One-click Invincibility Of The Apocalyptic Super System Modifier - ตอนที่ 365-366

บทที่ 365-366
　　”มันก็เอาไว้ใช้อาบน้ำ”เด็กสาวพูดอย่างเป็นธรรมชาติ”มันจะทำอะไรได้อีก?”
　　”มันเป็นเวทย์ที่สามารถนำน้ำมาจากแหล่งใกล้เคียงและฆ่าเชื้อโดยอัตโนมัติพร้อมกับทำให้ร้อนได้?”
　　”นี่ไม่ใช่เวทมนต์?”หลินเฟยคิด ต้องบอกอีกครั้งว่ามันเป็นเทคโนโลยีที่ล้ำหน้ามาก.
　　ความรู้สึก เครื่องทำน้ำอุ่นนี้ไม่ต้องใช้ท่อน้ำด้วยซ้ำ?
　　”เที่ยงแล้ว ฉันไปทำอาหารก่อน”เด็กสาวพูด.
　　หลินเฟย”อย่างนั้นฉันจะใส่ของบางอย่างในตู้เย็นเพื่อที่ฉันจะได้ไม่ต้องมอบสิ่งของให้เธอในอนาคต เมื่อฉันอยากกินก็แค่ทำ.”
　　”ได้”เด็กสาวพยักหน้า.
　　แต่เมื่อเขาใส่ของในตู้เย็น เขาก็พบเทคโนโลยีชั้นสูงอีกหนึ่ง.
　　เมื่อใส่เข้าไป ทุกอย่างก็จะหดขนาด!
　　จากหัวหอมขนาดเท่ากำปั้นก็จะเหลือเพียงแค่ไข่ไก่ และจากไข่ไก่ก็จะเหลือเพียงแค่ไข่นก…
　　”เยี่ยม.”
　　อย่างไรก็ตาม เขาไม่ใช่นักศึกษาและเขาก็แข็งแกร่งมาก.
　　”เธอไปทำอาหารก่อน ฉันจะไปทำความสะอาดภูเขาด้านหลัง”หลินเฟยพูด เขาไม่ลืมจุดประสงค์ของเขาที่จะปลูกผัก เขาจะไปถางทุ่งที่ภูเขาด้านหลัง ปลูกผัก,ปลูกผลไม้และนั้งดื่มชาบนยอดเขา.
　　”บางทีอาจจะมีโอกาสได้ดื่มชาและกินข้าวกับพระเจ้าในอนาคต”หลินเฟยพึมพำ.
　　เนินขานั้นรกชันมาก มันเต็มไปด้วยวัชพืชและไม่มีทางเดิน เขาไม่รู้ว่ามีแมลงอันตรายและงูดุร้ายซ่อนอยู่ในนั้นมากแค่ไหน.
　　ไม่มีวิธีอื่นนอกจากการเผาวัชพืชทั้งหมด
　　พรึ่บ พรับ–
　　ควันลอยมาแต่ไกล.
　　เมื่อเห็นควันหน้าทึบ เด็กสาวอดไม่ได้ที่จะวิ่งออกจากกระท่อมและถามว่า”เกิดอะไรขึ้น?”
　　”ไม่เป็นไร”หลินเฟยตอบ”มันก็แค่การถางหญ้า.”
　　เผาวัชพืชให้หมด ดินไหม้เกรียม มีก้อนหินมากมาย.
　　ง่ายๆแบบนี้.
　　เพราะหลินเฟยยังคงมีความสามารถในการจัดการกับดิน หินทั้งหมดจึงกลิ้งออกไปที่ตีนตามที่เขาต้องการ.
　　เขาเปลี่ยนเนินเขาให้กลายเป็นพื้นที่โล่ง.
　　”ด้วยวิธีนี้คุณสามารถปลูกผักกับพื้นดินได้”หลินเฟยกำลังวางแผนอยู่ในใจ”หินก้อนใหญ่นี้สามารถบดและทำถนนลาดยางได้.”
　　แค่ลงมือทำ ไม่นานเส่นทางหินก็ทอดจากยอดเขาสู่เชิงเขา.
　　เนินเขาสูงไม่ถึง 100 เมตร และตอนนี้มันก็โล่งแล้ว เหลือเพียงต้นไม้ใหญ่ไม่กี่ตัย แต่มันก็ดูงดงามนิดหน่อย บางทีอาจเป็นเพราะเนินเขาที่รกร้างจริงๆ.
　　”ได้เวลากินร้าวว~”เด็กสาวส่งเสียงดังมาแต่ไกล.
　　เมื่อมองลงมาจากยอดเขา ก็เห็นเด็กสาวยืนอยู่ด้านหน้าประตูไม้ มองดูเขาอย่างเงียบๆ.
　　”เข้ามาเลย.”
　　กระโดดไปที่ประตูหลินเฟยยิ้มและพูดว่า”ฉันก็หิวแล้ว.”
　　”ล้างมือก่อน”เด็กสาวจ้องเขม็ง.
　　”ฮ่าฮ่า”
　　ขณะกินอาหาร เด็กสาวก็ถามอีกครั้งว่า”คุณจะทำอย่างไงต่อไป?”
　　หลินเฟยคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า”หาเมล็ดพืชและเอาต้นกล้าไม้ผลมา.”
　　”ไม่ไผ่ก็ดี สิ่งเหล่านี้หาง่าย เธอสามารถพบมันได้ในภูเขาใกล้ๆ ดอกบ๊วยก็จำเป็น ดอกโบบั๋นด้วย เธอยังสามารถหาต้นซากุระได้หนึ่งหรือสองต้น หากต้องการ.”
　　”เด็กสาวหยิบกระดาษและปากกาออกมาและเขียนลงไป”ครู่ต่อมา เธอกล่าวว่า”มีหลายสิ่งหลายอย่าง ไม่รู้ของพวกนี้มีขายในเมืองหรือเปล่า.”
　　”ค่อยๆหามัน”หลินเฟยไม่กังวลและพูดว่า”ในขณะที่ค้นหาข่าวของพระเจ้า ในขณะที่มองหาต้นกล้าหรือหาเมล็ดผืช มันต้องใช้เวลาอีกนาน.”
　　”จากนั้น อิ่มแล้วค่อยคุยกัน ไปรอบๆดูว่ามีหมู่บ้านไหนบ้าง.”
　　หลังกินอาหารแล้ว หลินเฟยกับเด็กสาวก็ออกเดินทาง.
　　อย่างแรก เขาไปรอบๆละแวกนั้นเพื่อดูว่ามีหมู่บ้านใดบ้าง แต่ผลลัพธ์ก็น่าผิดหวัง.
　　เจอหมู่บ้านไม่กี่คนในหมู่บ้าน แต่ข้างในไม่มีใคร มีแต่ซอมบี้เร่ร่อน.
　　”ฉันไม่รู้ว่าผู้รอดชีวิตไปที่เมืองใกล้ๆหรือเปล่า”หลินเฟยพึมพำ แล้วมองไปรอบๆ หมู่บ้านเพื่อดูว่ามีผักอะไร.
　　”พวกมันทั้งหมดเป็นหญ้า.”
　　ขณะมองไปที่หญ้ารกด้านหน้าของเขา หลินเฟยก็ถอนหายใตอย่างช่วยไม่ได้”ทุกวันนี้การหาผักสีเขียวปลูกมันช่างลำบากเหลือเกิน.”
　　ไม่มีในหมู่บ้าน ทั้งสองทำได้เพียงเข้าเมืองอย่างเดียว.
　　”ไปที่ตลาดเกษตรกรเพื่อหามันกัน”หลินเฟยพูด.
　　ตลาดเกษตรนั้นมีเมล็ดพันธุ์ขายแน่นอน.
　　”หาเมืองกันเถอะ”หลินเฟยพาเด็กสาวและบินไปแบบสุ่มๆ.
　　ภายในเวลาไม่ถึงนาที ทั้งสองก็เห็นเมืองประหลาดๆ.
　　”มันน่าจะอยู่ในเมืองใหม่”เด็กสาวเดาและหลินเฟยก็พยักหน้า.
　　ฟิ้ว!
　　ทั้งลองร่อนลงและซอมบี้ที่เดินตามถนนเมื่อเห็นทั้งสองก็เดินโซเซมาทางพวกเขาทันที.
　　ทันทีที่เด็กสาวโบกมือ เธอก็ปล่อยน้ำแข็.ออกมาและระเบิดหัวซอมบี้นับสิบที่พุ่งออกมา.
　　ปังๆๆๆ–
　　ซอมบี้ร่วงลงกับพื้น.
　　”ฉันไม่รู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน ดังนั้นเราควรจะหาคนมาถามทางก่อน”หลินเฟยพูด.
　　”อาเล่อ!”
　　ในเวลานี้ ก็มีเสียงดังอยู่ไม่ไกล ตามมาด้วยเสียงเหล็กกระทบกัน.
　　ดูเหมือนว่ามีบางอย่างกำลังพุ่งมาทางนี้.
　　หลินเฟยและเด็กสาวมองไปยังทิศทางของเสียง ผ่านไปสักพักก็เห็นม้าเหล็กพุ่งชนซอมบี้นับไม่ถ้วนมาอย่างรวดเร็ว.
　　”พี่ มีสาวอยู่ด้านหน้า!”
　　เมื่อคนในรถเห็นยี่หวู่เซว่ยืนอยู่กลางถนน สายตาของพวกเขาก็มองเขม็ง.
　　”จอด!”
　　เขาเหยียบเบรกทันที ล้อก็หยุด และไถลไปด้านหน้าพร้อมกับทิ้งรอยยางสีดำไว้บนพื้น.
　　ท้ายที่สุดรถก็หยุดลงห้าเมตรก่อนถึงด้านหน้าหลินเฟยและเด็กสาว.
　　เอี๊ยด ปึง
　　ประตูเหล็กเปิดออกและชายหนุ่มห้าคนก็กระโดดออกมาจากประตู.
　　หลินเฟยมองไปที่ทั้ง 5 คนและพวกเขาทั้งหมดอยู่ในวัย ม.ปลาย.
　　อย่างไรก็ตาม ดวงตาของทั้ง 5 ไม่ได้มองที่หลินเฟย แต่มองมาที่เด็กสาว.
　　”พี่สาว!”
　　น้ำลายของเขาแทบจะไหลลง.
　　ตั้งแต่วันสิ้นโลก ผู้หญิงก็กลายเป็นทรัพยากรที่หายากเช่นกัน โดยเฉพาะผู้หญิงสวยๆ.
　　ผู้หญิงแบบเด็กสาวหายากยิ่งกว่าการหาอาหาร!
　　เด็กสาวขมวดคิ้วเล็กน้อย ความประทับใจของเธอที่มีแต่เด็กๆทั้ง 5 นั้นไม่ค่อยดีนัก.
　　”พี่สาว มากับเรา ไปหาอะไรเผ็ดๆกินกัน”หัวหน้าเด็กหนุ่มไม่สนใจหลินเฟยและพูด.
　　หลินเฟย: “…”
　　ถูกเมิน.
　　เขาออกมายืนด้านหน้าเด็กสาวและมองดูเด็กหนุ่มทั้ง 5 คน.
　　คิ้วของเด็กหนุ่มทั้ง 5 ก็ขมวดลงและตะโกนใส่หลินเฟย”แกเป็นใคร? ออกไปให้พ้นสายตาฉันเร็วๆเลย!”
　　”เด็กน้อย อย่าโกรธไป”หลินเฟยพูด.
　　หลังจากได้ยินคำพูดของหลินเฟยทั้ง 5 คนคิดว่าหลินเฟยกำลังคุยกับพวกเขาหรือยอมก้มหัวแสดงความอ่อนแอ.
　　”แกเป็นแฟนของเธองั้นหรอ?”เด็กหนุ่มหัวเสีย”เอาแฟนของแกมา ฉันจะนายเป็นเด็กของฉัน อนาคตเล่าจื่อจะได้สุขสบาย.”
　　”ช่างเถอะ”หลินเฟยพูด”ฉันไม่สนใจเรื่องพวกนี้”
　　”พี่ใหญ่ คุณพูดอะไรเหลวไหล?”เด็กหนุ่มอีกคนตอกกลับมา”ไปจับมันเลย เรา 5 คน เขาไม่กล้าสู้เราหรอก?”