One-click Invincibility Of The Apocalyptic Super System Modifier - ตอนที่ 325-326
Chapter 325
หลินเฟยเหลือบมองเขาทันทีและพูดว่า”ช่างเถอะ ช่าวข่าวหรืออะไรก็ตาม ผมจะพบมันเองเมื่อมันถึงเวลา.”
หลังจากนั้นเขาก็หันไปและจากไปพร้อมกับเด็กสาว.
“และมีมากมายเลย!”
ในเวลานี้ ชายชราก็หยุดหลินเฟยพร้อมกับพูดด้วยรอยยิ้ม”คนหนุ่ม เธอนี่ดูเหมือนฉันขึ้นเรื่อยๆเลย.”
“ฉันดูเหมือนว่าจะเห็นตัวเองสมัยหนุ่มๆ”เขาถอนหายใจ”เด็กหนุ่ม ฉันอาจไม่รู้ว่าท้องฟ้าสูงแค่ไหน.”
“แต่เธอก็รู้ว่าพลังของคนนั้นสูงแค่ไหน ไม่ว่าจะสูงเท่าไหร่ ไม่ว่ามันจะสูงแค่ไหน เราก็แค่ต้องหาทางไป.
ชายชราพูดช้าๆ”วันนี้ฉันช่วยเธอได้ แต่เธอต้องรู้ว่ามันยากที่จะได้รับของระดับสูงอย่างเครื่องเทเลพอต ในช่วงเวลาที่เธอกำลังตกอยู่ในอันตรายที่พร้อมจะตายได้ เธอไม่กลัวเลย?”
หลินเฟยเหลือบมองเขาและพูดว่า”ใช่ ผมก็มีความกลัว คนเรามันก็กลัวกันทั้งนั้น.”
ชายชรายิ้มและพูดว่า”ฉันมีเพือนเก่าที่รู่จักกันมาหลายปี เขาเป็นผู้ผลิตหลักและมีส่วนร่วมในการพัฒนาและมีสายพานผลิต ดังนั้นฉันจะพาไปหาเขา.”
หลินเฟยพูดขอบคุณทันที.
“ไม่ต้องกังวลที่จะขอบคุณฉัน”ชายชราพูด”ตั้งแต่วันสิ้นโลกนิสัยของเพือนของฉันก็แปลกไป เขาจะยินดีช่วยเหลือเธอหรือเปล่าก็ไม่รู้?.
“ฉันแค่พาเธอไปหาเขา การจะได้รับเครื่องเทเลพอตก็ขึ้นอยู่กับเธอ.”
“ขอบคุณมากๆ อีกครั้ง.”
จู่ๆหลินเฟยก็รู้สึกว่าชายชราคนนี้ดูร่ารักและน่ามองดูมากขึ้น เขาจึงหยิบแอปเปิ้ลสีทองออกมาจากกระเป๋าและยัดใส่มือชายชราและพูดว่า”ผมขอบคุณมาก คุณต้องเอามันไปนะ.”
“ลองชิมดู มันอร่อยมาก.”
ชายชราเหลือบมองแอปเปิ้ลในมือจากนั้นก็มองไปที่แอปเปิ้ลในมือของเด็กสาว เขาต้องตกใจเมื่อพบว่าแอปเปิ้ลสีทองทั้งสองลูกนั้นเหมือนกันทุกประการ.
แสดงว่านี่คือผลที่มาจากต้นไม้เดียวกัน!
แต่จากสิ่งที่เขารู้ในตอนนี้ ต้นไม้จะออกผลเพียงผลเดียวและหลังจากที่เก็บมันแล้วมันจะเหี่ยวทันที.
“ทำไมเธอถึงมีแอปเปิ้ลสีทองสองลูก?”เขามองไปที่หลินเฟย.
“ก็แค่หยิบมันขึ้นมา”หลินเฟยมองแปลก ชายชราคนนี้กล้าถามแบบนี้ได้อย่างไร”ผมจะเก็บมาจากถนนได้งั้นหรอ?”
ชายชราดูแปลกใจ.
“ไม่คิดว่าเธอจะได้พบกับต้นไม้ที่ผลสองผล เธอโชคดีมาก.”
เขาคิดว่าหลินเฟยโชคดี.
และหลินเฟยเข้าใจความหมายของคำพูดของชายชราอย่างเป็นอย่างดี แต่เขาไม่ได้อธิบายอะไรเลย ไม่มีอะไรจะพูดเกี่ยวกับการใช้งานพื้นฐานเหล่านี้.
หลังจากได้รับผลพลังแล้ว ชายชราก็ไม่สุภาพอีกต่อไป เขากัดและตะลึงทันที.
“ของอย่างนี้มันอร่อยจริงๆ”เขาพูดด้วยความตกใจ.
“แน่นอน”หลินเฟยพยักหน้าและพูด.
“ถ้าอย่างนี้ ตามฉันมา ฉันวิ่งเร็วมาก เดี๋ยวจะตามฉันไม่ทัน”เมื่อสิ้นเสียงของเขาก็รีบวิ่งออกไปทางชานเมือง.
ความเร็วของเขานั้นเร็วมาก.
มันเป็นความเร็วที่เด็กสาวไม่มีวันทำได้.
หลินเฟยกอดเด็กสาวไว้ในอ้อมแขนทันทีและวิ่งตามเขาไป หลินเฟยได้พบกับชายชราในพริบตาด้วยฟังก์ชั่น[Super speed].
“น่าสนใจ ตามฉันทันด้วย”ชายชรายิ้มและพูดว่า”เธอเหมาะที่จะเป็นศิษย์ของฉันจริงๆ.”
“ผมพูดไปแล้วหลายครั้ง ผมไม่สนใจ”หลินเฟยพูด.
“งั้นฉันจะเร่งความเร็วเพิ่มไปอีก.”
ชายชรายิ้ม และทันทีเขาก็เพิ่มความเร็วเป็นสูงสุดและหายไปต่อหน้าต่อตาของเขา หลินเฟยมอง ชายชราวิ่งไปด้วยความเร็ว 100 เมตรใน 2 วินาที.
เร็วมาก.
Chapter 326
หลินเฟยเพิ่มความจริงจังอีกเล็กน้อยและความเร็วก็เท่ากับชายชราที่ก่อนหน้านี้เขาตามไม่ทัน จากนั้นในพริบตาเขาก็ตีคู่ชายชราเหมือนเดิม.“เป็นไปได้ไง?”
ชายชราอึ้งจนโง่ไปแล้ว”เธอวิ่งเร็วเท่าฉันได้ไง?”
หลินเฟยมองไปที่เขาอย่างว่างเปล่าและพูด”ไม่เห็นมีใครบอกว่าคุณเป็นคนวิ่งเร็วที่สุด.”
“ในเมือง F มีเพียงคนที่มีความเร็วเท่าฉันได้คือลอร์ดแสง ฉันไม่คิดว่าเธอจะทำได้ขนาดนี้ น่าสนใจ”ชายชราพยักหน้า.
หลินเฟยไม่สนใจเขา เพราะเขาพบว่าด้านหน้าเริ่มว่างเปล่าขึ้นเรื่อยๆ.
มันเหมือนว่าจะไกลออกไปยังเขตชานเมืองและออกจากตัวเมือง!
“ชายชราคนนี้อาจจะเป็นซอมบี้ก็ได้?”ทันใดนั้นหัวใจของหลินเฟยก็กระตุก ความคิดที่เหนือคาดได้แว่บเข้ามาในหัวของเขา.
เพราะเขาเพิ่งจะเจอเหตุการณ์นั้นไม่นาน.
“ไม่ต้องกังวล”ชายชราอธิบาย”เพือนของฉันย้ายไปอยู่ที่ห่างไกลเพราะเขามีนิสัยแปลกๆ.”
หลินเฟยพูด”ผมคิดว่าการที่อยู่ที่ไกลๆนี่เขาไม่กลัวที่จะถูกกินงั้นหรอ?”
ชายชรายิ้มและพูด”ไม่ต้องกังวล แม้ว่านายจะกินเขา มันก็ไม่มีปัญหาใดๆ.”
ในขณะที่คุยกัน ทั้งสองก็มาถึงเชิงภูเขาลูกใหญ่.
“เขาอยู่บนภูเขา”ชายชราพูด”ระวังด้วย ฉันไม่สนหรอกนะถ้านายจะตาย.”
เมื่อชายชราพูดอย่างนั้น หลินเฟยก็เดาได้ว่ามีกับดักอยู่บนภูเขา.
เขาใช้[perspective]ทันที.
แน่นอนว่าเขาเห็นเครื่องจักรหลายพร้อมกับศูนย์เล็งเลเซอร์สีแดง.
มีปืนกลมากมาย?
หลินเฟยเหลือมองไปที่ทางเดินแคบๆ กะประมาณว่าถ้าซอมบี้บุกขึ้นไปมันจะถูกยิงจนพรุนเป็นรังผึ้งตั้งแต่บันไดขั้นแรก มันน่ากลัวจริงๆ.
ในขณะที่เขาพูด ชายชราก็ก้าวขึ้นไป.
หลินเฟยเดิมตามไปทันทีและปล่อยให้เด็กสาวเดิมตามหลังเขา.
เขามองไปที่ปืนกลมากมายจากทั้งสองข้าง เมื่อมีคนเดินขึ้นไปทางตามทาง แสงเลเซอร์ก็ชี้มาที่พวกเขาทันที.
“เตรียมพร้อมหรอ?”
หลินเฟยพบว่าปืนกลนั้นเล็งมาที่เขา.
“ไม่สนใจชายชราด้านหน้า?”หลินเฟยขมวดคิ้วและเข้าใจได้ทันที”เพราะชายชราคนนี้เป็นเพือนของอีกฝ่าย จึงถูกระบบระบุไว้ว่าปลอดภัย.”
“ซี้ๆๆๆ.”(เสียงรัวของปืนกลก่อนที่จะยิงกระสุนจริงดังออกมา)
หลินเฟยอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเกี่ยวกับพลังของเทคโนโลยีในขณะเดียวกันหันกลับมากอดเด็กสาวไว้ในอ้อมแขนก่อนที่จะใช้ฟังก์ชั่น[stealth].
ฟังก์ชั่น[invisibility]นั้นไม่ใช่ทำให้ตัวเองโปร่งใส แต่ทำให้สัมผัสทางตัวตนของเขาหายไปแทน.
หลินเฟยยังคงเดินอยู่ตามทางเหมือนเดิม แต่ทันใดนั้นปืนกลก็ไม่พบหลินเฟยและการแจ้งเตือนทั้งหมดก็หายไปพร้อมกับแสงเลเซอร์.
“ทางนี้ ฉันเดินได้”เด็กสาวหน้าแดงด้วยความอาย.
เธอคิดว่าหลินเฟยไม่ต้องการให้เธอเดินบนภูเขาที่ขรุขระ.
“ฉันรู้สึกลำบากใจ”หลินเฟยตอบอย่างไม่สนใจ.
เด็กสาวหยุดพูดทันที ใบหน้าของเธอแดง.
ชายชราด้านหน้าอดไม่ได้ที่จะกลอกตา พวกเขาทั้งสองนี้มันยังหนุ่มสาวจริงๆจนถึงตอนนี้ยังมีเวลาพรอดรักกันอีก?
นายไม่กลัวที่จะพรุนเป็นรังผึ้งหรือไง?
แต่ก่อนที่จะเดินขึ้นสักพัก เขาก็พบว่างมีบางอย่างผิดปกติ ทำไมปืนกลเหล่านั้นไม่ยิงหลังจากที่เดินมานานแล้ว?
ในอดีตเมื่อเพือนของเขาขอให้เขาจับซอมบี้และมาทดลองมันก็ไม่ใช่แบบนี้.
ซอดบี้เพิ่งจะเดินขึ้นไปบนพื้นก็ถูกยิงทะลุ.
ตอนนี้ทั้งสองเดินตามกันมาก็นาน แต่ยังไม่มีอะไร?
นี่ไม่ถูกต้อง.
“ปืนพังแล้วหรอ?”เขาได้แต่เดาในใจ ไม่ว่าจะมองยังไงมันก็มีความเป็นไปได้เดียวเท่านั้น.
“พวกเขาโชคดีมากๆ.”