One-click Invincibility Of The Apocalyptic Super System Modifier - ตอนที่ 383-384

บทที่ 383-384
　　เพราะสิ่งที่เขียนไว้บนการ์ดคือการควบคุมไฟ.
　　เด็กสาวพูด”น้ำแข็ง.”
　　ก็อดแฮนท์ก็พยักหน้าและพูดว่า”พลังของฉันนั้นพิเศษ.”
　　”พูดง่ายๆคือ ฉันสามารถทำให้พวกคุณแข็งแกร่งขึ้นได้.”
　　หญิงสาวงง แต่หลินเฟยเข้าใจทันที เพราะในศตวรรษที่ 21 ใครกันที่ไม่เคยเล่นเกมส์ออนไลน์?
　　”ฉันเข้าใจ”หลินเฟยมองไปที่ก็อดแฮนท์และพูดว่า”นายเป็นพี่เลี้ยง!”
　　ก็อดแฮนท์ผงะ.
　　พี่เลี้ยง? พี่เลี้ยงอะไร? เขาเหลือบมองหน้าอกของเขา มันก็แบนหนิ.
　　เด็กสาวตีไหล่ของหลินเฟยและพูดทันทีว่า”คุณพูดเรื่องอะไร เขาเป็นผู้ชายแท้ๆ ทำไมเขาถึงเป็นพี่เลี้ยงได้?”
　　คราวนี้เป็นตาหลินเฟยที่ต้องตะลึง.
　　พระเจ้า คนพวกนี้ไม่เคยเล่นเกมส์ออนไลน์เลยหรือไง?
　　”นายหมายความว่าไง?”ก็อดแฮนท์ขมวดคิ้วเล็กน้อยและน้ำเสียงของเขาก็แย่ลง.
　　หลินเฟยอธิบายทันที.
　　”พี่เลี้ยงเป็นชื่อที่บ้านเกิดของฉันใช้กัน.”
　　”นี่ไม่ใช่เป็นการบอกว่านายเป็นผู้หญิง แต่เป็นการพูดถึงความสามารถของนาย หากอยู่ฝ่ายเดียวกับเรา พี่เลี้ยงจะสามารถรักษาเพือนร่วมทีม เสริมพลังเพือนร่วมทีม ทำให้ศัตรูอ่อนแอ และแม้กระทั่งชุบชีวิตเพือนร่วมทีม โดยทั่วไปแล้ว คุณต้องเสริมพลังให้พรรคพวกก่อนที่จะเจอกับศัตรูที่ทรงพลัง พี่เลี้ยงโครตจะแข็งแกร่งเลย.”
　　คราวนี้เป็นตาพวกเขาอึ้ง.
　　มันต้องใช้เวลานานกว่าพวกเขาจะตอบโต้ได้.
　　”แกร่งขนาดนั้นเลย?”หลายคนไม่เชื่อ.
　　เด็กสาวอึ้ง.
　　แม้ว่าเธอจะอยากรู้เกี่ยวกับบ้านเกิดของหลินเฟยมาตลอด.
　　แต่เธอไม่คิดเลยว่าบ้านเกิดของหลินเฟยมีคนที่แข็งถึงขนาดชุบชีวิตคนตายได้ นี่มันพลังจากสรวงสวรรค์ชัด?
　　”ชุบชีวิต?”
　　ฉู่ฉูพูด”บ้านเกิดของคุณอยู่ที่ไหน พลังแบบนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะเป็นพระเจ้า บ้านเกิดของคุณอยู่สวรรค์งั้นหรอ?”
　　”บ้านเกิดของฉันอยู่ห่างไกล”หลินเฟยพูด.
　　ก็อดแฮนท์พูดว่า”ไม่ต้องฟัวง คุณไม่ต้องกลัวว่ามันจะมีปัญหากับผม.”
　　ดูเหมือนว่าเขาจะคิดว่าเขาเป็นพี่เลี้ยงจริงๆ.
　　”ถ้าบ้านเกิดของคุณทรงพลังมาก ฉันก็อยากจะไปดู”ฉู่ฉูพูดพร้อมกับเยาะเย้ย.
　　”เป็นไปได้ มันต้องมีโอกาส”หลินเฟยพูดยิ้มๆ.
　　แปลกๆนะ.
　　เขาก็ไม่รู้ว่าเขาจะได้กลับไปเมื่อไหร่.
　　เขายังคงหาทางกลับ!
　　ไม่นานทั้งสี่ก็มาถึงที่แห่งหนึ่งนอกเมืองกว่า 30 ไมล์ และจากระยะไกลพวกเขาก็เห็นวัดเฉิงหวงตั้งอยู่ท่ามกลางหญ้า.
　　ที่นี่รกร้างเกินไป.
　　วัชพืชสูงถึงครึ่งคนและแม้แต่ซอมบี้ก็มองไม่เห็นสักตัว.
　　ในมุมมองของสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งล่าสุด หลินเฟยได้ใช้ความสามารถในการมองทะลุเพื่อป้องกันสิ่งน่าขยะแขยงใต้ๆพุ่มไม้เหล่านี้.
　　หลังจากวัดเฉิงหวง หลายคนก็พบว่าหญ้าที่นี่ถูกเหยียบย่ำและมีร่องรอยปรากฏขึ้น.
　　ตามรอยพวกเขาพบถ้ำสำเร็จ.
　　หลุมกว้างกว่า 1 เมตรและสูงกกว่า 2 เมตร ภายในมืดและมีบรรยากาศที่หนาวเย็น.
　　”ฉันอยากจะเห็นข้างในแล้ว.”
　　ฉู่ฉูเยาะเย้ยและก้าวเข้าไป ตามมาด้วยก็อดแฮนท์.
　　หลินเฟยจับมือหญิงสาวและเดินเข้าไปพร้อมกับเธอ ถึงเขาจะไร้พ่ายและก็ระวังไว้เสมอ.
　　พอเข้าไปในถ้ำ ข้างหน้าก็มืดสนิท มองไม่เห็นอะไรเลย.
　　ราวกับว่าแสงทั้งหมดถูกกลืนหายไป.
　　หลินเฟยก็ยกมือขึ้นทันที และบอลเพลิงก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา มันส่องสว่างยังพื้นที่รอบๆทันที.
　　”หา!”
　　ภาพนี้ทำให้เขาขมวดคิ้วและจับมือเด็กสาวอย่างไม่รู้ตัว.
　　เพราะฉู่ฉูและก็อดแฮนท์ที่เพิ่งเดินเข้าไปก็หายไปแล้ว!
　　เพียงแค่สามวินาที ทำไมทั้งสองถึงหายไป?
　　”พวกเขาไปที่ไหน?”
　　เด็กสาวยังรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ และเข้าหาหลินเฟยอย่างไม่รู้ตัว ในขณะเดียวกันเธอก็กลัว ถ้าหลินเฟยไม่ได้จับมือเธอไว้ ทั้งสองจะแยกออกจากกันไหม?
　　”มันน่ากลัวไปหน่อย”หลินเฟยกระซิบ.
　　ไฟในมือของเขาแม้จะสว่าง แต่ก็มีแสงสลัวๆพร่างพราวเกินไป.
　　”แสงไฟ.”
　　ดังนั้นเขาจึงบีบเปลวเพลิงในมือทิ้งและเปลี่ยนเป็นแสงสว่างที่ปรากฏขึ้นบนมือของเขา ยังไงก็ตาม อีกสองคนหายไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องแสร้งทำเป็นว่าเขามีเพียงเปลวไฟ.
　　เมื่อลูกบอลแสงเจิดจ้าปรากฏขึ้นในมือของเขา บริเวณโดยรอบก็สว่างขึ้นทันทีและมองเห็นบางสิ่งที่อยู่ห่างออกไปกว่า 10 เมตร.
　　สรุปแล้วมันดีกว่าไฟธรรมดามาก.
　　”ถือมันไว้ตลอด มันไม่ค่อนสะดวกเลย”หลินเฟยปล่อยให้ลูกบอลแสงลอยอยู่บนหัวของเขา.
　　ด้วยวิธีนี้ พื้นที่รอบๆจะสว่างไสวและไม่จำเป็นต้องถือตลอดเวลา.
　　”ทางเข้าถ้ำหายไปแล้ว”ในตอนนี้ เสียงของเด็กสาวพูดอย่างกลัวๆมาจากด้านข้าง.
　　หลินเฟยหันกลับไปมองและพบว่ามันไม่มีทางเข้า.
　　แต่มันคืออุโมงค์.
　　เมื่อมองไปที่ทางซ้ายและทางขวา หลินเฟยและเด็กสาวรู้สึกปลาดใจที่พบว่าพวกเขากำลังยืนอยู่ทางแยกบนถนน.
　　มีถนนให้เลือก หน้า,หลัง,ซ้ายและขวา!
　　”พวกเขาเข้าไปในสถานที่แบบนี้?”
　　หลินเฟยจำศพที่เขาเห็นในสมาคมได้”ฉันไม่รู้ว่าพวกมันออกมาได้ยังไง มันเหมือนกับเขาวงกตที่มืดมิด”
　　”เราควรไปฝั่งไหนกันดี?”หญิงสาวถามเสียงเบา.
　　”ไปเถอะ”หลินเฟยพูด.
　　อย่างไรก็ไม่มีใครสู้ได้ แต่บรรยากาศที่นี่น่ากลัวนิดหน่อย.
　　ดังนั้นหลินเฟยจึงเลือกทางไปด้านหน้า.
　　อุโมงค์มีความสูงประมาณสามเมตรและกว้างไม่ถึงสองเมตร มันแคบนิดหน่อย.
　　”เราควรจะไปหาพวกเขาทั้งสองคนก่อน”เด็กสาวเสนอ.
　　หลินเฟยพยักหน้าและพูด”มันเป็นความจริง พวกเขาบอกว่าพวกเขาจะนำทางฉันด้วย”
　　แต่ก่อนที่ทั้งสองจะไปไกลได้ หลินเฟยก็คว้าเด็กสาวไว้.
　　”เกิดอะไรหรอ?”เด็กสาวกังวล.
　　เธอมองตามสายตาของหลินเฟยและทันใดนั้นก็เห็นสิ่งสกปรกบนพื้น.
　　ของพวกนี้คืออะไร?
　　ทำไมมันถึงไม่ให้ความรู้สึกดีๆเลย?
　　แต่ในเวลาต่อมา หน้าตาของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างมาก.
　　เพราะเธอเห็นถึงดินหรืออะไรสักอย่างกลายสิบอันเคลื่อนไหวและใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่ามีอะไรคลานออกมา.
　　”นั้นถุงเก็บศพ?”เด็กสาวตัวสั่นด้วยความกลัว.
　　ถึงเธอไม่กลัวซอมบี้ แต่เธอก็กลัวผี.
　　แผละ–
　　มือสีเขียวเข้มข้างหนึ่งยื่นออกมาจากถุงสกปรก.
　　”หาาา!”
　　เด็กสาวกรีดร้องทันที เธอซ่อนตัวอยู่ข้างหลังหลินเฟย และตัวสั่นไม่หยุด.
　　เธอตกใจมากจนหลินเฟยก็สัมผัสถึงความกลัวของเธอ.
　　”ไม่ต้องกลัว”หลินเฟยอดที่จะพูดไม่ได้”พวกนี้ไม่ใช่มอนเตอร์”
　　ขณะที่เสียงของหลินเฟยจางลง มอนเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ที่เต็มไปด้วยเมือกเขียวๆก็คลานขึ้นมาจากพื้น.
　　พวกมันคล้ายมนุษย์แต่ไม่ทั้งหมด เพราะพวกมันมีท่าเดินที่โยกเยกและมีเมือกสีเขียว ไม่มีขน ตาโต หัวก็ดูโปร่งใสและเห็นภายในได้อย่างชัดเจนแม้จะไม่ชัดแจ็วก็ตาม.
　　มอนเตอร์พวกนี้รีบวิ่งเข้ามาและกรีดร้องอย่างต่อเนื่อง.
　　”เรื่องเล็กๆ.”
　　หลินเฟยพูดอย่างสงบ ที่เขาตัวสั่นเป็นเพราะเด็กสาวตังสั่น.
　　เมื่อเห็นมอนเตอร์พวกนี้กระโจนเข้าใส่ หลินเฟยก็เพียงยกเท้าขึ้นเตะ.