจะเอาไม่ได้ แต่ที่อื่น ๆ ก็ต้องมีผลพลังแน่นอน เราก็แค่
ไปหามันเมื่อถึงเวลา”
หลังจากได้ฟังหลินเฟยพูด เด็กสาวก็เงียบลง
แต่จากนั้นตกเย็น เด็กสาวเริ่มทำอาหารตั้งแต่ 6 โมงเย็น หลังจากกิน
ข้าวกันแล้วเธอก็บอกให้หลินเฟยอาบน้ำ
จากนั้นเขาก็เข้านอนหลังผ่านไป 4 ทุ่ม
แปะ ๆ
เด็กสาวนอนตะแคงบนเตียงพร้อมกับตบข้าง ๆ ตัวเธอและตะแคง
ตัวให้หลินเฟยนอน
หลินเฟยไม่มีทางเลือก แต่เขาก็ยังตรงเข้าไปที่นอนทันที
แต่เมื่อเธอพลิกตัวอีกที เด็กสาวก็เข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขาด้วย
ตัวของเธอเอง หลังจากอยู่ด้วยกันมานานเธอก็ไม่เขินอายอย่างตอน
แรกอีกแล้ว
วันรุ่งขึ้นก่อนรุ่งสาวหลินเฟยก็ถูกเด็กสาวปลุก
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามองและดูว่ามันเพิ่งจะตีห้าเท่านั้นเอง
“ลุกขึ้นมาล้างหน้าแปรงฟันกินข้าวได้แล้ว” เด็กสาวสวมเสื้อกัน
เปื้อนและพูดอีกว่า”ฉันทำอาหารเสร็จแล้ว”
“น้องสาว ปล่อยฉันไปเถอะ” หลินเฟยขอร้องด้วยความเมตตา “มัน
เพิ่งจะตีห้าเอง”
“ไม่ได้”
เด็กสาวพูดตรง ๆ ”ตอนนี้คุณต้องลุก ไม่อย่างนั้นผลพลังนั่นก็ถูกเด็ด
ไป”
หลังจากนั้นเขาก็พ่ายแพ้ให้การความดุดันของเด็กสาว หลินเฟยทำ
ได้เพียงแค่ลุกขึ้น
เมื่อกินข้าวเช้าเสร็จแล้ว เด็กสาวก็ซดโจ๊กหมูภายในสองเฮือกจากนั้น
ก็มองดูหลินเฟยกินข้าวราวกับว่าเธอไม่อาจรอมันได้อีกต่อไป
หลินเฟยถอนหายใจ เด็กสาวยังเด็กนัก ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงดื่มนม
ก่อนที่จะพาเด็กสาวไป
ทั้งสองเดิมไปตามถนนในเส้นทางที่จำจากเมื่อวานจนไปถึงไหล่เขา
เมื่อทั้งสองมาถึงที่นี่ มีแสงสีขาวก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า
เมื่อมองเวลา มันก็เพิ่ง 06.17 น
มองไปยังเนินเขาเล็กด้านล่างก็ยังมีคนมากกว่า 30 คนยืนอยู่ที่นั่น
แล้ว
“คนเหล่านี้ไม่นอนหรอ?”
หลินเฟยช็อคมาก ขณะที่อุ้มเด็กสาวและหาที่ลงอย่างปลอดภัย
จากนั้นก็หยิบนมขึ้นมาดื่มและพาเด็กสาวไป
“อ้าวเฮ้ย พวกนายไม่นอนกันหรอ?” หลินเฟยพูดเสียงดัง “นี่ไม่ใช่
เรื่องที่นกตื่นเช้าจะได้หนอนนะ” หลินเฟยพูด
สายตาทุกคนต่างจ้องมองหลินเฟย
จากนั้นเขาก็ตกใจ
“คุณถืออะไรอยู่?”
พวกเขาทั้งหมดมองหลินเฟยที่กำลังถือถ้วยที่มีไอร้อนอยู่ในมือและ
พวกเขาก็ได้กลิ่นหอมจาง ๆ จากระยะไกล กลิ่นนี้เป็นกลิ่นที่พวกเขา
เคยได้กลิ่นเมื่อหลายเดือนก่อนและคุ้นเคยเป็นพิเศษ
แต่ตอนนี้ยังบอกไม่ได้ว่าคืออะไร
“นมถั่วเหลือง” หลินเฟยมองไปที่คนด้านหน้าด้วยความประหลาดใจ
และพูดว่า “พวกคุณยังไม่ได้กินข้าวเช้ากันเหรอ?”
ทุกคน : “…”
พวกเขาบ้าไปนิดหน่อย
ทำไมหลินเฟยดื่มนมถั่วเหลืองได้?
นี่คือวันสิ้นโลก วัตถุดิบทุกแบบหายากมากไม่ต้องพูดถึงน้ำตาลและ
สิ่งที่คล้าย ๆ กันอย่างถั่วเหลืองที่เป็นเมล็ดพืชพื้นฐานก็ยังมองไม่เห็น
ในขณะนี้
ทำไมคนแบบนี้ถึงกินนมถั่วเหลืองได้?
และยังได้เห็นว่ายังมีไอความร้อนลอยขึ้นไปด้านบน!
“เอานมถั่วเหลืองมาจากไหน?”
บางคนกลืนน้ำอายและอดไม่ได้ที่จะถามหลินเฟย
“หืม?” หลินเฟยพูด “แน่นอนว่าฉันเป็นคนทำเอง”
ต้องบอกว่าเขาอดไม่ได้ที่จะดึงเด็กสาวเข้ามาและบอกว่า “เธอทำให้
ฉัน มันอร่อยมาก”
ภายใต้การจ้องมองของผู้คนจำนวนมาก ใบหน้าของเด็กสาวก็แดง
ขึ้นเล็กน้อย
“อ๊ากกก!”
ทันใดนั้นก็มีใครบางคนอดไม่ได้ที่จะตะโกนแบบนี้
แม้ว่านายจะมีนมถั่วเหลือง นายยังมีแฟนอีก!
“เชี่ยเอ้ย ไรวะเนี่ย?”
พวกเขาต่างหดหู่กันอย่างมาก