One-click Invincibility Of The Apocalyptic Super System Modifier - ตอนที่ 387-388

บทที่ 387-388
　　แล้วทั้งสองก็มาถึงทุ่งโล่ง.
　　”นี่?”
　　เมื่อเด็กสาวเห็นภาพรอบตัวของเธอ ใบหน้าของเธอก็เหลือเพียง 3 นิ้วเท่านั้น.
　　หลินเฟยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นสิ่งต่างๆรอบๆตัวของเขา.
　　เพราะด้านหน้าเป็นลานโล่งกว่า 100 เมตร มันเต็มไปด้วยซากกระดูกที่มีทั้งคนและสัตว์มากมาย.
　　กระดูกกองกันเป็นภูเขา!
　　”หาา!”
　　ในเวลานี้ อุโมงค์ที่อยู่ไม่ไกลก็มีเสียงกรีดร้อง และมีร่างหนึ่งเดินโซเซออกมา.
　　”ฉู่ฉู?”
　　ทั้งหลินเฟยและเด็กสาวจำชายคนนี้ได้ในทันที.
　　”นายนั่นเอง!”
　　ฉู่ฉูเห็นหลินเฟยและเด็กสาวราวกับว่าเขากำลังเห็นความหวังและรีบวิ่งเข้าหาพวกเขา.
　　ตอนนี้ เขาไม่ค่อยกระชับกระเฉงเหมือนขามาแล้ว.
　　เสื้อผ้าขาดและผมยุ่งเหยิงและเขาเกือบจะคลานแม้ว่ากำลังวิ่งก็ตาม.
　　เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้บกับเขาในอุโมงค์นั้น.
　　”วิ่ง!”
　　ดูเหมือนว่าเขาจะหมดแรงล้มก่อนที่จะวิ่งไปถึงหลินเฟย จากนั้นเขาก็อ้าปากตะโกนว่า”วิ่ง!”
　　”ที่นี่แปลกมาก!”
　　”และสิ่งนั้นก็กำลังไล่ตามมา!”
　　หลินเฟยรู้เรื่องสิ่งเลวร้ายที่นี่ สถานที่ซึ่งไม่มีวิทยาศาสตร์มากมายและมันก็เหมือนกับดินแดนแห่งวิญญาณ.
　　แต่ตอนนี้เขากังวลเรื่องอื่นมากกว่า.
　　”อะไรกำลังไล่มาหรอ?”เขาถาม.
　　”ฝันร้าย!”ฉู่ฉูตะโกน”มันแข็งแกร่งเกินไป มันเป็นมอนเตอร์ที่เหนือกว่าเลเวล S แน่นอน!”
　　มากกว่าเลเวล S!
　　เสียงของเขาเพิ่งจะจาง.
　　ครึ่นนนนน–
　　อุโมงค์ที่เขาเพิ่งจะออกมาก็สั่นสะเทือน และสิ่งมีชีวิตสูงกว่า 3 เมตรก็ออกมา.
　　มันดูเหมือนยักษ์ มีแขนขาที่ใหญ่ หัวกลม ไม่มีปากและตา หัวของมันเหมือนกับลูกบอล.
　　เขายังสามารถเห็นเส้นเลือดได้มากมายและเขาก็ไม่รู้ว่ามันใช่เส้นเลือดจริงๆหรือเปล่า.
　　”มันมาแล้ว!”
　　ฉู่ฉูเห็นมอนเตอร์ ขาของเขาก็อ่อนแรง.
　　เพราเขารู้ว่ามันน่ากลัวแค่ไหน.
　　เมื่อเขาเข้ามาครั้งแรก เพราะเขาไม่อาจสร้างแสงได้ แต่โชคดีที่เขามีความสามารถในการมองกลางคืน เขาจึงไม่ต้องกังวลว่าจะไม่เห็นทาง.
　　นอกจากนี้ยังช่วยให้เขาหลีกเลี่ยงจากการถูกโจมตีโดยสิ่งมีชีวิตที่โผล่ออกมาจากพื้นดิน.
　　แต่เขาก็เจอกับไอ้เจ้าฝันร้ายนี้.
　　ทีแรกเขาไม่สนใจ.
　　แต่ไม่นานเขาก็พบว่าการโจมตีของเขาไม่อาจทำอะไรกับไอ้มอนเตอร์นี้ได้
　　และมอนเตอร์ก็เปล่งแสงสีม่วงออกมาตลอดเวลา!
　　มันไม่ใช่แค่ระยะเวลาหนึ่ง แต่มันนาน เพื่อหลีกเลี่ยงรัศมีแสงนี้ ฉู่ฉูก็พยายามทุกวิถีทาง แม้กระทั่งคลาน.
　　เขาคิดว่ามอนเตอร์ตัวนี้คงจะเหนื่อย.
　　แต่ก็ไม่เป็นผล.
　　ขณะที่มอนเตอร์ไล่ตามเขา มันก็ปล่อยรังศีแปลกๆอย่างไม่หยุด!
　　ฉู่ฉูในตอนนี้จึงไม่ได้ก้าวร้าวเหมือนแต่ก่อน ที่เขาเข้ามาครั้งแรก.
　　”สิ่งนี้…”
　　หลินเฟยพูดอย่างสงบ”โครตน่าเกลียด.”
　　ในเวลานี้ หัวของมอนเตอร์ก็เปล่งแสงสีม่วงออกมา!
　　”วิ่ง!”
　　เมื่อเห็นฉากนี้ ฉู่ฉูแทบจะกลัวจนหัวใจพองโต เขากรีดร้องด้วยความสยดสยอง!
　　เขายังจำฉากที่มอนเตอร์ตัวนี้ปล่อยลำแสงได้อยู่เลย!
　　มอนเตอร์นี้มันไม่มีวันเหนื่อนและแสงก็ไม่มีวันหมด เมื่อมันปล่อยออกมามันก็กินเวลามากกว่า 10 นาที!
　　เมื่อเขาเห็นแสงพุ่งออกมา ขาของฉู่ฉูก็อ่อนแรง.
　　แต่ในเวลานี้ .
　　หลินเฟยเพียงสะบัดมือ!
　　ตูม!
　　ดูเหมือนกับว่าแสงกำลังกระทบกับผนังโปร่งใสห่างจากมือซ้ายของหลินเฟยไปครึ่งเมตรและกระเด็นออกไปทันที.
　　เมื่อฉู่ฉูเห็นฉากนี้ เขาก็ตะลึง.
　　หลินเฟยยกมือขึ้นและป้องกันลำแสงสีม่วงได้ มันทำให้เขาอายมาก?
　　เป็นไปได้อย่างไง?
　　เขาทำได้อย่างไง?
　　เขาลองพยายามกันลำแสงนั้นแล้ว พลังของมันน่ากลัวมาก และทันทีที่มันถูกยิ่งโดน มันก็เหมือนกับมีปืนกลยิงใส่เขา เขาไม่กล้าแม้แต่จะป้องกันมันเลย!
　　ครึ่นนนๆ–
　　ลำแสงกระเด็นออกไปต่อหน้าหลินเฟยและข้ามทั้งสองไป.
　　หลินเฟยพบว่าแม้ลำแสงจะถูกปล่อยไปถึงครึ่งนาทีแล้วมันก็ยังไม่หยุดทำ.
　　”?”เขารู้สึกว่ามันเหมือนเวทย์มนต์เล็กน้อย.
　　ดังนั้เขาจึงเดินไปหามอนเตอร์พร้อมกับป้องกันลำแสง.
　　บรึ้มมม–
　　ลำแสงก็ยังไม่อาจสัมผัสกับหลินเฟยได้แต่อย่างใด และมันก็ยังอยู่ห่างจากตัวของหลินเฟยครึ่งเมตรเหมือนเดิม มันไม่แม้แต่จะเพิ่มขึ้นแม้มิลลิเมตร.
　　เมื่อเห็นฉากนี้ ฉู่ฉูก็ดูโง่เขลา.
　　ลำแสงที่บังคับให้เขาต้องหนีด้วยความอับอาย มันไม่อาจใช้กับหลินเฟยได้.
　　แม้หลินเฟยเดินเข้าหา ถายใต้การยิงลำแสงก็ตาม.
　　”นี่คือมอนเตอร์ที่เหนือกว่าเลเวล S!”ฉู่ฉูถอยหลังสองก้าวด้วยความตกใจ.
　　ในเวลานี้ เขาก็รู้สึกแปลกๆเล็กน้อย นี่ยังอยู่ในโลกใช่ไหมมมม.
　　เขายังคิดว่า เขายังพูดจาหมาๆใส่หลินเฟยก่อนหน้านี้ โดยบอกว่าเขาแค่คนเดียวก็เพียงพอแล้ว และจะพูดให้เขาหลบอยู่หลังของเขา…
　　ตอนนี้ เขากลับเป็นคนที่ต้องซ่อนอยู่หลังหลินเฟย.
　　หลินเฟยเดินช้าๆไปด้านหน้ามอนเตอร์และมองขึ้นไปที่มอนเตอร์.
　　หนึ่งนาทีต่อมา ลำแสงก็ยังคงออกจากตัวของมันไม่หยุด และไม่ตั้งใจที่จะหยุดด้วยซ้ำ!
　　”นี่มันแข็งแกร่งมาก.”
　　หลินเฟยรู้สึกทึ่งกับมัน มอนเตอร์นั้นปล่อยพลังมากกว่า 1 นาทีแล้ว แต่มันก็ยังไม่ตั้งใจที่จะหยุด.
　　เขาสงสัยว่ามันอาจจะปล่อยพลังได้ตลอดไป.
　　”นายปล่อยมันได้ตลอดหรือเปล่า?”หลินเฟยเงยหน้ามองพูดกับมอนเตอร์”ทำให้ฉันดูหน่อย.”
　　เมื่อพูดอย่างนั้น.
　　ตูมมม!
　　เขาก็ต่อยไปที่ร่างของมอนเตอร์ ทำให้การปล่อยพลังของมันหยุดลงอย่างกระทันหันและไม่มีลำแสงออกมาจากหัวของมันแล้ว.
　　หลินเฟยยกเท้าขึ้นอีกครั้ง เตะไปที่มอนเตอร์ เหยียบที่ร่างของมันด้วยขาอีกข้าวทำให้มันไม่อาจเคลื่อนไหวได้.
　　”มันไม่เจ็บ”
　　เขายื่นมือออกและฉีกหัวมอนเตอร์ตัวนี้ เขาอยากจะรู้ว่าทำไมมอนเตอร์ตัวนี้ถึงมีพลังได้ตลอด ตอนนี้ทำไมมอนเตอร์พวกนี้ทุกตัวทรงพลังมาก?
　　น่าเสียดายที่ไม่มีอะไรเลย หลินเฟยเพิ่งจะเตะร่างของมอนเตอร์ออกไปมากกว่า 10 เมตร.
　　ฉู่ฉูจ้องฉากนี้อย่างว่างเปล่า.
　　หลังจากผ่านไปนาน เขาก็ค่อยๆพูดออกมาสองคำ”ฉัน ตาฝาด…”
　　เขาพยายามอย่างเต็มที่แต่ก็ไม่อาจทำให้มันเจ็บได้ แต่หลินเฟยฉีกมันด้วยมือเปล่า?
　　หลินเฟยทรงพลังมากๆ?
　　แต่เดิมเขาคิดว่าหลินเฟยเป็นเพียงเลเวล S มือใหม่และความสามารถของเขาก็ไม่ค่อยดีนัก.
　　แต่ตอนนี้ เขาเริ่มสงสัยในชีวิต.
　　มันต้องแข็งแกร่งแค่ไหน? เขาสามารถฉีกมอนเตอร์ที่ทรงพลังได้?
　　”เขาสามารถฉีกมันเตอร์เช่นนี้ด้วยมือ เขาสามารถฉีกผู้มีพลังเลเวล S ได้ไหม?”ฉู่ฉูกลืนน้ำลายอย่างหนัก”บ้านเกิดของเขาอยู่ไหน?”
　　”มันสามารถชุบชีวิตได้จริงๆหรอ?”
　　และเมื่อฉู่ฉูอดคิดไม่ได้ หลินเฟยก็เดินมาถึงด้านหน้าของเขา.
　　”พี่ใหญ่ ก็อดแฮนท์หล่ะ?”หลินเฟยถามเขา.
　　หลังจากที่ ทั้งสองเดินเข้าถ้ำเกือบจะพร้อมกัน.
　　ดังนั้นอาจเป็นไปได้ว่าทั้งสองจะอยู่ด้วยกัน.
　　เมื่อเขาได้ยินคำพูดของหลินเฟยฉู่ฉูก็กลับมารู้สึกตัวและพูดอย่างรวดเร็วว่า”ฉันไม่รู้ ฉันไม่เห็นเขา.”
　　ตอนนี้เขาไม่กล้ายืนประจัญหน้าและพูดเสียงดังใส่หลินเฟยอีกแล้ว.