One-click Invincibility Of The Apocalyptic Super System Modifier - ตอนที่ 337-338
Chapter 337
เด็กสาวสงสัยมาก”เขาหมายความว่าไง? หมายว่าอะไรกัน?”
“อีกาเป็นสัตว์ที่มีเวทย์มนต์”หลินเฟยพูด”ทันทีที่เห็นอีกา เธอจะประสบอุบัติเหตุต่างๆ เช่น รถติด,ปวดท้อง,ท้องผูกหรือเชื้อกรองเท้าหลุด… ….”
“น่ากลัวจัง?”เด็กสาวมีท่าที่หวาดกลัว.
“ฉันไม่อยากจะสู้กับเขาเลย”หลินเฟยยิ้ม.
เด็กสาวไม่ต้องการให้หลินเฟยเผชิญหน้ากับลอร์ดแสง ดังนั้นเธอจึงไม่พูดอะไรในตอนนี้.
พริบตา วันรุ่งขึ้นก็มาอย่างเร็ว
ตอนเช้า การ์ดของหลินเฟยสั่นเพราะมีข้อความใหม่มา.
หยิบออกมาดูก็รู้ว่าเฒ่าจางเป็นคนส่ง.
“ขาดวัสดุสำคัญ มาที่นี่เร็วๆ”ด้วยประโยคสั้นๆ หลินเฟยก็พาเด็กสาวออกไปจากโรงแรมทันที.
ส่วนการดวลกับลอร์ดแสงนั้นเขาลืมไปนานแล้ว.
เรื่องน่าเบื่อย่างนี้ เขาไม่เคยเก็บเอามาใส่ใจ.
และสิ่งสำคัญที่สุดคือการได้รับเครื่องเทเลพอต?
ตอนเที่ยงของวันนั้น กำแพงของที่ชุมนุมก็เต็มไปด้วยผู้คน ทุกคนมองดูคนที่อยู่ในที่โล่ง.
เขาคือ ลอร์ดแสง.
วันนี้เขายังหล่อและดูไม่ธรรมดา อารมณ์ของเขาที่ออกมาจากร่างกายของเขานั้นซับซ้อนมาก เหมือนกับเป็นการผสมผสานอารมณ์ต่างๆ แต่ในบรรดาคนที่อ่อนโยนและหล่อเหลสแบบเขา เขาดูมีเอกลักษณ์และท่าทางเป็นของเขาเอง!
แค่ยืนอยู่ที่นั่นก็ทำให้ผู้หญิงนับไม่ถ้วนถึงกับน้ำเดินและทำให้ผู้ชายนับไม่ถ้วนละอายใจ.
“ฉันได้ยินมาว่าเขาจะสู้กับชายคนหนึ่ง?”
“ใช่ และเขาเป็นเลเวล S ชื่อหลินเฟย ถึงเขาจะหล่อ ฉันก็คิดว่าหลัวของฉันนั้นหล่อกว่า!”
“มันเป็นเรื่องที่น่าสมเพชสำหรับหลินเฟย เขาได้ยั่วยุลอร์ดแสง บุคคลที่แข็งแกร่งที่สุดในเมือง F.”
“ตามข้อมูลที่ฉันได้รับมา หลินเฟยคนนี้เพิ่งมาถึงเมือง F เขาดันไปทำให้คนที่ไม่น่าโกรธได้โกรธเอาจนได้ทั้งๆที่เขาเพิ่งมาถึงที่นี่.”
มีคนมากมายพูดคุยกัน และไม่มีใครมองโลกในแง่ดีสำหรับหลินเฟย.เพราะพวกเขารู้ถึงพลังของลอร์ดแสง เขาแค่รวบรวมแสงและยิงออกไป แสงนั้นก็พร่างพราวราวกับตกมาจากสวรรค์ชั้นเก้า มันเป็นแสงศักดิ์สิทธิ์ที่เขาไม่กล้ามองตรงๆ.
แล้วหลินเฟย?
“เลเวล S ที่เพิ่งเลื่อนขั้นและไม่มีฉายา เขาจะสู้กับลอร์ดแสงได้อย่างไร?”
“ฉายาก็บอกตัวตนของเขาได้แล้ว เขาไม่มีฉายา แต่มีดีแค่พลังเลเวล S ลอร์ดแสงก็สามารถฆ่าเขาด้วยนิ้วเดียว.”
ลอร์ดแสงที่ยืนอยู่ไกลๆได้ยินเสียงของพวกเขาชัดเจน.
เขากำลังคิดถึงวิธีใดที่จะปราบหลินเฟยและแย่งเด็กสาวเข้ามา.
ตบหน้าตรงๆ?
หรือจะต่อย?หรือจะเตะดี?
ผู้คนรอจนถึงเที่ยง แดดร้อน เหงื่อท่วมคนที่อยู่บนกำแพง.
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมหลินเฟยยังไม่มา?”
“เขาไม่กล้ามาหรอ?”
“เขากล้าที่จะตกลง แต่ทำไมเขาถึงกลับคำ?”
ยิ่งลอร์ดแสงรอนานเท่าไหร่ ใบหน้าของเขาก็เริ่มหน้าเกลียดขึ้นเรื่อยๆเท่านั้น เมื่อดวงอาทิตย์เริ่มทอแสง เขาก็ตระหนักว่าเขาต้องการหาที่ปลดปล่อย.
หลินเฟยกำลังล้อเขาเล่นอยู่.
พูดอีกอย่างคือเขาเป็นคนที่พลิกลิ้นได้อย่างน่าไม่อาย!
เมื่อทุกคนคิดว่าจะมาดวล เขาก็ไม่โผล่ออกมาเลย!
“น่าไม่อาย กล้าที่จะนัดปลอมๆ!”
ผู้คนบนกำแพงก็ค่อยตระหนักได้ว่าพวกเขาถูกหลอก.
“ฉันเสียเวลามาก!”
พร้อมกับถอนหายใจ.
Chapter 338
“เขากล้าดียังไงมาหลอกคนเยอะขนาดนี้ คนนี้มันมากเกินไปแล้ว.”
ในเวลานี้ หลินเฟยอยู่ด้านบนภูเขา.
หลินเฟยช่วยเฒ่าจางนำสิ่งของมาให้และได้พบกับชายชราที่ต้องการเอาเขาเป็นลูกศิษย์อยู่ด้วยตลอดเวลาอยู่ด้วย.
“มาที่นี่ทำไม?”ชายชราเบิกตากว้าง.
“ผมมาที่นี่ทำไม?”หลินเฟยมองแปลกๆและพูดว่า”ผมไม่มาที่นี่ งั้นผมควรจะไปไหน?”
“ไม่ใช่ว่านายนัดดวลกับลอร์ดแสง?”ชายชราประหลาดใจ”นายมาที่นี่ทำไม?”
“หา?”
หลินเฟยก็ตระหนักได้ทันที”ผมลืม.”
ชายชรา: “…”
ลืมก็คือลืมกันง่ายๆซะงั้น.
“งั้นตอนนี้นายจะไม่ไปแล้วหรอ?”เขาพูด.
“ไปไหน?”หลินเฟยพูดอย่างใจเย็น”ผมไม่ได้วางแผนที่จะไปที่นั่น”
จู่ๆชายชราก็พูดอะไรไม่ออก กลับกลายเป็นว่าหลินเฟยตั้งใจที่จะหลอกคนมากมายและลอร์ดแห่งแสงให้รอกันอย่างโง่เขลา.
“นายไปเก็บของและออกจากเมือง F ไป”ชายชราพูดพร้อมกับถอนหายใจ”นายทำให้ลอร์ดแสงขุ่นเคืองแล้ว.”
หลินเฟย: “???”
“ทำไมผมต้องออกไป?”หลินเฟยพูดอย่างมั่นใจ”เมืองFไม่ใช่ของเขา.”
ชายชราพูดพร้อมกับถอนหายใจ”นายยังเด็กเกินไปจริงๆ”
“ลอร์ดแสงคือคนที่แข็งแกร่งที่สุดของที่นี่ พูดอีกมุมคือเขาเป็นคนควบคุมเมือง F ทั้งหมด.”
“แน่นอนว่าถ้านายไม่ออกไป ฉันก็ยังมีทาง.”
ชายชราพูดอย่างจริงจัง”นายต้องกลายมาเป็นลูกศิษย์ฉัน.”
“แม้ว่าลอร์ดแสงจะแข็งแกร่งมาก แต่ฉันก็มีวิธีอื่นที่จะปกป้องนาย”ชายชรากล่าว”ตราบใดที่ฉันออกหน้า แม้ว่าจะเป็นเขา เขาก็ไม่อาจทำอะไรนายได้.”
หลินเฟยยิ้มและพูด”ลืมไปเถอะ.”
“ถ้าเขามาสร้างปัญหาในการใช้ชีวิตของผม ผมจะเล่นงานเขาให้ตาย ผมไม่รังเกียจที่จะทุบตีเขา”เขาพูดต่ออีกว่า”ผมแซ่หลิน ชอบคนที่เห็นแก่ตัวพวกนั้นมากที่สุด.”
ชายชรามองไปที่เขาและพูด”นายมันบ้า?”
“นั่นคือลอร์ดแสง นายไม่ใช่คู่ต่อสู้เขาแน่นอน!”
“นายจะตายเพราะเขา”
“อืม”หลินเฟยตบไหลชายชราและพูดว่า”คุณไม่ต้องห่วงเรื่องของผม เขาไม่อาจฆ่าผมได้หรือมีใครฆ่าผมได้.”
“แน่นอน มันจะดีกว่าถ้าเขาสามารถสู้ผมได้ ผมต้องการหาคู่มือเสมอ แต่น่าเสียดายที่ผมยังหาไม่เจอ”หลินเฟยถอนหายใจ.
คิดดูดีๆ ศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาคือศัตรูที่เขาเจอในฝัน.
ตอนนี้เขาชินกับที่เด็กสาวนอนกอดเขาแล้ว แม้แต่ความฝันก็หายไปและศัตรูเพียงคนเดียวที่สู้กับเขาได้ก็หายไปในที่สุด.
“นายฝันกลางวันอยู่หรือเปล่า?”ชายชรามองไปที่เขาและพูด”นั่นลอร์ดแสง นายจะไม่มีวันเป็นคู่ต่อสู้กับเขา”
“ฝันให้มันน้อยๆ ฉันสงสัยจริงๆว่านายคงจะดูTVมาเกินไปเลยคิดว่าตัวเองเป็นพระเอก?”
“นายคิดว่านายเป็นเบอร์หนึ่งของโลก?”
ชายชราพูด”ฉันจะบอกอะไรให้ แม้แต่เบอร์หนึ่งของโลกก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้กับเขา.”
“นายต้องเข้าใจว่านี่คือวันสิ้นโลก ไม่มีพระเจ้าที่นี่ ที่นี่มีแต่ความจริง!”
“และนายไม่อาจเอาชนะลอร์ดแสงได้ นี่คือความจริง!”
หลินเฟยไม่พูดกับชายชราอีก เขาตบไหล่ชายชราและพูดว่า”ผมเข้าใจสิ่งที่คุณพูด.”
“แต่คุณไม่ต้องกลัวแทนผมเลย คุณไม่เข้าใจถึงความโดดเดี่ยวอ้างว้างของคนไร้พ่ายได้.”
“ต่อให้มันเป็นความจริงแบบไหน มันก็ไร้ประโยชน์เมื่อยู่ต่อหน้าผม.”