One-click Invincibility Of The Apocalyptic Super System Modifier - ตอนที่ 317-318
Chapter 317
“มันพูดอะไรกับแก?”หลินเฟยถามอีกครั้ง.
“มันพูด!”
หลังจากที่โบรเค่นทีซพูดไปได้สองคำ ดวงตาของมันก็เบิกกว้างและมองไปด้านหลังของหลินเฟยด้วยความหวาดกลัว.
หลินเฟยมองไปรอบๆอย่างรวดเร็วและเปิดใช้งาน[perspective].
แน่นอนเขาเห็นร่างกายซีดเซียว แต่มันก็หายไปในพริบตา.
มองกลับมาที่โบรเค่นทีซ มันตายแล้วและดวงตาของมันก็เบิกกว้างเสียจนแทบจะโผล่ออกมาจากเบ้า.
หลินเฟยเผาร่างของโบรเค่นทีซ.
“ฉันเจอแกเมื่อไหร่ ฉันจะทุบให้ขี้แตกเลย”หลินเฟยถอนหายใจและค่อยๆลุกขึ้นยืน ดวงตาของเขายังจับจ้องไปที่มวลซากด้านหน้าของเขา.
เมื่อเห็นหลินเฟยยังคงให้ความสนใจพวกมัน ซอมบี้ก็วิ่งหนีไป.
โบรเค่นทีซตายแล้ว จะไปสู้ได้ยังไง?
ในสายตาของพวกมันหลินเฟยน่ากลัวราวกับปีศาจ มีปีศาจอย่างนี้บนโลกด้วยได้ไง.
หลินเฟยไม่ได้ไล่ตาม มวลซอมบี้มีมากกว่า 100,000 ตัว เขาเพียงแค่ว่างกระเป๋าด้วยสีหน้าสงบและหยิบคันธนูขนาดใหญ่ออกมาพร้อมกับลูกศร.
ฟิ้ว!
ลูกศรพุ่งออกไป.
ลูกศรของหลินเฟยมีพลังมากกว่าเมื่อก่อนด้วยพรเหตุและผล.
มันไม่ได้มีพลังมากเท่าไหร่ แต่เป็นเพราะขอบเขตของผลกระทบที่เพิ่มขึ้น.
ครึ่นๆๆ–
ลูกศรทุกดอกรากวับมีภาพมังกรและหงร่ายรำขณะยิงออกไปและพุ่งผ่านเข้าไปในมวลซอมบี้.
ลูกศรยาวทะลุผ่านอาคารหลายหลังและหายลับไปในท้องฟ้า.
พวกมันหายไปทันทีเมื่อเข้าระยะของลูกศรเหล่านี้และซอมบี้จำนวนมากก็หายไป มวลซอมบี้ที่มีมากกว่า 100,000 ตัวก็หายไปเพราะถูกลูกศรนี้โจมตี.
“อึก.”
หลินเฟยถอนหายใจและทิ้งธนูยาวในมือของเขาและพูดว่า”มันแจ็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม ปกติต้องยิงไปสองสามดอก ตอนนี้แค่ดอกเดียวก็พอ ไร้พ่ายนี่มันเหงาจริงๆ.”
แต่กลับกันเป็นคนบนกำแพงที่เห็นฉากนี้ พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงเฮ.
พวกเขาตื่นเต้นมาก.
มีแม้แต่กระโดดกอดกันอย่างแรง.
“เขาเป็นเบอร์หนึ่งของโลกจริงๆ!”
“ฉันเห็นตำนาน ตำนานของเบอร์หนึ่งของโลก!”
มีเพียงหวู่ชวงเจี้ยนจีและลอร์ดเพลิงเท่านั้นที่จ้องมองเหตุการณ์นี้ด้านหน้าของพวกเขาอย่างเหม่อลอย สังหารซอมบี้มากมายด้วยลูกศรเพียดอกเดียว มันยิ่งกว่าตำนานที่เขาเล่าลือ?
“ไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นเบอร์หนึ่งของโลก”ลอร์ดเพลิงพูดด้วยความงง”ฉันโง่มากที่ไปท้าทายเขาก่อนหน้านี้ แต่โชคดีที่เขาไม่ฆ่าฉัน.”
หวู่ชวงเจี้ยนจีถอนหายใจและพูด”ฉันรู้ว่าเขาแข็งแกร่งมากๆ แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นเบอร์หนึ่งของโลก”
มองไปที่ผู้คนที่ส่งเสียงเฮ ทั้งสองก็ตระหนักแล้วว่าวันนี้พวกเขาได้เห็นการเกิดใหม่ของตำนาน!
เบอร์หนึ่งของโลก.
มันไม่ใช่แค่จินตนาการของผู้คนที่สิ้นหวัง แต่มีอยู่จริง.
หลังจากจัดการมวบซอมบี้และไม่ได้รับข้อมูลที่เป็นประโยชน์ใดๆ หลินเฟยก็จากไปพร้อมกับเด็กสาว
เขาไม่รู้ว่าตำนานบนใหม่กำลังถูกเล่าลือ.
มวลซอมบี้มาที่เมือง E จากนั้นก็มีเบอร์หนึ่งของโลกที่ปรากฏตัวเพื่อช่วยอีกครั้ง มวลซอมบี้ถูกจัดการด้วยหินเพียงก้อนเดียว.
“เขายังคงแข็งแกร่งขึ้น!”
และหลินเฟยกับเด็กสาวก็กลับไปที่วิลล่า.
“เราจะทำยังไงต่อไป?”เด็กสาวถามอย่างสงสัย พวกเธออยู่ที่นี่มาหลายวันแล้วหลังจากที่เธอได้รับเครื่องปั่นไฟ.
“มวลซอมบี้ได้มาแล้ว ดังนั้นจึงไม่ควรมีมอนเตอร์ใกล้ๆอีก”หลินเฟยพูด”เราควรจะไปเมืองถัดไป.”
“ต้องหาเครื่องเทเลพอตมาสักสองสามเครื่องระหว่างทาง”หลินเฟยพูด”ฉันอยู่ที่นี่มานานแล้ว ถึงเวลาต้องสร้างบ้าน!”
เด็กสาวยิ้มและพูด”คุณต้องการหาเนินเขาเพื่อเลี้ยงไก่และหมูจริงๆ?”
คนอื่นๆพยายามดิ้นรนเพื่อความอยู่รอดในวันสิ้นโลก
มีเพียงหลินเฟย.ที่ริเริ่มที่จะเลี้ยงหมูและไก่จริงๆ!
Chapter 318
รุ่งเช้าวันถัดมา หลินเฟยและเด็กสาวออกไปจากที่นี่.
เพราะว่าเขาต้องการหาสถานที่อยู่ หลินเฟยไม่ได้ถามทางดังนั้นเขาจึงออกไปในทิศทางสุ่มๆ.
“หาบ้านที่ไหนดี?”หลินเฟยกำลังคิดอย่างหนัก.
หลินเฟยชอบเล่นเกมส์เอาชีวิตรอด โดยเฉพาะเกมส์ที่ชื่อว่า Ark เพราะว่ามันสามารถสร้างบ้านได้.
ตอนนี้หลินเฟยเริ่มคิดที่จะสร้างบ้านแล้ว.
“ก้นทะเล?”
“ถ้ำใต้น้ำ? ในถ้ำ? บนภูเขา? ชายทะเล?”
หลินเฟยใช้สมองอย่างมาก”หรือจะหานกตัวใหญ่ๆมาและอยู่บนนั้น?”
ท้ายที่สุดก็มองไปที่เด็กสาวและพูด”เธอมีความคิดดีๆไหม?”
เด็กสาวส่ายหัวและพูดว่า”ฉันคิดว่าจะเป็นที่ไหนก็ได้ตราบเท่าที่มองเห็นท้องฟ้าสีครามและเมฆสีขาว.”
“งั้นก็เอาถ้ำกับถ้ำใต้ทะเลออกไป”หลินเฟยพึมพำและค่อยๆสรรหาความคิดที่ไม่เหมือนใคนในความคิดของเขา.
“งั้นก็ไปหาภูเขากัน”ดวงตาของหลินเฟยเบิกกว้างและพูดว่า”ภูเขาที่เต็มไปด้วยผลไม้ เธอสามารถเลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่และแกะ แถมยังปลูกผักได้ วางหินสีสวยๆสักสองสามก้อนไว้ข้างๆบ้านและเลี้ยงหมาที่เอาไว้ดูยามแก่เฒ่า”
เมื่อฟังความคิดของหลินเฟย ภาพนั้นก็ปรากฏขึ้นในใจของเด็กสาว.
ลองคิดดูดีๆ มันดูสวยงามมาก!
เธอเลยพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า.
เมื่อคิดได้เขาก็มีเป้าหมายแล้วเช่นกัน ตอนนี้หลินเฟยพาเด็กสาวไปหาเนินเขา.
หลังจากที่ออกจากเมือง E การหาเทือกเขาจึงไม่ยากที่จะพบ.
หลังจากใช้เวลาครึ่วัน ทั้งสองก็พบเนินเขาเล็กๆข้างทะเลสาบ.
ภูเขาสูงไม่ถึงร้อยเมตรและดูเล็กๆไปหน่อยท่ามกลางภูเขาที่อยู่รอบๆ ด้านตรงข้ามของภูเขาคือทะเลสาบกว้าง 1,000 เมตร มันเปล่งประกายระยิบระยับและมีไอน้ำปกคลุมราวกับอยู่บนแดนสวรรค์.
“นั่นไง”หลินเฟยเบิกตากว้าง.
ภูเขาขรุขระ แต่สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องเล็กน้อยและง่ายต่อการจัดการ.
“ต่อไป ในขณะที่ตามหาเทพเจ้า เราก็รวมวัสดุสำหรับสร้างบ้าน”หลินเฟยพูด.
เขาตัดสินใจจะรอจนกว่าเขาจะรวบรวมสิ่งของได้มากพอก่อนที่จะกลับมา.
“ถ้าหาไม่เจอจะทำอย่างไง?”เด็กสาวถามอย่างเป็นห่วง.
หลินเฟยคิดอยู่พักหนึ่ง เขาไม่มีแผนใดๆ และมีความเป็นไปได้ที่เขาจะหาทางกลับมาไม่ได้.
ดังนั้นเขาเลยพาเด็กสาวบินขึ้นไปบนฟ้าและจ้องมองไปที่ทะเลสาบ เขาบินสูงขึ้นเรื่อยจนถึงชั้นบรรยากาศก่อนจะหยุดลง.
“จำที่นี่ได้ไหม?”หลินเฟยถาม.
เด็กสาวพยักหน้า.
เนื่องจากไม่มีแผนที่ในมือ การจะสร้างมันต้องใช้คำพูดและตามมาด้วยการมองเห็นที่สุดลูกหูลูกตาในการมองไปเบื้องหน้าให้กลายเป็นแผนที่ของพวกเขาเอง.
หลังจากหลินเฟยจำสถานที่ทะเลสาบ เขาก็บินสูงขึ้นไปอีกเพื่อหาเมือง.
การบินสูงๆนั้นสะดวกมาก เมืองใหม่จะพบได้อย่างรวดเร็ว.
เมื่อเข้าไปในเมือง เขาก็พบอาคารส่วนใหญ่ในเมืองนี้ถูกทำลายและมีควันหนาลอยขึ้นฟ้าตลอดเวลา.
บนถนน มีซอมบี้มากมายกำลังเดินตัวโยกเยก.
“ที่นี่ดูท่าจะวุ่นวายกว่าเมืองก่อนๆ”เด็กสาวกระซิบ.
หลินเฟยก็เห็นด้วยเช่นกัน.
มีรถมากมายถูกไฟไหม้ตามถนนและศพมามายนอนกองอยู่บนพื้น เขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นที่นี่.
“งั้นก็ไปชุมนุมกันก่อน”หลินเฟยพูด.
แต่เดิมหลินเฟยตั้งใจจะหาผู้รอดชีวิตตามปกติ.
แต่เขาไม่คิดว่าในเวลานี้ ที่นี่จะแตกต่างจากที่เขาเคยผ่านมา.
“หลินเฟย ด้านหน้า ใช่ชุมนุมไหม?”ทันใดนั้นเด็กสาวก็ชี้ไปยังทิศหนึ่ง.
หลินเฟยมองไปยังทิศทางที่เด็กสาวชี้ และเห็นกำแพงเมืองสูงตระหง่าและมีคนเดินเข้าออกตลอดเวลา.