One-click Invincibility Of The Apocalyptic Super System Modifier - ตอนที่ 297-298

Chapter 297
“แต่ต้องถามก่อนเลยว่าทำไมคุณถึงกินไปสองลูกโดยไม่มีอะไร
เกิดขึ้น?”
หลินเฟยพูดอย่างเคร่งขรึม “เพราะฉันรักแอปเปิ้ลมาก”
เด็กสาวเปลี่ยนเสื้อผ้าและนั่งลงบนโซฟาอีกครั้ง เมื่อเห็นหลินเฟย
หยิบแอปเปิ้ลสีทองลูกที่สามออกมากิน ในที่สุดเธอก็อดไม่ได้ เธอ
ลุกขึ้นยืนและบอกว่า “อย่ากินเลย”
“คุณไม่กินข้าวเที่ยงหรอ?”
“โอ้”
หลินเฟยสงบลงทันทีและวางแอปเปิ้ลบนโต๊ะ
“หลังข้าวเที่ยงเราจะทำอะไรกันดี?” เด็กสาวนั่งลงและถาม
“ถามเหล่าเลเวล S ว่ามีข่าวเกี่ยวกับเทพเจ้าบ้างไหม? ถ้าไม่มีเราก็ไป
หามอนสเตอร์ที่ทรงพลังเพื่อถาม” หลินเฟยพูดอย่างจริงจัง เขายังไม่
ลืมจุดประสงค์ของเขา
จากนั้นเขาก็จำได้
“แต่ยังไงก็ตามฉันก็เป็นเลเวล S งั้นเดียวฉันไปเอง!”
เขาหยิบการ์ดออกมาและส่งข้อความไปถึงเลเวล S ทุกคน แต่เขารอ
จนกระทั่งกินข้าวเที่ยงเสร็จก็ยังไม่มีใครตอบ
ทำให้หลินเฟยสงสัยว่าคงไม่มีใครสนใจเขาแล้วมั้ง
เลเวล S ที่ไม่ใช่เลเวล S
“ฉันยังต้องไปหาตรง ๆ เหมือนเดิม” หลินเฟยถอนหายใจ มันยาก
เกินกว่าจะหาข่าวเกี่ยวกับเทพเจ้าในวันสิ้นโลก
“ไม่ต้องกังวล” เด็กสาวปลอบหลินเฟย
และในเวลานี้ เลเวล S คนอื่น ๆ กำลังทำอะไรกันอยู่?
ลอร์ดเพลิงกำลังฝึกหนักโดยคิดว่าสักวันหนึ่งเขาจะสามารถเอาชนะ
หลินเฟยและเอาฉายาของเขากลับมาได้
หวู่ชวงเจี้ยนจีกำลังฝึกดาบอย่างบ้าคลั่งในชานเมือง
เพราะว่าเธอกินแอปเปิ้ลทองไป เธอจึงขาดน้ำในช่วงหลายชั่วโมงมา
นี้ แม้ว่าเธอจะเป็นเลเวล S แต่เธอก็ขาดน้ำเหมือนกัน ดังนั้นเธอจึง
ไม่อาจอาบน้ำได้และทำให้มันเย็นลงด้วยการใช้พลังไปเรื่อย ๆ
เท่านั้น
สำหรับลมไร้รอย
เขาเผชิญหน้ากับซอมบี้
ระหว่างทางกลับเขาถูกซอมบี้ตัวหนึ่งที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์ขัดขวาง
“ตาย”
เฟิงหวู่เฮิงเพียงแค่พูดออกมาจากนั้นก็ใช้มีดสายลมฟันไปที่คอของ
ซอมบี้
“ไร้ประโยชน์”
ผลก็คือซอมบี้พูดและมันก็ยกมือขึ้นตบมีดสายลมของเฟิงหวู่เฮิงเป็น
ชิ้น ๆ
“หา?”
เมื่อเห็นฉากนี้ รูม่านตาของเฟิงหวู่เฮิงก็หดตัวลงและถอยหลังไป
สองก้าว
ฟิ้ว!
เกิดลมกรรโชกมาอีกครั้ง
เฟิงหวู่เฮิงตกใจมากที่พบว่าซอมบี้ด้านหน้าของเขาหายไป
“เจ้าปรารถนาอำนาจหรือไม่?” ในเวลานี้ เกิดเสียงของซอมบี้ดังขึ้น
อยู่ด้านหลังของเขา
เมื่อได้ยินอย่างนี้ ขนทั่วร่างของเฟิงหวู่เฮิงก็ลุกเกลียวทันที ก่อนที่
เฟิงหวู่เฮิงจะระเบิดพลังออกไป เร็วอะไรขนาดนี้?
เขาไม่เห็นอะไรเลยด้วยซ้ำ!
เฟิงหวู่เฮิงหันไปรอบ ๆ อย่างกะทันหันและพบว่าซอมบี้กำลังหัวเราะ
“ข้าจะไม่มีวันกลายเป็นมอนสเตอร์เหมือนเจ้า” เฟิงหวู่เฮิงพูด
“มอนสเตอร์?” ซอมบี้ยิ้ม “นี่เป็นเพียงการมองด้านเดียวของมนุษย์
อย่างพวกเจ้า ในโลกนี้มีมอนสเตอร์ที่ไหนกัน?”
“ใช่ มันเป็นเพียงแค่ความกลัวของคนที่อ่อนแอต่อคนที่แข็งแกร่ง!”
พูดถึงตอนนี้
ผิวหนังที่เละเทะของซอมบี้ก็หายไปอย่างรวดเร็วและแม้แต่ร่างสูงก็
หดตัวลง
ภายในเวลาไม่ถึง 10 วินาที ซอมบี้ตัวนี้ได้เปลี่ยนไปเป็นชายหนุ่มรูป
หล่อสูง 1.8 เมตรและเหมือนกับมนุษย์ทุกประการ!
เมื่อเฟิงหวู่เฮิงเห็นคนที่อยู่ด้านหน้าอย่างชัดเจน นัยน์ตาของเขาก็สั่น
ไหว
“เป็นไปได้ไง?”
เขาก้าวถอยหลังไปสองก้าวด้วยความหวาดกลัวและนั่งลงกับพื้น
“ที่ 1 ของเมือง E เลเวล S โบรเค่นทีซ!”
“มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ในโลกนี้” ชายที่ชื่อจุนอี้ยิ้มอย่างแผ่วเบา “เจ้า
ก็เป็นเหมือนข้าได้ ตอนนี้ข้าจะถามอีกครั้งว่าเจ้าต้องการพลังหรือไม่?”
“พลังที่สูงส่งอย่างหาที่เปรียบไม่ได้จากเทพเจ้า”
Chapter 298
เฟิงหวู่เฮิงไม่ได้ปฏิเสธอีกเลยในครั้งนี้ แต่กลับเงียบลง
“เจ้าแพ้วันนี้” โบรเค่นทีซพูดพร้อมกับรอยยิ้ม “เจ้าแพ้เด็กใหม่ที่เพิ่ง
จะกลายเป็นเลเวล S”
“นี่มันน่าอายอย่างมาก”
เมื่อได้ฟังคำพูดของโบรเค่นทีซ ใบหน้าของเฟิงหวู่เฮิงก็มืดหม่น
เพราะเขาเพิ่งจะได้รับบทเรียนบางอย่างไม่นานมานี้
เขาแพ้ผู้มาใหม่และกลัวจนต้องถอยหลังไปสองก้าว
มันเป็นเรื่องน่าอายจริง ๆ
คำพูดของปีศาจอาจเป็นเหมือนเทวดาและท้ายที่สุดเฟิงหวู่เฮิงก็
หวั่นไหว เขายืนขึ้นจากพื้นและพูดว่า “ข้าจะแข็งแกร่งเหมือนเจ้าได้
อย่างไร?”
“55555”
โบรเค่นทีซหัวเราะ เขาหยิบมีดออกมาและตัดชิ้นเนื้อออกจากร่างกาย
ของเขา
เลือดสีเขียวข้นหนืดไหลริน
ชิ้นเนื้อนี้มีกลิ่นหอม เฟิงหวู่เฮิงถือมันไว้ในมือและทันใดนั้นเขาก็ดู
ลังเลเพราะมันน่าแหวะเป็นอย่างมาก
“เจ้าสามารถเก็บไปคิดได้”
โบรเค่นทีซพูดคำเหล่านี้ไว้ก่อนที่จะกระโดดและภายในสองสาม
ครั้งเขาก็หายไปจากสายตา
หลินเฟยและเด็กสาวกินข้าวเที่ยงเสร็จและกำลังนอนอืด
ฝีมือของเด็กสาวยังคงเหมือนเดิมและมีความก้าวหน้ามากขึ้น หลิน
เฟยกินอิ่มทุกครั้ง
เพียงแค่วางแผนที่จะพักผ่อนดี ๆ
ผลก็คือ มีคนปรากฏอยู่ที่ตรงระเบียง
แขกที่ไม่ได้รับเชิญ!
หลินเฟยและเด็กสาวสังเกตเห็นคนแปลกหน้าที่ปรากฏตัวที่ริม
ระเบียงแล้ว
“ใคร?” เด็กสาวต่างขมวดคิ้ว ใบหน้าของเธอเย็นชา
มีคนมาที่นี่เพื่อมาหาตรง ๆ
“ไม่ต้องตกใจ” แขกคนนั้นยิ้มอย่างแผ่วเบา “เป็นฉันเอง”
เขาก็คือโบรเค่นทีซ
เด็กสาวจ้องมองไปที่ชายคนนี้เป็นเวลานานก่อนที่จะขมวดคิ้วและ
พูดว่า “นายคือโบรเค่นทีซ?”
“ใช่ ฉันเอง” โบรเค่นทีซเดินเข้ามาจากระเบียงพร้อมกับรอยยิ้ม เขา
เหลือบมองไปที่ห้องนั่งเล่นและพูดว่า “ฉันไม่คิดว่าพวกเธอจะมีชีวิต
ที่ดีขนาดนี้”
“เพิ่งกินข้าวเสร็จหรอ?” โบรเค่นทีซยิ้ม
หลินเฟยลุกขึ้นจากโซฟาและพูดว่า “ใช่แล้ว นายมาช้าไปหน่อยเลย
ไม่ได้อยู่กินข้าวเที่ยงกับพวกเรา”
สำหรับแขกที่ไม่รับเชิญ หลินเฟยไม่มีความประทับใจใด ๆ ในใจ
ของเขา
“นายมาทำอะไรที่นี่?” หลินเฟยพูด “นายจะมายืมซีอิ๊วหรอ?”
“555”
โบรเค่นทีซพูด “นายนี่เป็นคนตลกดี”
“วันนี้นายสู้กับเฟิงหวู่เฮิง ฉันเห็นแล้วมันน่าสนใจมาก”
หลินเฟยเข้าใจ เขาเลยพูดอย่างจริงจัง “นายจะมาเพื่อล้างแค้นให้เขา!”
“ถ้านาจะทำก็อย่าทำที่นี่ บ้านของฉันจะเสียหาย” หลังจากนั้นร่าง
ของหลินเฟยก็หายไป
โบรเค่นทีซไม่แม้แต่จะตอบสนอง เขาพบว่าฉากรอบ ๆ เกิดการ
เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
ตูม!
หลังจากที่เขาได้สติ เท้าของเขาก็เหยียบลงถึงพื้นก่อนที่จะตะลึง
หลังจากที่เห็นฉากโดยรอบ
เพราะว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านของหลินเฟย
มันคือชานเมือง!
“อะไรกัน!”
การแสดงออกบนใบหน้าของโบรเค่นทีซเปลี่ยนไปอย่างมาก “เมื่อไหร่
กัน?”
เขาไม่อาจตอบสนองได้ทัน เขาถูกหลินเฟยจับมาที่ชานเมือง?
ช่างรวดเร็วอะไรขนาดนี้ มันเป็นพลังแบบไหนกัน?
หลินเฟยยืนอยู่ด้านหน้าของเขา เขาตบฝุ่นที่มือของเขาและพูดว่า
“เข้ามา ถ้านายต้องการสู้?”
“วิ่งเข้ามาเลย ฉันจะดูว่านายจะแก้แค้นให้เขาได้อย่างไร อย่าคิดว่า
นายเป็นเลเวล S แล้วฉันจะกลัวนาย”
โบรเค่นทีซยืนตัวแข็ง
มีบางอย่างผิดไป
คนด้านหน้าเขานี้เข้าใจอะไรบางอย่างผิดไปแน่ ๆ
เดิมทีโบรเค่นทีซต้องการสั่งสอนบทเรียนให้กับหลินเฟย ให้เขาได้
ตระหนักถึงความอ่อนแอของเขา จากนั้นก็ชักชวนให้เข้าร่วมกับเขา
แต่ตอนนี้…
ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินเฟย?
เวร ไอ้คนพิสดารคนนี้!