One-click Invincibility Of The Apocalyptic Super System Modifier - ตอนที่ 289-290

Chapter 289
ทำไมเขายังได้กินนมถั่วเหลืองในวันสิ้นโลก? และสิ่งที่น่ากลัวที่สุด
คือนมอันนี้ถูกแฟนของเขาต้มให้กิน!
“แม่ง! กูอิจฉาโว๊ยยย”
“แค่ได้ฟังก็อิจฉาแล้ว”
“ไอ้พวกมีความรัก จงระเบิดตายไปซ้าาา!”
“ทำไมมือของฉันถึงมีไฟขึ้นมาได้?”
ความแค้นในใจของคนกลุ่มนี้เพิ่มขึ้นมาก อย่างแรกเขาใช้ชีวิตอย่าง
อด ๆ อยาก ๆ เสื้อผ้าก็ขาดมั่งไม่ขาดมั่ง อย่างที่สองพวกเขาไม่มีแฟน
ทำให้เมื่อพวกเขาเห็นหลินเฟยกอดแฟนข้าง ๆ ก็เหมือนกับการถูกเย้ย
นี่มันชีวิตของผู้ที่ประสบความสำเร็จชัด ๆ
“นายมาทำอะไรที่นี่?” มีคนถาม
“มาทำอะไรที่นี่? ฉันจะมาทำอะไรที่นี่อะเหรอ” หลินเฟยกลอกตา
พูด “แน่นอนฉันมาที่นี่เพราะมาเอาผลพลัง เป็นไปไม่ได้ที่จะมาชวน
พวกนายกินข้าวหรอกนะ?”
“เดี๋ยว นายต้องการมาขโมยผลพลัง!”
มีบางคนพูดอย่างโหดเหี้ยม “ศัตรูในวันนี้ของนายคือพวกเราทุกคน”
“แม้ว่าจะเป็นราชาสวรรค์หรือเหล่าซือ นายก็ไม่อาจได้ผลพลังและ
ไม่อาจเข้าใกล้ได้แม้แต่ครึ่งก้าว ที่ฉันพูดแบบนี้ไม่ใช่ว่าฉันช่วยนาย
หรอกเหรอ!”
หลินเฟยมองไปที่กลุ่มคนด้านหน้าของเขา และเขาก็ไม่รู้ว่าไปทำให้
คนเหล่านี้โกรธตั้งแต่ตอนไหน
สุดท้ายก็เป็นแบบเดิม
หลินเฟยขมวดคิ้ว บีบถ้วยกระดาษก่อนที่จะเผามันด้วยไฟที่มือของ
เขา
หลังจากเหลือบไปมองผลพลังที่น่าจะสุกในเวลาไม่ถึง 1 ชม
ฟ้าววว
ในเวลานี้ มีลมกรรโชกอย่างแรงเกิดขึ้นที่นี่
“เกิดอะไรขึ้น?”
เมื่อผลพลังกำลังสุกก็มีลมกรรโชกแรงซึ่งเป็นเรื่องแปลกมากจริง ๆ
ทำให้ทุกคนเฝ้าระวังตัวอยู่ชั่วขณะ
“พวกนายกลับไปได้แล้ว”
ในเวลานี้ จู่ ๆ ก็มีเสียงดังมาจากท้องฟ้า
ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองไปตามกระแสลมที่รุนแรง จากนั้นพวกเขาก็
ตะลึงและค่อย ๆ เบิกตากว้างขึ้นเรื่อย ๆ
“ลมไร้รอย!”
มีบางคนตะโกนสามคำนี้ออกมาอย่างตื่นเต้น
มีเพียงหลินเฟยและเด็กสาวเท่านั้นที่มองดูท่าทีจองคนด้านหน้าพวก
เขาเหล่านี้ การแสดงออกของพวกเขาไม่ใช่จะอธิบายไม่ได้ แม้ว่าลม
จะคำราม แต่พวกเขาก็พยายามที่จะออกห่างจากหลินเฟย
เสื้อผ้าของคนอื่นเป็นหนังสัตว์ และหลินเฟยที่ไม่แม้แต่เส้นผมของ
เขาจะลู่ไปตามลม
“เขาเป็นใคร?” หลินเฟยถามเด็กสาวเงียบ ๆ
“ฉันก็ไม่รู้” เด็กสาวตอบ
เมื่อเท้าของเฟิงหวู่เฮิงถึงพื้น ลมรอบ ๆ ก็แตกกระจายและหยุดลง
เขาแต่งกายด้วยชุดสีขาว ผมของเขายาวถึงเอวและใบหน้าที่หล่อ
เหลากับท่าทางคล้ายนายน้อยในนิยายจีนสมัยก่อน
“ผลนี้เป็นของข้า” เฟิงหวู่เฮิงพูด
“ไม่ได้”
มีคนบางไม่ยอมทันที
ผลก็คือทำให้เฟิงหวู่เฮิงมีสายตาที่เย็นชา
วิ้วว!
“อะไรกัน!”
ชายคนนั้นก็กรีดร้องและเดินถอยหลังไป ในขณะที่มือขวาของเขา
กระเด็นขึ้นฟ้า
ตุบ
ใบหน้าของชายคนนั้นซีกและเดินถอยหลังก่อนที่จะคุกเข่าและจับ
บาดแผลที่แขนขวาแน่น แต่เลือดก็ยังคงไหลอยู่
“เจ้าพูดอะไรนะ?” เฟิงหวู่เฮิงจ้องชายคนนั้นก่อนจะถามอย่างแผ่วเบา
“เปล่า” ชายคนนั้นส่ายหัวอย่างไม่รู้ตัวและพูดว่า “ฉันไม่ได้พูดอะไร”
เฟิงหวู่เฮิงยิ้มและพูดว่า “ข้าเป็นคนเข้าใจง่าย ๆ”
จากนั้นเขาก็จ้องไปยังทุกคนและพูด “วันนี้ผลพลังนี้เป็นของข้า นาย
น้อยเฟิง พวกเจ้ามีใครคัดค้านไหม?”
“ถ้าเจ้าไม่ยอม ก็สามารถลุกขึ้นมาประท้วงได้เลย”
อย่างไรก็ตามหนึ่งนาทีต่อมาก็ไม่มีใครคัดค้าน
หลินเฟยมองไปที่ฉากนี้ด้วยความงง
เฟิงหวู่เฮิงนี่แต่เดิมเป็นคนแบบไหนกัน เขาถึงกับปราบปรามคน
เหล่านี้ได้
“ฉันไม่ยอมรับ”
Chapter 290
ในเวลานี้เสียงของ หวู่ชวงเจี้ยนจี ก็ดังมาจากระยะไกล
“เลเวล S อีกคน” ทุกคนขมวดคิ้ว
เมื่อหวู่ชวงเจี้ยนจีเข้ามาใกล้ ผู้คนต่างก็เริ่มที่จะหลีกทางให้เธอและ
ปล่อยให้เธอเดินเข้าหาเฟิงหวู่เฮิง
“เจ้ายังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า” เฟิงหวู่เฮิงพูดแม้แต่สายตาก็ยังสงบ
หลินเฟยรู้สึกประหลาดใจมากในตอนนี้
เขาเคยเห็นความแข็งแกร่งของหวู่ชวงเจี้ยนจี แม้ว่าจะอ่อนแอกว่า
เด็กสาวเล็กน้อย แต่ก็ยังแข็งแกร่งมาก
“ดูเหมือนว่าลมไร้รอยจะเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก” หลินเฟยพูด
“พี่ชาย คุณมาจากไหน?” ชายที่ถอยหลังจนมาอยู่ข้าง ๆ หลินเฟยและ
ถามขึ้นหลังจากที่ได้ยินคำพูดของหลินเฟยพึมพำ
“เมือง E ใครกันที่ไม่รู้จักเฟิงหวู่เฮิง?”
ชายคนนั้นพูดอีกว่า “เขาเป็นผู้มีพลังเลเวล S อันดับ 2 ในเมือง E
ครั้งหนึ่งเขาเคยจัดการกระทิง 5 ตัวด้วยตัวเองและไม่เคยล้มเหลว
เลย”
“เขาเทียบเท่ากับบุคคลที่ไร้พ่าย!”
“จากคำพูด เขาคงแข็งแกร่งจริง ๆ” หลินเฟยอดไม่ได้ที่จะชื่นชม
“นั่นคือคนระดับไร้พ่าย?” ชายคนนั้นพูดว่า “ฉันคิดว่าแม้แต่ตำนาน
เบอร์หนึ่งของโลกมา เขาก็ไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้กับเขาได้”
“เขาแข็งแกร่งขนาดนี้เลย?” หลินเฟยยิ่งรู้สึกชื่นชม
“เขาไร้พ่าย เขาทำได้ไงที่จะแข็งแกร่งขนาดนี้?” ชายคนนั้นพูด
“สำหรับคนอย่างนาย เฟิงหวู่เฮิงสามารถจัดการนายพันคนด้วยมือ
ข้างเดียว”
หลินเฟยมองไปที่เฟิงหวู่เฮิงและดูเหมือนว่าคน ๆ นี้แข็งแกร่งจริง ๆ
ท้ายที่สุดคนอื่น ๆ ก็บอกว่าแม้แต่เบอร์หนึ่งของโลกก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้
ของเขา
“มันแก้ไขยากสักหน่อย” หลินเฟยถอนหายใจ
กรรรร!
ตอนนั้นเองที่ทุกคนเห็นฝุ่นร่วงลงมา เพราะเสียงคำรามจากป่ ารอบ ๆ
“สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?”
ในเวลานี้ ทุกคนต่างเฝ้าระวัง
นี่คือชานเมืองและไม่น่าแปลกใจที่จะมีซอมบี้ปรากฏตัว แต่เสียง
คำรามนี้ทำให้ทั้งป่ าตกใจ
หลายคนถึงกับปิดหูพวกเขาทันทีแสดงว่าผู้มาเยือนนั้นไม่เจตนาดี
สายตาของหวู่ชวงเจี้ยนจีก็แหลมคมขึ้นทันทีและเธอมองไปยังทิศทาง
ที่เสียงดังมา
ตึง!
ตึง!
เสียงเท้าหนัก ๆ
จากนั้นร่างสูงสองเมตรก็เดินออกมาจากเงาในป่ าอย่างช้า ๆ
“นี่คือ!”
เมื่อพวกเขาเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของพวกเขาทุกคนก็รู้สึกว่าหัวใจ
ของพวกเขาแน่นราวกับว่าพวกเขาถูกบีบด้วยมือข้างเดียวจนแทบ
หายใจไม่ออก
แม้แต่เด็กสาวก็หน้าซีดและก้าวถอยหลัง
สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าของทุกคนคือมอนสเตอร์ที่มีใบหน้าเป็นมนุษย์
และร่างเป็นสุนัขและมันดูน่าเกลียดกว่าที่เขาเคยเห็นมาก่อน
มันปกคลุมไปด้วยซากศพและแม้กระทั่งลำไส้ของมันห้อยออกมา
จากท้องของมัน
เมื่อเทียบกับตัวก่อน ตัวที่อยู่ด้านหน้านี้ถึงกับทำให้คนอื่นพูดไม่ออก
แถมยังทำให้คนอื่นรู้สึกแย่มาก ๆ
เด็กสาวกลัวมากจนถึงกับจับแขนของหลินเฟย
“นี่มันเป็นมอนสเตอร์แบบไหนกัน?”
หลายคนหน้าซีดด้วยความตกใจ มอนสเตอร์ที่อยู่ด้านหน้าของพวก
เขาและพวกเขาก็ถอยหลังอย่างไม่อาจควบคุมได้
แม้แต่หวู่ชวงเจี้ยนจีก็เหมือนกัน
เมื่อเธอเห็นมอนสเตอร์ตัวนี้ ใบหน้าของเธอก็ซีดนานกว่า 3 นาที
และดาบในมือของเธอก็สั่นสะท้าน
เขากลัวก่อนที่จะเริ่มสู้
เฟิงหวู่เฮิงยังคงดูเย็นชาและเย่อหยิ่ง เขามองไปที่มอนสเตอร์ที่อยู่
ด้านหน้า เขาสามารถเดาได้ว่าอีกฝ่ายก็มาเพราะผลพลังเช่นกัน
“ไม่คิดเลยว่าผลพลังจะสามารถดึงดูดผลพลังได้”
หลังจากยิ้มเย็น ๆ เฟิงหวู่เฮิงก็กระโดดออกไปพร้อมกับฟันดาบสาย
ลมออกไปกลางอากาศ