One-click Invincibility Of The Apocalyptic Super System Modifier - ตอนที่ 357-358

บทที่ 357-358
　　จากนั้นหลินเฟยก็คลุมด้วยดินเหนียวและปล่อยที่เหลือให้เป็นหน้าที่ของเด็กสาว.
　　สิ่งนี้สามารถกันลมและฝนได้อย่างสมบูรณ์แถมยังไม่มีดินเหนียวที่แห้งกรังอยู่บนชั้นไม้อีกด้วย.
　　เพื่อป้องกันไม่ให้ล้ม หลินเฟยยังติดยึดไม้แต่ละชิ้นอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้มันหลุดออก.
　　หลังจากมุงหลังคาสองชั้นเสร็จ พวกเขาก็ลงมาที่พื้นเพื่อทำกำแพง.
　　จากนั้นหลินเฟยก็สามารถทำทุกอย่างด้วยพลังพิเศษของเขา.
　　ตกเย็น บ้านเสร็จแล้วแต่ดินยังเปียกและมีกลิ่นแปลกๆ.
　　”ค่อยมาทำความสะอาดพรุ่งนี้เช้า”หลินเฟยพูด”เมื่อดินแห้งแล้วกลิ่นจะหายไป.”
　　”ได้”เด็กสาวพยักหน้าน้อยๆ มองดูบ้านสองชั้นที่อยู่ด้านหน้าของเธอ มันก็ตรงกับภาพที่เธอคิดเอาไว้ว่าจะเป็นอย่างไร.
　　หลินเฟยหยิบเครื่องเทเลพอตออกมาจากกระเป๋าของเขาและวางไว้ห่างจากประตูบ้านไม่ไกลนัก.
　　จากนั้นเขาก็หยิบรีโมทออกมาและยื่นให้เด็กสาว.
　　”นี่ของเธอ.”
　　เด็กสาวรับมาและยิ้มก่อนที่จะพูด”ถ้าคุณมีสิ่งนี้ คงไม่ต้องไปหาบ้านที่ไหนแล้ว.”
　　หลินเฟยยิ้มและพูดว่า”แต่คืนนี้ฉันยังต้องอยู่ข้างนอกอีกคืน.”
　　ก่อนจากไป หลินเฟยอยู่ห่างบ้าน 3-4 เมตร เขาล้อมบ้านด้วยไม้พิเศษ จากนั้นก็ย่างไฟ.
　　การใช้ความร้อนจากไฟนั้นเพื่อทำให้บ้านไม่มีกลิ่นบางอย่างหรือลบมันออกไป.
　　เพื่อให้แน่ใจว่าบ้านจะแห้งในวันพรุ่งนี้.
　　”นี่ของนาย”หลินเฟยหยิบแอปเปิ้ลสีทองอีกลูกและโยนให้แมวยักษ์และพูด”ขอบคุณสำหรับวันนี้ นายเป็นอิสระแล้ว.”
　　แมวยักษ์กัดแอปเปิ้ลและหันหลังวิ่งหนีไป.
　　คนนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว มันไม่อยากอยู่ที่นี่แม้สักนาทีหรือสองสาที.
　　ถูกใช้แรงงานทุกอย่าง.
　　หลินเฟยหยิบรีโมทออกมาและเปลี่ยนชื่อที่เครื่องเทเลพอตเป็น’บ้าน’ทันที จากนั้นเขาก็พาเด็กสาวไปที่เมืองใกล้ๆเป็นเวลาชั่วคราวอีกหนึ่งคืน.
　　”ฉันจะไปทำอาหาร”เด็กสาวอารมณ์ดี.
　　จากนั้นขณะที่กินอาหาร หลินเฟยก็เห็นไข่นกสามฟองกำลังถูกนำมาเป็นอาหาร.
　　หลินเฟยมองดูไข่ทั้งสองในชาม เขาคิดไม่ออก.
　　”เกิดอะไรขึ้น?”เมื่อเห็นหลินเฟยกำลังอะไรอยู่ เด็กสาวก็มองมาที่เขาอย่างงงๆ.
　　”ฉันคิดว่าเธอบอกว่าจะเลี้ยงพวกมันเมื่อตอนเที่ยง แต่กลับเอามันมาทำอาหารตอนเย็นซะแล้ว เธอโหดร้ายจริงๆ”หลินเฟยอดยิ้มไม่ได้.
　　เด็กสาวหน้าแดงและพูด”ฉันไม่อยากเป็นแม่ของพวกเขา.”
　　”การเป็นอาหารง่ายกว่า.”
　　เธอไม่ต้องการพูดถึงเรื่องนี้อีก ดังนั้นเธอจึงจ้องไปที่หลินเฟยและสั่งอีกว่า”คุณห้ามพูดขณะกินข้าวไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ทำอาหารให้คุณ.”
　　หลินเฟยกลั้นหัวเราะและกินไปอย่างเงียบๆ.
　　”บ้านก็มีแล้ว เราจะทำอะไรต่อ”เด็กสาวหักนิ้วอย่างจริงจัง”เตียง แอร์ ตู้เย็น หม้อหุงข้าว…”
　　ฟังเด็กสาวที่กำลังไล่เรียงสิ่งของต่างๆทีละอย่างแล้ว หลินเฟยก็ตระหนักเป็นครั้งแรกว่าเขายังมีไม่ครบ.
　　”ตอนนี้ฉันมีแค่เสื้อฟ้า ผ้าปูที่นอน ผ้าห่ม และของอื่นๆเท่านั้น”หลินเฟยพูด.
　　จากนั้นเขาก็เหลืบมองท้องฟ้าข้างนอกและพูดว่า”ตอนนี้ยังไม่เช้า พรุ่งนี้เราตื่นแต่เช้า หลังจากทำความสะอาดบ้านแล้ว เราก็ไปหาเฟอร์นิเจอร์กัน.”
　　เด็กสาวพูด”ฉันคิดว่าที่นี่ยังว่างอยู่ พวกมันดูดีมากเลย.”
　　”ไม่”หลินเฟยยิ้ม”ในเมื่อเราสามารถใช้ของดีๆกว่านี้ได้ เราจึงไม่ต้องใช้ของเหลือของคนอื่น.”
　　ในตอนเช้าของอีกวัน หลังจากกินข้าวแล้ว หลินเฟยก็กลับไปที่บ้านผ่านทางเทเลพอต.
　　มีริ้วรอยจากการเผาอยู่รอบๆบ้าน หลินเฟยใช้พลังพิเศษของเขาเพื่อเป่ากองถ่านทั้งหมดให้ไปไกลๆ โดยคิดว่ามันอาจจะใช้ปลูกผักได้ในอนาคต.
　　”ถ่านพวกนี้มีประโยชน์อะไร?”เด็กสาวสงสัย.
　　”มีประโยชน์สิ”หลินเฟยมองไปที่เด็กสาวและอธิบาย”ถ่านเหล่ายนี้สามารถใช้ปลูกผักได้.”
　　”ปลูกผัก?”เด็กสาวงง.
　　”ถ่านสามารถเพิ่มความร้อนให้ผืนดิน และส่งเสริมในการงอกเมล็ก แถมยังมีหน้าปรับปรุงหน้าดินและรักษาความชื้น”หลินเฟยยังพูดอีกว่า”โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ่านสามารถดูดซับธาตุที่อันตรายบางอย่างได้.”
　　”ถ่านนี้เหมือนกับมีเวทมนต์เลย?”เด็กสาวไม่รู้เรื่องนี้.
　　จากนั้นก็มองไปที่หลินเฟยด้วยความชื่นชมและพูดว่า”คุณรู้อะไรมากมายเลย”
　　”ไม่ นี่ไม่ใช่เรื่องสามัญปกติหรอ?”หลินเฟยพูด”อาหารที่เธอกินมาจากไหน?”
　　”มาจากการเพาะแบบไร้ดิน”เด็กสาวพูด”ผักทั้งหมดนั้นปลูกแบบไฮโดรโปนิก.”
　　”และเมื่อไม่นานมานี้ ก็ยังมียาที่เป็นอาหารเสริม ว่ากันว่าหนึ่งเม็ดประกิบด้วยสารอาหารและพลังงานที่ร่างกายมนุษย์ต้องการได้หนึ่งวัน”เด็กสาวยังพูดอีกว่า”เม็ดเดียวก็อิ่มไปทั้งวัน.”
　　”นั่นมันเหมือนกับเวทย์มนต์จริงๆ”หลินเฟยถอนหายใจ สมควรที่เป็นโลกอนาคต เทคโนโลยีพัฒนามาถึงจุดนี้แล้ว.
　　”แต่ของพวกนี้ดูเหมือนจะน่าเบื่อเอามากๆ”หลินเฟยพูด”อย่างไรก็ตาม มันก็เป็นแค่เม็ดยา ไม่ใช่อาหารจริงๆ อร่อยแค่ไหนก็ไม่เท่ากับกินอาหาร”
　　เด็กสาวพยักหน้าและพูด”เพราะงั้นมันเลยขายไม่ค่อยดี ส่วนใหญ่จะเป็นพนักงานนั่งโต๊ะที่ซื้อ.”
　　”ถึงเวลานั้น เราจะใช้ดินบนเนินเขาเพื่อให้เขาปลูกผัก”หลินเฟยพูดอีก”ดอกไม้เหล่านี้ไม่จำเป็นต้องเป็นต้นไม้วิเศษ.”
　　”ใช่”เด็กสาวพยักหน้าและพูด”ไปดูบ้านกัน.”
　　ถ่านถูกเอาออกหมดแล้ว บริเวณรอบๆห้องก็ดูสะอาด เด็กสาวรีบวิ่งเข้าไปในบ้านทันที.
　　กลิ่นดินเมื่อวานหายไปแล้ว.
　　แต่ก็มีอีกปัญหาหนึ่งคือที่นี่มีฝุ่นเยอะและแห้ง.
　　”เดี๋ยวฉันทำเอง.”
　　หลังจากที่หลินเฟยพูด เขาก็เป่าบ้านให้สะอาดทั้งหลังทั้งภายในและภายนอกด้วยลมและมันก็ดูไม่สกปรกอีก.
　　”จัดเตียงก่อน”หลินเฟยพูด”หลังจากจัดห้องแล้ว เราจะไปหาเฟอร์นิเจอร์กัน…”
　　”กระถางต้นไม้อีก.”
　　ถ้ามันแห้ง คุณก็สามารถปลูกดอกไม้และต้นไม้บางอย่างเพื่อปรับปรุงพื้นดิน ถ้าปลูกไผ่ไว้หลังบ้านมันก็จะดูดีเพิ่มไปอีก.
　　”ฉันรู้จักฮวงจุ้ยเล็กน้อย”หลินเฟยยิ้ม.
　　”ฮวงจุ้นคืออะไร?”เด็กสาวงง ทำไมวันนี้ได้ยินอะไรที่ไม่เข้าใจ?
　　เรื่องที่เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน.
　　หน้าภูเขาหลังน้ำ เป็นหลักของฮวงจุ้ย
　　เขามองไปที่มัน มันอยู่ในภูเขาและป่าไม้ หลังบ้านเป็นภูเขามากมายและหน้าบ้านก็เป็นทะเลสาบสุดลูกหูลูกตา.
　　ที่นี่เป็นพื้นที่ที่ดี.
　　”ฉันไม่เข้าใจ”เด็กสาวมองอย่างแปลกๆและพูดว่า”คุณไปรู้พวกนี้มาจากไหน? ฉันยังไม่เคยเห็นแม้แต่ในอินเทอร์เน็ตหรือTV.”
　　”ฉันเรียนมาจากผู้เฒ่าในหมู่บ้าน”หลินเฟยพูดยิ้มๆ”แต่สิ่งเหล่านี้ไม่สำคัญ ตอนนี้เรามาซ่อมห้องกันก่อน.”
　　ความจริง ห้องนั้นโล่งมากและไม่มีอะไรให้ทำความสะอาด.
　　เด็กสาวเปิดหน้าต่างทั้งหมดเพื่อระบายอากาศและพูดว่า”เราไปหาเฟอร์นิเจอร์ที่เมืองใกล้ๆกันเถอะ.”